فوج

تلاوت پنج آیه از سوره ی آل عمران

متن

إِنَّ فی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِی الْأَلْبابِ (190)
الَّذینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلی جُنُوبِهِمْ وَ یَتَفَکَّرُونَ فی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ (191)
رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَ ما لِلظَّالِمینَ مِنْ أَنْصارٍ (192)
رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادی لِلْإیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ (193)
رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلی رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنا یَوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمیعادَ (194)

ترجمه

محققا در خلقت آسمان و زمین و رفت و آمد شب و روز (بر وجود حق و علم و قدرت و حکمتش) روشن دلائلی است برای خردمندان عالم 
آنهائیکه در هر حالت ایستاده و نشسته و خفتن خدا را یاد کنند و دائم فکر در خلقت آسمان و زمین کرده و گویند پروردگارا تو این دستگاه با عظمت را بیهوده نیافریده‌ای، پاک و منزهی، ما را بلطف خود از عذاب دوزخ نگاهدار 
ای پروردگار ما، هر که را تو در آتش افکنی او را سخت خوار کرده‌ای و او ستمکار بوده و ستمگرانرا هیچکس یاری نخواهد کرد 
پروردگارا ما چون صدای منادیئی که خلق را به ایمان میخواند شنیدیم اجابت کردیم و ایمان آوردیم پروردگارا از گناهان ما درگذر و زشتی کردار ما بپوشان و محو ساز و هنگام جان سپردن ما را با نیکان و صالحان محشور گردان 
پروردگارا ما را از آنچه برسولان خود وعده دادی نصیب فرما و محروم مگردان که وعده تو هرگز تخلف نخواهد کرد

تلاوت سوره شوری

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
حم (1)
عسق (2)
کَذلِکَ یُوحی إِلَیْکَ وَ إِلَی الَّذینَ مِنْ قَبْلِکَ اللَّهُ الْعَزیزُ الْحَکیمُ (3)
لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظیمُ (4)
تَکادُ السَّماواتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ وَ الْمَلائِکَةُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ یَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَلا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ (5)
وَ الَّذینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیاءَ اللَّهُ حَفیظٌ عَلَیْهِمْ وَ ما أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکیلٍ (6)
وَ کَذلِکَ أَوْحَیْنا إِلَیْکَ قُرْآناً عَرَبِیًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُری وَ مَنْ حَوْلَها وَ تُنْذِرَ یَوْمَ الْجَمْعِ لا رَیْبَ فیهِ فَریقٌ فِی الْجَنَّةِ وَ فَریقٌ فِی السَّعیرِ (7)
وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ لکِنْ یُدْخِلُ مَنْ یَشاءُ فی رَحْمَتِهِ وَ الظَّالِمُونَ ما لَهُمْ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصیرٍ (8)
أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیاءَ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِیُّ وَ هُوَ یُحْیِ الْمَوْتی وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدیرٌ (9)
وَ مَا اخْتَلَفْتُمْ فیهِ مِنْ شَیْ‌ءٍ فَحُکْمُهُ إِلَی اللَّهِ ذلِکُمُ اللَّهُ رَبِّی عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ إِلَیْهِ أُنیبُ (10)
فاطِرُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ جَعَلَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً وَ مِنَ الْأَنْعامِ أَزْواجاً یَذْرَؤُکُمْ فیهِ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‌ءٌ وَ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُ (11)
لَهُ مَقالیدُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ وَ یَقْدِرُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلیمٌ (12)
شَرَعَ لَکُمْ مِنَ الدِّینِ ما وَصَّی بِهِ نُوحاً وَ الَّذی أَوْحَیْنا إِلَیْکَ وَ ما وَصَّیْنا بِهِ إِبْراهیمَ وَ مُوسی وَ عیسی أَنْ أَقیمُوا الدِّینَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فیهِ کَبُرَ عَلَی الْمُشْرِکینَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ اللَّهُ یَجْتَبی إِلَیْهِ مَنْ یَشاءُ وَ یَهْدی إِلَیْهِ مَنْ یُنیبُ (13)
وَ ما تَفَرَّقُوا إِلاَّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ وَ لَوْ لا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَ إِنَّ الَّذینَ أُورِثُوا الْکِتابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفی شَکٍّ مِنْهُ مُریبٍ (14)
فَلِذلِکَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ کَما أُمِرْتَ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ وَ قُلْ آمَنْتُ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ کِتابٍ وَ أُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَیْنَکُمُ اللَّهُ رَبُّنا وَ رَبُّکُمْ لَنا أَعْمالُنا وَ لَکُمْ أَعْمالُکُمْ لا حُجَّةَ بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمُ اللَّهُ یَجْمَعُ بَیْنَنا وَ إِلَیْهِ الْمَصیرُ (15)
وَ الَّذینَ یُحَاجُّونَ فِی اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ما اسْتُجیبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ داحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ عَلَیْهِمْ غَضَبٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ شَدیدٌ (16)
اللَّهُ الَّذی أَنْزَلَ الْکِتابَ بِالْحَقِّ وَ الْمیزانَ وَ ما یُدْریکَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَریبٌ (17)
یَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِها وَ الَّذینَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْها وَ یَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلا إِنَّ الَّذینَ یُمارُونَ فِی السَّاعَةِ لَفی ضَلالٍ بَعیدٍ (18)
اللَّهُ لَطیفٌ بِعِبادِهِ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ وَ هُوَ الْقَوِیُّ الْعَزیزُ (19)
مَنْ کانَ یُریدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فی حَرْثِهِ وَ مَنْ کانَ یُریدُ حَرْثَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ نَصیبٍ (20)
أَمْ لَهُمْ شُرَکاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّینِ ما لَمْ یَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ وَ لَوْ لا کَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَ إِنَّ الظَّالِمینَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ (21)
تَرَی الظَّالِمینَ مُشْفِقینَ مِمَّا کَسَبُوا وَ هُوَ واقِعٌ بِهِمْ وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فی رَوْضاتِ الْجَنَّاتِ لَهُمْ ما یَشاؤُنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبیرُ (22)
ذلِکَ الَّذی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فیها حُسْناً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ (23)
أَمْ یَقُولُونَ افْتَری عَلَی اللَّهِ کَذِباً فَإِنْ یَشَإِ اللَّهُ یَخْتِمْ عَلی قَلْبِکَ وَ یَمْحُ اللَّهُ الْباطِلَ وَ یُحِقُّ الْحَقَّ بِکَلِماتِهِ إِنَّهُ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ (24)
وَ هُوَ الَّذی یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ یَعْفُوا عَنِ السَّیِّئاتِ وَ یَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ (25)
وَ یَسْتَجیبُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ یَزیدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَ الْکافِرُونَ لَهُمْ عَذابٌ شَدیدٌ (26)
وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا فِی الْأَرْضِ وَ لکِنْ یُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما یَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبیرٌ بَصیرٌ (27)
وَ هُوَ الَّذی یُنَزِّلُ الْغَیْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا وَ یَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَ هُوَ الْوَلِیُّ الْحَمیدُ (28)
وَ مِنْ آیاتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَثَّ فیهِما مِنْ دابَّةٍ وَ هُوَ عَلی جَمْعِهِمْ إِذا یَشاءُ قَدیرٌ (29)
وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدیکُمْ وَ یَعْفُوا عَنْ کَثیرٍ (30)
وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزینَ فِی الْأَرْضِ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصیرٍ (31)
وَ مِنْ آیاتِهِ الْجَوارِ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلامِ (32)
إِنْ یَشَأْ یُسْکِنِ الرِّیحَ فَیَظْلَلْنَ رَواکِدَ عَلی ظَهْرِهِ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ (33)
أَوْ یُوبِقْهُنَّ بِما کَسَبُوا وَ یَعْفُ عَنْ کَثیرٍ (34)
وَ یَعْلَمَ الَّذینَ یُجادِلُونَ فی آیاتِنا ما لَهُمْ مِنْ مَحیصٍ (35)
فَما أُوتیتُمْ مِنْ شَیْ‌ءٍ فَمَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ وَ أَبْقی لِلَّذینَ آمَنُوا وَ عَلی رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ (36)
وَ الَّذینَ یَجْتَنِبُونَ کَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ وَ إِذا ما غَضِبُوا هُمْ یَغْفِرُونَ (37)
وَ الَّذینَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمْ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَمْرُهُمْ شُوری بَیْنَهُمْ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ (38)
وَ الَّذینَ إِذا أَصابَهُمُ الْبَغْیُ هُمْ یَنْتَصِرُونَ (39)
وَ جَزاءُ سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِثْلُها فَمَنْ عَفا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَی اللَّهِ إِنَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمینَ (40)
وَ لَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولئِکَ ما عَلَیْهِمْ مِنْ سَبیلٍ (41)
إِنَّمَا السَّبیلُ عَلَی الَّذینَ یَظْلِمُونَ النَّاسَ وَ یَبْغُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ (42)
وَ لَمَنْ صَبَرَ وَ غَفَرَ إِنَّ ذلِکَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ (43)
وَ مَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ وَلِیٍّ مِنْ بَعْدِهِ وَ تَرَی الظَّالِمینَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ یَقُولُونَ هَلْ إِلی مَرَدٍّ مِنْ سَبیلٍ (44)
وَ تَراهُمْ یُعْرَضُونَ عَلَیْها خاشِعینَ مِنَ الذُّلِّ یَنْظُرُونَ مِنْ طَرْفٍ خَفِیٍّ وَ قالَ الَّذینَ آمَنُوا إِنَّ الْخاسِرینَ الَّذینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَ أَهْلیهِمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَلا إِنَّ الظَّالِمینَ فی عَذابٍ مُقیمٍ (45)
وَ ما کانَ لَهُمْ مِنْ أَوْلِیاءَ یَنْصُرُونَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ مَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ سَبیلٍ (46)
اسْتَجیبُوا لِرَبِّکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ما لَکُمْ مِنْ مَلْجَإٍ یَوْمَئِذٍ وَ ما لَکُمْ مِنْ نَکیرٍ (47)
فَإِنْ أَعْرَضُوا فَما أَرْسَلْناکَ عَلَیْهِمْ حَفیظاً إِنْ عَلَیْکَ إِلاَّ الْبَلاغُ وَ إِنَّا إِذا أَذَقْنَا الْإِنْسانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِها وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَیْدیهِمْ فَإِنَّ الْإِنْسانَ کَفُورٌ (48)
لِلَّهِ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یَخْلُقُ ما یَشاءُ یَهَبُ لِمَنْ یَشاءُ إِناثاً وَ یَهَبُ لِمَنْ یَشاءُ الذُّکُورَ (49)
أَوْ یُزَوِّجُهُمْ ذُکْراناً وَ إِناثاً وَ یَجْعَلُ مَنْ یَشاءُ عَقیماً إِنَّهُ عَلیمٌ قَدیرٌ (50)
وَ ما کانَ لِبَشَرٍ أَنْ یُکَلِّمَهُ اللَّهُ إِلاَّ وَحْیاً أَوْ مِنْ وَراءِ حِجابٍ أَوْ یُرْسِلَ رَسُولاً فَیُوحِیَ بِإِذْنِهِ ما یَشاءُ إِنَّهُ عَلِیٌّ حَکیمٌ (51)
وَ کَذلِکَ أَوْحَیْنا إِلَیْکَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما کُنْتَ تَدْری مَا الْکِتابُ وَ لاَ الْإیمانُ وَ لکِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدی بِهِ مَنْ نَشاءُ مِنْ عِبادِنا وَ إِنَّکَ لَتَهْدی إِلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ (52)
صِراطِ اللَّهِ الَّذی لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ أَلا إِلَی اللَّهِ تَصیرُ الْأُمُورُ (53)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
حم 
عسق (اسرار کتاب خداست) 
اینگونه به سوی تو و رسولان پیش از تو خدای مقتدر دانا وحی می‌کند 
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه ملک اوست و او خدای بزرگ بلند مرتبه است 
نزدیکست که آسمانها از فراز شکافته (و درهای آن به وحی رسولان باز) شود و فرشتگان (رحمت) به ستایش خدای خود تسبیح گویند و برای اهل زمین (از خدا) مغفرت و آمرزش طلبند (و ندا کنند که) الا ای بندگان بدانید که خداست آن ذاتی که بسیار در حق بندگان آمرزنده و مهربان است 
و آنان که غیر خدا را معبود و محبوب خویش برگرفتند خدا رقیب و نگهبان اعمال آنهاست (و آنها را به کیفر کفرشان می‌رساند) و تو وکیل کار و مسئول کردار آنان نخواهی بود 
و چنین قرآن فصیح عربی را ما به تو وحی کردیم تا مردم شهر مکه ام‌القری و هر که در اطراف اوست (از خدا) بترسانی و هم از سختی روز بزرگ قیامت که بی‌هیچ شک همه جمع آیند و گروهی در بهشت جاودان و فرقه‌ای در آتش سوزان روند آگاه گردانی 
و اگر خدا می‌خواست (و در ازل صلاح نظام عالم می‌دانست) تمام خلایق (مؤمن و کافر) را به قهر یک فرقه (مؤمن) قرار می‌داد و لیکن (برای امتحان چنین نخواسته تا) هر که را بخواهد به رحمت خود داخل کند و ستمکاران را هیچ یار و ناصری نباشد 
آیا مشرکان غیر خدا را یار و دوستدار خود برگرفتند؟ و حال آنکه خدا منحصرا دوست و یاور (بندگان) است و اوست که مردگان را زنده می‌کند و اوست که بر هر چیز تواناست 
و آنچه را که در او اختلاف و نزاع کردید حکم آن به خدا (و احکام خدا) راجع است همان خدا (ی آفریننده عالم و آدم) پروردگار من است که بر او (در کارها) توکل کرده و به درگاه او به تضرع بازمی‌گردم 
خدا آفریننده زمین و آسمانها برای شما آدمیان از جنس خودتان زنان را همجفت شما قرار داد و نیز چهارپایان را جفت (نر و ماده) آفرید تا (به این تدبیر ازدواج) شما را خلق بی‌شمار کند. آن خدای یکتا را هیچ مثل و مانندی نیست و او (به کردار بندگان) شنوا و بیناست 
کلید (گنج نعمتهای) آسمانها و زمین اوراست هر که را خواهد رزق وسیع دهد و هر که را خواهد تنگ روزی کند که او به هر چیز آگاهست 
خدا شرع و آئینی که برای شما مسلمین قرار داد حقایق و احکامی است که نوح را هم به آن سفارش کرد و بر تو نیز همان را وحی کردیم و به ابراهیم و موسی و عیسی هم آن را سفارش نمودیم که دین خدا را برپا دارید (و در حفظ آن پایداری کنید) و هرگز تفرقه و اختلاف در دین مکنید (و بدانکه) مشرکان را که به خدای یگانه و ترک بتان دعوت می‌کنی (قبولش) بسیار در نظرشان بزرگ میاید (باری از انکار آنها میندیش) خدا هر که را بخواهد به سوی خود (و مقام رسالت خویش) برمی‌گزیند و هر که را به درگاه خدا به تضرع و دعا باز آید هدایت می‌فرماید 
و مردم در دین راه تفرقه و اختلاف نپیمودند مگر پس از آنکه علم و برهان (از جانب حق) بر آنها آمد (لیکن دانسته) برای تعدی و ظلم به یکدیگر اختلاف کردند و اگر کلمه رحمت از (لطف) خدا سبقت نگرفته بود که تا وقت معین (تعجیل در عذاب نکند) البته میان مردم (ستمکار) حکم (به هلاک) می‌شد و آنان که پس از گذشتگان وارث کتاب آسمانی شدند (مانند یهود و نصاری) در آن کتاب آسمانی سخت در شک و ریب بماندند (و به آن ایمان واقعی نیاوردند) 
بدین سبب ای رسول، تو همه را به دین اسلام و کلمه توحید دعوت کن و چنانکه ماموری پایداری کن و پیرو هوای نفس مردم مباش و به امت بگو که من به کتابی که خدا فرستاد (قرآن) ایمان آورده‌ام و مامورم که میان شما به عدالت حکم کنم خدای یگانه پروردگار همه ما و شماست و پاداش عمل ما بر ما و عمل شما بر شماست (و پس از تبلیغ رسالت) دیگر هیچ حجت و گفت و گوئی بین ما و شما باقی نیست. خدا (روز جزا برای حکم حق) میان ما جمع می‌کند و به سوی او همه بازمی‌گردیم 
و آنان که در دین خدا (از حسد و عناد با رسولش) جدل و احتجاج برانگیزند پس از آن که خلق دعوت او را پذیرفتند حجت آنها نزد خدا لغو و باطل است و بر آنها قهر و غضب و عذاب سخت خواهد بود 
خداست آن که کتاب (آسمانی) را به حق برای اجرای عدالت فرستاد و تو ای رسول چه دانی ممکنست ساعت قیامت بسیار نزدیک باشد 
آنان که به ساعت قیامت ایمان نمی آورند (به تمسخر) تقاضای تعجیل در ظهور قیامت می‌کنند اما اهل ایمان از آن روز سخت ترسانند و می‌دانند که آن روز (و همه وعده‌های آخرت) بر حق است الا ای مردم بدانید آنان که در قیامت جدل و انکار می‌کنند سخت در گمراهی دور از سعادتند 
خدا را به بندگان لطف و محبت بسیار است هر که را بخواهد روزی می‌دهد و او (بر هر چیز) توانای مطلق و (بر همه عالم) مقتدر و غالب است 
هر کس حاصل مزرعه آخرت را بخواهد ما بر تخمی که کاشته می‌افزائیم و هر که تنها حاصل کشت دنیا را بخواهد او را هم از آن نصیب می‌کنیم ولی در آخرت (از نعمت ابدی آن چون نخواسته) نصیبی نخواهد یافت 
آیا خدایان باطل مشرکان بر آنها شرع و احکامی که خدا اجازه نفرموده جعل کرده‌اند و اگر کلمه فصل (یعنی حکم تاخیر عذاب) نبود میان آنها به هلاکت حکم می‌شد و ستمکاران را البته (روزی) عذاب دردناک خواهد بود 
و آن روز ظالمان را بینی که از کیفر کردار خود (و از هول و سختی عذاب قیامت) سخت ترسان و هراسانند و البته به کیفر خواهند رسید و آنان که به خدا ایمان آوردند و نیکوکار شدند در باغهای بهشت منزل یافته و نزد خدا هر چه خواهند بر آنان مهیاست این همان فضل و رحمت نامنتهای خداست (که نصیب اهل ایمان است) 
این (بهشت ابد) همانست که خدا به بندگانی که ایمان آورده و نیکوکار شدند بشارت آنرا داده است. (ای رسول ما، به امت) بگو من از شما اجر رسالت جز این نخواهم که مودت و محبت مرا در حق خویشاوندان منظور دارید (و دوستدار آل محمد باشید که این اجر هم بر نفع امت و برای هدایت یافتن آنهاست) و هر که کار نیکو انجام دهد ما بر نیکوئیش بیفزائیم که خدا بسیار آمرزنده (گناهان) و پذیرنده شکر بندگانست 
بلکه (مردم نادان) خواهند گفت محمد ص بر خدا دروغ بست (که محبت اهل بیت را بر امت واجب کرد چنین نیست و هرگز رسولی بر خدا دروغ نتواند بست که) اگر خدا بخواهد بر قلب تو مهر می‌نهد و به کلمات وحی خود سخن باطل را محو و نابود و حق را ثابت و برقرار می‌گرداند که خدا به اسرار دلهای خلق کاملا آگاهست. 
و اوست خدائی که توبه بندگانش را می‌پذیرد و گناهانشان را می‌بخشد و هر چه کنید می‌داند 
و دعای آنان که به خدا ایمان آورده و نیکوکار شوند مستجاب می‌گرداند و از فضل و کرم خود بر ثواب آنها میافزاید اما برای کافران عذابی سخت خواهد بود 
و اگر خدا روزی بندگان را وسیع و فراوان کند در روی زمین ظلم و طغیان بسیار کنند لیکن روزی خلق را به اندازه‌ای که بخواهد (و صلاح داند) نازل می‌گرداند که خدا به احوال بندگانش بصیر و آگاهست 
و اوست خدائی که باران را پس از نومیدی خلق می‌فرستد و رحمت (و نعمت) خود را فراوان می‌گرداند و اوست خداوند محبوب الذات ستوده صفات 
و از جمله آیات قدرت او خلقت زمین و آسمانهاست و هم آنچه در آنها از انواع جنبندگان پراکنده است و او بر جمع آوری (موجوداتی که در آسمانها و کرات بی‌شمار عالم) آنچه پراکنده است هر وقت بخواهد قادر است (زیرا همه موجودات بی‌نهایت همه در قبضه علم و قدرت اوست) 
و آنچه از رنج و مصائب به شما می‌رسد (چون درد و فقر و پریشانی و جنگ و قحط و گرفتاریها) همه از دست (اعمال زشت) خود شماست در صورتی که خدا بسیاری از اعمال بد را عفو می‌کند (و هیچ بر آن عقوبت دنیوی و اخروی نمی‌افزاید) 
و شما در زمین هیچ قدرتی ندارید و از کوچکترین قوای جهان زبون و عاجزید و غیر خدا در عالم هیچ یار و یاوری نخواهید داشت 
و یکی از آیات قدرت الهی سیر و گردش کشتیهاست که در آب دریا مانند قصرها به حرکت می‌آورد 
و اگر خدا بخواهد باد را سکون و آرامش دهد تا کشتیها بر پشت آب از جنبش بایستد و در این کار برای مردم با صبر شکرگزار ادله قدرت خدا نمودار است 
یا اگر بخواهد خدا کشتیهایتان را به جرم بدکاری به دریا غرق می‌کند در حالی که بسیاری از جرم شما را باز می بخشد 
و آنان که در آیات ما راه جدال و انکار می‌پیمایند می دانند که بر آنها از قهر و عذاب ما هیچ مفر و نجاتی نیست 
(باز ای مردم دنیاطلب بدانید که) چیزی که از نعمتهای دنیا نصیب شما گردیده متاع (فانی) زندگی دنیاست و آنچه نزد خداست بسیار بهتر و باقی‌تر است اما آن مخصوص است به آنان که به خدا ایمان آورده‌اند و در امورشان بر (لطف) پروردگار توکل می‌کنند 
و آنان که از زشتکاری و گناهان بزرگ می پرهیزند و چون بر کسی خشم و غضب کنند بر او می‌بخشند 
و آنان که امر خدا را اجابت و اطاعت کردند و نماز بپا داشتند (و در حفظ دین و دنیای خود از شر فتنه کفار) کارشان را به مشورت یکدیگر انجام می‌دهند و از آنچه روزی آنها کردیم به فقیران انفاق می‌کنند 
و آنان که چون ظلمی بر آنها هجوم کند از مؤمنان یاری می‌طلبند 
و انتقام بدی مردم بمانند آن بد رواست (نه بیشتر) و باز اگر کسی عفو کرده و بین خود و خصم خود را به عفو اصلاح نمود اجر (صبر و عفو) او بر خداست و خدا هیچ ستمکاران را دوست نمی‌دارد 
و هر کس پس از ظلمی که بر او رفته برای انتقام یاری طلبد (هرگونه دادخواهی کند) بر او هیچ گناه و مؤاخذه‌ای نیست 
تنها راه مؤاخذه بر آنهائی است که به مردم ظلم کنند و در زمین به ناحق شرارت انگیزند بر آنها (در دنیا انتقام و در آخرت) عذاب دردناک است 
و هر که بر ظلم کسی صبر کند (و با قدرت انتقام ببخشد این مقام حلم و بردباری است که) عزم در امور الهی (و تسلط بر نفس و قوت عقل و اراده) است 
و هر که را خدا گمراه گرداند (یعنی به گمراهی خود واگذارد) دیگر هیچ کس جز خدا بر او یاوری نیست و ستمکاران را بنگری که چون عذاب (قیامت) را به چشم ببینید در آن حال (با حسرت و پشیمانی) گویند ای خدا آیا راهی به بازگشت به دنیا برای ما هست؟ 
و آن ظالمان را بنگری که به دوزخشان متوجه گردانند و آنها با ترس و ذلت از گوشه چشم بر آتش دوزخ می‌نگرند و در آن حال مؤمنان (ایمن و شادان) گویند آری زیانکاران آنان هستند که نفوس خود و اهل بیت خود را در امروز قیامت به زیان عذاب انداخته‌اند. الا ای مردم بدانید که ستمکاران عالم به عذاب ابدی گرفتارند 
و آنها را هیچ غیر خدا یار و یاوری نباشد و هر که را خدا گمراه کند (و پس از اتمام حجت به گمراهی گذارد) دیگر هیچ راه نجاتی بر او نخواهد بود 
(به ازای بندگان غافل) دعوت خدای خود را اجابت کنید پیش از آنکه بیاید روزی که نه از قهر خدا راه نجاتی یابید و نه ملجا و پناهی دارید و نه بر عذابی که به کرده خود مستحق آن شدید کسی از شما دفاع و انکاری تواند کرد 
(ای رسول تو این آیات قیامت را بر خلق برسان) اگر باز اعراض کردند دیگر تو را نگهبان آنها نفرستادیم بر تو جز ابلاغ رسالت تکلیفی نیست و ما چون به انسان بی‌صبر کم‌ظرف از لطف و رحمت خود بهره‌ای بخشیم شاد شود و اگر به کیفر کردار خود رنج و عذابی بر او رسد سخت راه کفران پوید (و به جای توبه بکلی خدا را از یاد ببرد) 
خداست تنها مالک زمین و آسمانها هر چه بخواهد می‌آفریند و به هر که خواهد فرزند اناث (دختر) و بهر که خواهد فرزند ذکور (پسر) عطا می‌کند 
یا در یک رحم دو فرزند پسر و دختر قرار می‌دهد و هر که را خواهد عقیم (نازاینده) می‌گرداند که او (به صلاح خلق) دانا و (بهر چه خواهد) تواناست 
و از رسولان هیچ بشری را یارای آن نباشد که با خدا سخن گوید مگر به وحی (و الهام) خدا یا از پس پرده غیب عالم (و حجاب ملکوت جهان) یا رسولی (از فرشتگان عالم بالا) فرستد تا به امر خدا هر چه او خواهد وحی کند. که او خدای دانای بلند مرتبه است 
و همین گونه ما روح (و فرشته بزرگ) خود را به فرمان خویش برای وحی به تو فرستادیم و از آن پیش که وحی بر تو رسد نه، دانستی کتاب خدا چیست و نه، فهم کردی که راه ایمان و شرع کدام است و لیکن ما آن کتاب و شرع را نور (وحی و معرفت) گردانیدیم که هر کس از بندگان خود را بخواهیم به آن نور هدایت می‌کنیم و اینک تو (که به نور وحی ما هدایت یافتی) خلق را هدایت خواهی کرد به راه راست 
یعنی به راه خدا همان خدائی که هر چه در آسمانها و زمین است همه ملک اوست و بدانید که رجوع تمام امور (عالم آفرینش) به سوی خداست

