دیوان وحشی کرمانی_غزلیات150تا300

هر دلی کز عشق جان شعله اندوزش نبود//گر سراپا آتش سوزنده شد سوزش نبود

عشق را آماده بود اسباب و جان مستعد//کار چون افتاد با دل بخت فیروزش نبود

خرمن من بود و خرمن سوز شوخی بود نیز//گرمی خاصی که باشد شعله افروزش نبود