تلاوت سوره ی ابراهیم

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
الر کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلی صِراطِ الْعَزیزِ الْحَمیدِ (1)
اللَّهِ الَّذی لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ وَ وَیْلٌ لِلْکافِرینَ مِنْ عَذابٍ شَدیدٍ (2)
الَّذینَ یَسْتَحِبُّونَ الْحَیاةَ الدُّنْیا عَلَی الْآخِرَةِ وَ یَصُدُّونَ عَنْ سَبیلِ اللَّهِ وَ یَبْغُونَها عِوَجاً أُولئِکَ فی ضَلالٍ بَعیدٍ (3)
وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ بِلِسانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ فَیُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشاءُ وَ یَهْدی مَنْ یَشاءُ وَ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ (4)
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسی بِآیاتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللَّهِ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ (5)
وَ إِذْ قالَ مُوسی لِقَوْمِهِ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ أَنْجاکُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذابِ وَ یُذَبِّحُونَ أَبْناءَکُمْ وَ یَسْتَحْیُونَ نِساءَکُمْ وَ فی ذلِکُمْ بَلاءٌ مِنْ رَبِّکُمْ عَظیمٌ (6)
وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابی لَشَدیدٌ (7)
وَ قالَ مُوسی إِنْ تَکْفُرُوا أَنْتُمْ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ جَمیعاً فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِیٌّ حَمیدٌ (8)
أَ لَمْ یَأْتِکُمْ نَبَؤُا الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَ عادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذینَ مِنْ بَعْدِهِمْ لا یَعْلَمُهُمْ إِلاَّ اللَّهُ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَرَدُّوا أَیْدِیَهُمْ فی أَفْواهِهِمْ وَ قالُوا إِنَّا کَفَرْنا بِما أُرْسِلْتُمْ بِهِ وَ إِنَّا لَفی شَکٍّ مِمَّا تَدْعُونَنا إِلَیْهِ مُریبٍ (9)
قالَتْ رُسُلُهُمْ أَ فِی اللَّهِ شَکٌّ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یَدْعُوکُمْ لِیَغْفِرَ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَ یُؤَخِّرَکُمْ إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی قالُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا تُریدُونَ أَنْ تَصُدُّونا عَمَّا کانَ یَعْبُدُ آباؤُنا فَأْتُونا بِسُلْطانٍ مُبینٍ (10)
قالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِنْ نَحْنُ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُکُمْ وَ لکِنَّ اللَّهَ یَمُنُّ عَلی مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ ما کانَ لَنا أَنْ نَأْتِیَکُمْ بِسُلْطانٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ عَلَی اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (11)
وَ ما لَنا أَلاَّ نَتَوَکَّلَ عَلَی اللَّهِ وَ قَدْ هَدانا سُبُلَنا وَ لَنَصْبِرَنَّ عَلی ما آذَیْتُمُونا وَ عَلَی اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُتَوَکِّلُونَ (12)
وَ قالَ الَّذینَ کَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّکُمْ مِنْ أَرْضِنا أَوْ لَتَعُودُنَّ فی مِلَّتِنا فَأَوْحی إِلَیْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِکَنَّ الظَّالِمینَ (13)
وَ لَنُسْکِنَنَّکُمُ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِهِمْ ذلِکَ لِمَنْ خافَ مَقامی وَ خافَ وَعیدِ (14)
وَ اسْتَفْتَحُوا وَ خابَ کُلُّ جَبَّارٍ عَنیدٍ (15)
مِنْ وَرائِهِ جَهَنَّمُ وَ یُسْقی مِنْ ماءٍ صَدیدٍ (16)
یَتَجَرَّعُهُ وَ لا یَکادُ یُسیغُهُ وَ یَأْتیهِ الْمَوْتُ مِنْ کُلِّ مَکانٍ وَ ما هُوَ بِمَیِّتٍ وَ مِنْ وَرائِهِ عَذابٌ غَلیظٌ (17)
مَثَلُ الَّذینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ أَعْمالُهُمْ کَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّیحُ فی یَوْمٍ عاصِفٍ لا یَقْدِرُونَ مِمَّا کَسَبُوا عَلی شَیْ‌ءٍ ذلِکَ هُوَ الضَّلالُ الْبَعیدُ (18)
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَ یَأْتِ بِخَلْقٍ جَدیدٍ (19)
وَ ما ذلِکَ عَلَی اللَّهِ بِعَزیزٍ (20)
وَ بَرَزُوا لِلَّهِ جَمیعاً فَقالَ الضُّعَفاءُ لِلَّذینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا کُنَّا لَکُمْ تَبَعاً فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذابِ اللَّهِ مِنْ شَیْ‌ءٍ قالُوا لَوْ هَدانَا اللَّهُ لَهَدَیْناکُمْ سَواءٌ عَلَیْنا أَ جَزِعْنا أَمْ صَبَرْنا ما لَنا مِنْ مَحیصٍ (21)
وَ قالَ الشَّیْطانُ لَمَّا قُضِیَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَکُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَ وَعَدْتُکُمْ فَأَخْلَفْتُکُمْ وَ ما کانَ لِیَ عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطانٍ إِلاَّ أَنْ دَعَوْتُکُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لی فَلا تَلُومُونی وَ لُومُوا أَنْفُسَکُمْ ما أَنَا بِمُصْرِخِکُمْ وَ ما أَنْتُمْ بِمُصْرِخِیَّ إِنِّی کَفَرْتُ بِما أَشْرَکْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمینَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ (22)
وَ أُدْخِلَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ تَحِیَّتُهُمْ فیها سَلامٌ (23)
أَ لَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِی السَّماءِ (24)
تُؤْتی أُکُلَها کُلَّ حینٍ بِإِذْنِ رَبِّها وَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ (25)
وَ مَثَلُ کَلِمَةٍ خَبیثَةٍ کَشَجَرَةٍ خَبیثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ ما لَها مِنْ قَرارٍ (26)
یُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ فِی الْآخِرَةِ وَ یُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمینَ وَ یَفْعَلُ اللَّهُ ما یَشاءُ (27)
أَ لَمْ تَرَ إِلَی الَّذینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ کُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ (28)
جَهَنَّمَ یَصْلَوْنَها وَ بِئْسَ الْقَرارُ (29)
وَ جَعَلُوا لِلَّهِ أَنْداداً لِیُضِلُّوا عَنْ سَبیلِهِ قُلْ تَمَتَّعُوا فَإِنَّ مَصیرَکُمْ إِلَی النَّارِ (30)
قُلْ لِعِبادِیَ الَّذینَ آمَنُوا یُقیمُوا الصَّلاةَ وَ یُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِیَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فیهِ وَ لا خِلالٌ (31)
اللَّهُ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقاً لَکُمْ وَ سَخَّرَ لَکُمُ الْفُلْکَ لِتَجْرِیَ فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَ سَخَّرَ لَکُمُ الْأَنْهارَ (32)
وَ سَخَّرَ لَکُمُ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ دائِبَیْنِ وَ سَخَّرَ لَکُمُ اللَّیْلَ وَ النَّهارَ (33)
وَ آتاکُمْ مِنْ کُلِّ ما سَأَلْتُمُوهُ وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها إِنَّ الْإِنْسانَ لَظَلُومٌ کَفَّارٌ (34)
وَ إِذْ قالَ إِبْراهیمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِناً وَ اجْنُبْنی وَ بَنِیَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنامَ (35)
رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ کَثیراً مِنَ النَّاسِ فَمَنْ تَبِعَنی فَإِنَّهُ مِنِّی وَ مَنْ عَصانی فَإِنَّکَ غَفُورٌ رَحیمٌ (36)
رَبَّنا إِنِّی أَسْکَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتی بِوادٍ غَیْرِ ذی زَرْعٍ عِنْدَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِیُقیمُوا الصَّلاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوی إِلَیْهِمْ وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ (37)
رَبَّنا إِنَّکَ تَعْلَمُ ما نُخْفی وَ ما نُعْلِنُ وَ ما یَخْفی عَلَی اللَّهِ مِنْ شَیْ‌ءٍ فِی الْأَرْضِ وَ لا فِی السَّماءِ (38)
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی وَهَبَ لی عَلَی الْکِبَرِ إِسْماعیلَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبِّی لَسَمیعُ الدُّعاءِ (39)
رَبِّ اجْعَلْنی مُقیمَ الصَّلاةِ وَ مِنْ ذُرِّیَّتی رَبَّنا وَ تَقَبَّلْ دُعاءِ (40)
رَبَّنَا اغْفِرْ لی وَ لِوالِدَیَّ وَ لِلْمُؤْمِنینَ یَوْمَ یَقُومُ الْحِسابُ (41)
وَ لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غافِلاً عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّما یُؤَخِّرُهُمْ لِیَوْمٍ تَشْخَصُ فیهِ الْأَبْصارُ (42)
مُهْطِعینَ مُقْنِعی رُؤُسِهِمْ لا یَرْتَدُّ إِلَیْهِمْ طَرْفُهُمْ وَ أَفْئِدَتُهُمْ هَواءٌ (43)
وَ أَنْذِرِ النَّاسَ یَوْمَ یَأْتیهِمُ الْعَذابُ فَیَقُولُ الَّذینَ ظَلَمُوا رَبَّنا أَخِّرْنا إِلی أَجَلٍ قَریبٍ نُجِبْ دَعْوَتَکَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَ وَ لَمْ تَکُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ ما لَکُمْ مِنْ زَوالٍ (44)
وَ سَکَنْتُمْ فی مَساکِنِ الَّذینَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ وَ تَبَیَّنَ لَکُمْ کَیْفَ فَعَلْنا بِهِمْ وَ ضَرَبْنا لَکُمُ الْأَمْثالَ (45)
وَ قَدْ مَکَرُوا مَکْرَهُمْ وَ عِنْدَ اللَّهِ مَکْرُهُمْ وَ إِنْ کانَ مَکْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبالُ (46)
فَلا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللَّهَ عَزیزٌ ذُو انتِقامٍ (47)
یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَیْرَ الْأَرْضِ وَ السَّماواتُ وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ (48)
وَ تَرَی الْمُجْرِمینَ یَوْمَئِذٍ مُقَرَّنینَ فِی الْأَصْفادِ (49)
سَرابیلُهُمْ مِنْ قَطِرانٍ وَ تَغْشی وُجُوهَهُمُ النَّارُ (50)
لِیَجْزِیَ اللَّهُ کُلَّ نَفْسٍ ما کَسَبَتْ إِنَّ اللَّهَ سَریعُ الْحِسابِ (51)
هذا بَلاغٌ لِلنَّاسِ وَ لِیُنْذَرُوا بِهِ وَ لِیَعْلَمُوا أَنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ وَ لِیَذَّکَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ (52)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
الر (حروف مقطعه اسرار الهی است) این قرآن کتابی است که ما به تو فرستادیم تا مردم را به امر خدا از ظلمات (جهل و کفر) بیرون آری و (با علم و ایمان) به عالم نور رسانی و به راه خدای مقتدر ستوده صفات رهسپار گردانی 
خدائی که هر چه در آسمانها و زمین است همه ملک اوست و وای بر کافران از آتش قهر و عذاب سخت خدا 
کافران یعنی آنان که زندگانی دنیا را بر آخرت مقدم و محبوب‌تر دارند و خلق را از راه خدا برگردانند و آن راه راست را به شک و شبهات کج کنند آنان در گمراهی (و از سعادت و رحمت خدا) بسیار دورند 
و ما هیچ رسولی در میان قومی نفرستادیم مگر به زبان آن قوم تا بر آنها (معارف و احکام الهی را) بیان کند و بر امت اتمام حجت شود آنگاه خدا هر که را خواهد به ضلالت وامی‌گذارد و هر که را خواهد به مقام هدایت می‌رساند و او خدای مقتدر داناست و همه کارش از روی حکمت و مصلحت است 
و ما موسی عمران را با آیات خود (با تورات و معجزات بر فرعونیان) فرستادیم و به او دستور دادیم که قومت را از ظلمات جهل و گمراهی بیرون آور و به عالم نور رسان و روزهای خدا را بیاد آور که این یادآوری (ایام الله) بر هر شخصی که در بلا و نعمت صبور و شکرگزار است دلائل روشنی خواهد بود (مراد به ایام الله برخی ایام عهد الست و روزگار عالم ذر و برخی ایام ظهور پیغمبران و برخی حوادث عظیم لطف بر مؤمنان و قهر بر کافران تفسیر کرده‌اند) 
ای رسول ما یاد کن وقتی را که موسی به قوم خود گفت بخاطر آورید این نعمت بزرگ خدا را که شما را از بیداد فرعون نجات داد که آنها شما را به ظلم و شکنجه سخت می‌افکندند پسرانتان را کشته دخترانتان را به ذلت و بیچارگی ابقاء می‌کردند و این ابتلاء و امتحان بزرگی از جانب خدا بر شما بود 
و باز بخاطر آرید وقتیکه خدا اعلام فرمود که شما بندگان اگر شکر نعمت بجای آرید بر نعمت شما می‌افزائیم و اگر کفران کنید بعذاب شدید گرفتار می‌کنیم 
و باز به یاد آرید که موسی (برای اتمام حجت به قوم خود) گفت اگر شما و همه اهل زمین یکمرتبه کافر شوید خدا از همه بی‌نیاز است او محتاج عبادت و شکر خلق نیست بلکه بندگان به طاعت و شکر خدا محتاجند تا بدین وسیله به کمال سعادت و نعمت برسند 
آیا اخبار بسیاری از پیشینیان شما مانند قوم عاد و ثمود و قوم بعد از اینها که همه درگذشتند و جز خدا کسی بر احوالشان آگاه نیست به شما نرسیده که پیغمبرانشان آیات و معجزات روشن بر آنها آوردند و آنها (از تعجب و خشم) دست به دهان فروبرده می‌گفتند که ما بهر چه شما پیغمبران مأمور آن هستید بهمه کافریم و هم به آنچه شما دعوت می‌کنید از خدا و قیامت و بهشت و دوزخ و سایر گفتارتان در همه شک و تردید داریم 
رسولان در جواب آنها گفتند آیا در هر چه شک کنید در خدا هم که آفریننده آسمانها و زمین است شک توانید کرد ای بیچارگان گمراه خدا (بواسطه رسولانش) شما را به مغفرت و آمرزش از گناهان می‌خواند و می‌خواهد از تعجیل به عقوبت عصیان برهاند (و لایق لطف و رحمت خود کند) و به اجل معین و عمر طبیعی برساند باز کافران گفتند ما شما پیغمبران را مثل خود بشری بیشتر نمی‌دانیم که به دعوی نبوت می‌خواهید ما را از آنچه پدران ما می‌پرستیدند منع کنید (و اگر براستی پیغمبر هستید) برای ما حجت و معجزی که ما را مجبور به ایمان کند بیاورید 
رسولان باز به کافران پاسخ دادند که آری ما هم مانند شما بشری بیش نیستیم لیکن خدا هر کس از بندگان را بخواهد به نعمت بزرگ نبوت منت می‌گذارد (و به وحی خود برمی‌گزیند) و ما را نرسد که آیت و معجزی الا به اذن و دستور خدا بیاوریم مؤمنان باید به خدا در هر حال توکل کنند 
و چرا ما بر خدا توکل نکنیم؟ در صورتی که خدا ما را به راه راست هدایت فرموده و البته (در راه اطاعت و رضای خدا) به آزار و ستمهای شما صبر خواهیم کرد که ارباب توکل باید همیشه در همه حال خوش و ناخوش بر خدا توکل کنند 
باز کافران برسولان پاسخ دادند که (دست از این دعویها بدارید و) به آئین ما برگردید و الا ما البته شما را از شهر و دیار خود بیرون می‌کنیم (در این حال که رسولان مأیوس از ایمان کافران شدند) خدا به آنها وحی فرمود که غم مخورید البته ما ستمکاران را هلاک خواهیم کرد 
محققا ما شما رسولان و پیروانتان را در سرزمین کافران پس از هلاک آنها با آسایش و ایمنی ساکن می‌گردانیم و این آسایش نصیب کسی است که خوف خدا در دل اوست و از وعده قهر و عقاب خدا می‌ترسد 
و البته فتح و فیروزی بر حسب وعده ما نصیب رسولان خداست و نصیب هر ستمگر جبار هلاکت و حرمانست 
از پی گردنکش عنود آتش دوزخ خواهد بود و آبی که می‌آشامد در دوزخ آب پلید چرکین است 
که آن آب پلید را پیوسته می‌آشامد و هیچ گوارای او نشود و از هر جانب مرگ به وی روی آور شود ولی نمیرد تا دائم در عذاب سخت معذب باشد 
مثل اعمال کسانی که به خدا کافر شدند به خاکستری میماند که در روز تندباد شدید همه به باد فنا رود و از همه کوشش خود هیچ نتیجه نبرند این همان ضلالت (و حسرت) دور از طریق نجات است 
ای بشر ندانستی که خدا آسمانها و زمین را بحق آفریده (و برای مقصود بزرگی خلق کرده است) و اگر بخواهد شما جنس بشر همه را در زمین نابود می‌سازد و خلقی دیگر از نو می‌آفریند 
و اینکار اصلا بر خدا دشوار نیست 
و روزی که مردم از قبرها برانگیخته و به پیشگاه خدا حاضر شوند در آن روز ضعیفان به گردنکشان گویند ما در دنیا تابع رأی شما بودیم آیا امروز شما هم از عذاب خدا ما را کفایت خواهید کرد؟ جواب دهند که اگر ما را از خدا سعادت هدایت بود ما هم شما را هدایت می‌کردیم اکنون هر چه جزع و التماس کنیم یا صبر و تحمل یکسانست و هیچ از عذاب گریزگاهی نداریم 
و چون حکم قیامت بپایان رسید و اهل بهشت از اهل دوزخ جدا شدند در آن حال شیطان برای نکوهش و تمسخر کافران گوید خدا به شما بحق و راستی وعده داد و من به خلاف حقیقت و بر شما (برای وعده دروغ خود) هیچ حجت و دلیل قاطعی نیاوردم (و تنها شما را به وعده‌های دروغی فریفتم) پس امروز شما ابلهان که سخن بی‌دلیل مرا پذیرفتید مرا ملامت مکنید بلکه نفس پر طمع خود را ملامت کنید که امروز نه شما فریادرس من توانید بود و نه من فریادرس شما من به شرکی که شما به اغوای من آوردید معتقد نیستم، آری در این روز ستمکاران عالم را عذاب دردناک خواهد بود 
و آنان را که به خدا ایمان آورده و عمل صالح کردند در بهشت‌هائی برند که زیر درختانش نهرها جاریست و همیشه به فرمان خدا با تحیت و سلام و احترام در آن بهشت مخلدند 
ای رسول ندیدی که چگونه خدا کلمه پاکیزه را به درخت زیبائی مثل زده که اصل ساقه آن برقرار باشد و شاخه آن به آسمان رفعت و سعادت برشود 
و آن درخت (زیبا) به اذن خدا همه اوقات میوه‌های مأکول و خوش دهد (مثل جان پاک با دانش و معرفت و افکار و کردار نیکو در منفعت دائم برای خود و دیگران بدان درخت زیبای پر ثمر ماند) خدا اینگونه مثلهای واضح برای تذکر مردم می‌آورد 
و مثل کلمه کفر (و روح پلید) مانند درخت پلیدیست که ریشه‌اش به قلب زمین نرود بلکه بالای زمین افتد و زود خشک شود و هیچ ثبات و بقائی نخواهد یافت 
خدا اهل ایمان را با عقیده ثابت در دنیا و آخرت پایدار میدارد و ستمکاران را گمراه می‌گرداند (یعنی بحال گمراهی پس از اتمام حجت وامی‌گذارد) و خدا هر چه بخواهد به اختیار مطلق می‌کند 
هیچ ندیدی حال مردمی را که نعمت خدا را بکفر مبدل ساختند و (خود و) قوم خود را به دیار هلاک رهسپار کردند 
و بدوزخ که بدترین جایگاهست درافتادند 
و در مقابل خدا امثال و اضدادی (مانند فرعونان و بتان) جعل کردند که خود و خلق را از راه خدا گمراه کنند ای رسول ما، به این مردم (بت تراش و بت پرست) بگو که (این دو روزه دنیا) بلذات دنیوی مشغول باشید که بازگشت شما باتش دوزخ خواهد بود 
(و ای رسول ما) به آن بندگان من که ایمان آوردند بگو نماز بپادارند و از آنچه روزی آنها کردیم در نهان و آشکار انفاق کنند پیش از آنکه بیاید روزی که نه چیزی توان خرید و نه دوستی کسی جز خدا بکار آید 
خداست آن که آسمانها و زمین را آفرید و باران را از آسمان فروبارید تا انواع ثمرات و حبوبات را برای روزی شما برآورد و کشتی‌ها را به امر خود به روی آب دریا و نهرها را به روی زمین باختیار شما جاری گردانید 
و خورشید و ماه گردنده و شب و روز را برای شما مسخر کرد 
و از انواع نعمتهائی که از او درخواست کردید بشما عطا فرمود که اگر نعمتهای بی‌انتهای خدا را بخواهید بشماره آورید هرگز حساب آن نتوانید کرد (با این همه لطف و رحمت خدا باز) انسان سخت کفرکیش و ستمگر است 
یاد آر وقتی که ابراهیم عرض کرد پروردگارا این شهر (مکه) را مکان امن و امان قرار ده و من و فرزندانم را (کرم کن و) از پرستش بتان دور دار 
پروردگارا، این بتان و بت‌تراشان بسیاری از مردم را گمراه کردند پس هر کس در راه توحید و خداپرستی پیرو من است او از من است و هر که مخالفت من کند (و راه شرک و عصیان پوید اختیارش با تست که) تو خدای بخشنده و مهربانی 
پروردگارا من ذریه و فرزندان خود را به وادی بی‌کشت و زرعی نزد بیت‌الحرام تو برای بپاداشتن نماز مسکن دادم بار خدایا تو دلهای مردمان را بسوی آنها مایل گردان و به انواع ثمرات آنها را روزی ده باشد که شکر تو بجای آرند (اثر این دعا بود که در ذیحجه هزار و سیصد و شصت و هشت ازدحام هزار هزار و چهارصد و پنجاه هزار مسلمین در حج بیت‌الله دیدیم و با این کثرت حاج باز نعمت شهر مکه وادی کم آب و گیاه بسیار فراوان بود و تا قیامت خواهد بود) 
پروردگارا تو بهر چه ما پنهان و آشکار کنیم بر همه آگاهی (که تو خدائی) و بر خدا البته هیچ چیز در آسمان و زمین پنهان نیست 
ستایش خدای را که بمن در زمان پیری دو فرزندم اسماعیل و اسحاق را عطا فرمود (و درخواست مرا اجابت کرد) که پروردگار من البته دعای بندگان را خواهد شنید 
پروردگارا من و ذریه مرا نمازگزار گردان و بارالها دعای ما را اجابت فرما 
بارالها روزی که (میزان عدل و) حساب بپا می‌شود تو در آن روز سخت بر من و والدین من و همه مؤمنان از کرم ببخشا 
و هرگز مپندار که خدا از کردار ستمکاران غافل است بلکه کیفر ظالمان را به تأخیر می‌افکند تا آن روزی که چشمهایشان در آن روز خیره و حیرانست 
در آنروز سخت آن ستمکاران همه شتابان (و هراسان) سر به بالا کرده و چشمها واله مانده و دلهاشان از شدت عذاب به دهشت و اضطرابست 
ای رسول ما مردم را از روزی که هنگام عذاب و کیفر اعمالشان فرا می‌رسد بترسان و آگاهشان ساز که ستمکاران خلق (چون سختی عذاب را بنگرند از حسرت و پشیمانی) خواهند گفت پروردگارا عذاب را به تأخیر افکن (و ما را باز بدنیا برگردان) تا دعوت ترا اجابت کنیم و پیرو رسولان تو شویم (و از هر کار بد بازگردیم) به آنها پاسخ آید که آیا شما بارها پیش از این در دنیا سوگند یاد نمی‌کردید که ما را ابدا زوال و هلاکی نخواهد بود؟ 
شما ستمکاران بودید که در منازل ستمگران پیش از خود مسکن گزیدید (و از هلاکت و مرگ آنان باز عبرت نگرفتید) و حال آنکه مشاهده کردید که عاقبت ما به سرپنجه قهر مرگ چه بر سر آنها آوردیم؟ و بر شما سرگذشت آنها را مثل آوردیم (تا مگر عبرت گیرید و از کار زشت و ستمگری دست کشید ولی هرگز پند نگرفته و بیدار نشدید) 
و آن ستمکاران بزرگترین مکر و مهمترین سیاست خویش را بکار بردند ولی چه سود که پیش قدرت و تقدیر خدا مکر (و فکر) آنها هیچ است هر چند به مکر (و سیاست) خود کوه‌ها را از جای برکنند 
پس هرگز مپندار که خدا وعده رسولانش را خلاف کند که البته خدا بر هر کار مقتدر است و از ستمکاران انتقام خواهد کشید 
روزی که زمین را (به امر خدا) به غیر این زمین مبدل کنند و هم آسمانها را (دگرگون سازند) و تمام خلق در پیشگاه حکم خدای یکتای قادر قاهر حاضر شوند 
و در آن روز بدکاران و گردنکشان را زیر زنجیر قهر خدا مشاهده خواهی کرد 
و بینی که پیراهنهای از مس گداخته آتشین بر تن دارند و در شعله آتش چهره آنها پنهانست 
(اینگونه عذاب) برای آنست تا خدا هر شخص را به کیفر کردارش برساند که خدا یک لحظه بحساب خلق خواهد رسید 
این (قرآن عظیم) حجت بالغ برای جمیع مردم است تا خلایق از آن پند گرفته و خداشناس و خداترس شوند و تا (به تعلیمات آیات توحید آن) عموم بشر خدا را به یگانگی بشناسند و صاحبان عقل، متذکر و هوشیار گردند

تلاوت سوره ی احقاف

متن

از حضرت صادق علیه السلام مروی است که هر که در هر شب جمعه یا هر روز جمعه سوره احقاف بخواند ترسی در دنیا به او نرسد و از فزع اکبر قیامت ایمن است

تلاوت سوره ی احقاف

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
حم (1)
تَنْزیلُ الْکِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزیزِ الْحَکیمِ (2)
ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُسَمًّی وَ الَّذینَ کَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ (3)
قُلْ أَ رَأَیْتُمْ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونی ما ذا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْکٌ فِی السَّماواتِ ائْتُونی بِکِتابٍ مِنْ قَبْلِ هذا أَوْ أَثارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (4)
وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ یَدْعُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ مَنْ لا یَسْتَجیبُ لَهُ إِلی یَوْمِ الْقِیامَةِ وَ هُمْ عَنْ دُعائِهِمْ غافِلُونَ (5)
وَ إِذا حُشِرَ النَّاسُ کانُوا لَهُمْ أَعْداءً وَ کانُوا بِعِبادَتِهِمْ کافِرینَ (6)
وَ إِذا تُتْلی عَلَیْهِمْ آیاتُنا بَیِّناتٍ قالَ الَّذینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ هذا سِحْرٌ مُبینٌ (7)
أَمْ یَقُولُونَ افْتَراهُ قُلْ إِنِ افْتَرَیْتُهُ فَلا تَمْلِکُونَ لی مِنَ اللَّهِ شَیْئاً هُوَ أَعْلَمُ بِما تُفیضُونَ فیهِ کَفی بِهِ شَهیداً بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ (8)
قُلْ ما کُنْتُ بِدْعاً مِنَ الرُّسُلِ وَ ما أَدْری ما یُفْعَلُ بی وَ لا بِکُمْ إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ ما یُوحی إِلَیَّ وَ ما أَنَا إِلاَّ نَذیرٌ مُبینٌ (9)
قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ کانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ کَفَرْتُمْ بِهِ وَ شَهِدَ شاهِدٌ مِنْ بَنی إِسْرائیلَ عَلی مِثْلِهِ فَآمَنَ وَ اسْتَکْبَرْتُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ (10)
وَ قالَ الَّذینَ کَفَرُوا لِلَّذینَ آمَنُوا لَوْ کانَ خَیْراً ما سَبَقُونا إِلَیْهِ وَ إِذْ لَمْ یَهْتَدُوا بِهِ فَسَیَقُولُونَ هذا إِفْکٌ قَدیمٌ (11)
وَ مِنْ قَبْلِهِ کِتابُ مُوسی إِماماً وَ رَحْمَةً وَ هذا کِتابٌ مُصَدِّقٌ لِساناً عَرَبِیًّا لِیُنْذِرَ الَّذینَ ظَلَمُوا وَ بُشْری لِلْمُحْسِنینَ (12)
إِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ (13)
أُولئِکَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ خالِدینَ فیها جَزاءً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (14)
وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ کُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً حَتَّی إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعینَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوْزِعْنی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلی والِدَیَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَصْلِحْ لی فی ذُرِّیَّتی إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَ إِنِّی مِنَ الْمُسْلِمینَ (15)
أُولئِکَ الَّذینَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ ما عَمِلُوا وَ نَتَجاوَزُ عَنْ سَیِّئاتِهِمْ فی أَصْحابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذی کانُوا یُوعَدُونَ (16)
وَ الَّذی قالَ لِوالِدَیْهِ أُفٍّ لَکُما أَ تَعِدانِنی أَنْ أُخْرَجَ وَ قَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِنْ قَبْلی وَ هُما یَسْتَغیثانِ اللَّهَ وَیْلَکَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَیَقُولُ ما هذا إِلاَّ أَساطیرُ الْأَوَّلینَ (17)
أُولئِکَ الَّذینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنَّهُمْ کانُوا خاسِرینَ (18)
وَ لِکُلٍّ دَرَجاتٌ مِمَّا عَمِلُوا وَ لِیُوَفِّیَهُمْ أَعْمالَهُمْ وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ (19)
وَ یَوْمَ یُعْرَضُ الَّذینَ کَفَرُوا عَلَی النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَیِّباتِکُمْ فی حَیاتِکُمُ الدُّنْیا وَ اسْتَمْتَعْتُمْ بِها فَالْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذابَ الْهُونِ بِما کُنْتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَ بِما کُنْتُمْ تَفْسُقُونَ (20)
وَ اذْکُرْ أَخا عادٍ إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقافِ وَ قَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ اللَّهَ إِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ عَظیمٍ (21)
قالُوا أَ جِئْتَنا لِتَأْفِکَنا عَنْ آلِهَتِنا فَأْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقینَ (22)
قالَ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَ أُبَلِّغُکُمْ ما أُرْسِلْتُ بِهِ وَ لکِنِّی أَراکُمْ قَوْماً تَجْهَلُونَ (23)
فَلَمَّا رَأَوْهُ عارِضاً مُسْتَقْبِلَ أَوْدِیَتِهِمْ قالُوا هذا عارِضٌ مُمْطِرُنا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ ریحٌ فیها عَذابٌ أَلیمٌ (24)
تُدَمِّرُ کُلَّ شَیْ‌ءٍ بِأَمْرِ رَبِّها فَأَصْبَحُوا لا یُری إِلاَّ مَساکِنُهُمْ کَذلِکَ نَجْزِی الْقَوْمَ الْمُجْرِمینَ (25)
وَ لَقَدْ مَکَّنَّاهُمْ فیما إِنْ مَکَّنَّاکُمْ فیهِ وَ جَعَلْنا لَهُمْ سَمْعاً وَ أَبْصاراً وَ أَفْئِدَةً فَما أَغْنی عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَ لا أَبْصارُهُمْ وَ لا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَیْ‌ءٍ إِذْ کانُوا یَجْحَدُونَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (26)
وَ لَقَدْ أَهْلَکْنا ما حَوْلَکُمْ مِنَ الْقُری وَ صَرَّفْنَا الْآیاتِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ (27)
فَلَوْ لا نَصَرَهُمُ الَّذینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ قُرْباناً آلِهَةً بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ وَ ذلِکَ إِفْکُهُمْ وَ ما کانُوا یَفْتَرُونَ (28)
وَ إِذْ صَرَفْنا إِلَیْکَ نَفَراً مِنَ الْجِنِّ یَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قالُوا أَنْصِتُوا فَلَمَّا قُضِیَ وَلَّوْا إِلی قَوْمِهِمْ مُنْذِرینَ (29)
قالُوا یا قَوْمَنا إِنَّا سَمِعْنا کِتاباً أُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوسی مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ یَهْدی إِلَی الْحَقِّ وَ إِلی طَریقٍ مُسْتَقیمٍ (30)
یا قَوْمَنا أَجیبُوا داعِیَ اللَّهِ وَ آمِنُوا بِهِ یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَ یُجِرْکُمْ مِنْ عَذابٍ أَلیمٍ (31)
وَ مَنْ لا یُجِبْ داعِیَ اللَّهِ فَلَیْسَ بِمُعْجِزٍ فِی الْأَرْضِ وَ لَیْسَ لَهُ مِنْ دُونِهِ أَوْلِیاءُ أُولئِکَ فی ضَلالٍ مُبینٍ (32)
أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لَمْ یَعْیَ بِخَلْقِهِنَّ بِقادِرٍ عَلی أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتی بَلی إِنَّهُ عَلی کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدیرٌ (33)
وَ یَوْمَ یُعْرَضُ الَّذینَ کَفَرُوا عَلَی النَّارِ أَ لَیْسَ هذا بِالْحَقِّ قالُوا بَلی وَ رَبِّنا قالَ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ (34)
فَاصْبِرْ کَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَ لا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَ ما یُوعَدُونَ لَمْ یَلْبَثُوا إِلاَّ ساعَةً مِنْ نَهارٍ بَلاغٌ فَهَلْ یُهْلَکُ إِلاَّ الْقَوْمُ الْفاسِقُونَ (35)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
حم (قسم به خدای حمید و مجید) 
تنزیل این قرآن (عظیم) از جانب خدای مقتدر حکیم است 
ما آسمانها و زمین و آنچه بین آنها است جز به حق (و برای حکمت و مصلحت خلق) و جز در وقت معین نیافریده‌ایم و آنان که کافرند از هر چه پند و اندرزشان کنند روی می‌گردانند 
(ای رسول ما، مشرکان را) بگو جز خدا همه آن بتهائی که به خدائی می‌خوانید به من نشان دهید که آیا در زمین چیزی آفریده‌اند؟ یا شرکتی با خدا در خلقت آسمانها دارند یا از کتب آسمانی پیشین دلیلی بر خدائی بتان دارید یا کمتر اثر و نشان بر درستی عقیده شرک یافته‌اید اگر راست می‌گوئید بر من بیاورید 
و کیست گمراه‌تر از آنکه جز خدا کسی را بپرستد که هیچ در حوائج تا قیامت او را اجابت نکند (و نتواند کرد) و از هر چه بخوانندش خود بی‌خبر باشد؟ 
و چون در قیامت خلق محشور شوند آنجا معبودان باطل با مشرکان، دشمن و از پرستش آنها بیزارند 
و هرگاه (رسولان حق) آیات روشن ما را بر مردم تلاوت کنند آنان که چون آیات الهی آمد به خدا کافر شدند گویند که این کتاب سحر آشکارائیست 
یا کافران می‌گویند که محمد ص خود این آیات قرآن را فرا بافته است. ای رسول ، جواب آنها بگو اگر این قرآن را من از خود بافته باشم (خدا مرا عذاب می‌کند) و شما از قهر خدا هیچ قدرت بر نجات من ندارید و او به افکاری که در آن فرو می‌روید (و رد و ایراد سخنانی که بر علیه من می‌گوئید) داناتر است و گواه میان من و شما هم او کافی است و اوست خدای آمرزنده مهربان 
ای رسول ما، امت را بگو من از بین رسولان اولین پیغمبر نیستم که تازه در جهان آوازه رسالت بلند کرده باشم (تا تعجب و انکار کنید) و نمی‌دانم که با من و شما عاقبت چه می‌کنند؟ (و خدا در دنیا و عقبی بر ما چه مقدر فرموده است؟ ) من جز آنچه وحی می‌شود پیروی نمی‌کنم و جز آنکه با بیان روشن خلق را آگاه کنم و از خدا بترسانم وظیفه‌ای ندارم 
(ای رسول، باز) با منکران قرآن بگو چه تصور می‌کنید؟ اگر از جانب خدا باشد و شما به آن کافر شوید در صورتی که از بنی‌اسرائیل شاهدی (چون عبدالله سلام عالمی) بر حق بودن قرآن گواهی دهد و ایمان آرد و شما تکبر ورزید؟ (جز آنکه به عذاب خدا گرفتار می‌شوید؟ ) آری البته خدا مردم ستمکار را هدایت نخواهد کرد 
و کافران با اهل ایمان گفتند اگر دین اسلام بهتر (از بت‌پرستی) بود مردم (فقیر زبونی) از ما در ایمان به آن سبقت نمی‌گرفتند آنها از لجاج و عناد چون به قرآن هدایت نمی‌شوند خواهند گفت که این کتاب (وحی خدا نیست بلکه) دروغی از گفتار پیشینیان است 
و پیش از قرآن کتاب تورات بر موسی که امام و پیشوای مهربان خلق بود نازل گردید و این کتاب قرآن مصدق کتب آسمانی پیشین به زبان فصیح عربی نازل شده تا ستمکاران عالم را (از عذاب خدا) بترساند و نیکوکاران را بشارت (به رحمت ایزد) دهد 
آنان که گفتند آفریننده ما خداست و بر این سخن پایدار و ثابت ماندند بر آنها هیچ ترس و بیمی و حزن و اندوهی (در دنیا و عقبی) نخواهد بود 
آنان اهل بهشتند و به پاداش اعمال نیک همیشه در بهشت ابد مخلد خواهند بود 
و ما انسان را به احسان در حق پدر و مادر سفارش کردیم (یاد کند) که مادر (نه ماه چگونه) با رنج و زحمت بار حمل کشید و باز با درد و مشقت وضع حمل نمود و سی ماه تمام مدت حمل و شیرخواری بود (که تحمل رنج فراوان کرد) تا وقتی که طفل به حد رشد رسید آدمی چهل ساله گشت (و عقل و کمال یافت) آنگاه سزد که عرض کند بار خدایا مرا بر نعمتی که به من و پدر و مادر من عطا فرمودی شکر بیاموز و به کار شایسته‌ای که رضا و خشنودی تو در اوست موفق دار و فرزندان مرا صالح گردان بارالها من به درگاه تو بدعا باز آمدم و از تسلیمان فرمان تو شدم 
این بندگانند که به نیکوترین اعمال خود مقبول درگاه ما شده و از گناهانشان می‌گذریم و داخل اهل بهشت می‌گردانیم این وعده صدقی است که به آنها (در قرآن) بشارت داده‌اند 
و (چقدر ناخلف) است فرزندی که پدر و مادر را گفت اف بر شما باد به من وعده می‌دهید که پس از مرگ مرا زنده کرده و از قبر بیرون می‌آرند؟ در صورتی که پیش از من گروه و طوایف بسیاری رفتند (و یکی باز نیامد) آنگاه پدر و مادر به خدا استغاثه کنند (که پروردگارا تو فرزند ما را هدایت کن) و به او گویند وای بر تو به خدا ایمان بیار البته وعده (حشر و نشر و دوزخ و بهشت) خدا بر حق و حقیقت است باز (آن نااهل فرزند) گوید این سخنان جز افسانه و اوهام پیشینیان نیست 
اینان در میان طوایف بسیاری از جن و انس که از این پیش به کفر مردند کسانی هستند که وعده عذاب خدا بر آنها حتم است و اینها به حقیقت زیانکاران عالمند 
و برای تمام (مردم مؤمن و کافر) به مقتضای اعمالشان درجاتی معین است (در عالم قیامت) و همه به پاداش و مزد اعمال خود کاملا می‌رسند و هیچ ستمی به آنها نخواهد شد 
و روزی که کافران را بر آتش دوزخ متوجه سازند (فرشتگان قهر و عذاب به آنها گویند) شما لذات بهشتی و خوشیهایتان را در زندگانی دنیا به شهوت رانی و ظلم و عصیان از بین بردید و بدان لذات دنیوی برخوردار و دلباخته بودید پس امروز به عذاب ذلت و خواری مجازات می‌شوید چون در زمین به ناحق (ظلم و) تکبر کردید و راه فسق و تبه‌کاری پیش گرفتید 
و یاد آر ای رسول، حال هود، پیغمبر قوم عاد را که چون در سرزمین احقاف امتش را وعظ و اندرز کرد و (از قهر خدا) بترسانید و پیش از هود و بعد از او هم بسیار پیمبر بر انذار خلق آمد باری هود قومش را گفت هرگز جز خدای عالم کسی را نپرستید که من بر شما از عذاب روز بزرگ قیامت می‌ترسم (چون آن روز مشرکان به عذابی سخت گرفتارند) 
قوم هود در پاسخ گفتند آیا تو آمده‌ای ما را از پرستش بتان که خدایان ما هستند منع کنی (هرگز این نتوانی) پس تو زود وعده عذابی که به ما بر بت‌پرستی می‌دهی بیار اگر راست می‌گوئی (که ما دست از بتان خود هرگز برنمی‌داریم) 
هود در جواب گفت من آگه نیستم که وعده عذاب کی خواهد بود؟ عملش نزد خداست و من آنچه را که بر آن رسالت داشتم به شما ابلاغ کردم و لیکن شما را بسیار مردم (بدبخت) نادانی می‌بینم 
پس چون آن عذاب را به شکل ابری دیدند که بر رودخانه‌هاشان روی آورد (شادمان شدند و) گفتند این ابری است که بر ما باران (رحمت) می‌بارد (هود به آنها گفت چنین نیست) بلکه اثر عذابیست که به تعجیل درخواستید این باد سختی است که در آن شما را عذاب دردناک است 
این بادیست که هر چیزی را به امر خدا نابود و هلاک می‌سازد پس شبی صبح کردند که (همه قوم عاد هلاک باد شدند و) جز خانه‌های (ویرانه) آنها اثری از آنان نماند. بلی ما بدینگونه قوم بدکار را مجازات می‌کنیم 
و به آن قوم عاد تمکین و قوتی دادیم که شما امت را چنان نیروی بدنی ندادیم و با آنکه بر آنها (حواس ظاهر و باطن از) گوش و چشم و قلب مدرک قرار دادیم (تا با قوای ادراکی خداشناس شوند) هیچ این قوای مدرکه (خدا را نشناخت و) آنها را از عذاب نرهانید بدین جهت که آیات خدا را از عناد انکار می‌کردند و آن عذابی را که استهزاء کردند به آنها فرارسید (و همه هلاک شدند) 
و ما چه بسیار اهل شهر و دیار را که در اطراف شما بودند (به کیفر کفر) همه را هلاک کردیم و آیت عبرت برای مردم گردانیدیم تا مگر (در آنها بنگرند و از کفر و گناه) به درگاه خدا باز گردند 
پس چرا جز خدا معبودانی که به آنها تقرب می‌جستند هیچ آنها را یاری نکردند؟ بلکه از نظرشان محو و نابود شدند و خدائی آن بتها سخنان بی‌حقیقت و دروغی بود که خود می‌بافتند 
ای رسول ما، یاد آر وقتی را که ما تنی چند از جنیان را متوجه تو گردانیدیم تا استماع آیات قرآن کنند چون نزد رسول رسیدند با هم گفتند گوش فرا دهید (تا آیات خدا بشنوید) چون قرائت تمام شد ایمان آوردند (و کتاب خدا دانستند) و به سوی قومشان برای تبلیغ و هدایت بازگردیدند 
و گفتند ای طایفه ما (گروه جنیان) ما آیات کتابی را شنیدیم که پس از موسی نازل شده بود در حالی که کتب آسمانی تورات و انجیل را که در مقابل او بود به راستی تصدیق می‌کرد و خلق را به سوی حق و طریق راست هدایت می فرمود 
ای طایفه ما شما هم (مانند ما) دعوت خدا را اجابت کنید و به او ایمان آرید تا خدا از گناهانتان درگذرد و شما را از عذاب دردناک (قیامت) نگاه دارد 
و هر که داعی حق (محمد مصطفی ص) را اجابت نکند در زمین مفر و پناهی از قهر خدا نتواند یافت و جز او هیچ یار و یاوری نخواهد داشت و چنین کسان (که به راه حق نیایند) دانسته در ضلالت و گمراهی هستند 
آیا کافران ندیدند خدائی که آسمانها و زمین را آفرید و هیچ فرونماند البته هم او قادر بر آنست که مردگان را باز زنده کند (و روز جزا نیک و بد خلق را پاداش دهد) که البته او بر هر چیز قادر است 
و روزی که کافران را بر آتش دوزخ عرضه کنند (و آنان آتش را به چشم ببینند به آنها گویند) آیا این وعده دوزخ حقیقت نبود گویند بلی پروردگارا حق بود (افسوس که ما از جهالت ایمان نیاوردیم) خدا گوید پس امروز به کیفر کفرتان سختی عذاب دوزخ را بچشید 
ای رسول ما، تو هم مانند پیغمبران اولوالعزم (در تبلیغ دین خدا و تحمل اذیت امت) صبور باش و بر امت به عذاب تعجیل مکن تا روزی که آنچه وعده داده شده به چشم ببینند آن روز پندارند که (در دنیا) به جز ساعتی از روز درنگ نداشتند. این

تلاوت سوره ی اخلاص

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ (1)
اللَّهُ الصَّمَدُ (2)
لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ (3)
وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ (4)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
(ای رسول ما، به خلق) بگو او خدای یکتاست 
آن خدائی که از همه عالم بی‌نیاز و همه عالم به او نیازمند است 
نه کسی فرزند اوست و نه او فرزند کسی است 
و نه هیچکس مثل و مانند و همتای اوست (جمعی از علماء یهود یا برخی از بزرگان مشرکین خدمت پیغمبر آمدند که خدائی را که ما را به سوی او می‌خوانی اوصافش را بر ما بیان کن در پاسخ آنان این سوره مبارکه نازل گردید)

تلاوت سوره ی اخلاص بعد از نماز

متن

پس میخوانی دوازده مرتبه قُل هُوَ اللهُ أَحَدُ

تلاوت سوره ی اخلاص بعد از نمازصبح روز جمعه

متن

پنجم شیخ طوسی رحمه الله علیه فرموده که سنت است بعد از نماز صبح روز جمعه صد مرتبه توحید

تلاوت سوره ی اسرا

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
سُبْحانَ الَّذی أَسْری بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَی الَّذی بارَکْنا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیاتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُ (1)
وَ آتَیْنا مُوسَی الْکِتابَ وَ جَعَلْناهُ هُدیً لِبَنی إِسْرائیلَ أَلاَّ تَتَّخِذُوا مِنْ دُونی وَکیلاً (2)
ذُرِّیَّةَ مَنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ إِنَّهُ کانَ عَبْداً شَکُوراً (3)
وَ قَضَیْنا إِلی بَنی إِسْرائیلَ فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبیراً (4)
فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولی بَأْسٍ شَدیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ وَ کانَ وَعْداً مَفْعُولاً (5)
ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ وَ أَمْدَدْناکُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ جَعَلْناکُمْ أَکْثَرَ نَفیراً (6)
إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها فَإِذا جاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِیَسُوؤُا وُجُوهَکُمْ وَ لِیَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ کَما دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ لِیُتَبِّرُوا ما عَلَوْا تَتْبیراً (7)
عَسی رَبُّکُمْ أَنْ یَرْحَمَکُمْ وَ إِنْ عُدْتُمْ عُدْنا وَ جَعَلْنا جَهَنَّمَ لِلْکافِرینَ حَصیراً (8)
إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ یَهْدی لِلَّتی هِیَ أَقْوَمُ وَ یُبَشِّرُ الْمُؤْمِنینَ الَّذینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً کَبیراً (9)
وَ أَنَّ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذاباً أَلیماً (10)
وَ یَدْعُ الْإِنْسانُ بِالشَّرِّ دُعاءَهُ بِالْخَیْرِ وَ کانَ الْإِنْسانُ عَجُولاً (11)
وَ جَعَلْنَا اللَّیْلَ وَ النَّهارَ آیَتَیْنِ فَمَحَوْنا آیَةَ اللَّیْلِ وَ جَعَلْنا آیَةَ النَّهارِ مُبْصِرَةً لِتَبْتَغُوا فَضْلاً مِنْ رَبِّکُمْ وَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنینَ وَ الْحِسابَ وَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ فَصَّلْناهُ تَفْصیلاً (12)
وَ کُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فی عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ کِتاباً یَلْقاهُ مَنْشُوراً (13)
اقْرَأْ کِتابَکَ کَفی بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسیباً (14)
مَنِ اهْتَدی فَإِنَّما یَهْتَدی لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما یَضِلُّ عَلَیْها وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْری وَ ما کُنَّا مُعَذِّبینَ حَتَّی نَبْعَثَ رَسُولاً (15)
وَ إِذا أَرَدْنا أَنْ نُهْلِکَ قَرْیَةً أَمَرْنا مُتْرَفیها فَفَسَقُوا فیها فَحَقَّ عَلَیْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْناها تَدْمیراً (16)
وَ کَمْ أَهْلَکْنا مِنَ الْقُرُونِ مِنْ بَعْدِ نُوحٍ وَ کَفی بِرَبِّکَ بِذُنُوبِ عِبادِهِ خَبیراً بَصیراً (17)
مَنْ کانَ یُریدُ الْعاجِلَةَ عَجَّلْنا لَهُ فیها ما نَشاءُ لِمَنْ نُریدُ ثُمَّ جَعَلْنا لَهُ جَهَنَّمَ یَصْلاها مَذْمُوماً مَدْحُوراً (18)
وَ مَنْ أَرادَ الْآخِرَةَ وَ سَعی لَها سَعْیَها وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِکَ کانَ سَعْیُهُمْ مَشْکُوراً (19)
کُلاًّ نُمِدُّ هؤُلاءِ وَ هَؤُلاءِ مِنْ عَطاءِ رَبِّکَ وَ ما کانَ عَطاءُ رَبِّکَ مَحْظُوراً (20)
انْظُرْ کَیْفَ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلی بَعْضٍ وَ لَلْآخِرَةُ أَکْبَرُ دَرَجاتٍ وَ أَکْبَرُ تَفْضیلاً (21)
لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُوماً مَخْذُولاً (22)
وَ قَضی رَبُّکَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِیَّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ کِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلاً کَریماً (23)
وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُما کَما رَبَّیانی صَغیراً (24)
رَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِما فی نُفُوسِکُمْ إِنْ تَکُونُوا صالِحینَ فَإِنَّهُ کانَ لِلْأَوَّابینَ غَفُوراً (25)
وَ آتِ ذَا الْقُرْبی حَقَّهُ وَ الْمِسْکینَ وَ ابْنَ السَّبیلِ وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذیراً (26)
إِنَّ الْمُبَذِّرینَ کانُوا إِخْوانَ الشَّیاطینِ وَ کانَ الشَّیْطانُ لِرَبِّهِ کَفُوراً (27)
وَ إِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغاءَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّکَ تَرْجُوها فَقُلْ لَهُمْ قَوْلاً مَیْسُوراً (28)
وَ لا تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَةً إِلی عُنُقِکَ وَ لا تَبْسُطْها کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوماً مَحْسُوراً (29)
إِنَّ رَبَّکَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ وَ یَقْدِرُ إِنَّهُ کانَ بِعِبادِهِ خَبیراً بَصیراً (30)
وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کانَ خِطْأً کَبیراً (31)
وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنی إِنَّهُ کانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبیلاً (32)
وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتی حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُوراً (33)
وَ لا تَقْرَبُوا مالَ الْیَتیمِ إِلاَّ بِالَّتی هِیَ أَحْسَنُ حَتَّی یَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَ أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ کانَ مَسْؤُلاً (34)
وَ أَوْفُوا الْکَیْلَ إِذا کِلْتُمْ وَ زِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقیمِ ذلِکَ خَیْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْویلاً (35)
وَ لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً (36)
وَ لا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّکَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَنْ تَبْلُغَ الْجِبالَ طُولاً (37)
کُلُّ ذلِکَ کانَ سَیِّئُهُ عِنْدَ رَبِّکَ مَکْرُوهاً (38)
ذلِکَ مِمَّا أَوْحی إِلَیْکَ رَبُّکَ مِنَ الْحِکْمَةِ وَ لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتُلْقی فی جَهَنَّمَ مَلُوماً مَدْحُوراً (39)
أَ فَأَصْفاکُمْ رَبُّکُمْ بِالْبَنینَ وَ اتَّخَذَ مِنَ الْمَلائِکَةِ إِناثاً إِنَّکُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلاً عَظیماً (40)
وَ لَقَدْ صَرَّفْنا فی هذَا الْقُرْآنِ لِیَذَّکَّرُوا وَ ما یَزیدُهُمْ إِلاَّ نُفُوراً (41)
قُلْ لَوْ کانَ مَعَهُ آلِهَةٌ کَما یَقُولُونَ إِذاً لاَبْتَغَوْا إِلی ذِی الْعَرْشِ سَبیلاً (42)
سُبْحانَهُ وَ تَعالی عَمَّا یَقُولُونَ عُلُوًّا کَبیراً (43)
تُسَبِّحُ لَهُ السَّماواتُ السَّبْعُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فیهِنَّ وَ إِنْ مِنْ شَیْ‌ءٍ إِلاَّ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبیحَهُمْ إِنَّهُ کانَ حَلیماً غَفُوراً (44)
وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً (45)
وَ جَعَلْنا عَلی قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَنْ یَفْقَهُوهُ وَ فی آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِذا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِی الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلی أَدْبارِهِمْ نُفُوراً (46)
نَحْنُ أَعْلَمُ بِما یَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ یَسْتَمِعُونَ إِلَیْکَ وَ إِذْ هُمْ نَجْوی إِذْ یَقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلاَّ رَجُلاً مَسْحُوراً (47)
انْظُرْ کَیْفَ ضَرَبُوا لَکَ الْأَمْثالَ فَضَلُّوا فَلا یَسْتَطیعُونَ سَبیلاً (48)
وَ قالُوا أَ إِذا کُنَّا عِظاماً وَ رُفاتاً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَدیداً (49)
قُلْ کُونُوا حِجارَةً أَوْ حَدیداً (50)
أَوْ خَلْقاً مِمَّا یَکْبُرُ فی صُدُورِکُمْ فَسَیَقُولُونَ مَنْ یُعیدُنا قُلِ الَّذی فَطَرَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَسَیُنْغِضُونَ إِلَیْکَ رُؤُسَهُمْ وَ یَقُولُونَ مَتی هُوَ قُلْ عَسی أَنْ یَکُونَ قَریباً (51)
یَوْمَ یَدْعُوکُمْ فَتَسْتَجیبُونَ بِحَمْدِهِ وَ تَظُنُّونَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلاَّ قَلیلاً (52)
وَ قُلْ لِعِبادی یَقُولُوا الَّتی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّیْطانَ یَنْزَغُ بَیْنَهُمْ إِنَّ الشَّیْطانَ کانَ لِلْإِنْسانِ عَدُوًّا مُبیناً (53)
رَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِکُمْ إِنْ یَشَأْ یَرْحَمْکُمْ أَوْ إِنْ یَشَأْ یُعَذِّبْکُمْ وَ ما أَرْسَلْناکَ عَلَیْهِمْ وَکیلاً (54)
وَ رَبُّکَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَقَدْ فَضَّلْنا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلی بَعْضٍ وَ آتَیْنا داوُدَ زَبُوراً (55)
قُلِ ادْعُوا الَّذینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنْکُمْ وَ لا تَحْویلاً (56)
أُولئِکَ الَّذینَ یَدْعُونَ یَبْتَغُونَ إِلی رَبِّهِمُ الْوَسیلَةَ أَیُّهُمْ أَقْرَبُ وَ یَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَ یَخافُونَ عَذابَهُ إِنَّ عَذابَ رَبِّکَ کانَ مَحْذُوراً (57)
وَ إِنْ مِنْ قَرْیَةٍ إِلاَّ نَحْنُ مُهْلِکُوها قَبْلَ یَوْمِ الْقِیامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوها عَذاباً شَدیداً کانَ ذلِکَ فِی الْکِتابِ مَسْطُوراً (58)
وَ ما مَنَعَنا أَنْ نُرْسِلَ بِالْآیاتِ إِلاَّ أَنْ کَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ وَ آتَیْنا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِها وَ ما نُرْسِلُ بِالْآیاتِ إِلاَّ تَخْویفاً (59)
وَ إِذْ قُلْنا لَکَ إِنَّ رَبَّکَ أَحاطَ بِالنَّاسِ وَ ما جَعَلْنَا الرُّؤْیَا الَّتی أَرَیْناکَ إِلاَّ فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَ الشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِی الْقُرْآنِ وَ نُخَوِّفُهُمْ فَما یَزیدُهُمْ إِلاَّ طُغْیاناً کَبیراً (60)
وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلیسَ قالَ أَ أَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طیناً (61)
قالَ أَ رَأَیْتَکَ هذَا الَّذی کَرَّمْتَ عَلَیَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلی یَوْمِ الْقِیامَةِ لَأَحْتَنِکَنَّ ذُرِّیَّتَهُ إِلاَّ قَلیلاً (62)
قالَ اذْهَبْ فَمَنْ تَبِعَکَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزاؤُکُمْ جَزاءً مَوْفُوراً (63)
وَ اسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِکَ وَ أَجْلِبْ عَلَیْهِمْ بِخَیْلِکَ وَ رَجِلِکَ وَ شارِکْهُمْ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ وَ عِدْهُمْ وَ ما یَعِدُهُمُ الشَّیْطانُ إِلاَّ غُرُوراً (64)
إِنَّ عِبادی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطانٌ وَ کَفی بِرَبِّکَ وَکیلاً (65)
رَبُّکُمُ الَّذی یُزْجی لَکُمُ الْفُلْکَ فِی الْبَحْرِ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ کانَ بِکُمْ رَحیماً (66)
وَ إِذا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فِی الْبَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلاَّ إِیَّاهُ فَلَمَّا نَجَّاکُمْ إِلَی الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَ کانَ الْإِنْسانُ کَفُوراً (67)
أَ فَأَمِنْتُمْ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمْ جانِبَ الْبَرِّ أَوْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حاصِباً ثُمَّ لا تَجِدُوا لَکُمْ وَکیلاً (68)
أَمْ أَمِنْتُمْ أَنْ یُعیدَکُمْ فیهِ تارَةً أُخْری فَیُرْسِلَ عَلَیْکُمْ قاصِفاً مِنَ الرِّیحِ فَیُغْرِقَکُمْ بِما کَفَرْتُمْ ثُمَّ لا تَجِدُوا لَکُمْ عَلَیْنا بِهِ تَبیعاً (69)
وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنی آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلی کَثیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضیلاً (70)
یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمینِهِ فَأُولئِکَ یَقْرَؤُنَ کِتابَهُمْ وَ لا یُظْلَمُونَ فَتیلاً (71)
وَ مَنْ کانَ فی هذِهِ أَعْمی فَهُوَ فِی الْآخِرَةِ أَعْمی وَ أَضَلُّ سَبیلاً (72)
وَ إِنْ کادُوا لَیَفْتِنُونَکَ عَنِ الَّذی أَوْحَیْنا إِلَیْکَ لِتَفْتَرِیَ عَلَیْنا غَیْرَهُ وَ إِذاً لاَتَّخَذُوکَ خَلیلاً (73)
وَ لَوْ لا أَنْ ثَبَّتْناکَ لَقَدْ کِدْتَ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْئاً قَلیلاً (74)
إِذاً لَأَذَقْناکَ ضِعْفَ الْحَیاةِ وَ ضِعْفَ الْمَماتِ ثُمَّ لا تَجِدُ لَکَ عَلَیْنا نَصیراً (75)
وَ إِنْ کادُوا لَیَسْتَفِزُّونَکَ مِنَ الْأَرْضِ لِیُخْرِجُوکَ مِنْها وَ إِذاً لا یَلْبَثُونَ خِلافَکَ إِلاَّ قَلیلاً (76)
سُنَّةَ مَنْ قَدْ أَرْسَلْنا قَبْلَکَ مِنْ رُسُلِنا وَ لا تَجِدُ لِسُنَّتِنا تَحْویلاً (77)
أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلی غَسَقِ اللَّیْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کانَ مَشْهُوداً (78)
وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَکَ عَسی أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً (79)
وَ قُلْ رَبِّ أَدْخِلْنی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصیراً (80)
وَ قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً (81)
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنینَ وَ لا یَزیدُ الظَّالِمینَ إِلاَّ خَساراً (82)
وَ إِذا أَنْعَمْنا عَلَی الْإِنْسانِ أَعْرَضَ وَ نَأی بِجانِبِهِ وَ إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ کانَ یَؤُساً (83)
قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلی شاکِلَتِهِ فَرَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدی سَبیلاً (84)
وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی وَ ما أُوتیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاَّ قَلیلاً (85)
وَ لَئِنْ شِئْنا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذی أَوْحَیْنا إِلَیْکَ ثُمَّ لا تَجِدُ لَکَ بِهِ عَلَیْنا وَکیلاً (86)
إِلاَّ رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ إِنَّ فَضْلَهُ کانَ عَلَیْکَ کَبیراً (87)
قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلی أَنْ یَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا یَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ کانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهیراً (88)
وَ لَقَدْ صَرَّفْنا لِلنَّاسِ فی هذَا الْقُرْآنِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ فَأَبی أَکْثَرُ النَّاسِ إِلاَّ کُفُوراً (89)
وَ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَکَ حَتَّی تَفْجُرَ لَنا مِنَ الْأَرْضِ یَنْبُوعاً (90)
أَوْ تَکُونَ لَکَ جَنَّةٌ مِنْ نَخیلٍ وَ عِنَبٍ فَتُفَجِّرَ الْأَنْهارَ خِلالَها تَفْجیراً (91)
أَوْ تُسْقِطَ السَّماءَ کَما زَعَمْتَ عَلَیْنا کِسَفاً أَوْ تَأْتِیَ بِاللَّهِ وَ الْمَلائِکَةِ قَبیلاً (92)
أَوْ یَکُونَ لَکَ بَیْتٌ مِنْ زُخْرُفٍ أَوْ تَرْقی فِی السَّماءِ وَ لَنْ نُؤْمِنَ لِرُقِیِّکَ حَتَّی تُنَزِّلَ عَلَیْنا کِتاباً نَقْرَؤُهُ قُلْ سُبْحانَ رَبِّی هَلْ کُنْتُ إِلاَّ بَشَراً رَسُولاً (93)
وَ ما مَنَعَ النَّاسَ أَنْ یُؤْمِنُوا إِذْ جاءَهُمُ الْهُدی إِلاَّ أَنْ قالُوا أَ بَعَثَ اللَّهُ بَشَراً رَسُولاً (94)
قُلْ لَوْ کانَ فِی الْأَرْضِ مَلائِکَةٌ یَمْشُونَ مُطْمَئِنِّینَ لَنَزَّلْنا عَلَیْهِمْ مِنَ السَّماءِ مَلَکاً رَسُولاً (95)
قُلْ کَفی بِاللَّهِ شَهیداً بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ إِنَّهُ کانَ بِعِبادِهِ خَبیراً بَصیراً (96)
وَ مَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَ مَنْ یُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِهِ وَ نَحْشُرُهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ عَلی وُجُوهِهِمْ عُمْیاً وَ بُکْماً وَ صُمًّا مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ کُلَّما خَبَتْ زِدْناهُمْ سَعیراً (97)
ذلِکَ جَزاؤُهُمْ بِأَنَّهُمْ کَفَرُوا بِآیاتِنا وَ قالُوا أَ إِذا کُنَّا عِظاماً وَ رُفاتاً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَدیداً (98)
أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ قادِرٌ عَلی أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَ جَعَلَ لَهُمْ أَجَلاً لا رَیْبَ فیهِ فَأَبَی الظَّالِمُونَ إِلاَّ کُفُوراً (99)
قُلْ لَوْ أَنْتُمْ تَمْلِکُونَ خَزائِنَ رَحْمَةِ رَبِّی إِذاً لَأَمْسَکْتُمْ خَشْیَةَ الْإِنْفاقِ وَ کانَ الْإِنْسانُ قَتُوراً (100)
وَ لَقَدْ آتَیْنا مُوسی تِسْعَ آیاتٍ بَیِّناتٍ فَسْئَلْ بَنی إِسْرائیلَ إِذْ جاءَهُمْ فَقالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّی لَأَظُنُّکَ یا مُوسی مَسْحُوراً (101)
قالَ لَقَدْ عَلِمْتَ ما أَنْزَلَ هؤُلاءِ إِلاَّ رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ بَصائِرَ وَ إِنِّی لَأَظُنُّکَ یا فِرْعَوْنُ مَثْبُوراً (102)
فَأَرادَ أَنْ یَسْتَفِزَّهُمْ مِنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ جَمیعاً (103)
وَ قُلْنا مِنْ بَعْدِهِ لِبَنی إِسْرائیلَ اسْکُنُوا الْأَرْضَ فَإِذا جاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنا بِکُمْ لَفیفاً (104)
وَ بِالْحَقِّ أَنْزَلْناهُ وَ بِالْحَقِّ نَزَلَ وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ مُبَشِّراً وَ نَذیراً (105)
وَ قُرْآناً فَرَقْناهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَی النَّاسِ عَلی مُکْثٍ وَ نَزَّلْناهُ تَنْزیلاً (106)
قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لا تُؤْمِنُوا إِنَّ الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذا یُتْلی عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ سُجَّداً (107)
وَ یَقُولُونَ سُبْحانَ رَبِّنا إِنْ کانَ وَعْدُ رَبِّنا لَمَفْعُولاً (108)
وَ یَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ یَبْکُونَ وَ یَزیدُهُمْ خُشُوعاً (109)
قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَیًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنی وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِکَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَیْنَ ذلِکَ سَبیلاً (110)
وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبیراً (111)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
پاک و منزهست خدائی که (در مبارک) شبی بنده خود (محمد) را از مسجد حرام (مکه معظمه) به مسجد اقصائی که پیرامونش را (به قدوم خاصان خود) مبارک و پرنعمت ساخت سیر داد تا آیات و اسرار غیب خود را به او بنماید که خدا به حقیقت شنوا و (به امور غیب و شهود عالم) بیناست 
و به موسی کتاب تورات را فرستادیم و آنرا وسیله هدایت بنی‌اسرائیل قرار دادیم تا غیر من که خدای عالمم هیچکس را حافظ و نگهبان فرا نگیرند 
ای فرزندان کسانی که به کشتی نوحشان بردیم (و از هلاک نجاتشان دادیم) چنانکه نوح بسیار بنده شکرگزاری بود شما هم مانند او شاکر باشید (تا نجات یابید) 
و در کتاب تورات (یا در لوح محفوظ و کتاب تکوین الهی) خبر دادیم و چنین مقدر کردیم که شما بنی‌اسرائیل دو بار حتما در زمین فساد و خون‌ریزی می‌کنید و تسلط و سرکشی سخت ظالمانه می‌یابید (یکبار بقتل اشعیا و مخالفت رمیا و بار دیگر به قتل زکریا و یحیی به ظلم و بیداد برخیزید) 
پس چون وقت انتقام اول فرا رسد بندگان سخت جنگجو و نیرومند خود را (چون بخت‌النصر) بر شما برانگیزیم تا آنجا که در درون خانه‌های شما نیز جستجو کنند و این وعده انتقام خدا حتمی خواهد بود 
آنگاه شما را به روی آنها برگردانیم و بر آنها غلبه دهیم و بمال و فرزندان مدد بخشیم وعده جنگجویان شما را بسیار گردانیم تا بر دشمن و لشکر بخت‌النصر غلبه کنید 
بدانید (شما بنی‌اسرائیل و همه اهل عالم) که اگر نیکی و احسان کردید بخود کردید و اگر بدی و ستم کردید باز بخود کرده‌اید و آنگاه که وقت انتقام ظلم شما (که کشتن یحیی و زکریاست یا عزم قتل عیسی) فرا رسید (باز بندگانی قوی و جنگ‌آور را بر شما مسلط می‌کنیم) تا اثر بیچارگی و خوف و اندوه به رخسار شما ظاهر شود و به مسجد بیت‌المقدس معبد بزرگ شما مانند بار اول درآیند و ویران کنند و به هر چه رسند نابود سازند و بهر کس تسلط یابند به سختی هلاک گردانند 
(ای رسول ما باز هم بنی‌اسرائیل را بشارت ده که) امید است خدا به شما اگر توبه کرده و صالح شوید باز مهربان گردد و اگر به عصیان و ستمگری برگردید ما هم به عقوبت و مجازات شما بازمی‌گردیم و جهنم را زندان کافران (عنود) قرار داده‌ایم 
همانا این قرآن خلق را به راست‌تر و استوارترین طریقه هدایت می‌کند و اهل ایمان را که نیکوکار باشند به اجر و ثواب عظیم بشارت می‌دهد 
و بر آنانکه به عالم آخرت ایمان نمی‌آورند البته عذاب دردناک مهیا ساخته‌ایم 
انسان با شوق و رغبتی که خیر و منفعت خود را می‌جوید چه بسا به نادانی با همان شوق و رغبت شر و زیان خود را می‌طلبد و انسان (از فرط جهل) بسیار بی‌صبر و شتاب کار است 
و ما شب و روز را دو آیت و نشانه قدرت خود قرار دادیم آنگاه از آیت شب (و روشنی ماه آن) کاستیم و (خورشید) آیت روز را تابان ساختیم تا شما در روز روزی حلال از فضل خدا طلب کنید و تا آنکه شمار سالها و شهور و ایام زمان و حساب اوقات را عموما بدانید و ما برای پند و صلاح بندگان هر چیزی را مفصل بیان کردیم 
و ما مقدرات و نتیجه اعمال نیک و بد هر انسانی را طوق گردن او ساختیم که ملازم و قرین همیشگی او باشد و روز قیامت کتابی که نامه اعمال اوست بر او بیرون آریم در حالیکه آن نامه چنان باز باشد که همه اوراق آن را (که مجموعه اعمال اوست) یک مرتبه ملاحظه کند 
و به او خطاب رسد که تو خود کتاب اعمالت را بخوان و بنگر تا در دنیا چه کرده‌ای که تو خود تنها برای رسیدگی به حساب خویش کافی هستی 
هر کس راه هدایت یافت تنها به نفع و سعادت خود یافته و هر که بگمراهی شتافت آنهم به زیان و شقاوت خود شتافته و هیچکس بار عمل دیگری را بدوش نگیرد و ما تا رسول نفرستیم و بر خلق اتمام حجت نکنیم هرگز کسی را عذاب نخواهیم کرد 
و ما چون اهل دیاری را بخواهیم به کیفر گناه هلاک سازیم پیشوایان و متنعمان آن شهر را امر کنیم (بطاعت) لیکن آنها راه فسق و تبهکاری و ظلم در آن دیار پیش گیرند (و مردم هم به راه آنها روند) آنجا تنبیه و عقاب لزوم خواهد یافت آنگاه همه را بجرم بدکاری هلاک می‌سازیم 
چه بسیاری از ملل و اقوامی را بعد از نوح بجرم کفر و عصیان هلاک کردیم و تنها خدای تو که بر گناهان بندگانش آگاه و با خبر است کفایت می‌کند (که به مصلحت هر که را خواهد عفو و هر که را خواهد عقاب کند) 
هر کس به سعی و کوشش خود متاع عاجل (و لذات فانی دنیا) را طالب است متاع دنیا را به او می‌دهیم لیکن باز به هر که خواهیم و هر چه مشیت ازلی ما باشد سپس در عالم آخرت (به کیفر کردارش) دوزخ را نصیب او کنیم که با نکوهش و مردودی به جهنم درآید 
و کسانیکه طالب حیات آخرت باشند و برای آن بقدر طاقت بکوشند البته بشرط ایمان به خدا سعی آنها مقبول و مجور خواهد بود 
و ما بهر دو فرقه از دنیاطلبان و آخرت‌طلبان به لطف خود مدد خواهیم داد که از لطف و عطای پروردگار تو هیچکس محروم نخواهد بود 
(ای رسول ما) بنگر تا ما چگونه در دنیا بعضی مردم را بر بعضی فضیلت و برتری بخشیدیم (تا بدانی که) مراتب آخرت نیز بسیار بیش از درجات دنیاست و برتری خلایق بر یکدیگر به مراتب افزون از حد تصور (مردم) است 
هرگز با خدای یکتا شرک و شریک میاور وگرنه به نکوهش و خذلان ابدی مبتلا خواهی شد (مخاطب امتند) 
و خدای تو حکم فرموده که جز او هیچکس را نپرستید و درباره پدر و مادر نیکوئی کنید و چنانکه هر دو یا یکی از آنها پیر و سالخورده شوند که موجب رنج و زحمت شما باشند زنهار کلمه‌ای که رنجیده خاطر شوند مگوئید و کمترین آزار به آنها مرسانید و با ایشان به اکرام و احترام سخن گوئید 
و همیشه پر و بال تواضع و تکریم را با کمال مهربانی نزدشان بگستران و بگو پروردگارا چنانکه پدر و مادر، مرا از کودکی به مهربانی بپروردند تو در حق آنها رحمت و مهربانی فرما 
خدای به آنچه در دلهای شماست از خود شما داناتر است اگر همانا در دل اندیشه صلاح دارید خدا هر که را با نیت پاک به درگاه او تضرع و توبه کند البته خواهد بخشید 
ای رسول ما تو خود و امتت حقوق خویشاوندان و ارحام خود را ادا کن و نیز فقیران و رهگذران بیچاره را بحق خودشان برسان و هرگز (در کارها) اسراف روا مدار 
(در هیچ کار) هرگز اسراف مکن که مبذران و مسرفان (یعنی آنان که مال و عمر خود را بیهوده صرف خیالات باطل شیطانی می‌کنند) برادر شیطانند و شیطانست که سخت کفران نعمت پروردگار خود کرد 
و چنانچه از ارحام و فقیران ذوی‌الحقوق مذکور چون فعلش نادار هستی ولی در آتیه به لطف خدا امیدواری اکنون عراض کرده و توجه به حقوقشان نتوانی کرد باز بگفتار خوش و زبان شیرین آنها را از خود دلشاد دار 
نه هرگز دست خود در احسان به خلق محکم بسته دار و نه بسیار باز و گشاده دار که هر کدام کنی به نکوهش و حسرت خواهی نشست 
همانا خدای تو هر که را خواهد روزی وسیع دهد و هر که را خواهد تنگ‌روزی گرداند که او به صلاح کار بندگان کاملا آگاه و بصیر است 
هرگز فرزندان خود را از ترس فقر بقتل مرسانید (زنده‌بگور مکنید) که ما رازق شما و آنها هستیم زیرا این قتل و زنده بگورکردن فرزندان بسیار گناه بزرگی است 
و هرگز به عمل زنا نزدیک نشوید که کاری بسیار زشت و راهی بسیار ناپسند است 
و هرگز نفس محترمی که خدا قتلش را حرام کرده مکشید مگر آنکه به حکم حق مستحق قتل شود و کسی که خون مظلومی را بناحق بریزد ما به ولی او حکومت و تسلط بر قاتل دادیم پس در مقام انتقام آن ولی در قتل و خونریزی اسراف نکند که او از جانب ما مؤید و منصور خواهد بود (اکثر مفسرین و محققین امامیه این آیه را راجع به انتقام ولی عصر از قاتلین حضرت حسین ع طبق اخبار و روایات تفسیر کرده‌اند و البته این یکی از مصادیق بزرگ آیه است) 
و هرگز به مال یتیم نزدیک نشوید مگر آنکه راه خیر و طریق بهتری به نفع یتیم منظور دارید تا آنکه به حد بلوغ و رشد برسد و همه به عهد خود باید وفا کنید که البته (در قیامت) از عهد و پیمان سؤال خواهد شد 
و هر چه را به کیل یا وزن می‌سنجید تمام بپیمائید (و کم و گران نفروشید) و همه چیز را با ترازوی عدالت بسنجید که این کاری بهتر و عاقبتش نیکوتر است 
و (ای انسان) هرگز بر آنچه علم و اطمینان نداری دنبال مکن (و بی‌تحقیق در پی سخنی مرو و کسی را نیک و بد مخوان و از احدی نکوهش و ستایش روا مدار و به کسی ظن بد مبر) که (در پیشگاه حکم خدا) چشم و گوش و دلها همه مسئولند 
و هرگز در زمین به کبر و ناز مرو و غرور و نخوت مفروش که به نیرو زمین را نتوانی شکافت و به کوه در سربلندی نخواهی رسید 
که این قبیل کارها و اندیشه‌های بد بدانکه همه نزد خدا ناپسند خواهد بود 
اینست آنچه از حکمت به وحی پروردگار به تو می‌رسد و هرگز با خدای یکتا کسی را به خدائی مپرست وگرنه ملامت زده و مردود به دوزخ خواهی درافتاد 
آیا خدا شما را به فرزندان پسر برگزیده است و خود فرشتگان را دختران خویش قرار داده؟ این رأی و گفتار شما مشرکان بسیار افترائی عظیم و گناهی بزرگ است 
و ما این قرآن را به انواع سخنان فصیح و بلیغ نیکو بیان کردیم تا خلق متذکر شوند و از آن پند گیرند و لیکن بدان را بجز نفرت و معاندان را جز شقاوت حاصلی نیفزود 
(ای رسول ما) مشرکان را بگو اگر با خدای یکتا چنانکه شما می‌گوئید خدایان دیگری بود در این صورت آن خدایان بر خدای عرش به تنازع راه می‌گرفتند (و تمانع آنان موجب اختلال نظام عالم می‌شد پس چون عالم را نظام ثابتی است دلیل است که با خدای یگانه خدایان دیگری نیست) 
خدا از آنچه (مشرکان نادان) می‌گویند بسیار برتر و منزه‌تر است 
هفت آسمان و زمین و هر چه در آنهاست همه به ستایش و تنزیه خدا مشغولند و موجودی نیست در عالم جز آنکه ذکرش تسبیح و ستایش حضرت اوست و لیکن شما تسبیح آنها را فهم نمی‌کنید همانا او بسیار بردبار و آمرزنده (گناه خلق) است 
و چون تو قرآن را تلاوت کنی ما میان تو و آنها که از جهل و عناد (به خدا و قیامت) ایمان ندارند حجابی بداریم که آنها از فهم حقایق آن دور و مستور مانند 
و ما بر دلهای تیره آن کافران پرده‌ای افکندیم که قرآن را فهم نمی‌کنند و گوشهایشان هم از شنیدن سخن حق سنگین است و چون تو در قرآن خدا را به وحدانیت و یگانگی یاد کنی آنان روی گردانیده و گریزان می‌شوند 
ما به خیالات باطلی که وقت شنیدن گفتار تو در دل خود می‌کنند از خود آنها آگاهتریم و بر ما اندیشه‌های فاسدشان پوشیده نیست که آن مردم ستمکار (چون ولید بن مغیره و غیره) به مردم گویند که شما جز شخصی مفتون سحر و ساحری را پیشوای خود نکرده‌اید 
بنگر تا چه نسبت‌ها از جهل به تو می‌دهند؟ که از گمراهی خود هیچ راه خلاصی نمی‌یابند 
و کافران به معاد گفتند آیا ما چون استخوان پوسیده شویم باز روزی از نو زنده و برانگیخته خواهیم شد؟ (هرگز چنین نخواهد بود) 
(ای رسول ما) بگو به منکران معاد که شما سنگ باشید یا آهن 
یا خلقتی سخت‌تر از سنگ و آهن (باز به امر خدا زنده می‌شوید) پس اگر گویند ما را که زنده می‌کند؟ بگو همان خدائی که هم اول بار شما را آفرید آنگاه آنها به این دلیل قاطع نزد تو سر بزیر افکنده و باز گویند پس این وعده کی خواهد بود؟ بگو ای محمد باشد که (این حادثه بزرگ) از حوادث نزدیک باشد (زیرا مرگ به هر کس نزدیکست و قیامتش به مرگ برپا می‌شود) 
(ای رسول ما) یاد کن و هم امت را متذکر ساز روزی را که خدا شما را بخواند و شما سر از خاک بیرون کرده و با حمد و ستایش او را اجابت کنید و با آنکه سالهای بسیار از مرگ شما گذشته تصور می‌کنید که جز اندک زمانی در گورها درنگ نکرده‌اید 
و ای محمد بندگانم را بگو که همیشه سخن بهتر را (در مقام تکلم) بر زبان آرید (و هرگز حرف زشت مگوئید) که شیطان بسیار شود بیک کلمه زشت میان شما دشمنی و فساد برمی‌انگیزد زیرا دشمنی او با آدمیان واضح و آشکار است 
خدا صلاح حال شما را بهتر از شما می‌داند و بد و نیکتان را بهتر می‌شناسد (پس طبق حکمت) اگر بخواهد و صلاح بداند به شما لطف و مهربانی کند و اگر بخواهد و مصلحت باشد مجازات و عذاب فرماید و ما تو را ای محمد وکیل و نگهبان بندگان قرار ندادیم بر تو تنها رسالت و اتمام حجت است 
و خدای تو به آنچه در آسمانها و زمین است داناتر و به قابلیت هر موجودی آگاهتر است و همانا ما بعضی از انبیاء را بر بعضی دیگر برتری دادیم و به داود زبور را عطا کردیم 
ای رسول ما، مشرکان را بگو از این بتها آن را که به جز خدا مؤثر می‌پندارید در حوائج خود بخوانید تا ببینید که نه دفع ضرری از شما توانند کرد و نه تغییر حالی بشما توانند داد 
آنهائی را که کافران به خدائی می‌خوانند آنان خود به درگاه خدا وسیله تقرب می‌جویند و هر که مقرب‌تر است بیشتر امیدوار به رحمت و ترسان از عذاب اوست که البته از عذاب خدا باید سخت هراسان بود 
هیچ شهر و دیاری در روی زمین نیست جز آنکه پیش از ظهور روز قیامت اهل آن شهر را یا هلاک کرده یا به عذاب سخت معذب می‌کنیم این حکم در کتاب علم ازلی حق مسطور است 
ما را از فرستادن آیات و معجزات جز تکذیب پیشینیان چیزی مانع نبود و به ثمود (قوم صالح) آیت ناقه را که همه مشاهده کردند بدادیم درباره آن ظلم کردند و ناقه را پی نمودند و ما معجزات و آیات را جز برای آنکه مردم از خدا بترسند (و هدایت شوند) نمی‌فرستیم 
ای رسول ما، بیاد آر وقتی را که به تو گفتیم خدا البته به همه افعال و افکار مردم محیط است و ما رؤیائی که به تو ارائه دادیم نبود جز برای آزمایش و امتحان مردم و (شناختن) درختی که به لعن در قرآن یاد شد (درخت نژاد بنی امیه و همه ظالمان عالم) و ما بذکر این آیات عظیم آنها را از خدا می‌ترسانیم و لیکن آیات بر آنها (از فرط شقاوت) جز طغیان و کفر و انکار شدید چیزی نیفزاید 
و یاد آور وقتی را که فرشتگان را امر به سجده آدم کردم پس همه سجده کردند جز شیطان که (اعراض کرده و) گفت آیا من سر طاعت به آدمی که از خاک آفریدی فرود آرم؟ (هرگز سجده به آدم نخواهم کرد) 
آنگاه شیطان در مقام مجادله برآمد که با من بگو آیا این آدم خاکی را بر من فضیلت و برتری دادی (که مسجود من باشد) ای خدا اگر اجل مرا تا قیامت به تأخیر افکنی بجز قلیلی (چون معصومین و خواص مؤمنین) همه اولاد آدم را مهار کرده و به دار هلاک می‌کشانم 
خدا به شیطان گفت برو که هر کس از اولاد آدم پیرو تو گردد با تو به دوزخ که پاداش کامل شماست کیفر خواهد شد 
برو و با جمله لشکر سوار و پیاده‌ات بر آنها احاطه کن و در اموال و اولاد هم با ایشان شریک شو و به وعده‌های دروغ آنها را بفریب و مغرور ساز باری ای بندگان بدانید که وعده شیطان چیزی جز غرور و فریب نخواهد بود 
همانا تو را بر بندگان خاص من تسلط نیست و تنها محافظت و نگهبانی خدای تو از شیطان (آنها را) کافی است 
پروردگار شماست آنکه به دریا برای شما کشتیها را به حرکت می‌آورد تا از فضل خدا روزی طلبید که او درباره شما بسیار مهربانست 
و چون در دریا به شما خوف و خطری رسد در آن حال به جز خدا همه را فراموش می‌کنید آنگاه که خدا شما را از خطر نجات داد و به ساحل سلامت رسانید باز از خدا روی می‌گردانید و انسان بسیار کفرکیش و ناسپاس است 
آیا پس از نجات از دریا باز ایمنید که (به قهر خدا زلزله) زمین شما را فروبرد یا (تندباد غضبش) بر سرتان سنگ بارد؟ آنگاه از آن بلای الهی بر خود پناه و نگهبانی نیابید؟ 
آیا از آن ایمنید که بار دیگر خدا شما را به اراده خود به دریا برگرداند و تندبادی بفرستد تا همه به کیفر کفر به دریا غرق شوید؟ آنگاه کسی را از قهر ما دادخواه و فریادرس خود نیابید 
و ما فرزندان آدم را بسیار گرامی داشتیم و آنها را به مرکب بر و بحر سوار کردیم (و جهان جسم و جان را مسخر انسان ساختیم) و از هر غذای لذیذ و پاکیزه آنها را روزی دادیم و بر بسیاری از مخلوقات خود برتری و فضیلت کامل بخشیدیم 
ای رسول ما بیاد آر (و امت را متذکر ساز) روزی را که ما گروهی از مردم را با پیشوایشان (به پیشگاه حقیقت) دعوت می‌کنیم پس هر کس (راست بوده و درستکار) نامه عملش را به دست راست دهند آنها نامه خود را قرائت کنند و کمترین ستمی به آنها نخواهد شد 
هر کس در این جهان نابینا (ی کفر و جهل و ضلالت) است در عالم آخرت نیز (از مشاهده بهشتیان و شهود و جمال حق) نابینا و گمراهتر خواهد بود 
(ای رسول ما کافران) نزدیک بود که ترا فریب داده و از آنچه به تو وحی کردیم (که به بتان هیچ اعتنا مکن) غافل شوی و چیز دیگر بر ما فرابندی تا مشرکان ترا دوست خود گیرند 
و اگر ما ترا (به وحی خود) ثابت قدم نمی‌گردانیم نزدیک بود که به آن مشرکان اندک تمایل و اعتمادی پیدا کنی 
و در آن صورت که (با بت و بت‌پرستان اندک) توجه می‌کردی بتو جزاء این عمل را می‌چشانیدیم و عذاب ترا در حیات دنیا و آخرت مضاعف می‌گردانیدیم و آنگاه از قهر و خشم ما بر خود هیچ یاوری نمی‌یافتی 
و نزدیک بود که کافران ترا در سرزمین خود سبک و دلسرد کرده و از آنجا به مکر و حیله و فریب بیرون کنند اگر با تو چنین می‌کردند در این صورت پس از آن اندک زمانی بیش زیست نمی‌کردند (که به عذاب ما همه هلاک می‌شدند) 
ما آئین همه پیمبرانی را که پیش از تو فرستادیم نیز همین (توحید و خداپرستی و هلاک کافران و نجات اهل ایمان) قرار دادیم و این طریقه ما را تغییرپذیر نخواهی یافت 
نماز را وقت زوال آفتاب تا اول تاریکی شب بپادار یعنی نماز ظهرین را از اول ظهر و نماز عشائین را از بدو تاریکی شب بپادار و نماز صبح را نیز بجای آر که آن نماز مهم است و به حقیقت مشهود نظر فرشتگان شب و فرشتگان روز است (در این آیه پنج وقت نماز مذکور است) 
و بعضی از شب بیدار و متهجد باش و نماز شب خاص تو است بجاآور، باشد که خدایت به مقام محمود (شفاعت کبری) مبعوث گرداند 
و ای رسول ما، دایم دعا کن که بار الها مرا (همیشه به هر جا روم به مکه یا مدینه یا عالم قبر و محشر) به قدم صدق داخل و خارج گردان و به من از جانب خود بصیرت و حجت روشنی که دایم یار و مددکار باشد عطا فرما 
و (به امت) بگو که (رسول) حق آمد و باطل را نابود ساخت که باطل خود لایق محو و نابودی (ابدی) است 
و ما آنچه از قرآن فرستیم شفای دل و رحمت الهی برای اهل ایمانست و (لیکن) کافران را بجز زیان و شقاوت چیزی نخواهد افزود 
و ما هرگاه به انسان نعمتی عطا کردیم (کفران کرد و) از آن رو بگردانید و دوری جست و هرگاه شر و بلائی به او روی آورد به کلی (از خدای مهربان) مأیوس و ناامید شد 
تو به خلق بگو که هر کس بر حسب ذات و طبیعت خود عملی انجام خواهد داد و خدای شما بر آنکه راه هدایت یافته از همه کس آگاه‌تر است (و هدایت‌شدگان را بر گمراهان کاملا برتری و امتیاز خواهد داد) 
و (ای رسول ما) ترا از حقیقت روح می‌پرسند جواب ده که روح از عالم امر خداست (و بی‌واسطه جسمانیات به امر الهی به بدنها تعلق می‌گیرد) و (شما پی به حقیقت آن نمی‌برید زیرا) آنچه از علم بشما دادند بسیار اندک است و حقیقت و کنه چیزی را به علم جزئی خود در نمی‌یابید 
ای پیغمبر اگر ما بخواهیم آنچه را که به وحی بر تو آوردیم (از قرآن و علم و آئین) همه را باز می‌بریم و آنگاه تو بر (قهر) ما هیچ مدد کاری نخواهی یافت 
مگر آنکه رحمت و لطف پروردگار از تو مدد کند که فضل و رحمت او بر تو بسیار است 
بگو ای پیغمبر که اگر جن و انس متفق شوند که مانند این قرآن کتابی بیاورند هرگز نتوانند هر چند همه پشتیبان یکدیگر باشند 
و همانا ما در این قرآن برای مردم هرگونه مثال (و بیان روشن) آوردیم (تا مگر هدایت شوند) لیکن اکثر مردم به جز از کفر و عناد از هر چیز امتناع کردند 
و گفتند ما هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد تا آنکه از زمین برای ما (به اعجاز) چشمه آبی بیرون آری 
یا آنکه تو را باغی از خرما و انگور باشد که در میان آن باغ نهرهای آب جاری گردد 
یا آنکه بنا بر وعده تو آسمان بر سر ما فرو افتد یا آنکه خدا را با فرشتگانش مقابل ما حاضر آری (تا ما آنها را بچشم ببینیم و تصدیق تو کنیم) 
یا آنکه خانه‌ای از زر و کاخی زرنگار دارا باشی یا آنکه بر آسمان بالا روی و باز هم هرگز ایمان به آسمان رفتنت نیاوریم تا آنکه بر ما کتابی نازل کنی که آن را قرائت کنیم و از آن یقین به رسالت تو بر ما حاصل شود (تو در پاسخ این تقاضاهای جاهلانه آنان) بگو خدا منزه است از آنکه من او یا فرشتگان او را حاضر سازم آیا من فرد بشری بیشترم (که از جانب خدا به رسالت آمده‌ام؟ ) 
مردم را چیزی از هدایت و ایمان بازنداشت وقتی که قرآن آمد جز این خیال باطل که گفتند آیا خدا بشری را هرگز به رسالت فرستاده است؟ 
ای پیغمبر بگو اگر فرشتگان را در زمین مسکن و قرارگاه بودی ما هم فرشته را از آسمان به رسالت بر آنها می‌فرستادیم (که رسول باید از جنس امت باشد وگرنه حجت و معجزش پذیرفته نشود) 
ای پیغمبر (پس از اتمام حجت به امت) بگو خدا شاهد میان من و شما کافی است که او به احوال بندگانش آگاه و بصیر است (که من به وظیفه رسالت یا شما به تکلیف اطاعت تقصیر کردیم) 
هر که را خدا رهنمائی کند آن کس به حقیقت هدایت یافته و هر که را گمراه کرد (یعنی به گمراهی واگذارد) دیگر جز خدا هیچ رهنما و دوست و نگهبانی بر او نخواهی یافت و چون روز قیامت شود بر صور کور و گنگ و کر محشورشان خواهیم کرد و به دوزخ مسکن کنند که هرگاه آن دوزخ آتشش خاموش شود باز شدیدتر سوزان و فروزان می‌کنیم 
اینست کیفر آن کافران چون به آیات ما کافر شدند و گفتند آیا پس از آنکه ما استخوانی پوسیده شویم از نو باز برانگیخته می‌شویم؟ 
آیا (این منکران معاد) ندیدند و ندانستند که آن خدائی که زمین و آسمانها را آفرید قادر است که مانند اینها را باز خلق کند و بر آنها وقت روز موعودی که بی‌شک خواهد آمد مقرر گرداند؟ (آری با این همه آیات و حجت قاطع باز) ستمکاران جز راه کفر و عناد نپیمودند 
ای رسول ما (به این مردم بخیل پست نظر) بگو که شما اگر دارای گنجهای رحمت بی‌انتهای خدا شوید باز هم از ترس فقر و خوف درویشی بخل از انفاق خواهید کرد که انسان (طبعا) بسیار ممسک و بخیل است 
و ما به موسی نه آیت روشن و معجز آشکار عطا کردیم این حکایت را از بنی‌اسرائیل سؤال کن که موسی بر آنها آمد پس فرعون گفت ای موسی من ترا (ساحر و) سحرآموز می‌پندارم 
موسی به فرعون پاسخ داد که تو خود کاملا دانسته‌ای که این آیات را برای هدایت خلق جز خدای آسمان و زمین نفرستاده و من ای فرعون، ترا شخصی جاهل و لایق هلاک می‌پندارم 
آنگاه فرعون اراده آن کرد که موسی و قومش را از زمین مصر براندازد ما هم او و همدستانش را تمام به دریا غرق کردیم 
و بعد از آن بنی‌اسرائیل را فرمان دادیم که در آن زمین ساکن شوید تا از آن پس که وعده آخرت فرارسد همه شما را باز جمعا مبعوث گردانیم (و هر کس را به کیفر و پاداش عمل خود برسانیم) 
و ما این آیات (قرآن عظیم) را بحق فرستادیم و برای اقامه حق و راستی نازل شد و نفرستادیم تو را جز برای آنکه مؤمنان را بشارت به رحمت دهی و کافران را از عذاب الهی بترسانی 
و قرآنی را جزر جزر بر تو فرستادیم که تو نیز بر امت به تدریج قرائت کنی (و با صبر و تأنی به هدایت خلق پردازی) این قرآن کتابی از تنزیلات بزرگ ما (و مشتمل بر حقایق و علوم بی‌شمار) است 
(ای رسول ما به امت) بگو که شما به این کتاب ایمان بیاورید یا نیاورید (مرا یکسانست) که البته آنها که پیش از این به مقام علم و دانش رسیدند هرگاه این آیات بر ایشان تلاوت شود همه با کمال خضوع و فروتنی سر طاعت بر حکم آن فرود آوردند 
و گویند پروردگار ما پاک و منزه است (هرگز خلاف وعده نفرماید) البته وعده خدای ما محققا واقع خواهد شد (و روز ثواب و عقاب البته بیاید) 
آنها با چشم گریان همه سر بخاک عبودیت نهاده و پیوسته بر خوف و ترسشان از خدا می‌افزاید 
بگو (ای محمد ص) که خدا را (به اسم) الله یا (به اسم) رحمان به هر اسمی بخوانید اسماء نیکو همه مخصوص اوست (زیرا اوصاف جمال و جلال حضرتش بی‌شمار است) و تو در نماز نه صدا را بسیار بلند و نه بسیار آهسته گردان بلکه حد توسط را اختیار کن 
و بگو ستایش مخصوص خداست که نه هرگز فرزندی و نه شریکی در ملکش برگرفته و نه هرگز عزت و اقتدار (بی‌انتهای) او را نقصی رسد که به دوست و مددکاری نیازمند شود و پیوسته ذات الهی را به بزرگترین اوصاف کمال ستایش کن

تلاوت سوره ی اسرا در شب جمعه

متن

روایت شده از حضرت صادق علیه السلام که هر که در هر شب جمعه سورۀ بنی إسرائیل بخاند نمیرد تابه خدمت حضرت قائمعلیه السلام برسد و از اصحاب آن حضرت باشد

تلاوت سوره ی اعلی

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی (1)
الَّذی خَلَقَ فَسَوَّی (2)
وَ الَّذی قَدَّرَ فَهَدی (3)
وَ الَّذی أَخْرَجَ الْمَرْعی (4)
فَجَعَلَهُ غُثاءً أَحْوی (5)
سَنُقْرِئُکَ فَلا تَنْسی (6)
إِلاَّ ما شاءَ اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَ ما یَخْفی (7)
وَ نُیَسِّرُکَ لِلْیُسْری (8)
فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْری (9)
سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشی (10)
وَ یَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَی (11)
الَّذی یَصْلَی النَّارَ الْکُبْری (12)
ثُمَّ لا یَمُوتُ فیها وَ لا یَحْیی (13)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّی (14)
وَ ذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّی (15)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیاةَ الدُّنْیا (16)
وَ الْآخِرَةُ خَیْرٌ وَ أَبْقی (17)
إِنَّ هذا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولی (18)
صُحُفِ إِبْراهیمَ وَ مُوسی (19)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
ای رسول ما، به نام خدای خود که برتر و بالاتر از همه موجوداتست به تسبیح و ستایش مشغول باش 
آن خدائی که عالم را خلق کرد و همه را به حد کمال خود رسانید 
آن خدائی را که هر چیز را قدر و اندازه‌ای داد و به راه کمالش هدایت نمود 
آن خدائی که گیاه را سبز و خرم از زمین برویانید 
و آنگاه خشک و سیاه گردانید 
و ما آیات قرآن را بر تو (مکرر) قرائت می‌کنیم تا هیچ فراموش نکنی 
مگر آنچه خدا خواهد (که از یادت برد) که او به امور آشکار و پنهان عالم آگاهست 
و ما ترا بر طریقه (شریعت سهل و) آسان موفق می‌داریم 
پس به آیات الهی خلق را اگر سودمند افتد متذکر ساز 
البته هر که خداترس باشد به این تذکر پند می‌گیرد 
و آنکه شقی‌تر نفس (و بدبخت‌ترین مردم) است آن پند و موعظه الهی (نپذیرد و) از آن دوری گزیند 
آنکس (عاقبت) به آتش بسیار سخت دوزخ درافتد 
و در آن دوزخ نه بمیرد (تا راحت شود) و نه زنده ماند و برخوردار از زندگانی باشد 
حقا فلاح و رستگاری یافت آن کسی که تزکیه نفس کرد 
و به ذکر نام خدا به نماز (و طاعت) پرداخت 
(اما مردم از جهل و غفلت از پی این سعادت نروند) بلکه زندگانی دنیا را بگزینند و عزیز دارند 
در صورتی که منزل آخرت بسی بهتر و پاینده‌تر (از دنیای چند روزه) است 
این گفتار به حقیقت در کتب رسولان پیشین ذکر شده 
بخصوص (قبل از قرآن) در صحف ابراهیم و تورات موسی مفصل بیان گردیده است

تلاوت سوره ی الرحمن بعد از نماز صبح روز جمعه

متن

بعد از نماز صبح سوره ی الرحمن بخواند و بعد از فَبِأءَالَاءِرَبِّکُما تُکَذِّبَانِ بگوید لَابِشَءٍمِن آلَائِکَرَبِّأَکَذِّبُ

تلاوت سوره ی الم سجده در شب جمعه

متن

هر که سورۀالم شجده در هر شب جمعه بخواند حق تعالی در قیامت نامۀاو را به دست راست او دهد و او را بر اعمال اوحساب نکند واز رفقای محمد صلی الله علیه و آله و آل او علیهم السلام باشد

تلاوت سوره ی انسان

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
هَلْ أَتی عَلَی الْإِنْسانِ حینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئاً مَذْکُوراً (1)
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلیهِ فَجَعَلْناهُ سَمیعاً بَصیراً (2)
إِنَّا هَدَیْناهُ السَّبیلَ إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُوراً (3)
إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْکافِرینَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالاً وَ سَعیراً (4)
إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً (5)
عَیْناً یَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَها تَفْجیراً (6)
یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ یَخافُونَ یَوْماً کانَ شَرُّهُ مُسْتَطیراً (7)
وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یَتیماً وَ أَسیراً (8)
إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُریدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً (9)
إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْماً عَبُوساً قَمْطَریراً (10)
فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذلِکَ الْیَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً (11)
وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَریراً (12)
مُتَّکِئینَ فیها عَلَی الْأَرائِکِ لا یَرَوْنَ فیها شَمْساً وَ لا زَمْهَریراً (13)
وَ دانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلالُها وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُها تَذْلیلاً (14)
وَ یُطافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَ أَکْوابٍ کانَتْ قَواریرَا (15)
قَواریرَا مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوها تَقْدیراً (16)
وَ یُسْقَوْنَ فیها کَأْساً کانَ مِزاجُها زَنْجَبیلاً (17)
عَیْناً فیها تُسَمَّی سَلْسَبیلاً (18)
وَ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ إِذا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً (19)
وَ إِذا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعیماً وَ مُلْکاً کَبیراً (20)
عالِیَهُمْ ثِیابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً (21)
إِنَّ هذا کانَ لَکُمْ جَزاءً وَ کانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُوراً (22)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزیلاً (23)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ کَفُوراً (24)
وَ اذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَ أَصیلاً (25)
وَ مِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَیْلاً طَویلاً (26)
إِنَّ هؤُلاءِ یُحِبُّونَ الْعاجِلَةَ وَ یَذَرُونَ وَراءَهُمْ یَوْماً ثَقیلاً (27)
نَحْنُ خَلَقْناهُمْ وَ شَدَدْنا أَسْرَهُمْ وَ إِذا شِئْنا بَدَّلْنا أَمْثالَهُمْ تَبْدیلاً (28)
إِنَّ هذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلی رَبِّهِ سَبیلاً (29)
وَ ما تَشاؤُنَ إِلاَّ أَنْ یَشاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلیماً حَکیماً (30)
یُدْخِلُ مَنْ یَشاءُ فی رَحْمَتِهِ وَ الظَّالِمینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً أَلیماً (31)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
آیا بر انسان روزگارانی نگذشت که چیزی لایق ذکر هیچ نبود؟ 
ما او را از آب نطفه مختلط (بی‌حس و شعور) خلق کردیم و دارای قوای چشم و گوش (و مشاعر و عقل و هوش) گردانیدیم 
ما به حقیقت راه (حق و باطل) را به انسان نمودیم (و برای اتمام حجت بر او رسول فرستادیم) حال خواهد هدایت پذیرد و شکر این نعمت گوید و خواهد آن نعمت را کفران کند 
ما برای کیفر کافران غل و زنجیرها و آتش سوزان مهیا ساخته‌ایم 
و نکوکاران عالم (که در این آیه حضرت علی ع و فاطمه ع و حسنین ع و شیعیانشان به اجماع خاصه و اخبار عامه مقصودند) در بهشت از شرابی نوشند که طبعش (در لطف و رنگ و بوی) کافور است (برخی گفتند شراب یقین به شهود جمال الهی است) 
از سرچشمه گوارائی آن بندگان خاص خدا می‌نوشند که به اختیارشان هر کجا خواهند جاری می‌شود 
که آن بندگان نیکو به عهد و نذر خود وفا می‌کنند و از قهر خدا در روزی که شر و سختیش همه اهل محشر را فراگیرد می‌ترسند 
و هم بر دوستی او (یعنی خدا) به فقیر و اسیر و طفل یتیم طعام می‌دهند (به روایات عامه و خاصه وقتی حسنین ع مریض شدند علی ع به امر پیغمبر نذر کرد که اگر شفا یابند سه روز روزه بدارد فاطمه ع و حسنین ع و فضه هم نذر کردند چون شفا یافتند همه روزه گرفتند شب اول فقیری، شب دوم یتیمی و سوم اسیری بر در خانه سؤال کرد علی ع نان جوینی که بر افطار به قرضی از یهود مهیا کرده بود هر سه شب به سائلان داد فاطمه ع و دیگران هم اقتدا کردند ، روز چهارم حسنین از ضعف روزه بی‌تاب شدند که مائده بهشتی و این آیات در شانشان نازل گردید روحی فداهم) 
و (گویند) ما فقط برای رضای خدا به شما طعام می‌دهیم و از شما هیچ پاداش و سپاسی هم نمی‌طلبیم 
ما از قهر پروردگار خود به روزی که از رنج و سختی آن رخسار خلق درهم و غمگین است می‌ترسیم 
خدا هم از شر و فتنه آن روز آنان را محفوظ داشت و به آنها روی خندان و دل شادمان عطا نمود 
و پاداش آن صبر کامل (بر ایثار) شان باغ بهشت و لباس حریر بهشتی لطف فرمود 
که در آن بهشت بر تختها (ی عزت) تکیه زنند و آنجا نه آفتابی (سوزان) بینند و نه سرمای زمهریر (بلکه در هوائی بسیار خوش و باغی وسیع و دلکش تفرج کنند) 
و سایه درختان بهشتی بر سر آنها و میوه‌هایش در دسترس و به اختیار آنهاست 
و (ساقیان زیبای حور و غلمان) با جامهای سیمین و کوزه‌های بلورین بر آنها دور زنند 
که آن بلورین کوزه‌ها (به رنگ) نقره خام و به اندازه و تناسب (اهلش) مقدر کرده‌اند 
و آنجا شرابی که طبعش (چون) زنجبیل شوق، گرم و عطرآگین است به آنها بنوشانند 
در آنجا چشمه‌ایست که سلسبیلش نامند (و شرابش بخوبی از حد وصف بیرون است) 
و دور آن بهشیتیان پسرانی زیبا که تا ابد نوجوانند و خوش سیما به خدمت می‌گردند که در آنها چو بنگری (از فرط صفا) گمان بری که لؤلؤ منثورند 
و چون آن جایگاه نیکو را مشاهده کنی عالمی پر نعمت و کشوری بی‌نهایت بزرگ خواهی یافت 
بر بالای بهشتیان، لطیف دیبای سبز و حریر سطبر است و بر دستهاشان دستبند نقره خام و خدایشان شرابی پاک و گوارا (از کوثر عنایت) بنوشاند 
این بهشت بدین نعمت و عظمت به حقیقت پاداش اعمال شماست سعی و اشتیاقتان (در راه طاعت حق) مشکور و مقبول است 
ای رسول محققا ما این قرآن عظیم‌الشان را بر تو فرستادیم 
(به شکرانه آن) بر اطاعت حکم پروردگار صبور و شکیبا باش و هیچ از مردم بدکار کیفر کیش اطاعت مکن 
و نام خدا را صبح و شام (به عظمت) یاد کن 
و شب را برخی (در نماز) به سجده خدا پرداز و شام دراز به تسبیح و ستایش او صبح گردان 
این مردم کافر غافل همه دنیای نقد عاجل را دوست می‌دارند و آن روز (قیامت) سخت سنگین را بکلی از یاد می‌برند 
ما اینان را آفریدیم و محکم بنیان ساختیم و هرگاه بخواهیم همه را فانی ساخته و مانندشان قوم دیگر خلق می‌کنیم 
این آیات، پند و تذکریست پس هر که (سعادت و حسن عاقبت) بخواهد راهی به سوی خدای خود پیش گیرد 
و آنها (یعنی اولیاء حق) چیزی جز آنچه خدا بخواهد نمی‌خواهند (و کار را به او تفویض می‌کنند که) البته خدا بهتر به احوال خلق دانا و به صلاح بندگان آگاهست 
خدا هر که را بخواهد در (بهشت) رحمت خود داخل گرداند و برای ستمکاران عالم عذاب دردناک مهیا ساخته است

تلاوت سوره ی انعام

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ ثُمَّ الَّذینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ (1)
هُوَ الَّذی خَلَقَکُمْ مِنْ طینٍ ثُمَّ قَضی أَجَلاً وَ أَجَلٌ مُسَمًّی عِنْدَهُ ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ (2)
وَ هُوَ اللَّهُ فِی السَّماواتِ وَ فِی الْأَرْضِ یَعْلَمُ سِرَّکُمْ وَ جَهْرَکُمْ وَ یَعْلَمُ ما تَکْسِبُونَ (3)
وَ ما تَأْتیهِمْ مِنْ آیَةٍ مِنْ آیاتِ رَبِّهِمْ إِلاَّ کانُوا عَنْها مُعْرِضینَ (4)
فَقَدْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ فَسَوْفَ یَأْتیهِمْ أَنْباءُ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (5)
أَ لَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ ما لَمْ نُمَکِّنْ لَکُمْ وَ أَرْسَلْنَا السَّماءَ عَلَیْهِمْ مِدْراراً وَ جَعَلْنَا الْأَنْهارَ تَجْری مِنْ تَحْتِهِمْ فَأَهْلَکْناهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْناً آخَرینَ (6)
وَ لَوْ نَزَّلْنا عَلَیْکَ کِتاباً فی قِرْطاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَیْدیهِمْ لَقالَ الَّذینَ کَفَرُوا إِنْ هذا إِلاَّ سِحْرٌ مُبینٌ (7)
وَ قالُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ مَلَکٌ وَ لَوْ أَنْزَلْنا مَلَکاً لَقُضِیَ الْأَمْرُ ثُمَّ لا یُنْظَرُونَ (8)
وَ لَوْ جَعَلْناهُ مَلَکاً لَجَعَلْناهُ رَجُلاً وَ لَلَبَسْنا عَلَیْهِمْ ما یَلْبِسُونَ (9)
وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِکَ فَحاقَ بِالَّذینَ سَخِرُوا مِنْهُمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (10)
قُلْ سیرُوا فِی الْأَرْضِ ثُمَّ انْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الْمُکَذِّبینَ (11)
قُلْ لِمَنْ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قُلْ لِلَّهِ کَتَبَ عَلی نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ لَیَجْمَعَنَّکُمْ إِلی یَوْمِ الْقِیامَةِ لا رَیْبَ فیهِ الَّذینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لا یُؤْمِنُونَ (12)
وَ لَهُ ما سَکَنَ فِی اللَّیْلِ وَ النَّهارِ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (13)
قُلْ أَ غَیْرَ اللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِیًّا فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ یُطْعِمُ وَ لا یُطْعَمُ قُلْ إِنِّی أُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ وَ لا تَکُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِکینَ (14)
قُلْ إِنِّی أَخافُ إِنْ عَصَیْتُ رَبِّی عَذابَ یَوْمٍ عَظیمٍ (15)
مَنْ یُصْرَفْ عَنْهُ یَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمَهُ وَ ذلِکَ الْفَوْزُ الْمُبینُ (16)
وَ إِنْ یَمْسَسْکَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلا کاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَ إِنْ یَمْسَسْکَ بِخَیْرٍ فَهُوَ عَلی کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدیرٌ (17)
وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ وَ هُوَ الْحَکیمُ الْخَبیرُ (18)
قُلْ أَیُّ شَیْ‌ءٍ أَکْبَرُ شَهادَةً قُلِ اللَّهُ شَهیدٌ بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ وَ أُوحِیَ إِلَیَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَکُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ أَ إِنَّکُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَةً أُخْری قُلْ لا أَشْهَدُ قُلْ إِنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ وَ إِنَّنی بَری‌ءٌ مِمَّا تُشْرِکُونَ (19)
الَّذینَ آتَیْناهُمُ الْکِتابَ یَعْرِفُونَهُ کَما یَعْرِفُونَ أَبْناءَهُمُ الَّذینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لا یُؤْمِنُونَ (20)
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَری عَلَی اللَّهِ کَذِباً أَوْ کَذَّبَ بِآیاتِهِ إِنَّهُ لا یُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (21)
وَ یَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمیعاً ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذینَ أَشْرَکُوا أَیْنَ شُرَکاؤُکُمُ الَّذینَ کُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (22)
ثُمَّ لَمْ تَکُنْ فِتْنَتُهُمْ إِلاَّ أَنْ قالُوا وَ اللَّهِ رَبِّنا ما کُنَّا مُشْرِکینَ (23)
انْظُرْ کَیْفَ کَذَبُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما کانُوا یَفْتَرُونَ (24)
وَ مِنْهُمْ مَنْ یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ وَ جَعَلْنا عَلی قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَنْ یَفْقَهُوهُ وَ فی آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِنْ یَرَوْا کُلَّ آیَةٍ لا یُؤْمِنُوا بِها حَتَّی إِذا جاؤُکَ یُجادِلُونَکَ یَقُولُ الَّذینَ کَفَرُوا إِنْ هذا إِلاَّ أَساطیرُ الْأَوَّلینَ (25)
وَ هُمْ یَنْهَوْنَ عَنْهُ وَ یَنْأَوْنَ عَنْهُ وَ إِنْ یُهْلِکُونَ إِلاَّ أَنْفُسَهُمْ وَ ما یَشْعُرُونَ (26)
وَ لَوْ تَری إِذْ وُقِفُوا عَلَی النَّارِ فَقالُوا یا لَیْتَنا نُرَدُّ وَ لا نُکَذِّبَ بِآیاتِ رَبِّنا وَ نَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ (27)
بَلْ بَدا لَهُمْ ما کانُوا یُخْفُونَ مِنْ قَبْلُ وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ (28)
وَ قالُوا إِنْ هِیَ إِلاَّ حَیاتُنَا الدُّنْیا وَ ما نَحْنُ بِمَبْعُوثینَ (29)
وَ لَوْ تَری إِذْ وُقِفُوا عَلی رَبِّهِمْ قالَ أَ لَیْسَ هذا بِالْحَقِّ قالُوا بَلی وَ رَبِّنا قالَ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ (30)
قَدْ خَسِرَ الَّذینَ کَذَّبُوا بِلِقاءِ اللَّهِ حَتَّی إِذا جاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قالُوا یا حَسْرَتَنا عَلی ما فَرَّطْنا فیها وَ هُمْ یَحْمِلُونَ أَوْزارَهُمْ عَلی ظُهُورِهِمْ أَلا ساءَ ما یَزِرُونَ (31)
وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَیْرٌ لِلَّذینَ یَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ (32)
قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَیَحْزُنُکَ الَّذی یَقُولُونَ فَإِنَّهُمْ لا یُکَذِّبُونَکَ وَ لکِنَّ الظَّالِمینَ بِآیاتِ اللَّهِ یَجْحَدُونَ (33)
وَ لَقَدْ کُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِکَ فَصَبَرُوا عَلی ما کُذِّبُوا وَ أُوذُوا حَتَّی أَتاهُمْ نَصْرُنا وَ لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِ اللَّهِ وَ لَقَدْ جاءَکَ مِنْ نَبَإِ الْمُرْسَلینَ (34)
وَ إِنْ کانَ کَبُرَ عَلَیْکَ إِعْراضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَبْتَغِیَ نَفَقاً فِی الْأَرْضِ أَوْ سُلَّماً فِی السَّماءِ فَتَأْتِیَهُمْ بِآیَةٍ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَی الْهُدی فَلا تَکُونَنَّ مِنَ الْجاهِلینَ (35)
إِنَّما یَسْتَجیبُ الَّذینَ یَسْمَعُونَ وَ الْمَوْتی یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ ثُمَّ إِلَیْهِ یُرْجَعُونَ (36)
وَ قالُوا لَوْ لا نُزِّلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّ اللَّهَ قادِرٌ عَلی أَنْ یُنَزِّلَ آیَةً وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ (37)
وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ وَ لا طائِرٍ یَطیرُ بِجَناحَیْهِ إِلاَّ أُمَمٌ أَمْثالُکُمْ ما فَرَّطْنا فِی الْکِتابِ مِنْ شَیْ‌ءٍ ثُمَّ إِلی رَبِّهِمْ یُحْشَرُونَ (38)
وَ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا صُمٌّ وَ بُکْمٌ فِی الظُّلُماتِ مَنْ یَشَأِ اللَّهُ یُضْلِلْهُ وَ مَنْ یَشَأْ یَجْعَلْهُ عَلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ (39)
قُلْ أَ رَأَیْتَکُمْ إِنْ أَتاکُمْ عَذابُ اللَّهِ أَوْ أَتَتْکُمُ السَّاعَةُ أَ غَیْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (40)
بَلْ إِیَّاهُ تَدْعُونَ فَیَکْشِفُ ما تَدْعُونَ إِلَیْهِ إِنْ شاءَ وَ تَنْسَوْنَ ما تُشْرِکُونَ (41)
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلی أُمَمٍ مِنْ قَبْلِکَ فَأَخَذْناهُمْ بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ یَتَضَرَّعُونَ (42)
فَلَوْ لا إِذْ جاءَهُمْ بَأْسُنا تَضَرَّعُوا وَ لکِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ ما کانُوا یَعْمَلُونَ (43)
فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أَبْوابَ کُلِّ شَیْ‌ءٍ حَتَّی إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْناهُمْ بَغْتَةً فَإِذا هُمْ مُبْلِسُونَ (44)
فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذینَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ (45)
قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَخَذَ اللَّهُ سَمْعَکُمْ وَ أَبْصارَکُمْ وَ خَتَمَ عَلی قُلُوبِکُمْ مَنْ إِلهٌ غَیْرُ اللَّهِ یَأْتیکُمْ بِهِ انْظُرْ کَیْفَ نُصَرِّفُ الْآیاتِ ثُمَّ هُمْ یَصْدِفُونَ (46)
قُلْ أَ رَأَیْتَکُمْ إِنْ أَتاکُمْ عَذابُ اللَّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ یُهْلَکُ إِلاَّ الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ (47)
وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلینَ إِلاَّ مُبَشِّرینَ وَ مُنْذِرینَ فَمَنْ آمَنَ وَ أَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ (48)
وَ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا یَمَسُّهُمُ الْعَذابُ بِما کانُوا یَفْسُقُونَ (49)
قُلْ لا أَقُولُ لَکُمْ عِنْدی خَزائِنُ اللَّهِ وَ لا أَعْلَمُ الْغَیْبَ وَ لا أَقُولُ لَکُمْ إِنِّی مَلَکٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ ما یُوحی إِلَیَّ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الْأَعْمی وَ الْبَصیرُ أَ فَلا تَتَفَکَّرُونَ (50)
وَ أَنْذِرْ بِهِ الَّذینَ یَخافُونَ أَنْ یُحْشَرُوا إِلی رَبِّهِمْ لَیْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِیٌّ وَ لا شَفیعٌ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ (51)
وَ لا تَطْرُدِ الَّذینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِیِّ یُریدُونَ وَجْهَهُ ما عَلَیْکَ مِنْ حِسابِهِمْ مِنْ شَیْ‌ءٍ وَ ما مِنْ حِسابِکَ عَلَیْهِمْ مِنْ شَیْ‌ءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَکُونَ مِنَ الظَّالِمینَ (52)
وَ کَذلِکَ فَتَنَّا بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لِیَقُولُوا أَ هؤُلاءِ مَنَّ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنْ بَیْنِنا أَ لَیْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِالشَّاکِرینَ (53)
وَ إِذا جاءَکَ الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِآیاتِنا فَقُلْ سَلامٌ عَلَیْکُمْ کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلی نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْکُمْ سُوءاً بِجَهالَةٍ ثُمَّ تابَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ (54)
وَ کَذلِکَ نُفَصِّلُ الْآیاتِ وَ لِتَسْتَبینَ سَبیلُ الْمُجْرِمینَ (55)
قُلْ إِنِّی نُهیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ قُلْ لا أَتَّبِعُ أَهْواءَکُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُهْتَدینَ (56)
قُلْ إِنِّی عَلی بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّی وَ کَذَّبْتُمْ بِهِ ما عِنْدی ما تَسْتَعْجِلُونَ بِهِ إِنِ الْحُکْمُ إِلاَّ لِلَّهِ یَقُصُّ الْحَقَّ وَ هُوَ خَیْرُ الْفاصِلینَ (57)
قُلْ لَوْ أَنَّ عِنْدی ما تَسْتَعْجِلُونَ بِهِ لَقُضِیَ الْأَمْرُ بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِالظَّالِمینَ (58)
وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَیْبِ لا یَعْلَمُها إِلاَّ هُوَ وَ یَعْلَمُ ما فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاَّ یَعْلَمُها وَ لا حَبَّةٍ فی ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا یابِسٍ إِلاَّ فی کِتابٍ مُبینٍ (59)
وَ هُوَ الَّذی یَتَوَفَّاکُمْ بِاللَّیْلِ وَ یَعْلَمُ ما جَرَحْتُمْ بِالنَّهارِ ثُمَّ یَبْعَثُکُمْ فیهِ لِیُقْضی أَجَلٌ مُسَمًّی ثُمَّ إِلَیْهِ مَرْجِعُکُمْ ثُمَّ یُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (60)
وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ وَ یُرْسِلُ عَلَیْکُمْ حَفَظَةً حَتَّی إِذا جاءَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا وَ هُمْ لا یُفَرِّطُونَ (61)
ثُمَّ رُدُّوا إِلَی اللَّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ أَلا لَهُ الْحُکْمُ وَ هُوَ أَسْرَعُ الْحاسِبینَ (62)
قُلْ مَنْ یُنَجِّیکُمْ مِنْ ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَ خُفْیَةً لَئِنْ أَنْجانا مِنْ هذِهِ لَنَکُونَنَّ مِنَ الشَّاکِرینَ (63)
قُلِ اللَّهُ یُنَجِّیکُمْ مِنْها وَ مِنْ کُلِّ کَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِکُونَ (64)
قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلی أَنْ یَبْعَثَ عَلَیْکُمْ عَذاباً مِنْ فَوْقِکُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِکُمْ أَوْ یَلْبِسَکُمْ شِیَعاً وَ یُذیقَ بَعْضَکُمْ بَأْسَ بَعْضٍ انْظُرْ کَیْفَ نُصَرِّفُ الْآیاتِ لَعَلَّهُمْ یَفْقَهُونَ (65)
وَ کَذَّبَ بِهِ قَوْمُکَ وَ هُوَ الْحَقُّ قُلْ لَسْتُ عَلَیْکُمْ بِوَکیلٍ (66)
لِکُلِّ نَبَإٍ مُسْتَقَرٌّ وَ سَوْفَ تَعْلَمُونَ (67)
وَ إِذا رَأَیْتَ الَّذینَ یَخُوضُونَ فی آیاتِنا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّی یَخُوضُوا فی حَدیثٍ غَیْرِهِ وَ إِمَّا یُنْسِیَنَّکَ الشَّیْطانُ فَلا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّکْری مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ (68)
وَ ما عَلَی الَّذینَ یَتَّقُونَ مِنْ حِسابِهِمْ مِنْ شَیْ‌ءٍ وَ لکِنْ ذِکْری لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ (69)
وَ ذَرِ الَّذینَ اتَّخَذُوا دینَهُمْ لَعِباً وَ لَهْواً وَ غَرَّتْهُمُ الْحَیاةُ الدُّنْیا وَ ذَکِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِما کَسَبَتْ لَیْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِیٌّ وَ لا شَفیعٌ وَ إِنْ تَعْدِلْ کُلَّ عَدْلٍ لا یُؤْخَذْ مِنْها أُولئِکَ الَّذینَ أُبْسِلُوا بِما کَسَبُوا لَهُمْ شَرابٌ مِنْ حَمیمٍ وَ عَذابٌ أَلیمٌ بِما کانُوا یَکْفُرُونَ (70)
قُلْ أَ نَدْعُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا یَنْفَعُنا وَ لا یَضُرُّنا وَ نُرَدُّ عَلی أَعْقابِنا بَعْدَ إِذْ هَدانَا اللَّهُ کَالَّذِی اسْتَهْوَتْهُ الشَّیاطینُ فِی الْأَرْضِ حَیْرانَ لَهُ أَصْحابٌ یَدْعُونَهُ إِلَی الْهُدَی ائْتِنا قُلْ إِنَّ هُدَی اللَّهِ هُوَ الْهُدی وَ أُمِرْنا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعالَمینَ (71)
وَ أَنْ أَقیمُوا الصَّلاةَ وَ اتَّقُوهُ وَ هُوَ الَّذی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ (72)
وَ هُوَ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ یَوْمَ یَقُولُ کُنْ فَیَکُونُ قَوْلُهُ الْحَقُّ وَ لَهُ الْمُلْکُ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ وَ هُوَ الْحَکیمُ الْخَبیرُ (73)
وَ إِذْ قالَ إِبْراهیمُ لِأَبیهِ آزَرَ أَ تَتَّخِذُ أَصْناماً آلِهَةً إِنِّی أَراکَ وَ قَوْمَکَ فی ضَلالٍ مُبینٍ (74)
وَ کَذلِکَ نُری إِبْراهیمَ مَلَکُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِیَکُونَ مِنَ الْمُوقِنینَ (75)
فَلَمَّا جَنَّ عَلَیْهِ اللَّیْلُ رَأی کَوْکَباً قالَ هذا رَبِّی فَلَمَّا أَفَلَ قالَ لا أُحِبُّ الْآفِلینَ (76)
فَلَمَّا رَأَی الْقَمَرَ بازِغاً قالَ هذا رَبِّی فَلَمَّا أَفَلَ قالَ لَئِنْ لَمْ یَهْدِنی رَبِّی لَأَکُونَنَّ مِنَ الْقَوْمِ الضَّالِّینَ (77)
فَلَمَّا رَأَی الشَّمْسَ بازِغَةً قالَ هذا رَبِّی هذا أَکْبَرُ فَلَمَّا أَفَلَتْ قالَ یا قَوْمِ إِنِّی بَری‌ءٌ مِمَّا تُشْرِکُونَ (78)
إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنیفاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِکینَ (79)
وَ حاجَّهُ قَوْمُهُ قالَ أَ تُحاجُّونِّی فِی اللَّهِ وَ قَدْ هَدانِ وَ لا أَخافُ ما تُشْرِکُونَ بِهِ إِلاَّ أَنْ یَشاءَ رَبِّی شَیْئاً وَسِعَ رَبِّی کُلَّ شَیْ‌ءٍ عِلْماً أَ فَلا تَتَذَکَّرُونَ (80)
وَ کَیْفَ أَخافُ ما أَشْرَکْتُمْ وَ لا تَخافُونَ أَنَّکُمْ أَشْرَکْتُمْ بِاللَّهِ ما لَمْ یُنَزِّلْ بِهِ عَلَیْکُمْ سُلْطاناً فَأَیُّ الْفَریقَیْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (81)
الَّذینَ آمَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُوا إیمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ (82)
وَ تِلْکَ حُجَّتُنا آتَیْناها إِبْراهیمَ عَلی قَوْمِهِ نَرْفَعُ دَرَجاتٍ مَنْ نَشاءُ إِنَّ رَبَّکَ حَکیمٌ عَلیمٌ (83)
وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ کُلاًّ هَدَیْنا وَ نُوحاً هَدَیْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ أَیُّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسی وَ هارُونَ وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ (84)
وَ زَکَرِیَّا وَ یَحْیی وَ عیسی وَ إِلْیاسَ کُلٌّ مِنَ الصَّالِحینَ (85)
وَ إِسْماعیلَ وَ الْیَسَعَ وَ یُونُسَ وَ لُوطاً وَ کلاًّ فَضَّلْنا عَلَی الْعالَمینَ (86)
وَ مِنْ آبائِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ وَ إِخْوانِهِمْ وَ اجْتَبَیْناهُمْ وَ هَدَیْناهُمْ إِلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ (87)
ذلِکَ هُدَی اللَّهِ یَهْدی بِهِ مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ لَوْ أَشْرَکُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ ما کانُوا یَعْمَلُونَ (88)
أُولئِکَ الَّذینَ آتَیْناهُمُ الْکِتابَ وَ الْحُکْمَ وَ النُّبُوَّةَ فَإِنْ یَکْفُرْ بِها هؤُلاءِ فَقَدْ وَکَّلْنا بِها قَوْماً لَیْسُوا بِها بِکافِرینَ (89)
أُولئِکَ الَّذینَ هَدَی اللَّهُ فَبِهُداهُمُ اقْتَدِهْ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِکْری لِلْعالَمینَ (90)
وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قالُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ عَلی بَشَرٍ مِنْ شَیْ‌ءٍ قُلْ مَنْ أَنْزَلَ الْکِتابَ الَّذی جاءَ بِهِ مُوسی نُوراً وَ هُدیً لِلنَّاسِ تَجْعَلُونَهُ قَراطیسَ تُبْدُونَها وَ تُخْفُونَ کَثیراً وَ عُلِّمْتُمْ ما لَمْ تَعْلَمُوا أَنْتُمْ وَ لا آباؤُکُمْ قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ فی خَوْضِهِمْ یَلْعَبُونَ (91)
وَ هذا کِتابٌ أَنْزَلْناهُ مُبارَکٌ مُصَدِّقُ الَّذی بَیْنَ یَدَیْهِ وَ لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُری وَ مَنْ حَوْلَها وَ الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَ هُمْ عَلی صَلاتِهِمْ یُحافِظُونَ (92)
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَری عَلَی اللَّهِ کَذِباً أَوْ قالَ أُوحِیَ إِلَیَّ وَ لَمْ یُوحَ إِلَیْهِ شَیْ‌ءٌ وَ مَنْ قالَ سَأُنْزِلُ مِثْلَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ لَوْ تَری إِذِ الظَّالِمُونَ فی غَمَراتِ الْمَوْتِ وَ الْمَلائِکَةُ باسِطُوا أَیْدیهِمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَکُمُ الْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذابَ الْهُونِ بِما کُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَی اللَّهِ غَیْرَ الْحَقِّ وَ کُنْتُمْ عَنْ آیاتِهِ تَسْتَکْبِرُونَ (93)
وَ لَقَدْ جِئْتُمُونا فُرادی کَما خَلَقْناکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ تَرَکْتُمْ ما خَوَّلْناکُمْ وَراءَ ظُهُورِکُمْ وَ ما نَری مَعَکُمْ شُفَعاءَکُمُ الَّذینَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فیکُمْ شُرَکاءُ لَقَدْ تَقَطَّعَ بَیْنَکُمْ وَ ضَلَّ عَنْکُمْ ما کُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (94)
إِنَّ اللَّهَ فالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوی یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ مُخْرِجُ الْمَیِّتِ مِنَ الْحَیِّ ذلِکُمُ اللَّهُ فَأَنَّی تُؤْفَکُونَ (95)
فالِقُ الْإِصْباحِ وَ جَعَلَ اللَّیْلَ سَکَناً وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ حُسْباناً ذلِکَ تَقْدیرُ الْعَزیزِ الْعَلیمِ (96)
وَ هُوَ الَّذی جَعَلَ لَکُمُ النُّجُومَ لِتَهْتَدُوا بِها فی ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ قَدْ فَصَّلْنَا الْآیاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ (97)
وَ هُوَ الَّذی أَنْشَأَکُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ فَمُسْتَقَرٌّ وَ مُسْتَوْدَعٌ قَدْ فَصَّلْنَا الْآیاتِ لِقَوْمٍ یَفْقَهُونَ (98)
وَ هُوَ الَّذی أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجْنا بِهِ نَباتَ کُلِّ شَیْ‌ءٍ فَأَخْرَجْنا مِنْهُ خَضِراً نُخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُتَراکِباً وَ مِنَ النَّخْلِ مِنْ طَلْعِها قِنْوانٌ دانِیَةٌ وَ جَنَّاتٍ مِنْ أَعْنابٍ وَ الزَّیْتُونَ وَ الرُّمَّانَ مُشْتَبِهاً وَ غَیْرَ مُتَشابِهٍ انْظُرُوا إِلی ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ یَنْعِهِ إِنَّ فی ذلِکُمْ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ (99)
وَ جَعَلُوا لِلَّهِ شُرَکاءَ الْجِنَّ وَ خَلَقَهُمْ وَ خَرَقُوا لَهُ بَنینَ وَ بَناتٍ بِغَیْرِ عِلْمٍ سُبْحانَهُ وَ تَعالی عَمَّا یَصِفُونَ (100)
بَدیعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ أَنَّی یَکُونُ لَهُ وَلَدٌ وَ لَمْ تَکُنْ لَهُ صاحِبَةٌ وَ خَلَقَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ وَ هُوَ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلیمٌ (101)
ذلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ خالِقُ کُلِّ شَیْ‌ءٍ فَاعْبُدُوهُ وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیْ‌ءٍ وَکیلٌ (102)
لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطیفُ الْخَبیرُ (103)
قَدْ جاءَکُمْ بَصائِرُ مِنْ رَبِّکُمْ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ عَمِیَ فَعَلَیْها وَ ما أَنَا عَلَیْکُمْ بِحَفیظٍ (104)
وَ کَذلِکَ نُصَرِّفُ الْآیاتِ وَ لِیَقُولُوا دَرَسْتَ وَ لِنُبَیِّنَهُ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ (105)
اتَّبِعْ ما أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکینَ (106)
وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ ما أَشْرَکُوا وَ ما جَعَلْناکَ عَلَیْهِمْ حَفیظاً وَ ما أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکیلٍ (107)
وَ لا تَسُبُّوا الَّذینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلی رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (108)
وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمانِهِمْ لَئِنْ جاءَتْهُمْ آیَةٌ لَیُؤْمِنُنَّ بِها قُلْ إِنَّمَا الْآیاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَ ما یُشْعِرُکُمْ أَنَّها إِذا جاءَتْ لا یُؤْمِنُونَ (109)
وَ نُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَ أَبْصارَهُمْ کَما لَمْ یُؤْمِنُوا بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ نَذَرُهُمْ فی طُغْیانِهِمْ یَعْمَهُونَ (110)
وَ لَوْ أَنَّنا نَزَّلْنا إِلَیْهِمُ الْمَلائِکَةَ وَ کَلَّمَهُمُ الْمَوْتی وَ حَشَرْنا عَلَیْهِمْ کُلَّ شَیْ‌ءٍ قُبُلاً ما کانُوا لِیُؤْمِنُوا إِلاَّ أَنْ یَشاءَ اللَّهُ وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ یَجْهَلُونَ (111)
وَ کَذلِکَ جَعَلْنا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا شَیاطینَ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ یُوحی بَعْضُهُمْ إِلی بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُوراً وَ لَوْ شاءَ رَبُّکَ ما فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَ ما یَفْتَرُونَ (112)
وَ لِتَصْغی إِلَیْهِ أَفْئِدَةُ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ لِیَرْضَوْهُ وَ لِیَقْتَرِفُوا ما هُمْ مُقْتَرِفُونَ (113)
أَ فَغَیْرَ اللَّهِ أَبْتَغی حَکَماً وَ هُوَ الَّذی أَنْزَلَ إِلَیْکُمُ الْکِتابَ مُفَصَّلاً وَ الَّذینَ آتَیْناهُمُ الْکِتابَ یَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِنْ رَبِّکَ بِالْحَقِّ فَلا تَکُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرینَ (114)
وَ تَمَّتْ کَلِمَةُ رَبِّکَ صِدْقاً وَ عَدْلاً لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِهِ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (115)
وَ إِنْ تُطِعْ أَکْثَرَ مَنْ فِی الْأَرْضِ یُضِلُّوکَ عَنْ سَبیلِ اللَّهِ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ یَخْرُصُونَ (116)
إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ مَنْ یَضِلُّ عَنْ سَبیلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدینَ (117)
فَکُلُوا مِمَّا ذُکِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَیْهِ إِنْ کُنْتُمْ بِآیاتِهِ مُؤْمِنینَ (118)
وَ ما لَکُمْ أَلاَّ تَأْکُلُوا مِمَّا ذُکِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ قَدْ فَصَّلَ لَکُمْ ما حَرَّمَ عَلَیْکُمْ إِلاَّ مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَیْهِ وَ إِنَّ کَثیراً لَیُضِلُّونَ بِأَهْوائِهِمْ بِغَیْرِ عِلْمٍ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُعْتَدینَ (119)
وَ ذَرُوا ظاهِرَ الْإِثْمِ وَ باطِنَهُ إِنَّ الَّذینَ یَکْسِبُونَ الْإِثْمَ سَیُجْزَوْنَ بِما کانُوا یَقْتَرِفُونَ (120)
وَ لا تَأْکُلُوا مِمَّا لَمْ یُذْکَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ إِنَّهُ لَفِسْقٌ وَ إِنَّ الشَّیاطینَ لَیُوحُونَ إِلی أَوْلِیائِهِمْ لِیُجادِلُوکُمْ وَ إِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّکُمْ لَمُشْرِکُونَ (121)
أَ وَ مَنْ کانَ مَیْتاً فَأَحْیَیْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً یَمْشی بِهِ فِی النَّاسِ کَمَنْ مَثَلُهُ فِی الظُّلُماتِ لَیْسَ بِخارِجٍ مِنْها کَذلِکَ زُیِّنَ لِلْکافِرینَ ما کانُوا یَعْمَلُونَ (122)
وَ کَذلِکَ جَعَلْنا فی کُلِّ قَرْیَةٍ أَکابِرَ مُجْرِمیها لِیَمْکُرُوا فیها وَ ما یَمْکُرُونَ إِلاَّ بِأَنْفُسِهِمْ وَ ما یَشْعُرُونَ (123)
وَ إِذا جاءَتْهُمْ آیَةٌ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّی نُؤْتی مِثْلَ ما أُوتِیَ رُسُلُ اللَّهِ اللَّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَهُ سَیُصیبُ الَّذینَ أَجْرَمُوا صَغارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ عَذابٌ شَدیدٌ بِما کانُوا یَمْکُرُونَ (124)
فَمَنْ یُرِدِ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ وَ مَنْ یُرِدْ أَنْ یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقاً حَرَجاً کَأَنَّما یَصَّعَّدُ فِی السَّماءِ کَذلِکَ یَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَی الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ (125)
وَ هذا صِراطُ رَبِّکَ مُسْتَقیماً قَدْ فَصَّلْنَا الْآیاتِ لِقَوْمٍ یَذَّکَّرُونَ (126)
لَهُمْ دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ هُوَ وَلِیُّهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (127)
وَ یَوْمَ یَحْشُرُهُمْ جَمیعاً یا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَکْثَرْتُمْ مِنَ الْإِنْسِ وَ قالَ أَوْلِیاؤُهُمْ مِنَ الْإِنْسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنا بِبَعْضٍ وَ بَلَغْنا أَجَلَنَا الَّذی أَجَّلْتَ لَنا قالَ النَّارُ مَثْواکُمْ خالِدینَ فیها إِلاَّ ما شاءَ اللَّهُ إِنَّ رَبَّکَ حَکیمٌ عَلیمٌ (128)
وَ کَذلِکَ نُوَلِّی بَعْضَ الظَّالِمینَ بَعْضاً بِما کانُوا یَکْسِبُونَ (129)
یا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ أَ لَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِنْکُمْ یَقُصُّونَ عَلَیْکُمْ آیاتی وَ یُنْذِرُونَکُمْ لِقاءَ یَوْمِکُمْ هذا قالُوا شَهِدْنا عَلی أَنْفُسِنا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَیاةُ الدُّنْیا وَ شَهِدُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ کانُوا کافِرینَ (130)
ذلِکَ أَنْ لَمْ یَکُنْ رَبُّکَ مُهْلِکَ الْقُری بِظُلْمٍ وَ أَهْلُها غافِلُونَ (131)
وَ لِکُلٍّ دَرَجاتٌ مِمَّا عَمِلُوا وَ ما رَبُّکَ بِغافِلٍ عَمَّا یَعْمَلُونَ (132)
وَ رَبُّکَ الْغَنِیُّ ذُو الرَّحْمَةِ إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَ یَسْتَخْلِفْ مِنْ بَعْدِکُمْ ما یَشاءُ کَما أَنْشَأَکُمْ مِنْ ذُرِّیَّةِ قَوْمٍ آخَرینَ (133)
إِنَّ ما تُوعَدُونَ لَآتٍ وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزینَ (134)
قُلْ یا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلی مَکانَتِکُمْ إِنِّی عامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ تَکُونُ لَهُ عاقِبَةُ الدَّارِ إِنَّهُ لا یُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (135)
وَ جَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَ الْأَنْعامِ نَصیباً فَقالُوا هذا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَ هذا لِشُرَکائِنا فَما کانَ لِشُرَکائِهِمْ فَلا یَصِلُ إِلَی اللَّهِ وَ ما کانَ لِلَّهِ فَهُوَ یَصِلُ إِلی شُرَکائِهِمْ ساءَ ما یَحْکُمُونَ (136)
وَ کَذلِکَ زَیَّنَ لِکَثیرٍ مِنَ الْمُشْرِکینَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَکاؤُهُمْ لِیُرْدُوهُمْ وَ لِیَلْبِسُوا عَلَیْهِمْ دینَهُمْ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ ما فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَ ما یَفْتَرُونَ (137)
وَ قالُوا هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لا یَطْعَمُها إِلاَّ مَنْ نَشاءُ بِزَعْمِهِمْ وَ أَنْعامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُها وَ أَنْعامٌ لا یَذْکُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَیْهَا افْتِراءً عَلَیْهِ سَیَجْزیهِمْ بِما کانُوا یَفْتَرُونَ (138)
وَ قالُوا ما فی بُطُونِ هذِهِ الْأَنْعامِ خالِصَةٌ لِذُکُورِنا وَ مُحَرَّمٌ عَلی أَزْواجِنا وَ إِنْ یَکُنْ مَیْتَةً فَهُمْ فیهِ شُرَکاءُ سَیَجْزیهِمْ وَصْفَهُمْ إِنَّهُ حَکیمٌ عَلیمٌ (139)
قَدْ خَسِرَ الَّذینَ قَتَلُوا أَوْلادَهُمْ سَفَهاً بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ حَرَّمُوا ما رَزَقَهُمُ اللَّهُ افْتِراءً عَلَی اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا وَ ما کانُوا مُهْتَدینَ (140)
وَ هُوَ الَّذی أَنْشَأَ جَنَّاتٍ مَعْرُوشاتٍ وَ غَیْرَ مَعْرُوشاتٍ وَ النَّخْلَ وَ الزَّرْعَ مُخْتَلِفاً أُکُلُهُ وَ الزَّیْتُونَ وَ الرُّمَّانَ مُتَشابِهاً وَ غَیْرَ مُتَشابِهٍ کُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ آتُوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصادِهِ وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفینَ (141)
وَ مِنَ الْأَنْعامِ حَمُولَةً وَ فَرْشاً کُلُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ (142)
ثَمانِیَةَ أَزْواجٍ مِنَ الضَّأْنِ اثْنَیْنِ وَ مِنَ الْمَعْزِ اثْنَیْنِ قُلْ آلذَّکَرَیْنِ حَرَّمَ أَمِ الْأُنْثَیَیْنِ أَمَّا اشْتَمَلَتْ عَلَیْهِ أَرْحامُ الْأُنْثَیَیْنِ نَبِّئُونی بِعِلْمٍ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (143)
وَ مِنَ الْإِبِلِ اثْنَیْنِ وَ مِنَ الْبَقَرِ اثْنَیْنِ قُلْ آلذَّکَرَیْنِ حَرَّمَ أَمِ الْأُنْثَیَیْنِ أَمَّا اشْتَمَلَتْ عَلَیْهِ أَرْحامُ الْأُنْثَیَیْنِ أَمْ کُنْتُمْ شُهَداءَ إِذْ وَصَّاکُمُ اللَّهُ بِهذا فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَری عَلَی اللَّهِ کَذِباً لِیُضِلَّ النَّاسَ بِغَیْرِ عِلْمٍ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ (144)
قُلْ لا أَجِدُ فی ما أُوحِیَ إِلَیَّ مُحَرَّماً عَلی طاعِمٍ یَطْعَمُهُ إِلاَّ أَنْ یَکُونَ مَیْتَةً أَوْ دَماً مَسْفُوحاً أَوْ لَحْمَ خِنزیرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقاً أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ باغٍ وَ لا عادٍ فَإِنَّ رَبَّکَ غَفُورٌ رَحیمٌ (145)
وَ عَلَی الَّذینَ هادُوا حَرَّمْنا کُلَّ ذی ظُفُرٍ وَ مِنَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ حَرَّمْنا عَلَیْهِمْ شُحُومَهُما إِلاَّ ما حَمَلَتْ ظُهُورُهُما أَوِ الْحَوایا أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ذلِکَ جَزَیْناهُمْ بِبَغْیِهِمْ وَ إِنَّا لَصادِقُونَ (146)
فَإِنْ کَذَّبُوکَ فَقُلْ رَبُّکُمْ ذُو رَحْمَةٍ واسِعَةٍ وَ لا یُرَدُّ بَأْسُهُ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمینَ (147)
سَیَقُولُ الَّذینَ أَشْرَکُوا لَوْ شاءَ اللَّهُ ما أَشْرَکْنا وَ لا آباؤُنا وَ لا حَرَّمْنا مِنْ شَیْ‌ءٍ کَذلِکَ کَذَّبَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ حَتَّی ذاقُوا بَأْسَنا قُلْ هَلْ عِنْدَکُمْ مِنْ عِلْمٍ فَتُخْرِجُوهُ لَنا إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ تَخْرُصُونَ (148)
قُلْ فَلِلَّهِ الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ فَلَوْ شاءَ لَهَداکُمْ أَجْمَعینَ (149)
قُلْ هَلُمَّ شُهَداءَکُمُ الَّذینَ یَشْهَدُونَ أَنَّ اللَّهَ حَرَّمَ هذا فَإِنْ شَهِدُوا فَلا تَشْهَدْ مَعَهُمْ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا وَ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ هُمْ بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ (150)
قُلْ تَعالَوْا أَتْلُ ما حَرَّمَ رَبُّکُمْ عَلَیْکُمْ أَلاَّ تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُکُمْ وَ إِیَّاهُمْ وَ لا تَقْرَبُوا الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتی حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ (151)
وَ لا تَقْرَبُوا مالَ الْیَتیمِ إِلاَّ بِالَّتی هِیَ أَحْسَنُ حَتَّی یَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَ أَوْفُوا الْکَیْلَ وَ الْمیزانَ بِالْقِسْطِ لا نُکَلِّفُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها وَ إِذا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَ لَوْ کانَ ذا قُرْبی وَ بِعَهْدِ اللَّهِ أَوْفُوا ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ (152)
وَ أَنَّ هذا صِراطی مُسْتَقیماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَنْ سَبیلِهِ ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ (153)
ثُمَّ آتَیْنا مُوسَی الْکِتابَ تَماماً عَلَی الَّذی أَحْسَنَ وَ تَفْصیلاً لِکُلِّ شَیْ‌ءٍ وَ هُدیً وَ رَحْمَةً لَعَلَّهُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ یُؤْمِنُونَ (154)
وَ هذا کِتابٌ أَنْزَلْناهُ مُبارَکٌ فَاتَّبِعُوهُ وَ اتَّقُوا لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ (155)
أَنْ تَقُولُوا إِنَّما أُنْزِلَ الْکِتابُ عَلی طائِفَتَیْنِ مِنْ قَبْلِنا وَ إِنْ کُنَّا عَنْ دِراسَتِهِمْ لَغافِلینَ (156)
أَوْ تَقُولُوا لَوْ أَنَّا أُنْزِلَ عَلَیْنَا الْکِتابُ لَکُنَّا أَهْدی مِنْهُمْ فَقَدْ جاءَکُمْ بَیِّنَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ هُدیً وَ رَحْمَةٌ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَذَّبَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ صَدَفَ عَنْها سَنَجْزِی الَّذینَ یَصْدِفُونَ عَنْ آیاتِنا سُوءَ الْعَذابِ بِما کانُوا یَصْدِفُونَ (157)
هَلْ یَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلائِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ رَبُّکَ أَوْ یَأْتِیَ بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ یَوْمَ یَأْتی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فی إیمانِها خَیْراً قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ (158)
إِنَّ الَّذینَ فَرَّقُوا دینَهُمْ وَ کانُوا شِیَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ فی شَیْ‌ءٍ إِنَّما أَمْرُهُمْ إِلَی اللَّهِ ثُمَّ یُنَبِّئُهُمْ بِما کانُوا یَفْعَلُونَ (159)
مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها وَ مَنْ جاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَلا یُجْزی إِلاَّ مِثْلَها وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ (160)
قُلْ إِنَّنی هَدانی رَبِّی إِلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ دیناً قِیَماً مِلَّةَ إِبْراهیمَ حَنیفاً وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکینَ (161)
قُلْ إِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی وَ مَحْیایَ وَ مَماتی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ (162)
لا شَریکَ لَهُ وَ بِذلِکَ أُمِرْتُ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمینَ (163)
قُلْ أَ غَیْرَ اللَّهِ أَبْغی رَبًّا وَ هُوَ رَبُّ کُلِّ شَیْ‌ءٍ وَ لا تَکْسِبُ کُلُّ نَفْسٍ إِلاَّ عَلَیْها وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْری ثُمَّ إِلی رَبِّکُمْ مَرْجِعُکُمْ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ فیهِ تَخْتَلِفُونَ (164)
وَ هُوَ الَّذی جَعَلَکُمْ خَلائِفَ الْأَرْضِ وَ رَفَعَ بَعْضَکُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ لِیَبْلُوَکُمْ فی ما آتاکُمْ إِنَّ رَبَّکَ سَریعُ الْعِقابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحیمٌ (165)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
ستایش خدای یکتا راست که آسمان و زمین را آفرید و روشنی و تاریکی را مقرر داشت و با آنکه نظم آسمان و زمین دلیل یکتائی آفریننده است باز کافران بخدای خود شرک میاورند 
اوست خدائی که شما را از خاک بیجان پست با جان دانا و توانا بیافرید پس فرمان اجل و مرگ را بر همه کس مسلط کرد و اجلی که بقلم ازلی معین و معلوم است بنزد اوست، پس با این قدرت کامل شما چرا باز شک در آیات قدرتش خواهید کرد 
و اوست خدا در همه آسمانها و زمین که از نهان و آشکار و کلی و جزئی امور شما باخبر است و بدانچه میکنید آگاهست 
هیچ آیتی از آیتهای الهی بر تربیت و هدایت اینان نیامد جز آنکه از جهل و عناد از آن روی گردانیدند 
حق را که بر آنها آمد یعنی دین اسلام و قرآن و پیغمبر خدا جدا تکذیب کردند پس بزودی خبر آنان که حق را بفسوس و سخریه گرفتند بشما می‌رسد که چه روزگار سختی به آنها خواهد رسید 
آیا ندیدید که ما پیش از ایشان چه بسیار گروهی را هلاک نمودیم و حال آنکه در زمین به آنها قدرت و تمکینی داده بودیم که شما را نداده‌ایم و از آسمان بر آنها باران رحمت ظاهر و رحمت باطن که کتب و علوم آسمانی است پیوسته فرستادیم و نهرها در زمین بر آنان جاری ساختیم پس با آنکه بانواع نعمتهای ظاهر و باطن بهره‌مند شدند چون جهل و عناد ورزیدند و نافرمانی کردند آنها را هلاک نمودیم و گروهی دیگر را بعد از آنها برانگیختیم 
و اگر ما کتابی بر تو فرستیم در کاغذیکه آنرا بدست خود لمس کنند چنانکه درخواست آنهاست باز کافران گویند این کتاب نیست مگر سحری آشکار 
و گفتند چرا اگر محمد رسول خدا است بر او فرشته نازل نمیشود و چنانچه فرشته بفرستیم کار تمام شود و دیگر لحظه‌ای آنها مهلت نخواهند یافت یعنی کار آزمایش به آخر رسد و مانند امم سالفه بدون مهلت هلاک شوند 
و چنانچه فرشته‌ای نیز برسالت فرستیم هم او را بصورت بشری درآوریم و بر آنان همان لباس که مردمان پوشند بپوشانیم 
ای پیغمبر پیش از تو هم امم گذشته پیغمبران خود را سخت فسوس و استهزاء میکردند پس آنان را وبال و کیفر این اعمال دامنگیر شد 
بگو ای پیغمبر که در روی زمین بگردید و از حال امم گذشته جویا شوید تا عاقبت سخت آنها که تکذیب آیات خدا و رسولان او کردند مشاهده کنید 
ای پیغمبر از این مشرکان بپرس که هر چه در آسمانها و زمین موجود است ملک کیست اگر آنها نگویند تو بازگو که همه ملک خداست که بر خویش رحمت و بخشایش را فرض و لازم کرده یعنی رحمت و بخشایش ذاتی اوست و البته شما را در روز قیامت که بی‌هیچ شک خواهد آمد جمع میگرداند ولی کسانی که خود را بفریب دنیا در زیان افکندند ایمان به آن روز نمی‌آورند 
هر چه در شب و روز آرامش یافته همه ملک خداست و او شنوا و دانای همه امور است 
بگو ای پیغمبر آیا غیر خدا را به یاری و دوستی برمی‌گزینید؟ در صورتی که آفریننده آسمان و زمین خداست و او بخلق طعام و روزی می‌بخشد و خود از طعام بی‌نیاز است بگو ای رسول من مأمورم که اول شخصی که تسلیم حکم خداست باشم و نیز مرا گفته‌اند که البته از گروهی که به خدا شرک آورند نباشم 
بگو من اگر نافرمانی خدای خود کنم از عذاب آن روز بزرگ سخت می‌ترسم 
که هر کس در آن روز از عذاب برهد همانا برحمت خدا تا ابد نائل گردد و این فیروزی و سعادتی آشکار است 
و اگر از خدا بتو ضرری رسد هیچکس جز خدا نتواند تو را از آن ضرر برهاند و اگر از او بتو خیری رسد هیچکس ترا از آن منع نتواند کرد که او بر هر چیز تواناست 
بگو ای پیغمبر خدا کمال اقتدار و توانائی را بر بندگان دارد و همیشه او درستکار و بهمه امور عالم آگاهست 
بگو ای پیغمبر چه گواهی بزرگتر است از گواهی خدا بگو خدا میان من و شما گواه است و وحی میکند بمن آیات این قرآن را تا به آن شما و هر کس از افراد بشر را که خبر این قرآن باو رسد پند دهم و بترسانم از عواقب کفر و عصیان آیا شما گواهی دهید که با خدای یکتا خدایان دیگری وجود دارد؟ بگو من باین گواهی ندهم بگو محققا جز خدای یکتا هیچ خدائی نیست و من از آنچه شما شریک خدا قرار میدهید بیزارم 
آنانکه ما کتاب تورات و نجیل را به آنها فرستادیم یهود و نصاری با آنکه او را یعنی محمد ص را بمانند فرزندان خود می‌شناسند هم آنها هستند که خود را به زیان انداختند و از روی حسد به محمد ص ایمان نمی‌آورند 
کیست ستمکارتر از آنکس که بر خدا دروغ بست یا آیات خدا را تکذیب کرد؟ هرگز ستمکاران را در دو عالم فلاح و رستگاری نخواهد بود 
و روزیکه همه آنها را جمع آوریم پس بانها که بخدا شرک آوردند گوئیم بکجا شدند آنها که بگمان شما شریک خدا بودند 
پس از آنهمه فریفتگی به بتان در پیشگاه حق عذری نیابند جز آنکه از بتان بیزاری جسته و به دروغ گویند ما هرگز شرک به خدا نیاوردیم 
بنگر که چگونه خود را تکذیب کردند و آنچه به دروغ بر خدا بسته و شریک حق قرار دادند همه محو و نابود شدند 
بعضی از زنان مشرکان و کافران به سخن تو گوش فرا دادند ولی ما بواسطه عنادشان با رسول حق پرده بر دلهاشان نهاده‌ایم که فهم آن سخنان نتوانند کرد و گوشهای آنها از شنیدن حق سنگین است که اگر همه آیات الهی را مشاهده کنند باز بدان ایمان نمی‌آورند تا آنجا که چون نزد تو آیند در مقام مجادله برآمده و گویند این آیات چیزی جز افسانه های پیشینیان نیست 
همین کسانند که هم مردم را از فیض آیات خدا منع میکنند و هم خود را از فیض و رحمت آن محروم میدارند و غافل از آنند که تنها خود را به هلاکت می‌افکنند 
و اگر حال سخت آنها را هنگامی که بر آتش دوزخشان بازدارند مشاهده کنی که در آنحال با نهایت حسرت می گویند ای کاش ما را بدنیا باز می‌گردانیدند تا دیگر ابدا آیات خدای خود را تکذیب نکرده و بدان ایمان میاوردیم آن هنگام به سختی حالشان آگاه شوی 
آری اهوال قیامت که پیش از این بر آنها مستور بود آشکار شود و اگر بار دیگر هم بدنیا برگردند باز همان اعمال زشتی که از آن نهی شدند اعاده خواهند کرد و دروغ میگویند که دیگر کار بد نخواهیم کرد 
و کافران ماده و محسوس‌پرستان گفتند جز همین زندگانی دنیا زندگی دیگر نخواهد بود دار بقا و قیامتی نیست و ما هرگز بعد از مرگ زنده نخواهیم شد 
اگر سختی حال آنها را آنگاه که در پیشگاه عدل خدا بازداشته شوند مشاهده کنی که خدا به آنها خطاب کند آیا عذاب قیامت حق نبود؟ جواب دهند پروردگارا قسم بذات تو که همه حق بود پس خدا عتاب کند که اینک عذاب را به کیفر کفرتان بچشید 
آنان که قیامت و لقاء خدا را تکذیب کردند البته زیانکار شدند پس آنگاه که ساعت قیامت ناگهان آنها را فرارسد گویند وای بر ما که آسایش و سعادت این روز خود را از دست بدادیم پس بار گناهان خویش را بر پشت گیرند آری بار گرانی بدوش می‌گیرند 
دنیا جز بازیچه کودکان و هوسرانی بی‌خردان هیچ نیست و همانا سرای دیگر اهل تقوی از سرای دنیا بسیار نیکوتر است آیا تعقل و اندیشه در این گفتار نمیکنند 
ما میدانیم که کافران در تکذیب تو سخنانی میگویند که ترا افسرده و غمگین میسازد دل شاد دار که آن ستمکاران نه تنها ترا بلکه همه آیات و رسولان خدا را انکار می‌کنند 
چقدر پیغمبران پیش از تو را هم تکذیب کردند که آنها با همه اذیتهای منکران صبر و تحمل کردند تا آنگاه که عنایت و یاری ما شامل حال آنها شد دل قوی دار که هیچکس کلمات خدا را تغییر نتواند داد و اخبار پیغمبران پیش که امت با آنها چه ستمها کردند بتو رسید 
ای پیغمبر چنانچه انکار و اعتراض آنها تو را سخت می‌آید اگر توانی نقبی در زمین بساز یا نردبانی بر آسمان بر فراز تا آیتی بر آنها آوری و اگر خدا میخواست همه را مجتمع بر هدایت میکرد، پس از آن جاهلان که راضی به مشیت حق نیستند مباش 
ای رسول دعوت ترا تنها زنده‌دلان عالم که گوش شنوا دارند اجابت کنند و جزای عملشان را ببینند 
و کافران گفتند چرا بر او معجزه و حجتی از خدا فرود نیامد بگو ای پیغمبر خدا بر اینکه آیتی فرستد قادر است و لیکن بیشتر مردم نمی‌دانند و از قدرت کامله خدا بی‌خبرند 
محققا بدانید که هر جنبنده‌ای در زمین و هر پرنده‌ای که به دو بال در هوا پرواز میکند همگی طایفه‌ای مانند شما نوع بشر هستند ما در کتاب آفرینش بیان هیچ چیز را فروگذار نکردیم آنگاه هر کس را خواهد همه بسوی پروردگار خود محشور میشوند 
و آنانکه آیات خدا را تکذیب کردند کر و گنگ در ظلمات جهل بسر برند و مشیت الهی هر کس را خواهد گمراه سازد یعنی پس از اتمام حجت او را بخود واگذار کند تا گمراه شود و هر که را خواهد به راه راست هدایت کند 
بگو ای پیغمبر کافران را که اگر عذاب خدا یا ساعت مرگ شما را فرا رسد چه خواهید کرد آیا در آن ساعت سخت غیر خدا را می‌خوانید اگر راست میگوئید؟ 
بلکه در آن هنگام تنها خدا را می‌خوانید تا اگر مشیت او قرار گرفت شما را از سختی برهاند و آنچه را که با خدا شریک قرار میدادید بکلی فراموش میکنید 
و ما پیغمبرانی بسوی امتان پیش از تو فرستادیم چون اطاعت آنها نکردند به بلا و مصیبتها گرفتارشان ساختیم شاید که بدرگاه خدا گریه و زاری کنند و لایق عفو و رحمت شوند 
چرا وقتی که بلای ما بانها میرسید توبه و تضرع و زاری نکردند بدین سبب که دلهاشان را قساوت فراگرفت و شیطان کردار زشت آنها را در نظرشان زیبا نمود 
پس چون آنچه از نعم الهی بانها تذکر داده شد همه را فراموش نمودند ما هم ابواب هر نعمت را برای اتمام حجت بروی آنها گشودیم تا به نعمتی که بانها داده شد شادمان و مغرور شدند پس ناگاه آنها را بکیفر اعمالشان گرفتار کردیم که آن هنگام خوار و ناامید گردیدند 
پس به کیفر ستمگری ریشه گروه ظالمان کنده شد و ستایش خدای را که پروردگار جهانیان و خلاق عوالم بی‌پایان است 
بگو ای پیغمبر اگر خدا گوش و چشمهای شما گرفت و مهر بر دل شما نهاد تا آنکه کر و کور و جاهل شدید آیا خدائی غیر خدا هست که این نعمتها بشما بازدهد بنگر که ما چگونه آیات را بانواع بیان روشن میگردانیم باز آنها چگونه بنادانی اعراض میکنند 
بگو ای پیغمبر چه خواهید کرد اگر عذاب خدا شما را بناگاه پنهان یا آشکار دررسد آیا کسی بجز گروه ستمکار هلاک خواهد شد؟ 
ما پیغمبران را جز بر آنکه خوبان را به رحمت حق مژده دهند و بدان را از قهرش بترسانند نفرستادیم سپس هر کس ایمان آورد و کار شایسته کرد هرگز بر او از هر چه پیش آید بیمی نیست و ابدا اندوهگین از هیچ حادثه‌ای نخواهد بود 
و هر که آیات ما را تکذیب کرد بانان در اثر فسق و زشتکاری بسی عذاب و ناگواری خواهد رسید 
بگو ای پیغمبر من شما را نمیگویم که گنجهای خدا نزد من است و نه آنکه از غیب الهی آگاهم و نمیگویم که من فرشته‌ام دعوی من با شما تنها این است که من پیروی نمیکنم جز آنچه را که بمن وحی میرسد بگو آیا کور و بینا یعنی عالم به معرفةالله و جاهل بدان برابرند آیا فکر و اندیشه نمیکنند که عالم و جاهل یکسان نیست 
و آنان را که از حضور در پیشگاه عدل خدا ترسان و هراسانند به آیات قرآن متنبه ساز و بترسان که جز خدا آنها را یاوری و شفیعی نیست باشد که پرهیزکار شوند 
آنان را که صبح و شام در عین فقر خدا را میخوانند و مراد و مقصد ایشان فقط خداست زنهار آنها را از خود مران که نه چیزی از حساب آنها بر تو و نه چیزی از حساب تو بر آنهاست پس تو اگر آن خداپرستان را از خود برانی از ستمکاران عالم خواهی بود 
و هم چنین ما برخی را ببرخی دیگر فقرا را به اغنیا بیازمودیم تا آنکه به طعن و مسخره و انکار گویند آیا این فقیران را خدا در میان ما برتری به نعمت اسلام داد و ما ثروتمندان را نداد؟ آیا خدا از این منکران به احوال و لیاقت سپاس‌گزاران فقرا داناتر نیست؟ البته داناتر است که آن فقرا را به نعمت اسلام برگزیده 
و هرگاه آنانکه به آیات ما میگروند نزد تو آیند بگو سلام بر شما باد خدا بر خود رحمت و مهربانی را فرض نمود که هر کس از شما کار زشتی بنادانی کرد و بعد از آن باز توبه کند و اصلاح نماید البته خدا او را می‌بخشد که بسیار خدا بخشنده و مهربانست 
و همچنین ما آیات را مفصل بیان کنیم تا راه گنه‌کاران و طریق نکوکاران معین و آشکار شود 
بگو ای پیغمبر که خدا مرا از پرستش آن خدایان باطل که شما میپرستید منع فرموده بگو من پیروی از جهالت و هوسهای شما نکنم تا مبادا گمراه شده و راه هدایت نیابم 
بگو من هر چه از خدا میگویم با بینه و برهان است و شما از جهالت تکذیب آن میکنید عذابی که شما بدان تعجیل میکنید امر آن بدست من نیست فرمان جز خدا را نخواهد بود او برای آسایش خلق بحق دستور دهد و او بهترین حکم فرمایان عالم است 
بگو ای پیغمبر اگر بدست من بود عذابی که به تعجیل می‌طلبید کار میان من و شما خاتمه می‌یافت و خدا باحوال ظالمان که چه هنگام کیفر آنها صلاح است آگاه‌تر است 
و کلیه خزائن غیب نزد خداست کسی جز خدا بر آن آگاه نیست و نیز آنچه در خشکی و دریاست همه را میداند و هیچ برگی از درخت نیفتد مگر آنکه او آگاهست و هیچ دانه در زیر تاریکیهای زمین و هیچ‌تر و خشکی در جهان نیست جز آنکه در کتاب مبین قرآن عظیم مسطور است 
و اوست خدائی که چون شب به خواب میروید جان شما را نزد خود برده و شما را می‌میراند و کردار شما را در روز میداند و پس از آن مرگ موقت خواب شما را برمی‌انگیزد تا به اجلی که در قضا و قدر او معین است برسید سپس هنگام مرگ بسوی او باز می‌گردید تا به نتیجه آنچه از نیک و بد کرده‌اید خدا شما را آگاه گرداند 
و اوست خدائی که قهر و اقتدارش مافوق بندگانست و برای حفظ شما فرشتگان را به نگهبانی می‌فرستد تا آنگاه که هنگام مرگ یکی از شما فرا رسد رسولان ما او را می‌میرانند و در قبض روح شما هیچ تقصیری نخواهند کرد 
سپس بسوی خدای عالم که به حقیقت مولای بندگانست همه بازمی‌گردند آگاه باشید که حکم و حساب خلق با خداست و او زودتر از هر محاسبی بحساب خلق رسیدگی تواند کرد 
بگو ای پیغمبر آن کیست که شما را از تاریکیها و سختیهای بیابان و دریا نجات میدهد گاهی که او را بتضرع و زاری و از باطن قلب می‌خوانید که اگر ما را از این مهلکه نجات داد پیوسته شکرگزار او هستیم 
بگو خداست که شما را از آن سختیها نجات میدهد و از اندوه میرهاند باز هم باو شرک می‌آورید 
بگو او تواناست که بر شما عذاب و بلائی از آسمان یا زمین فرستد یا شما را به اختلاف کلمه و پراکندگی و مخالفت با هم درافکند و بعضی را به عذاب بعضی گرفتار کند بنگر چگونه ما آیات خود را بطرق مختلف به وعد و وعید بیان میکنیم باشد که مردم چیزی از قیامت بفهمند 
و قوم تو آن را یعنی آیات خدا و قرآن را تکذیب کردند در صورتیکه حق محض هم آن بود که بر تو نازل شد بگو ای پیغمبر من نگهبان شما نیستم که به جبر از کفر و انکار شما را منع کنم 
برای هر خبری که پیغمبران به شما دادند وقت معین است و بزودی شما بر صدق آن آگاه میشوید 
ای رسول ما چون گروهی را دیدی که برای خرده‌گیری و طعن‌زدن در آیات ما گفتگو می‌کنند از آنان دوری گزین تا در سخنی دیگر وارد شوند و چنانچه شیطان البته فراموشت ساخت بعد از آنکه متذکر کلام خدا شدی دیگر با گروه ستمگران مجالست مکن 
در قیامت بر کسانی که پرهیزکارند عقوبت حساب بدکاران نخواهد بود و لیکن فقط بر آنهاست که بدان را پند داده و متذکر سازند شاید از کار خود پرهیز کنند 
ای رسول آنان را که دین خود را بازیچه و هوسرانی گرفتند و زندگانی دنیا آنها را فریب داد بحال خود واگذار همین قدر بانها تذکر ده که هر کس به عمل خود عاقبت گرفتار میشود و هیچکس را جز خدا در دو عالم دادرس و شفیعی نیست و هر چه برای آسایش خود از عذاب قیامت فدا دهد از او نپذیرند اگر باز پند نگرفتند غم مدار که آنها همان کسانی هستند که عاقبت به هلاکت میرسند و به کیفر کفرشان به شرابی از حمیم جهنم و عذابی دردناک گرفتار میشوند 
بگو ای پیغمبر که ما چرا خدا را رها کرده و چیزی را مانند بتان که بی‌اثر محض است و هیچ قادر بر نفع و ضرر ما نباشد بخدائی بخوانیم و باز به خوی جاهلیت بعد از آنکه خدا ما را به وحی قرآن هدایت نموده برگردیم تا مانند کسی که فریب و اغوای شیطان او را در زمین سرگردان ساخته است شویم؟ آن شیطان را یارانیست که شخص را به سوی خود هدایت می‌کنند بگو هدایت خدا به حقیقت هدایت است نه هدایت شیطان و ما مأموریم که تسلیم فرمان خدای جهان باشیم 
و بخلق بگوئیم نماز بپادارید و از خدا بترسید که پس از مرگ بسوی او محشور میشوید 
و اوست خدائی که آسمانها و زمین را بحق آفرید و روزی که ندای حق در خوابگاه عدم بهر چیز خطاب کند که موجود باش آن چیز بی‌درنگ موجود خواهد شد سخن او حق است و پادشاهی و حکم و فرمان عالم روزی که برای زنده‌کردن مردگان در صور بدمند تنها با اوست و دانای نهان و آشکار اوست و هم او به تدبیر خلق دانا و بر همه چیز عالم آگاهست 
یاد کن وقتی را که ابراهیم به پدرش آزر عمو و مربیش بود که عرب بر آن پدر اطلاق کند گفت آیا بتها را به خدائی اختیار کرده‌ای و راستی من تو و پیروانت را در گمراهی آشکار می‌بینم 
و همچنین ما به ابراهیم ملکوت و باطن آسمانها و زمین را ارائه دادیم تا بمقام اهل یقین رسد 
پس چون شب تاریک نمودار شد ستاره درخشانی دید برای هدایت مشرکان گفت این پروردگار من است پس چون آن ستاره غروب کرد و نابود شد گفت من چیزی که نابود گردد به خدائی نخواهم گرفت 
پس چون شب شد و ماه تابان را دید باز برای هدایت قوم گفت این خدای من است وقتی که آنهم نابود شد ماه‌پرستان را متذکر ساخت که آن نیز خدا نباشد و گفت اگر خدای من مرا هدایت نکند همانا که من از گروه گمراهان عالم خواهم بود 
پس چون صبحگاه خورشید درخشان را دید باز برای ارشاد قوم گفت اینست خدای من این از آن ستاره و ماه با عظمت و روشن‌تر است چون خورشید نیز که دستخوش حرکت و فناست نابود گردید گفت ای گروه مشرکان من از آنچه شما شریک خدا قرار می‌دهید از همه بیزارم 
من با ایمان خالص روی بسوی خدائی آوردم که آفریننده مهر و ماه و انجم و همه آسمانها و زمین است و من هرگز با عقیده جاهلانه مشرکان موافق نخواهم بود 
قوم ابراهیم با او در مقام خصومت و احتجاج برآمدند گفت آیا با من در امر خداپرستی و وجود خدا محاجه میکنید و حال آنکه به حقیقت خدا مرا هدایت کرد و هیچ از آنچه شما شریک خدا میخوانید بیمی ندارم مگر آنکه خدا از مقدرات خود بر من چیزی بیمناک بخواهد پروردگار من به همه موجودات علمش محیط است شما آیا متذکر این حقیقت نمی‌شوید؟ 
و من چگونه از آنچه شما شریک خدا قرار میدهید بترسم در صورتیکه شما از شرک‌آوردن به خدا نمی‌ترسید با آنکه هیچ برهان و حجتی بر آن شرک ندارید آیا کدام یک از ما به ایمنی و کدام به ترس سزاواریم از خدایان بی‌اثر باطل باید ترسید یا از خدای دانای مقتدر؟ اگر شما فهم سخنی میکنید؟ 
آنانکه ایمان به خدا آورده و ایمان خود را بظلم و ستم نیالودند در دو عالم ایمنی آنها راست و هم آنها به حقیقت به سرمنزل سعادت هدایت یافته‌اند 
اینست حجتی که ابراهیم را بر قومش دادیم ما مقام هر که را بخواهیم رفیع می گردانیم که خدای تو به نظام و صلاح عالمیان بصیر و داناست 
و ما به ابراهیم اسحق و یعقوب را عطا کردیم و همه را به راه راست بداشتیم و نوح را نیز پیش از ابراهیم و فرزندانش داود و سلیمان و ایوب و یوسف و موسی و هارون هدایت نمودیم و همچنین نیکوکاران را پاداش نیک خواهیم داد 
و هم زکریا و یحیی و عیسی و الیاس همه از نیکوکارانند 
و نیز اسمعیل و یسع و یونس و لوط در عالم از شایسته‌گانند و ما همه آن پیغمبران را بر عالمیان شرافت و برتری دادیم 
و نیز برخی از پدران و فرزندان و برادران آنها را فضیلت داده و بر دیگران آنان را برگزیدیم و براه راست هدایت نمودیم 
این است رهنمائی خدا که به آن هر یک از بندگانش را می‌خواهد هدایت میکند و اگر به خدا شرک آوردند اعمال آنها را نابود میسازد 
آنها یعنی پیغمبران کسانی بودند که ما آنان را کتاب و فرمان و مقام نبوت عطا کردیم پس اگر این قوم به آنان یعنی به رسولان حق و خاتم آنها کافر شوند ما قومی را که هرگز کافر نشوند و همیشه از دل و جان مانند علی ع و شیعیان او ایمان دارند برگماریم 
آنان یعنی پیغمبران کسانی بودند که خدا خود آنان را هدایت نمود تو نیز از راه آنها پیروی نما و امت را بگو که من مزد رسالت از شما نمی‌خواهم جز آنکه میخواهم اهل عالم بیاد خدا متذکر شوند و خداشناس و خداپرست گردند 
آنها که از کفر و عناد گفتند خدا بر هیچ کس از بشر کتابی نفرستاده خدا را نشناختند ای پیغمبر به آنها پاسخ ده که کتاب توراتی را که موسی آورد و در آن نور علم و هدایت خلق بود که غیر حق بر او فرستاد؟ که شما آیات آن را در اوراق نگاشته بعضی را آشکار نمودید و بسیاری را پنهان داشتید و آنچه را شما و پدرانتان نمی‌دانستید از آن کتاب بیاموختید، بگو آن که رسول و کتاب فرستد خداست آنگاه پس از اتمام حجت آنها را بگذار تا به بازیچه خود و غرور دنیا فرو روند 
و این قرآن کتابی است که ما فرستادیم با علم و حکمت و خیر و برکت بسیار تا گواه صدق سایر کتب آسمانی که در مقابل اوست باشد و خلق را از اهل مکه و هر که باطراف اوست همه را به اندرز و پندهای خود متنبه سازد و البته آنان که به عالم آخرت ایمان آوردند باین کتاب آسمانی قرآن نیز ایمان خواهند آورد و آنها حدود و ارکان و اوقات نمازشان را محافظت خواهند نمود 
و کیست ستمکارتر از آنکس که بر خدا دروغ بندد و یا وحی به او نرسیده گوید به من وحی میرسد و به دروغ دعوی علم و نبوت کند و نیز گوید من هم محققا مانند آن کتاب که خدا فرستاده خواهم آورد و اگر فضاحت و سختی حال ستمکاران و مدعیان باطل را ببینی آنگاه که در سکرات موت گرفتار آیند و فرشتگان برای قبض روح آنها دست قهر و قدرت برآورند و گویند که جان از تن بدر کنید امروز کیفر عذاب و خواری می‌کشید چون بر خدا سخن به ناحق می‌گفتید و از حکم آیات او گردن‌کشی و تکبر مینمودید 
و محققا شما یکایک برای حساب بسوی ما باز آئید بدان گونه که اول شما را بیافریدیم و آنچه را که از مال و جاه بشما داده بودیم که سبب غرور شما بود همه را پشت سر افکنید و آن شفیعان که به خیال باطل بنفع خود می‌پنداشتید همه نابود شوند و میان شما با آنها جدائی افتد 
خداست که در جوف زمین دانه و هسته را میشکافد تا سبزه و درخت شود و زنده را از مرده و مرده را از زنده پدید آرد زنده را مانند بدن انسان بمیراند و مرده را مانند نطفه حیات بخشد آنکه چنین تواند کرد خداست چرا به دروغ نسبت خدائی را به آنان که این کار نتوانند دهید 
خداست شکافنده پرده صبحگاهان و شب را بر آسایش خلق او مقرر داشته و خورشید و ماه را به نظمی معین او بگردش آورده این نظم ثابت عالم به تقدیر خدای منظم عالم مقتدر و داناست 
و نیز اوست که چراغ ستارگان را برای رهنمائی شما در تاریکیهای بیابان و دریا روشن داشته همانا ما آیات خود را برای اهل فهم و فکرت به تفصیل بیان کردیم 
هم اوست خدائی که همه شما را از یک تن در آرامگاه رحم و ودیعت گاه صلب بیافرید ما نیکو آیات خود را برای اهل بصیرت مفصل بیان نمودیم 
و هم اوست خدائی که از آسمان باران فروبارد تا هر نبات بدان برویانیم و سبزه‌ها و دانه‌هائی که بر روی هم چیده شده پدید آریم و از نخل خرما خوشه‌های پیوسته بهم برانگیزیم و باغهای انگور و زیتون و انار که برخی شبیه و برخی نامشابه بهم است خلق کنیم شما در آن باغها هنگامی که میوه آن پدید آید و برسد بچشم تعقل بنگرید که در آن آیات و نشانهای قدرت خدا برای اهل ایمان هویداست 
و کافران گروهی مانند مجوس اهریمنان را شریک خدا شمردند در صورتیکه آنها آفریده خدا هستند و گروهی چون اهل کتاب و مشرکین قریش عزیر و مسیح و فرشتگان را پسران و دختران برای خدا پنداشتند در صورتیکه خدا از همه این نسبتها که بر او وصف کنند برتر و منزه است 
اوست پدید آرنده آسمان و زمین و چگونه وی را فرزندی تواند بود در صورتی که او را جفتی نیست و او همه چیز را آفرید و بهمه کلی و جزئی امور عالم داناست 
این است وصف پروردگار یکتای شما که جز او هیچ خدائی نیست و آفریننده هر چیز اوست پس او را پرستش کنید که نگهبان همه موجوداتست 
او را هیچ چشمی درک ننماید و حال آنکه او همه بینندگان را مشاهده میکند و او لطیف و نامرئی و بهمه چیز خلق عالم آگاهست 
آیات الهی و کتب آسمانی که سبب بصیرت شماست البته از طرف خدا آمد پس هر کس بصیرت یافت خود بسعادت رسید و هر کس کور بماند خود در زیان افتاد و من نگهبان شما از عذاب خدا نیستم 
و همچنین ما در آیات قرآن به انواع بشارت و وعد و وعید و لطائف و معانی تصرف کنیم تا وسیله هدایت بندگان شود باز کافران نادان ایمان بوحی خدا نیاورده و گویند این سخنان را تو به درس آموخته‌ای و ما آیات را برای آنان که اهل دانشند روشن بیان میکنیم 
ای محمد ص هر چه از خدای تو به تو وحی شد از آن پیروی کن که خدائی جز آن ذات یکتا نیست و از مشرکان روی بگردان 
و اگر خدا میخواست آنها را از شرک باز میداشت تا همه موحد و خداشناس میشدند و ما تو را نگهبان ایشان نکردیم و تو وکیل آنها نخواهی بود 
شما مؤمنان دشنام به آنان که غیر خدا را می‌خوانند مدهید تا مبادا آنها نیز از روی دشمنی و جهالت خدا را دشنام دهند همچنین ما عمل هر قومی را در نظرشان زینت داده‌ایم پس بازگشت آنها به سوی خداست و خدا آنان را به کردارشان آگاه می‌گرداند 
و به خدا به سخت‌ترین سوگند قسم یاد کردند که البته اگر آیتی بیاید ایمان آرند بگو ای پیغمبر آیات از طرف خداست و چگونه شما مؤمنان به گفته این کافران مطمئن میشوید؟ آنها همان مردم معاندند که اگر آیتی بلکه معجزات بسیاری هم آید هرگز بدان ایمان نمی‌آورند 
و ما دل و دیده اینان را چون اول بار ایمان نیاوردند اکنون از ایمان بگردانیم و آنها را به آن حال طغیان و سرکشی واگذاریم تا به ورطه ضلالت فرومانند 
و چنان در کفر ثابتند که اگر فرشتگان را بر آنها فرستیم و مردگان را بر آنها برانگیزیم باز ایمان نخواهند آورد مگر به مشیت خدا لیکن اکثر مردم مشیت نافذ حق را نمیدانند 
و همچنین که توئی ما هر پیغمبری را از شیطانهای انس و جن دشمنی در مقابل برانگیختیم که آنها برخی با برخی دیگر برای اغفال مؤمنان سخنان آراسته ظاهر فریبنده اظهار کنند و اگر خدا میخواست چنین نبود پس تو تسلیم مشیت حق باش و اینها را با دروغشان واگذار 
تا به گفتار فریبنده آن اهریمنان آنانکه به آخرت ایمان نیاوردند دل سپرده و بدان خشنود باشند و تا اینان نیز در آن عاقبت بد که اهریمنان راست درافتند 
آیا من غیر خدا حاکم و داوری بجویم و حال آنکه او خدائی است که کتابی چون قرآن که همه چیز در آن بیان شده بشما فرستاد و آنانکه به آنها کتاب فرستادیم یهود و نصاری می‌دانند و در کتب تورات و نجیل خودشان خوانده‌اند که این قرآن از خدای تو بر تو بحق فرستاده شده پس در آن البته هیچ شک و تردید راه مده 
کلام خدای تو از روی راستی و عدالت بحد کمال رسید و هیچ کس تبدیل و تغییر آن کلمات نتواند کرد و او خدای شنوا و دانا بگفتار و کردار خلق است 
و تو ای رسول اگر پیروی از اکثر مردم روی زمین کنی تو را از راه خدا گمراه خواهند کرد که اینان جز از پی گمانی و هوا و هوسی نمی‌روند و جز اندیشه باطل و دروغ چیزی در دست ندارند 
محققا خدای تو خود داناتر است به حال آنکه از راه او گمراه است و آنکه براه او هدایت یافته است 
پس شما مؤمنان چنانکه به آیات خدا ایمان دارید از آنچه نام خدا بر آن ذکر شد تناول کنید 
چرا از آنچه از ذبایح که نام خدا بر آن ذکر شده نمیخورند و بر خود حرام میکنند در صورتیکه آنچه خدا بر شما حرام کرده مفصل بیان نمود که از آنها هم به هر چه ناچار شوید باز حلالست، و بسیاری مردم به هوای نفس خود از روی جهل و نادانی به گمراهی روند همانا خدا به تجاوزکنندگان از حدود و احکام الهی و عقاب آنها داناتر است 
هر گناه و هر عمل زشت را در ظاهر و باطن ترک کنید که محققا هر کس کسب گناه کند به زودی به کیفر و عقاب آن خواهد رسید 
و از آنچه نام خدا بر آن ذکر نشده مخورید که آن فسق و تبه کاریست و بدانید که اهریمنان یعنی شیاطین انس و جن سخت بدوستان و پیروان خود وسوسه کنند تا با شما به جدل و منازعه برخیزند و اگر شما هم از آنان پیروی کنید مانند آنها مشرک خواهید شد 
آیا کسی که مرده جهل و ضلالت بود ما او را زنده کردیم و به او روشنی علم و دیانت دادیم که با آن روشنی میان مردم سرافراز رود مثل او مانند کسی است که در تاریکیهای جهل و گمراهی فرو شده و از آن بدر نتواند گشت؟ آری کردار بد کافران در نظرشان چنین جلوه‌گر شده است که اعمال زشت خود را زیبا بینند 
و همچنین ما قرار دادیم که در هر دیاری رؤسای بدکار ستمگر با مردم آنجا مکر اندیشند و در حقیقت مکر جز به خویشتن نمی‌کنند و به این هم که از آن مکر خود را به زیان افکندند نه دیگران را آگاه نیستند 
و چون آیتی برای هدایت آنها نازل شد گفتند ما ایمان نیاوریم تا مانند آنکه بر رسولان خدا نازل شده بر ما نیز نازل شود یعنی ما را هم رسول گرداند بگو خدا بهتر میداند که در کجا رسالت خود را مقرر دارد و که را این مقام بلند بخشد به زودی مجرمان را خدا خوار سازد و عذابی سخت بواسطه مکری که می‌اندیشند بر آنان فرو می‌فرستد 
پس هر که را خدا هدایت او خواهد قلبش را بنور اسلام روشن و منشرح گرداند و هر که را خواهد گمراه نماید یعنی بعد از اتمام حجت به حال گمراهی واگذارد دل او را از پذیرفتن ایمان تنگ و سخت تنگ گرداند که گوئی میخواهد از زمین بر فراز آسمان رود این است که خدا آنان را که بحق نمی‌گروند مردود و پلید میگرداند 
این راه خدای تست که مستقیم است ما آیات خود را برای گروهی از بندگان شایسته نکوکار که بدان پند می گیرند به خوبی روشن ساختیم 
آنها را نزد خدا دار سلامت و منزل آسایش است و خدا دوستدار آنهاست برای آنکه نیکوکار بودند 
و یادآور روزی که همه خلق محشور میشوند و به شیاطین خطاب شود که ای گروه جن شما بر انسان فزونی یافتید در آن حال دوستداران شیاطین از جنس بشر گویند پروردگارا ما بعضی از ضلال بعضی دیگر بهره‌مند گردیدیم و به اجلی که تو معین نموده‌ای رسیدیم خدا در پاسخ شیاطین گوید که اکنون آتش منزلگاه شماست و همیشه در آن خواهید بود مگر آن که را خدا بخواهد بیرون آید که البته پروردگار تو در همه کار درست کردار و به همه امور عالم داناست 
و همچنین ما برخی ستمکاران را مقابل بعض دیگر به مخالفت برگماریم به سبب آنچه از اعمال حسد و ظلم و مکر و حرص و طمع که بر آزار هم کسب می‌کنند 
آنگاه خدا خطاب کند که ای گروه جن و انس آیا برای هدایت شما از جنس خود شما رسولانی نیامد که آیات مرا برای شما بخوانند و شما را از مواجه‌شدن با این روز سخت محشر بترسانند؟ آنها با نهایت پشیمانی جواب دهند که ما به جهالت به مخالفت رسول و بدی بر خود گواهی میدهیم و زندگانی دنیا آنها را مغرور ساخت و در آن حال می‌فهمند و بر خود گواهی دهند که به راه کفر و ضلالت می‌رفتند 
این فرستادن رسل برای اینست که خدا اهل دیاری را تا اتمام حجت نکرده و آنها غافل و جاهل نباشند به ستم هلاک نگرداند 
و هر کس از بندگان به عملی که کرده نزد حق رتبه خواهد یافت و خدا از عمل هیچ کس غافل نخواهد بود 
و خدای تو از خلق بی‌نیاز و به همه مهربانست و اگر بخواهد از روی زمین همه شما را ببرد و همه را فانی گرداند آنگاه هر که را خواهد جانشین شما کند چنانکه شما را از ذریه گروهی دیگر پدید آورد 
هر چه به شما وعده دادند محققا خواهد آمد و شما بر قدرت خدا و مقدرات او غالب نخواهید شد 
بگو ای گروه نادان شما را هر چه درخور است و بر آن توانائی دارید عمل کنید من نیز درخور خویش عمل نیک میکنم آنگاه البته من به اجر خود رسم و شما به کیفر خویش مجازات شوید و بزودی هم آگاه خواهید شد که آنکس که عاقبت منزلگاه خوش دارد کیست و محققا بدانید که ستمکاران عالم را رستگاری نیست 
و برای خدا از روئیدنیها و حیوانات که آفریده نصیبی معین کردند و به گمان خودشان گفتند این سهم برای خدا و این سهم دیگر شریکان و بتان ما را پس آن سهمی که شریکانشان را بود به خدا نمیرسید و آنکه برای خدا بود بشریکان میرسید یعنی صدقه‌ای که برای خدا بود بمصرف بتان صرف مینمودند و صدقات بتان را هیچ برای رضای خدا صرف نمیکردند و حکمی سخت جاهلانه و ناشایسته میکردند 
و همچنین در نظر بسیاری از مشرکان عمل ظالمانه کشتن فرزندان را بتهای ایشان نیکو جلوه داده تا آنکه آنان را به این کار زشت هلاک سازد و در دین فطریشان که حب فرزند است به غلط و اشتباه اندازد و اگر خدا میخواست چنین نمیکردند پس آنها را به آنچه از خرافات میبافند واگذار 
و گفتند این چهارپایان و زراعتها بر همه ممنوع و مخصوص بتان است نباید از آن بخورد مگر آنکس که در کیش بت‌پرستی خود معین کنیم چون خادمان بت و مردان دون آنان و سواری بعضی چهارپایان بر آنها حرام بود و چهارپایانی را نیز بدون ذکر نام خدا ذبح می کردند و چون در این احکام بخدا دروغ بستند بزودی خدا بدان دروغ آنان را مجازات خواهد کرد 
و گفتند آنچه در شکم این چهارپایانست مخصوص به مردانست و بر زنان ما حرام خواهد بود و اگر مرده باشد همه زنان و مردان در آن شریک باشند آنها بمجازات و کیفر این گفتار زشت و توصیفات باطل بزودی میرسند که خدا به کیفر خلق درست کردار و داناست 
البته آنها که فرزندان خود را به سفاهت و نادانی کشتند زیانکارند و بی‌بهره از آنچه خدا نصیبشان کرد و چون افتراء به خدا بستند سخت گمراه شده و هدایت نیافتند 
اوست آن خدائی که برای شما بستانها از درختان داربستی مانند درخت انگور و درختان آزاد چون سایر درختان و درختان خرما و زراعتها که میوه و دانه‌های گوناگون آرند و زیتون و انار و میوه‌های مشابه یکدیگر چون شفتالو و زردآلو و نامشابه چون سیب و انجیر بیافرید شما هم از آن میوه هرگاه برسد تناول کنید و حق زکات فقیران را به روز درو و جمع‌آوری‌کردن بدهید و اسراف مکنید که خدا مسرفان را دوست نمیدارد 
و از بعض حیوانات استفاده باربری و سواری کنید و از آنچه گوشت و روغن و لبنیاتشان هم رزق شما کرده بخورید و از پی اغوای شیطان انس و جن مروید که او شما را دشمن آشکاریست که شما را به راه کفر و ضلالت و بدبختی میخواند 
برای شما بندگان هشت جفت از چهارپایانی که اکنون بیان میشود حلال است از جنس بره هر دو صنف نر و ماده از جنس بز نر و ماده برای مردم حلال است بگو آیا از این دو جنس نر یا ماده یا بچه‌ای که در شکم مادرهاست کدام یک بحکم خدا حرام شده؟ اگر راست می گوئید شما به من مدرک قطعی ارائه دهید 
و نیز از جنس شتر دو صنف نر و ماده و از جنس گاو هم نر و ماده هر دو حلال شده با آنها بگو که آیا از این دو جنس نر یا ماده یا بچه‌ای که در شکم ماده‌هاست کدام حرام است یا شما شاهد هستید که خدا بر این حرمت توصیه نموده؟ باری کیست ستمکارتر از آنکس که به خدا دروغ بندد تا بجهل خود مردمان را گمراه کند البته خدا ستمکاران را هدایت نخواهد کرد 
بگو ای پیغمبر در احکامی که بمن وحی شده من چیزی را که برای خورندگان طعام حرام باشد نمی‌یابم جز آنکه میته حیوان مرده باشد یا خون ریخته یا گوشت خوک که پلید است و یا حیوانی که بدون ذکر نام خدا از روی فسق ذبح کنند و در همین‌ها که حرام است نیز هرگاه کسی به خوردن آنها مضطر گردید در صورتیکه از روی ستم و از راه تعدی و تجاوز از فرمان خدا نباشد و بقدر ضرورت صرف کند باز خدا خواهد بخشید که همانا خدای تو بر خلق بسیار بخشنده و مهربان است 
و بر جهودان هر حیوان ناخن‌دار مانند طیور و غیره و از جنس گاو و گوسفند نیز پیه را حرام کردیم مگر آنچه در پشت آنها است یا به بعض روده‌ها یا به استخوانها آمیخته است و آنها چون ستم کردند ما بدین حکم آنها را مجازات کردیم و البته همه وعده‌ها و سخنان خدا راست خواهد بود 
پس اگر ترا ای پیغمبر تکذیب کنند بگو خدای شما با آنکه دارای رحمت بی‌منتهاست عذابش را از فرقه بدکاران باز نخواهد داشت 
آنانکه شرک آوردند خواهند گفت که اگر خدا میخواست ما و پدرانمان مشرک نمی‌شدیم و چیزی را حرام نمی کردیم بدین گفتار جاهلانه جبریان پیشینیان ایشان نیز تکذیب رسل می‌کردند تا آنکه طعم عذاب ما را چشیدند بگو ای پیغمبر آیا شما بر این سخن مدرک قطعی دارید تا ارائه دهید؟ وگرنه شما پیروی جز از خیالات باطل خویش نمی‌کنید و جز بگزافه و دروغ سخن نمی‌گوئید 
بگو ای پیغمبر برای خدا حجت بالغه است پس اگر مشیتش قرار می‌گرفت همه شما را هدایت می‌کرد 
بگو ای پیغمبر گواهان خود را بر اینکه خدا این و آن را که میگوئید حرام کرده بیاورید پس هر گاه گواهی دادند چون دروغ گواهی میدهند تو با آنها گواهی مده و پیروی از هوای نفس آنها مکن که آنها آیات خدا را تکذیب کرده و به قیامت ایمان نمی‌آورند و از خدای خود حق مطلق و آفریننده خویش بسوی بتان باطل‌الذات برمی‌گردند 
بگو ای پیغمبر بیائید تا آنچه خدا بر شما حرام کرده همه را براستی بیان کنم در مرتبه اول این که شرک به خدا به هیچ وجه نیاورید نه در عقیده و نه در عمل و دیگر اینکه در باره پدر و مادر احسان کنید و نیاز آرید دیگر اولاد خود را از بیم فقر نکشید ما شما و آنها را روزی میدهیم و دیگر به کارهای زشت آشکار و نهان نزدیک نشوید و نفسی را که حرام کرده جز بحق یعنی به حکم حق و قصاص به قتل نرسانید شما را خدا به این اندرزها سفارش نموده باشد که در مصلحت این احکام تعقل کنید تا از روی عقل و فهم کار بندید و سعادت یابید 
و هرگز به مال یتیم نزدیک نشوید تا آنکه به حد رشد و کمال رسد و براستی کیل و وزن را تمام بدهید و خیانت کم‌فروشی و گران‌فروشی را ترک کنید و بدانید که ما هیچ کس را جز بقدر قدرت و توانائی تکلیف نکرده‌ایم و هرگاه سخنی گوئید به عدالت گرائید هر چند درباره خویشاوندان باشد و به عهد خدا وفا کنید اوامر و نواهی خدا را اطاعت کنید اینست سفارش خدا به شما باشد که متذکر و هوشمند شوید 
و اینست یعنی این قرآن و احکام الهی است راه راست پیروی آن کنید و از راه‌های دیگر که موجب تفرقه و پریشانی شماست جز از راه خدا متابعت نکنید این است سفارش خدا به شما باشد که پرهیزکار شوید و مورد لطف و عنایت حق گردید 
پس از انبیاء سالف آنگاه بموسی کتاب کامل دادیم برای تکمیل نفوس هر نیکوکار و برای تفصیل و بیان حکم هر چیز و برای هدایت و رحمت بر خلق باشد که مردم به لقاء خدا ایمان آورند 
و این قرآن مبارک کتابی است که ما با برکت و علم و حکمت و خیر بسیار فرستادیم از آن پیروی کنید و پرهیزکار شوید باشد که مشمول مرحمت و لطف ایزد گردید 
قرآن را برای این فرستادیم بر شما تا نگوئید که کتاب تورات و انجیل بس بر دو طایفه یهود و نصاری فرستاده شد و ما از تعلیم درس آن کتاب الهی غافل و بی‌بهره ماندیم 
یا گوئید اگر کتاب بر ما فرستاده میشد ما بهتر از آنان براه هدایت می‌شتافتیم پس بشما هم از طرف پروردگارتان حجت آشکار و هدایت و رحمت در رسید اکنون کیست ستمکارتر از آنکه آیات الهی را تکذیب کند و از اطاعت حق روی گرداند بزودی آنان را که از آیات ما روی گردانیده و مخالفت کرده‌اند به عذاب سخت مجازات کنیم به کیفر آنکه با عناد و لجاج از آیات ما عراض میکنند 
آیا منکران انتظاری دارند جز آنکه فرشتگان قهر بر آنها درآیند و یا امر خدا و قضای الهی بر آنان فرا رسد و همه هلاک شوند یا برخی دلائل و آیات خدا یعنی علائم قطعی مرگ یا قیامت یا ظهور سلطنت حقه اسلام آشکار شود روزی که بعض آیات قهر و غضب خدای تو بر آنها برسد البته آن روز هیچکس را ایمان نفع نبخشد اگر از آن پیش ایمان نیاورده یا در ایمان کسب خیر و سعادت نکرده باشد ای رسول کافران را بگو شما در انتظار نتیجه اعمال زشت خود باشید ما هم در انتظار نتیجه اعمال صالح خویش هستیم 
آنان که دین را پراکندند و در آن فرقه فرقه شدند چشم از آنها بپوش که چنین کسان بکار تو نیایند از دست آنها نیز غمگین مباش که مجازات کار آنها با خداست بعد از این به عقاب آنچه می‌کنند سخت آگاهشان می‌گرداند 
هر کس کار نیکو کند او را ده برابر آن پاداش خواهد بود و هر کس کار زشت کند جز بقدر آن کار زشت مجازات نشود و بر آنها اصلا ستم نخواهد شد 
بگو ای پیغمبر محققا مرا خدا براه راست هدایت کرده است بدین استوار و آئین پاک ابراهیم که وجودش از لوث شرک و عقاید باطل مشرکین منزه بود 
بگو ای پیغمبر همانا نماز و طاعت و کلیه اعمال من و حیات و ممات من همه برای خداست که پروردگار جهانهاست 
او را شریک نیست و به همین اخلاص کامل مرا فرمان داده‌اند و من اولین کسی هستم که مطیع و تسلیم امر خدا میباشم 
بگو ای پیغمبر آیا من کسی غیر خدا را به ربوبیت گزینم؟ در صورتی که خدا رب همه موجوداتست و هیچکس چیزی نیندوخت مگر بر خود و هیچ نفسی بار دیگری را بر دوش نگیرد و پس از انتقال از این جهان بازگشت همه شما بسوی خداست او شما را به آنچه خلاف در آن کردید آگاه خواهد ساخت 
او خدائی است که شما را جانشین گذشتگان اهل زمین مقرر داشت و رتبه بعضی را از بعضی بالاتر قرار داد تا شما را در این تفاوت رتبه‌ها بیازماید که همانا خدا سخت زود کیفر و بسیار بخشنده و مهربان است

تلاوت سوره ی انعام و کهف و یس در شب آخر ماه رمضان

متن

ظ(خواندن سوره انعام و کهف و یس و صد مرتبه
أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتُوبُ إِلَیْه

تلاوت سوره ی تکاثر

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
أَلْهاکُمُ التَّکاثُرُ (1)
حَتَّی زُرْتُمُ الْمَقابِرَ (2)
کَلاَّ سَوْفَ تَعْلَمُونَ (3)
ثُمَّ کَلاَّ سَوْفَ تَعْلَمُونَ (4)
کَلاَّ لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقینِ (5)
لَتَرَوُنَّ الْجَحیمَ (6)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّها عَیْنَ الْیَقینِ (7)
ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعیمِ (8)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
(به هوش آئید) که شما مردم را بسیاری اموال و فرزند و عشیره سخت (از یاد خدا و مرگ) غافل داشته است 
تا آنجا که به ملاقات (اهل) قبور رفتید (و به جای آنکه عبرت گیرید آنجا هم به قبرهای مردگان خود بر هم مفاخرت کردید) 
نه چنین است (از این غفلت و غرور برگردید) که بزودی خواهید دانست (که پس از مرگ به برزخ چه سختیها در پیش دارید) 
باز هم حقا خواهید دانست (که به قیامت با چه عذابها مواجهید) 
حقا اگر بطور یقین می‌دانستید (چه حادثه بزرگی در پیش دارید هرگز به بازی دنیا از عالم آخرت غافل نمی‌شدید) 
البته (پس از مرگ) دوزخ را مشاهده خواهید کرد 
و سپس به چشم یقین (بی‌شک و ریب آن عالم را) می‌بینید 
آنگاه از نعمتها (مانند مال و جاه و صحت و جوانی و عمر و نعمت بزرگ ولایت علی ع و غیره) شما را در آنجا باز می‌پرسند

تلاوت سوره ی جمعه

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
یُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ الْمَلِکِ الْقُدُّوسِ الْعَزیزِ الْحَکیمِ (1)
هُوَ الَّذی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولاً مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ إِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفی ضَلالٍ مُبینٍ (2)
وَ آخَرینَ مِنْهُمْ لَمَّا یَلْحَقُوا بِهِمْ وَ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ (3)
ذلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظیمِ (4)
مَثَلُ الَّذینَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوها کَمَثَلِ الْحِمارِ یَحْمِلُ أَسْفاراً بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ (5)
قُلْ یا أَیُّهَا الَّذینَ هادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّکُمْ أَوْلِیاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (6)
وَ لا یَتَمَنَّوْنَهُ أَبَداً بِما قَدَّمَتْ أَیْدیهِمْ وَ اللَّهُ عَلیمٌ بِالظَّالِمینَ (7)
قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذی تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقیکُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلی عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (8)
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِذا نُودِیَ لِلصَّلاةِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلی ذِکْرِ اللَّهِ وَ ذَرُوا الْبَیْعَ ذلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (9)
فَإِذا قُضِیَتِ الصَّلاةُ فَانْتَشِرُوا فِی الْأَرْضِ وَ ابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ اذْکُرُوا اللَّهَ کَثیراً لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ (10)
وَ إِذا رَأَوْا تِجارَةً أَوْ لَهْواً انْفَضُّوا إِلَیْها وَ تَرَکُوکَ قائِماً قُلْ ما عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَ مِنَ التِّجارَةِ وَ اللَّهُ خَیْرُ الرَّازِقینَ (11)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
هر چه در زمین و آسمانهاست همه به تسبیح و ستایش خدا که پادشاهی منزه و پاک و مقتدر و داناست مشغولند 
اوست خدائی که میان عرب امی (یعنی قومی که خواندن و نوشتن نمی‌دانستند) پیغمبری بزرگوار از همان مردم برانگیخت تا بر آنان آیات وحی خدا تلاوت کند و آنها را (از لوث جهل و اخلاق زشت) پاک سازد و شریعت و احکام کتاب سماوی و حکمت الهی بیاموزد با آنکه پیش از این همه در ورطه جهالت و گمراهی بودند 
و نیز قوم دیگری را (که به روایت از پیغمبر، مراد عجمند) چون به عرب (در اسلام) ملحق شوند هدایت فرماید که او خدای مقتدر و همه کارش به حکمت و مصلحتست 
این (رسالت و نزول قرآن) فضل و کرامت خداست که آن لطف را در حق هر که بخواهد می‌کند و خدا را (بر خلق) فضل و رحمت نامنتهاست 
وصف حال آنان که تحمل (علم) تورات کرده و خلاف آن عمل نمودند در مثل به حماری ماند که بار کتابها بر پشت کشد (و از آن هیچ نفهمد و بهره نبرد) آری قومی که مثل حالشان اینست که آیات خدا را تکذیب کردند بسیار مردم ستمگر بدکاری هستند و خدا هرگز (به راه سعادت) ستمکاران را رهبری نخواهد کرد 
ای رسول ما، جهودان را بگو ای جماعت یهود اگر پندارید که شما به حقیقت دوستداران خدائید نه مردم دیگر پس تمنای مرگ کنید اگر راست می‌گوئید (که علامت دوستان خدا آرزوی مرگ و شوق لقای خداست) 
و حال آنکه در اثر آن کردار بد که به دست خود (برای آخرت خویش) پیش فرستاده‌اند ابدا آرزوی مرگ نمی‌کنند (بلکه از مرگ سخت ترسان و هراسانند) و خدا از کردار ستمکاران آگاهست 
ای رسول ما، (با جهودان) بگو عاقبت مرگی که از آن می‌گریزید شما را البته ملاقات خواهد کرد و پس (از مرگ) به سوی خدائی که دانای پیدا و پنهانست باز می‌گردید و او شما را به آنچه (نیک و بد) کرده‌اید آگاه می‌سازد 
ای کسانی که ایمان آورده‌اید هرگاه شما را برای نماز روز جمعه بخوانند فی الحال به ذکر خدا بشتابید و کسب و تجارت رها کنید که این (نماز جمعه از هر تجارت سودمندی) اگر بدانید برای شما بهتر خواهد بود 
پس آنگاه که نماز پایان یافت (بعد از ظهر جمعه) باز در پی کسب و کار خود رفته و روی زمین منتشر شوید و از فضل و کرم خدا روزی طلبید. و یاد خدا بسیار کنید تا مگر رستگار و سعادتمند گردید 
و این مردم (سست ایمان) چون تجارتی یا لهو و بازیچه‌ای ببینند بدان شتابند و تو را در نماز تنها گذارند ای رسول بگو به خلق که آنچه نزد خداست (یعنی ثواب آخرت و بهشت ابد) بسیار برای شما از لهو و لعب و تجارت‌های دنیا بهتر است و خدا

تلاوت سوره ی جمعه در شب جمعه

متن

هر که بخواند سوره ی جمعه را در هر شب جمعهخواهد بود کفاره ما بین جمعه تا جمعه ی دیگر

تلاوت سوره ی حجر

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
الر تِلْکَ آیاتُ الْکِتابِ وَ قُرْآنٍ مُبینٍ (1)
رُبَما یَوَدُّ الَّذینَ کَفَرُوا لَوْ کانُوا مُسْلِمینَ (2)
ذَرْهُمْ یَأْکُلُوا وَ یَتَمَتَّعُوا وَ یُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ (3)
وَ ما أَهْلَکْنا مِنْ قَرْیَةٍ إِلاَّ وَ لَها کِتابٌ مَعْلُومٌ (4)
ما تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَها وَ ما یَسْتَأْخِرُونَ (5)
وَ قالُوا یا أَیُّهَا الَّذی نُزِّلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ إِنَّکَ لَمَجْنُونٌ (6)
لَوْ ما تَأْتینا بِالْمَلائِکَةِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقینَ (7)
ما نُنَزِّلُ الْمَلائِکَةَ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ ما کانُوا إِذاً مُنْظَرینَ (8)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ (9)
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ فی شِیَعِ الْأَوَّلینَ (10)
وَ ما یَأْتیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (11)
کَذلِکَ نَسْلُکُهُ فی قُلُوبِ الْمُجْرِمینَ (12)
لا یُؤْمِنُونَ بِهِ وَ قَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلینَ (13)
وَ لَوْ فَتَحْنا عَلَیْهِمْ باباً مِنَ السَّماءِ فَظَلُّوا فیهِ یَعْرُجُونَ (14)
لَقالُوا إِنَّما سُکِّرَتْ أَبْصارُنا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ (15)
وَ لَقَدْ جَعَلْنا فِی السَّماءِ بُرُوجاً وَ زَیَّنَّاها لِلنَّاظِرینَ (16)
وَ حَفِظْناها مِنْ کُلِّ شَیْطانٍ رَجیمٍ (17)
إِلاَّ مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ مُبینٌ (18)
وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها وَ أَلْقَیْنا فیها رَواسِیَ وَ أَنْبَتْنا فیها مِنْ کُلِّ شَیْ‌ءٍ مَوْزُونٍ (19)
وَ جَعَلْنا لَکُمْ فیها مَعایِشَ وَ مَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرازِقینَ (20)
وَ إِنْ مِنْ شَیْ‌ءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ (21)
وَ أَرْسَلْنَا الرِّیاحَ لَواقِحَ فَأَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَسْقَیْناکُمُوهُ وَ ما أَنْتُمْ لَهُ بِخازِنینَ (22)
وَ إِنَّا لَنَحْنُ نُحْیی وَ نُمیتُ وَ نَحْنُ الْوارِثُونَ (23)
وَ لَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمینَ مِنْکُمْ وَ لَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرینَ (24)
وَ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ یَحْشُرُهُمْ إِنَّهُ حَکیمٌ عَلیمٌ (25)
وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ (26)
وَ الْجَانَّ خَلَقْناهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نارِ السَّمُومِ (27)
وَ إِذْ قالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنِّی خالِقٌ بَشَراً مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ (28)
فَإِذا سَوَّیْتُهُ وَ نَفَخْتُ فیهِ مِنْ رُوحی فَقَعُوا لَهُ ساجِدینَ (29)
فَسَجَدَ الْمَلائِکَةُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ (30)
إِلاَّ إِبْلیسَ أَبی أَنْ یَکُونَ مَعَ السَّاجِدینَ (31)
قالَ یا إِبْلیسُ ما لَکَ أَلاَّ تَکُونَ مَعَ السَّاجِدینَ (32)
قالَ لَمْ أَکُنْ لِأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ (33)
قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّکَ رَجیمٌ (34)
وَ إِنَّ عَلَیْکَ اللَّعْنَةَ إِلی یَوْمِ الدِّینِ (35)
قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنی إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ (36)
قالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرینَ (37)
إِلی یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (38)
قالَ رَبِّ بِما أَغْوَیْتَنی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعینَ (39)
إِلاَّ عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصینَ (40)
قالَ هذا صِراطٌ عَلَیَّ مُسْتَقیمٌ (41)
إِنَّ عِبادی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغاوینَ (42)
وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعینَ (43)
لَها سَبْعَةُ أَبْوابٍ لِکُلِّ بابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ (44)
إِنَّ الْمُتَّقینَ فی جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ (45)
ادْخُلُوها بِسَلامٍ آمِنینَ (46)
وَ نَزَعْنا ما فی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلینَ (47)
لا یَمَسُّهُمْ فیها نَصَبٌ وَ ما هُمْ مِنْها بِمُخْرَجینَ (48)
نَبِّئْ عِبادی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحیمُ (49)
وَ أَنَّ عَذابی هُوَ الْعَذابُ الْأَلیمُ (50)
وَ نَبِّئْهُمْ عَنْ ضَیْفِ إِبْراهیمَ (51)
إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقالُوا سَلاماً قالَ إِنَّا مِنْکُمْ وَجِلُونَ (52)
قالُوا لا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلامٍ عَلیمٍ (53)
قالَ أَ بَشَّرْتُمُونی عَلی أَنْ مَسَّنِیَ الْکِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ (54)
قالُوا بَشَّرْناکَ بِالْحَقِّ فَلا تَکُنْ مِنَ الْقانِطینَ (55)
قالَ وَ مَنْ یَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّالُّونَ (56)
قالَ فَما خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ (57)
قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلی قَوْمٍ مُجْرِمینَ (58)
إِلاَّ آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعینَ (59)
إِلاَّ امْرَأَتَهُ قَدَّرْنا إِنَّها لَمِنَ الْغابِرینَ (60)
فَلَمَّا جاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ (61)
قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ (62)
قالُوا بَلْ جِئْناکَ بِما کانُوا فیهِ یَمْتَرُونَ (63)
وَ أَتَیْناکَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّا لَصادِقُونَ (64)
فَأَسْرِ بِأَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیْلِ وَ اتَّبِعْ أَدْبارَهُمْ وَ لا یَلْتَفِتْ مِنْکُمْ أَحَدٌ وَ امْضُوا حَیْثُ تُؤْمَرُونَ (65)
وَ قَضَیْنا إِلَیْهِ ذلِکَ الْأَمْرَ أَنَّ دابِرَ هؤُلاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحینَ (66)
وَ جاءَ أَهْلُ الْمَدینَةِ یَسْتَبْشِرُونَ (67)
قالَ إِنَّ هؤُلاءِ ضَیْفی فَلا تَفْضَحُونِ (68)
وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ لا تُخْزُونِ (69)
قالُوا أَ وَ لَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعالَمینَ (70)
قالَ هؤُلاءِ بَناتی إِنْ کُنْتُمْ فاعِلینَ (71)
لَعَمْرُکَ إِنَّهُمْ لَفی سَکْرَتِهِمْ یَعْمَهُونَ (72)
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ مُشْرِقینَ (73)
فَجَعَلْنا عالِیَها سافِلَها وَ أَمْطَرْنا عَلَیْهِمْ حِجارَةً مِنْ سِجِّیلٍ (74)
إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِلْمُتَوَسِّمینَ (75)
وَ إِنَّها لَبِسَبیلٍ مُقیمٍ (76)
إِنَّ فی ذلِکَ لَآیَةً لِلْمُؤْمِنینَ (77)
وَ إِنْ کانَ أَصْحابُ الْأَیْکَةِ لَظالِمینَ (78)
فَانْتَقَمْنا مِنْهُمْ وَ إِنَّهُما لَبِإِمامٍ مُبینٍ (79)
وَ لَقَدْ کَذَّبَ أَصْحابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلینَ (80)
وَ آتَیْناهُمْ آیاتِنا فَکانُوا عَنْها مُعْرِضینَ (81)
وَ کانُوا یَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُیُوتاً آمِنینَ (82)
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ مُصْبِحینَ (83)
فَما أَغْنی عَنْهُمْ ما کانُوا یَکْسِبُونَ (84)
وَ ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ إِنَّ السَّاعَةَ لَآتِیَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمیلَ (85)
إِنَّ رَبَّکَ هُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلیمُ (86)
وَ لَقَدْ آتَیْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانی وَ الْقُرْآنَ الْعَظیمَ (87)
لا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلی ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ وَ لا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَ اخْفِضْ جَناحَکَ لِلْمُؤْمِنینَ (88)
وَ قُلْ إِنِّی أَنَا النَّذیرُ الْمُبینُ (89)
کَما أَنْزَلْنا عَلَی الْمُقْتَسِمینَ (90)
الَّذینَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضینَ (91)
فَوَ رَبِّکَ لَنَسْئَلَنَّهُمْ أَجْمَعینَ (92)
عَمَّا کانُوا یَعْمَلُونَ (93)
فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکینَ (94)
إِنَّا کَفَیْناکَ الْمُسْتَهْزِئینَ (95)
الَّذینَ یَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ (96)
وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یَضیقُ صَدْرُکَ بِما یَقُولُونَ (97)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ کُنْ مِنَ السَّاجِدینَ (98)
وَ اعْبُدْ رَبَّکَ حَتَّی یَأْتِیَکَ الْیَقینُ (99)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
الر (اسرار این حروف نزد خدا و رسول است) اینست آیات کتاب خدا و قرآنی که راه حق و باطل را روشن و آشکار می‌گرداند 
کافران (چون چشم حقیقت‌بین بگشایند) ای بسا آرزو کنند که کاش مسلم و خداپرست بودند 
ای رسول ما این کافران لجوج را به خورد و خواب طبیعت و لذات حیوانی واگذار تا آمال و اوهام دنیوی آنان را غافل گرداند (که عقاب) نتیجه این کامرانی بیهوده را بزودی خواهند یافت 
و ما هیچ ملک و ملتی را هلاک نکردیم جز به هنگامی معین 
اجل هیچ قومی از آنچه در علم حق معین است یک لحظه مقدم و مؤخر نخواهد شد 
کافران گویند ای کسی که مدعی آنی که قرآن از جانب خدا بر من نازل شده تو به عقیده ما محققا دیوانه‌ای (که چنین دعوی می‌کنی) 
اگر راست می گوئی (و بر تو فرشتگان خدا نازل می‌شوند) چرا فرشتگان بر ما نازل نمی‌شوند؟ 
ای رسول ما پاسخ این سخن به آنها بگو ما فرشتگان را جز برای حق و حکمت و مصلحت نخواهیم فرستاد و آنگاه که بفرستیم دیگر کافران لحظه‌ای بر عذاب و هلاکتشان مهلتی نخواهند یافت 
البته ما قرآن را بر تو نازل کردیم و ما هم او را محققا (از آسیب حسودان و منکران) محفوظ خواهیم داشت 
و ما پیش از تو هم رسولانی بر امم سالفه فرستادیم 
ولی هیچ رسولی بر این مردم ناشایسته نمی‌آید جز آنکه بجای اطاعت به (انکار و) استهزای او می‌پردازند 
اینگونه ما قرآن را روشن در دل زشتکاران (و کافران برای هدایتشان) وارد سازیم 
لیکن کافران عنود، به آن ایمان نمی‌آورند و نسبت به رسولان و کتب آسمانی عادت امم سابقه هم مانند امت تو بر همین انکار و استهزاء گذشت 
و اگر ما بر این کافران امتت دری از آسمان بگشائیم تا دایم بر آسمانها عروج (یا فرشتگان بر آنها نزول) کنند 
باز هم بر رد و انکار تو خواهند گفت چشمان ما را (محمد ص) فروبسته و در ما سحر و جادوئی بکار برده است 
ما در آسمان کاخهای بلند برافراشتیم و بر چشم بینایان عالم آن کاخها را بزیب و زیور بیاراستیم 
و آن را از دستبرد شیطان مردود محفوظ داشتیم 
لیکن هر شیطانی برای سرقت سمع (یعنی برای دزدیدن و دریافتن سخن فرشتگان عالم بالا) به آسمان نزدیک شد تیر شهاب شعله آسمانی (حجج و ادله عقلی قرآن) او را تعقیب کرد 
و زمین را هم ما بگستردیم و در آن کوه‌های عظیم برنهادیم و از آن هر گیاه و هر نبات مناسب و موافق حکمت و عنایت برویانیدیم 
و در این زمین هم لوازم معاش و زندگانی شما نوع بشر را مهیا کردیم و هم بر سایر حیوانات از طیور و دواب و سباع و غیره که شما به آنها روزی نمی‌دهید قوت و غذا فراهم ساختیم 
و بدانکه هیچ چیز در عالم نیست جز آنکه منبع و خزانه آن نزد ما خواهد بود ولی ما از آن بر عالم خلق الا بقدر معین که مصلحت است نمی‌فرستیم 
و ما بادهای آبستن‌کن رحم طبیعت را فرستادیم و هم باران را از آسمان فرود آوردیم تا بدان آب شما و نباتات و حیوانات شما را سیراب گردانیدیم وگرنه شما نمی‌توانستید آبهائی برای وقت حاجت خود در هر جای زمین از کوه و دره و بیابان و صحرا منبع ساخته و جاری سازید 
و مائیم که خلایق را زنده می‌کنیم و می‌میرانیم و وارث همه خلق که فانی می‌شوند ما هستیم 
و البته علم ما به همه گذشتگان و آیندگان شما احاطه کامل دارد 
و البته خدای تو همه خلایق را در قیامت محشور خواهد کرد که کار او از روی علم و حکمت است (خلق را بیهوده و عبث نیافریده بلکه برای بقا تا ابد و برای آنها ثواب و جزاء ابدی مقرر است) 
و همانا ما انسانی را از گل و لای سالخورده تغییر یافته بیافریدیم 
و طایفه دیوان را پیشتر از آتش گدازنده، خلق کردیم 
و آنگاه که پروردگار به فرشتگان عالم اظهار فرمود که من بشری از ماده گل و لای کهنه متغیر خلق خواهم کرد 
پس چون آن عنصر را معتدل بیارایم و در آن از روح خویش بدمم همه (از جهت حرمت و عظمت آن روح الهی) بر او سجده کنید 
(چون فرمان حق بسجده آدم دررسید) همه فرشتگان (و قوای فعاله) عالم سجده کردند 
مگر ابلیس که از سجده آدم امتناع ورزید 
خدا به شیطان فرمود که ای شیطان برای چه تو با ساجدان عالم به سجده آدم سر فرود نیاوردی 
شیطان پاسخ داد که من هرگز به بشری که از گل و لای کهنه خلقت کرده‌ای سجده نخواهم کرد 
خدا هم به او قهر و عتاب فرمود که پس چون سجده نمی‌کنی از صف ساجدان (و از بهشت مطیعان) خارج شو که تو رانده درگاه ما شدی 
و لعنت ما تا روز جزا بر تو محقق و حتمی گردید 
شیطان (چون مردود شد) از خدا درخواست کرد که پروردگارا پس مرا تا روز قیامت که خلق مبعوث می‌شوند مهلت و طول عمر عطا فرما 
خدا فرمود آری ترا مهلت خواهد بود 
تا بوقت معین و روز معلوم (شاید مراد تا قیامت یا نفخه صور اول یا ظهور دولت ولی‌عصر یا ظهور حکومت عقل انسان بر نفس و هوای او باشد) 
آنگاه که شیطان مهلت یافت به معارضه با خدا برخاست و گفت خدایا چنانکه مرا گمراه کردی من نیز در زمین همه چیز را در نظر فرزندان آدم جلوه می‌دهم تا از یاد تو غافل شوند و همه آنها را گمراه خواهم کرد 
بجز بندگان پاک و خالص تو را 
خدا فرمود همین اخلاص و پاکی سریرت راه مستقیم به درگاه رضای منست 
و هرگز ترا بر بندگان با خلوص من تسلط و غلبه نخواهد بود لیکن اقتدار و سلطه تو بر مردم نادان گمراهی است که پیرو تو شوند 
و البته وعده‌گاه جمیع آن مردم گمراه نیز مانند تو آتش دوزخ خواهد بود 
که آن دوزخ را هفت در است و هر دری برای ورود دسته‌ای از گمراهان معین گردیده است 
و اهل تقوی را البته (در بهشت) باغها و نهرهای جاری خواهد بود 
به آنها خطاب شود که شما با درود و سلام و با کمال ایمنی و احترام به بهشت ابد وارد شوید 
و ما آئینه دلهای پاک آنها را از کدورت کینه و حسد و هر خلق ناپسند به کلی پاک و پاکیزه سازیم تا همه با هم برادر و دوستدار هم شوند و روبروی یکدیگر بر تخت عزت بنشینند 
در حالتی که هیچ رنج و زحمت در آنجا به آنها نرسد و هرگز از آن بهشت ابد بیرونشان نکنند 
(ای رسول ما) بندگان مرا آگاه ساز و مژده بده که من بسیار آمرزنده و مهربانم 
و نیز آنها را بترسان که عذاب من بسیار سخت و دردناک است 
و هم بندگانم را از حکایت فرشتگان مهمانان ابراهیم آگاه ساز 
و بگو که چون آن مهمانان بر ابراهیم وارد شدند و بر او سلام دادند ابراهیم مضطرب شده و گفت من از اینکه شما بدون اذن و بی‌موقع بر من درآمدید بیمناکم 
فرشتگان گفتند هیچ مترس که ما آمده‌ایم تو را به فرزندی دانا از جانب خدا بشارت دهیم 
ابراهیم گفت آیا مرا در این سن پیری مژده فرزند می‌دهید؟ نشانه این مژده چیست؟ 
گفتند ما تو را به حق و حقیقت بشارت دادیم و تو هرگز از لطف خدا نومید مباش 
ابراهیم گفت آری هرگز بجز مردم (نادان مادی) گمراه کسی از لطف خدا نومید نیست 
آنگاه ابراهیم پرسش کرد که ای رسولان حق بازگوئید بر چه کار مبعوث شده‌اید 
فرشتگان پاسخ دادند که ما را بر هلاک قومی زشتکار فرستاده‌اند 
که آن قوم مجرم لوطند که به جرم عمل بد هلاک شوند مگر اهلبیت لوط و خانواده نبوت که آنها را همه از بلا نجات خواهیم داد 
جز آن لوط که آنهم چون با بدان همدست است چنین مقرر داشتیم که با زشتکاران هلاک شود 
آنگاه که فرشتگان فرستاده حق بر لوط و خانواده او وارد شدند 
لوط با فرشتگان چون بی‌سابقه در خانه او آمدند گفت شما اشخاص ناآشنائید و من هیچ شما را نمی‌شناسم 
فرشتگان پاسخ دادند که ما بر انجام وعده عذاب که قومت در آن به شک و انکار بودند فرستاده شدیم 
و بحق و راستی بسوی تو آمده‌ایم و از آنچه گوئیم صدق محض است 
پس تو ای لوط با خانواده‌ات شبانه از این دیار بیرون شو و همه اهلبیت پیشاپیش و خود از پی آنان بروید و هیچیک بازپس ننگرید بلکه بدانسو که مأمورید بسرعت روان شوید 
(و آنگاه بر قوم لوط حکم هلاک دادیم) و بر این فرمان را که قومت تا آخرین افراد، صبحگاه هلاک می‌شوند وحی کردیم 
و (در آن شب که فرشتگان بشکل جوانهای زیبا بخانه لوط درآمدند) قوم لوط آگاه شده خوشحال (بخیال کامرانی) بخانه او شدند 
لوط بقوم خود گفت این جوانان در منزل من مهمانند مرا به آزردن ایشان شرمسار مکنید 
از خدا بترسید و در کار مهمان غریب مرا خجل مگردانید 
قوم گفتند آیا ما ترا از حمایت عالمیان منع نکردیم؟ (و نگفتیم که غریبان را از ما پنهان مکن و در خانه خود پناه مده؟ چرا کردی؟ ) 
لوط به قوم خود گفت من این دخترانم را به نکاح شما می‌دهم تا اگر خیال عملی دارید انجام دهید و با مهمانانم قصد بد مکنید 
ای محمد به جان تو قسم که این مردم دنیا همیشه مست شهوات نفسانی و به حیرت و غفلت و گمراهی خواهند بود 
باری قوم لوط هنگام طلوع آفتاب به صیحه آسمانی همه هلاک شدند 
و شهر و دیار آنها را زیر و زبر ساخته و آن قوم سنگباران عذاب کردیم 
و در این عذاب هوشمندان را عبرت و بصیرت بسیار است 
و این ویرانه (شهر سدوم و دیار قوم لوط است که اکنون راهی و حجتی) برقرار و طریقی برای عبرت صاحبان افکار است 
همانا در این عقوبت بدکاران عالم اهل ایمان را آیت و عبرت است 
و اهل شهر ایکه (قوم شعیب) هم بسیار مردم ستمکاری بودند 
آنها را نیز به کیفر رسانیدیم و این هر دو شهر (یعنی شهر ایکه و سدوم یا مدین که دیار قوم لوط و شعیب بود) برای اهل اعتبار راهی روشن و آشکار است 
و اصحاب حجر هم رسولان را به کلی تکذیب کردند 
و از آیاتی که ما بر آنان فرستادیم روگردانیدند 
و در کوه‌ها منزل می‌ساختند تا از خطر ایمن باشند 
صبحگاهی صیحه عذاب قهر ما آنها را نابود کرد 
و بفراز کوه با همه ذخائر و ثروت از هلاک ایمن نگردیدند 
و ما آسمانها و زمین و هر چه در بین آنهاست بجز برای مقصودی صحیح و حکمتی بزرگ خلق نکرده‌ایم و البته ساعت قیامت (که غرض و مقصود اصلی خلقت شماست) خواهد آمد اکنون تو ای رسول ما از این منکران نیکو درگذر (یعنی با خلق خوش آنها را بحق دعوت کن و اگر نپذیرند دلتنگ مباش) 
محققا پروردگار تو آفریننده دانائیست (بی‌مقصود خلق را نیافریده البته هر کسی به نتیجه عملش خواهد رسید) 
ای محمد همانا هفت آیت با ثنا و دعا (که قسمت بین خدا و عبد شده و در هر نماز دوبار خوانده می‌شود یعنی سوره حمد) و این قرآن با عظمت را بر تو فرستادیم 
تو از این ناقبال متاع دنیوی که به طایفه‌ای از مردم کافر برای امتحان دادیم البته چشم بپوش و بر اینان اندوه مخور و اهل ایمان را زیر پر و بال (علم و حکمت و لطف و رحمت) خود گیر و با کمال حسن خلق بپروران 
و بگو من رسولم که برای اندرز و ترسانیدن خلق از عذاب قهر خدا با دلیلی روشن آمده‌ام 
آنگونه عذابی که بر کسانی که آیات خدا را قسمت کردند (یعنی یهود و نصاری که به میل خود تجزیه کردند) نازل نمودیم 
آنان که قرآن را به میل خود و غرض فاسد خویش جزر جزر و پاره پاره کردند بعضی را قبول و بعضی را رد کردند 
قسم به خدای تو که از همه آنها سخت مؤاخذه خواهیم کرد 
روزی از آنچه می‌کنند بازخواست می‌شوند 
پس تو به صدای بلند آنچه مأموری بخلق برسان و از مشرکان روی بگردان 
همانا (که خدای مقتدر و توانائیم) ترا از شر تمسخر و استهزاءکنندگان مشرک که چند نفر از اشراف قریش بودند محفوظ میداریم (مفسرین گفتند مراد ولید مغیره و عاص وائل و اسود مطلب و اسود عبد یغوث و حارث غیث است که به دعای پیغمبر هر پنج بمردند) 
آنان که با خدای یکتا خدائی دیگر گرفتند بزودی خواهند دانست که در چه جهل و اشتباهی بوده‌اند و با چه شقاوت و عذابی محشور می‌شوند 
ما میدانیم که تو از آنچه امت در طعنه و تکذیب تو می‌گویند سخت دلتنگ می‌شوی 
غم مخور و بذکر اوصاف کمال پروردگارت تسبیح گو و از نمازگزاران باش (تا به یاد خدا شاد خاطر شوی) 
و دایم به پرستش خدای خود مشغول باش تا ساعت (مرگ و هنگام لقای ما) به یقین بر تو فرارسد

تلاوت سوره ی حم سجده

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
حم (1)
تَنْزیلٌ مِنَ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ (2)
کِتابٌ فُصِّلَتْ آیاتُهُ قُرْآناً عَرَبِیًّا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ (3)
بَشیراً وَ نَذیراً فَأَعْرَضَ أَکْثَرُهُمْ فَهُمْ لا یَسْمَعُونَ (4)
وَ قالُوا قُلُوبُنا فی أَکِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونا إِلَیْهِ وَ فی آذانِنا وَقْرٌ وَ مِنْ بَیْنِنا وَ بَیْنِکَ حِجابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنا عامِلُونَ (5)
قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحی إِلَیَّ أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَاسْتَقیمُوا إِلَیْهِ وَ اسْتَغْفِرُوهُ وَ وَیْلٌ لِلْمُشْرِکینَ (6)
الَّذینَ لا یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ کافِرُونَ (7)
إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ (8)
قُلْ أَ إِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذی خَلَقَ الْأَرْضَ فی یَوْمَیْنِ وَ تَجْعَلُونَ لَهُ أَنْداداً ذلِکَ رَبُّ الْعالَمینَ (9)
وَ جَعَلَ فیها رَواسِیَ مِنْ فَوْقِها وَ بارَکَ فیها وَ قَدَّرَ فیها أَقْواتَها فی أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ سَواءً لِلسَّائِلینَ (10)
ثُمَّ اسْتَوی إِلَی السَّماءِ وَ هِیَ دُخانٌ فَقالَ لَها وَ لِلْأَرْضِ ائْتِیا طَوْعاً أَوْ کَرْهاً قالَتا أَتَیْنا طائِعینَ (11)
فَقَضاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ فی یَوْمَیْنِ وَ أَوْحی فی کُلِّ سَماءٍ أَمْرَها وَ زَیَّنَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِمَصابیحَ وَ حِفْظاً ذلِکَ تَقْدیرُ الْعَزیزِ الْعَلیمِ (12)
فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُکُمْ صاعِقَةً مِثْلَ صاعِقَةِ عادٍ وَ ثَمُودَ (13)
إِذْ جاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَیْنِ أَیْدیهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ اللَّهَ قالُوا لَوْ شاءَ رَبُّنا لَأَنْزَلَ مَلائِکَةً فَإِنَّا بِما أُرْسِلْتُمْ بِهِ کافِرُونَ (14)
فَأَمَّا عادٌ فَاسْتَکْبَرُوا فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَ قالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذی خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ کانُوا بِآیاتِنا یَجْحَدُونَ (15)
فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ ریحاً صَرْصَراً فی أَیَّامٍ نَحِساتٍ لِنُذیقَهُمْ عَذابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَخْزی وَ هُمْ لا یُنْصَرُونَ (16)
وَ أَمَّا ثَمُودُ فَهَدَیْناهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمی عَلَی الْهُدی فَأَخَذَتْهُمْ صاعِقَةُ الْعَذابِ الْهُونِ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ (17)
وَ نَجَّیْنَا الَّذینَ آمَنُوا وَ کانُوا یَتَّقُونَ (18)
وَ یَوْمَ یُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَی النَّارِ فَهُمْ یُوزَعُونَ (19)
حَتَّی إِذا ما جاؤُها شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ أَبْصارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (20)
وَ قالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَیْنا قالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذی أَنْطَقَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ وَ هُوَ خَلَقَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (21)
وَ ما کُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ یَشْهَدَ عَلَیْکُمْ سَمْعُکُمْ وَ لا أَبْصارُکُمْ وَ لا جُلُودُکُمْ وَ لکِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لا یَعْلَمُ کَثیراً مِمَّا تَعْمَلُونَ (22)
وَ ذلِکُمْ ظَنُّکُمُ الَّذی ظَنَنْتُمْ بِرَبِّکُمْ أَرْداکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخاسِرینَ (23)
فَإِنْ یَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْویً لَهُمْ وَ إِنْ یَسْتَعْتِبُوا فَما هُمْ مِنَ الْمُعْتَبینَ (24)
وَ قَیَّضْنا لَهُمْ قُرَناءَ فَزَیَّنُوا لَهُمْ ما بَیْنَ أَیْدیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنَّهُمْ کانُوا خاسِرینَ (25)
وَ قالَ الَّذینَ کَفَرُوا لا تَسْمَعُوا لِهذَا الْقُرْآنِ وَ الْغَوْا فیهِ لَعَلَّکُمْ تَغْلِبُونَ (26)
فَلَنُذیقَنَّ الَّذینَ کَفَرُوا عَذاباً شَدیداً وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذی کانُوا یَعْمَلُونَ (27)
ذلِکَ جَزاءُ أَعْداءِ اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فیها دارُ الْخُلْدِ جَزاءً بِما کانُوا بِآیاتِنا یَجْحَدُونَ (28)
وَ قالَ الَّذینَ کَفَرُوا رَبَّنا أَرِنَا الَّذَیْنِ أَضَلاَّنا مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ نَجْعَلْهُما تَحْتَ أَقْدامِنا لِیَکُونا مِنَ الْأَسْفَلینَ (29)
إِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ (30)
نَحْنُ أَوْلِیاؤُکُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ فِی الْآخِرَةِ وَ لَکُمْ فیها ما تَشْتَهی أَنْفُسُکُمْ وَ لَکُمْ فیها ما تَدَّعُونَ (31)
نُزُلاً مِنْ غَفُورٍ رَحیمٍ (32)
وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعا إِلَی اللَّهِ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ قالَ إِنَّنی مِنَ الْمُسْلِمینَ (33)
وَ لا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَ لاَ السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمیمٌ (34)
وَ ما یُلَقَّاها إِلاَّ الَّذینَ صَبَرُوا وَ ما یُلَقَّاها إِلاَّ ذُو حَظٍّ عَظیمٍ (35)
وَ إِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (36)
وَ مِنْ آیاتِهِ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ لا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَ لا لِلْقَمَرِ وَ اسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذی خَلَقَهُنَّ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ (37)
فَإِنِ اسْتَکْبَرُوا فَالَّذینَ عِنْدَ رَبِّکَ یُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ وَ هُمْ لا یَسْأَمُونَ (38)
وَ مِنْ آیاتِهِ أَنَّکَ تَرَی الْأَرْضَ خاشِعَةً فَإِذا أَنْزَلْنا عَلَیْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ إِنَّ الَّذی أَحْیاها لَمُحْیِ الْمَوْتی إِنَّهُ عَلی کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدیرٌ (39)
إِنَّ الَّذینَ یُلْحِدُونَ فی آیاتِنا لا یَخْفَوْنَ عَلَیْنا أَ فَمَنْ یُلْقی فِی النَّارِ خَیْرٌ أَمْ مَنْ یَأْتی آمِناً یَوْمَ الْقِیامَةِ اعْمَلُوا ما شِئْتُمْ إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ (40)
إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جاءَهُمْ وَ إِنَّهُ لَکِتابٌ عَزیزٌ (41)
لا یَأْتیهِ الْباطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزیلٌ مِنْ حَکیمٍ حَمیدٍ (42)
ما یُقالُ لَکَ إِلاَّ ما قَدْ قیلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِکَ إِنَّ رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَ ذُو عِقابٍ أَلیمٍ (43)
وَ لَوْ جَعَلْناهُ قُرْآناً أَعْجَمِیًّا لَقالُوا لَوْ لا فُصِّلَتْ آیاتُهُ ءَ أَعْجَمِیٌّ وَ عَرَبِیٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذینَ آمَنُوا هُدیً وَ شِفاءٌ وَ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ فی آذانِهِمْ وَقْرٌ وَ هُوَ عَلَیْهِمْ عَمًی أُولئِکَ یُنادَوْنَ مِنْ مَکانٍ بَعیدٍ (44)
وَ لَقَدْ آتَیْنا مُوسَی الْکِتابَ فَاخْتُلِفَ فیهِ وَ لَوْ لا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَفی شَکٍّ مِنْهُ مُریبٍ (45)
مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَساءَ فَعَلَیْها وَ ما رَبُّکَ بِظَلاَّمٍ لِلْعَبیدِ (46)
إِلَیْهِ یُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ ما تَخْرُجُ مِنْ ثَمَراتٍ مِنْ أَکْمامِها وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثی وَ لا تَضَعُ إِلاَّ بِعِلْمِهِ وَ یَوْمَ یُنادیهِمْ أَیْنَ شُرَکائی قالُوا آذَنَّاکَ ما مِنَّا مِنْ شَهیدٍ (47)
وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما کانُوا یَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ وَ ظَنُّوا ما لَهُمْ مِنْ مَحیصٍ (48)
لا یَسْأَمُ الْإِنْسانُ مِنْ دُعاءِ الْخَیْرِ وَ إِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَیَؤُسٌ قَنُوطٌ (49)
وَ لَئِنْ أَذَقْناهُ رَحْمَةً مِنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ هذا لی وَ ما أَظُنُّ السَّاعَةَ قائِمَةً وَ لَئِنْ رُجِعْتُ إِلی رَبِّی إِنَّ لی عِنْدَهُ لَلْحُسْنی فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذینَ کَفَرُوا بِما عَمِلُوا وَ لَنُذیقَنَّهُمْ مِنْ عَذابٍ غَلیظٍ (50)
وَ إِذا أَنْعَمْنا عَلَی الْإِنْسانِ أَعْرَضَ وَ نَأی بِجانِبِهِ وَ إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعاءٍ عَریضٍ (51)
قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ کانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ثُمَّ کَفَرْتُمْ بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فی شِقاقٍ بَعیدٍ (52)
سَنُریهِمْ آیاتِنا فِی الْآفاقِ وَ فی أَنْفُسِهِمْ حَتَّی یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَ وَ لَمْ یَکْفِ بِرَبِّکَ أَنَّهُ عَلی کُلِّ شَیْ‌ءٍ شَهیدٌ (53)
أَلا إِنَّهُمْ فی مِرْیَةٍ مِنْ لِقاءِ رَبِّهِمْ أَلا إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ مُحیطٌ (54)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
حم (رمز رسالت است یا قسم به خدای حمید مجید) 
(که این قرآن) تنزیلی از جانب خدای بخشنده مهربانست 
کتابی است که آیات جامعش (حقایق و احکام الهی را) به زبان فصیح عربی برای دانشمندان مبین ساخته است 
قرآنیست که نیکان را (به وعده رحمت حق) بشارت می‌دهد و بدان را (از عذاب قهر) می‌ترساند اما اکثر مردم اعراض کرده و اندرز و نصایحش نمی‌شنوند 
و مشرکان گفتند (تو با ما چه می‌گوئی که) دلهای ما از قبول دعوتت سخت محجوب و گوش ما از شنیدن سخت سنگین و میان ما و تو حجاب (ضخیم و فاصله بسیار) است (که هرگز بدین تو نمی‌گرویم) تو به کار دین خود پرداز ما هم البته به کیش خویش عمل می‌کنیم 
ای رسول ما، به امت بگو که منهم مانند شما بشری هستم جز آنکه مرا وحی می‌رسد که پروردگار شما خدای یکتای بی‌همتا (و از شرک و شریک مبرا) است پس همه مستقیم به راه دین او شتابید و از او آمرزش طلبید. و وای به حال مشرکان 
آنانکه زکات به فقیران بینوا هرگز نمی‌دهند و به عالم آخرت (و جهان ابدی) بکلی کافرند 
آنانکه به خدا ایمان آورده و نیکوکار شدند البته پاداش بی‌پایان خواهند یافت 
ای رسول مشرکان را بگو که شما به خدا که زمین (جهان) را در دو روز بیافرید کافر می‌شوید و بر او مثل و مانند قرار می‌دهید؟ (زهی جهل و نادانی) او خدای جهانیانست (نه بتها و معبودان شما. در این آیه شریفه شاید یک معنی عالم اجسام باشد و دو روز دو نوع بسیط و مرکب یا جواهر و اعراض اجسام مقصود باشد) 
و او روی زمین کوه‌ها برافراشت و انواع برکات و منابع (از معادن و چشمه‌ها و درختان) بسیار در آن قرار داد و قوت و ارزاق اهل زمین را در چهار روز (برای هر شهر و دیاری) مقدر و معین فرمود و روزی طلبان را یکسان در کسب روزی خود گردانید (تا همه روزی خورند) 
و آنگاه به خلقت آسمانها توجه کامل فرمود که آسمانها دودی بود او (به امر نافذ تکوینی) فرمود که ای آسمان و زمین (و ای قوای عالم غیب و شهود) همه به سوی خدا (و اطاعت فرمان حق) به شوق و رغبت یا به جبر و کراهت بشتابید آنها عرضه داشتند ما با کمال شوق و میل به سوی تو میشتابیم (زیرا حرکت هر ناقص فقیر به سوی کامل غنی برای کمال و غناست و حرکت مشتاقانه است) 
آنگاه نظم هفت آسمان را در دو روز استوار فرمود و در هر آسمانی به نظم امرش وحی فرمود و آسمان (محسوس) دنیا را به چراغهای رخشنده (مهر و ماه و انجم) زیب و زیور دادیم این (نظام آسمان و زمین) تقدیر خدای مقتدر داناست 
اگر کافران (پس از این ادله و آیات الهی) از خدا اعراض کردند به آنها بگو من شما را از صاعقه‌ای مانند صاعقه هلاک عاد و ثمود ترسانیدم و هلاک آن قوم را به کیفر کفر شرح دادم 
که بر آنها از هر جانب رسولان حق آمدند و گفتند که جز خدای یکتا را نپرستید کافران باز گفتند اگر خدا می‌خواست (که ما ایمان آوریم) فرشتگان را به رسالت می‌فرستاد که ما به کتب و احکام شما رسولان بشری کافر هستیم 
اما قوم عاد در زمین بناحق تکبر و سرکشی کردند و به مغروری گفتند که از ما نیرومندتر در جهان کیست؟ آیا آنها ندانستند که خدائی که آنها را خلق فرموده بسیار از آنان تواناتر است؟ و باز آیات قدرت ما را با وجود این برهان انکار کردند 
ما هم بر هلاک آن قوم عاد باد تندی در ایام نحس شوم فرستادیم تا به آنها عذاب ذلت و خذلان را در دنیا بچشانیم در صورتی که خواری عذاب آخرت بیش از دنیاست و آنجا هیچکس یاری آنها نخواهد کرد 
اما قوم ثمود را نیز (رسول فرستادیم و) هدایت کردیم لیکن آنها خود کوری جهل و ضلالت را بر هدایت بگزیدند پس بر آنها هم صاعقه عذاب خواری و هلاکت به کیفر کردارشان فرود آمد 
و آنان که به خدا ایمان آوردند و خداترس و پرهیزکار شدند همه را نجات دادیم 
و روزی که همه دشمنان خدا را به سوی آتش دوزخ کشانند و آنجا (برای جمع آوری) بازدارند 
تا چون همه بر در دوزخ رسند آن هنگام گوش و چشمها و پوست بدنها بر جرم و گناه آنها گواهی دهند 
و آنها به اعضای بدن گویند (ای عجب شما که زبان نداشتید) چگونه بر اعمال ما شهادت دادید آن اعضا جواب گویند خدائی که همه موجودات را به نطق آورد ما را نیز گویا گردانید و او شما را نخستین بار بیافرید (و جان گویا داد) و (پس از مرگ) باز به سوی او برمی‌گردید 
و شما که اعمال زشت خود را پنهان می‌داشتید برای این نبود که گوش و چشمهای شما و پوست بدنهایتان امروز شهادت ندهند (زیرا تصور نمی‌کردید که اعضای شما هم شاهد اعمال شما هستند) و لیکن گناه را پنهان می‌کردید به گمانتان که اکثر اعمال زشتی که (از خلق) پنهان می‌کنید از خدا هم پنهانست و بر آن آگاه نیست 
ولی همین گمان باطل شما درباره خدا موجب (معصیت و) هلاکت شما گردید و امروز همه از زیانکاران شدید 
اینک اگر صبر و تحمل کنند (چگونه بتوانند که) جای در آتش دارند و اگر فریاد و بی‌تابی کنند فریادرس و دادخواهی ندارند 
و ما رفیقان و یارانی (از شیاطین) بر آنها گماشتیم تا آنچه پیش روی آنهاست (از نعمت و لذتهای فانی دنیا) در نظرشان جلوه دهند و آنچه از عقب دارند (از نعمت و لذات ابدی آخرت) فراموش و غافلشان کنند و وعده عذاب الهی بر آنها حتم و لازم گردد چون امتانی از جن و انس که (غرق دنیا بودند و با کفر و عصیان) درگذشتند و سخت زبون و زیانکار شدند 
و کافران به مردم گفتند بر این قرآن (که محمد ص می‌خواند) گوش فراندهید و سخنان لغو و باطل در آن القاء کنید تا مگر بر او غالب شوید 
ما هم کافران را البته عذابی سخت بچشانیم و بدتر از آنچه کردند کیفر کنیم 
جزای دشمنان خدا همان آتش دوزخ است که منزل ابدی آنها است به کیفر آنکه آیات (و رسل) ما را انکار کردند 
و کافران (چون مشاهده عذاب کنند با حسرت و ندامت) گویند پروردگارا آن دو (گروه) از جن و انس که ما را گمراه کردند به ما نشان ده که آنها را زیر پا بیفکنیم تا پست و ذلیل‌ترین مردم شوند 
آنانکه گفتند محققا پروردگار ما خدا (ی یکتا) است و بر این ایمان پایدار ماندند فرشتگان (رحمت) بر آنها نازل شوند (و مژده دهند) که دیگر هیچ ترسی (از وقایع آینده) و حزن و اندوهی از گذشته خود ندارید (که راحت ابدی شدید) و شما را به همان بهشتی که (انبیاء وعده) دادند بشارت باد 
و ما (فرشتگان و حور و غلمان) در دنیا و آخرت یاران و دوستداران شمائیم و برای شما در بهشت ابد هر چه مایل باشید یا آرزو و تقاضا کنید همه مهیاست 
این سفره احسان را خدای غفور مهربان (پاداش ثبات ایمان) برای شما گسترده است 
در جهان از آنکس که (چون پیمبران) خلق را به سوی خدا خواند و نیکوکار گردید و همه به عجز و لابه گفت که من تسلیم خدایم کدام کس بهتر و نیکوگفتارتر است؟ 
(بدانکه) هرگز نیکی و بدی در جهان یکسان نیست (ای رسول تو و امتت در امور شخصی) همیشه بدی خلق را به بهترین عمل (که خیر و نیکی است) پاداش ده تا همان کس که گوئی با تو بر سر دشمنی است دوست و خویش تو گردد 
ولیکن به این مقام بلند (یعنی پاداش بدی نیکی کردن) کسی نمی رسد جز آنانکه (در راه دینداری) دارای مقام صبر و ثبات و (در معرفت الهی) صاحب حظ بزرگ شدند 
پس هرگاه از (وسوسه) شیطان بر تو رنج و فسادی رسد به خدا پناه بر که او به دعای خلق شنوا و (به احوال همه) داناست 
و از جمله آیات قدرت الهی خلقت شب و روز و خورشید و ماه است و نباید هرگز پیش خورشید و ماه سجده برید (که مخلوقی مانند شما هستند) بلکه اگر به حقیقت خداپرستید خدائی که خورشید و ماه (و هزاران هزار آفتاب تابان در عوالم پیدا و پنهان) آفریده است سجده و پرستش کنید (اینجا سجده واجب است) 
و اگر کافران از پرستش خدا تکبر ورزند (این خاکیان را به چیزی مگیر که) فرشتگان (و قوای بی‌نهایت عالم بالا) نزد خدا شب و روز بی‌هیچ خستگی و ملال به تسبیح و طاعت حضرت حق مشغولند 
و از جمله آیات قدرت الهی آنکه زمین را بنگری مطیع (و مستعد) که چون ما بر آن آب باران فرود آریم گیاه برآورد و اهتزاز و نشاط و خرمی یابد باری آن کس که زمین را به باران زنده کند مردگان را هم زنده گرداند که او بر هر چیز قادر است 
آنان که در آیات ما سخت راه کفر و عناد پیمودند (از قهر ما بترسند که) هرگز از نظر ما پنهان نیستند (ای غافلان) آیا کسی که روز قیامت به آتش دوزخ درافتد بهتر است یا آنکس که ایمن (از عذاب) است؟ باری امروز به اختیار خود هر چه می‌خواهید بکنید که خدا به تمام اعمال (و جزای نیک و بد) شما کاملا آگاه است 
همانا آنانکه به این قرآن که برای هدایت آنها آمد کافر شدند (چقدر نادانند) در صورتی که این کتاب به حقیقت همان صاحب عزت (و معجز بزرگ) است 
و هرگز از پیش و پس (آینده و گذشته حوادث عالم) این کتاب حق باطل نشود (و تا قیامت حکومت و حکمتش باقیست) زیرا او فرستاده خدای مقتدر حکیم ستوده و صفات است 
ای رسول ما، بر تو هم وحی نمی‌شود جز آنچه به رسولان پیشین گفته شد که خدا بسیار دارای آمرزش و بخشش و هم صاحب قهر و عقاب دردناکست 
و اگر ما این قرآن را به زبان عجم می‌فرستادیم کافران می‌گفتند چرا آیات این کتاب مفصل و روشن (به زبان عرب) نیامد (تا ما قوم عرب ایمان آوریم) ای عجب آیا کتاب عجمی بر رسول و امت عربی نازل می‌شود؟ (اکنون که بدون عذر ایمان نمی‌آرند) به آنها بگو این قرآن برای اهل ایمان هدایت و شفاست و اما آنانکه ایمان نمیارند گوشهایشان (از شنیدن کلام حق) گرانست بر آنها موجب کوری جهل و ضلالت است و آن مردم (نادان) از مکانی بسیار دور (از سعادت و ایمان) به این کتاب حق دعوت می‌شوند 
و ما به موسی کتاب (تورات) را فرستادیم در آن راه مخالفت پیش گرفتند و اگر کلمه (رحمت) از (لطف) خدا سبقت نیافته بود (که تعجیل در عذاب نکند) همانا میان آن امت حکم عذاب می‌رسید. و هر چند که آنها سخت در نزول آن (عذاب) در شک و ریبند (که تو را در وعده عذاب قیامت هم تکذیب می‌کنند) 
هر کس کار نیکی کند بر نفع خود و هر که بد کند بر ضرر خویش کرده است و خدا (در روز جزا) هیچ بر بندگان ستم نخواهد کرد 
تنها از ساعت قیامت خدا آگاهست و هیچ میوه‌ای از غنچه خود بیرون نیاید و هیچ آبستنی بار برندارد و نزاید مگر به علم ازلی او و یاد آر (ای رسول) روز محشر را (و امت را متذکر آن روز ساز) که خدا به مشرکان خطاب کند آن معبودان باطلی که شریک من پنداشتید کجا رفتند (که برای نجات شما نمی آیند) مشرکان گویند بارالها ما حضور تو عرضه داشتیم که امروز جز تو از برای نجات ما هیچ (دادرس و) گواهی نیست 
و معبودان باطلی که در دنیا عبادت می‌کردند همه از نظرشان محو و نابود شود و آن زمان بدانند که از آتش قهر خدا هیچ مفر و نجاتی بر آنها نیست 
آدمی حریص از خدا به دعا دایم تمنای خیر می‌کند و هرگز خستگی و سیری ندارد (و شکر آن نمی‌کند) و لیکن اگر به وی (روزی) شر و آسیبی رسد از رحمت الهی زود مایوس و ناامید می‌گردد 
و اگر ما به انسان (مغرور کم ظرف) پس از رنج و ضرری که به او رسیده نعمت و رحمتی نصیب کنیم البته خواهد گفت که این نعمت برای من (از لیاقت من) است و (باز مغرور دنیا شود و گوید) گمان نمی‌کنم که قیامتی برپا شود و به فرض اینکه (بعد از مرگ قیامتی باشد و) به سوی خدا برگردیم باز هم برای من نزد خدا بهترین نعمت خواهد بود ما البته کافران را به کیفر اعمالشان آگاه می‌سازیم و عذابی بسیار سخت می‌چشانیم 
و ما هرگاه به انسان (بی‌حوصله کم ظرف) نعمتی عطا کردیم (کفران کرد و) رو بگردانید و (از شکر خدا) دوری جست و هرگاه شر و بلائی به او روی آورد آنگاه دایم زبان به دعا گشود (اظهار عجز نمود) 
ای رسول (کافران را) بگو چه می‌پندارید اگر (قرآن) از جانب خدا باشد و شما به آن کافر شده باشید آیا گمراه‌تر از آنکه (مانند شما) به کفر و شقاق دور از راه سعادت گردید در جهان کسی تواند بود؟ 
ما آیات قدرت و حکمت خود را در آفاق جهان و نفوس بندگان کاملا هویدا و روشن می‌گردانیم تا (در خلقت آفاق و انفس نظر کنند و خداشناس شوند و) ظاهر و آشکار شود که (خدا و آیات حکمت و قیامت و رسالتش همه) بر حقست آیا ای رسول (همین حقیقت که) خدا بر همه موجودات عالم پیدا و گواهست کفایت از برهان نمی‌کند؟ 
الا ای اهل ایمان بدانید که کافران از لقای خدای خود در شک و انکارند و باز بدانید که خدا را بر همه موجودات عالم احاطه کاملست (و از همه چیز وجودش هویداست)

تلاوت سوره ی حمد

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ (1)
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ (2)
الرَّحْمنِ الرَّحیمِ (3)
مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ (4)
إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعینُ (5)
اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ (6)
صِراطَ الَّذینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لاَ الضَّالِّینَ (7)

ترجمه

به نام خداوند بخشنده مهربان 
ستایش خدای را که پروردگار جهانیان است (آفریننده جهانها است) 
خدایی که بخشنده و مهربان است 
پادشاه روز جزا است، روز کیفر نیک و بد خلق 
پروردگارا تنها تو را می‌پرستیم و از تو یاری می‌جوییم و بس 
تو ما را به راه راست هدایت فرما 
راه آنان که به آنها انعام فرمودی (مانند انبیا و اولیا) نه راه کسانی که بر آنها خشم فرمودی (مانند جهود) و نه گمراهان عالم (چون اغلب نصاری)

تلاوت سوره ی حمد بعد از نماز

متن

پس می خوانی سوره ی حمد 

تلاوت سوره ی رحمن

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
الرَّحْمنُ (1)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ (2)
خَلَقَ الْإِنْسانَ (3)
عَلَّمَهُ الْبَیانَ (4)
الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبانٍ (5)
وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ یَسْجُدانِ (6)
وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمیزانَ (7)
أَلاَّ تَطْغَوْا فِی الْمیزانِ (8)
وَ أَقیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمیزانَ (9)
وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ (10)
فیها فاکِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذاتُ الْأَکْمامِ (11)
وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّیْحانُ (12)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (13)
خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ کَالْفَخَّارِ (14)
وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ (15)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (16)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ (17)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (18)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ (19)
بَیْنَهُما بَرْزَخٌ لا یَبْغِیانِ (20)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (21)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ (22)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (23)
وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلامِ (24)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (25)
کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ (26)
وَ یَبْقی وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ (27)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (28)
یَسْئَلُهُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فی شَأْنٍ (29)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (30)
سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَ الثَّقَلانِ (31)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (32)
یا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلاَّ بِسُلْطانٍ (33)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (34)
یُرْسَلُ عَلَیْکُما شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنْتَصِرانِ (35)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (36)
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّماءُ فَکانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهانِ (37)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (38)
فَیَوْمَئِذٍ لا یُسْئَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَ لا جَانٌّ (39)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (40)
یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسیماهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّواصی وَ الْأَقْدامِ (41)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (42)
هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ (43)
یَطُوفُونَ بَیْنَها وَ بَیْنَ حَمیمٍ آنٍ (44)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (45)
وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ (46)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (47)
ذَواتا أَفْنانٍ (48)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (49)
فیهِما عَیْنانِ تَجْرِیانِ (50)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (51)
فیهِما مِنْ کُلِّ فاکِهَةٍ زَوْجانِ (52)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (53)
مُتَّکِئینَ عَلی فُرُشٍ بَطائِنُها مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَ جَنَی الْجَنَّتَیْنِ دانٍ (54)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (55)
فیهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ (56)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (57)
کَأَنَّهُنَّ الْیاقُوتُ وَ الْمَرْجانُ (58)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (59)
هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلاَّ الْإِحْسانُ (60)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (61)
وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ (62)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (63)
مُدْهامَّتانِ (64)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (65)
فیهِما عَیْنانِ نَضَّاخَتانِ (66)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (67)
فیهِما فاکِهَةٌ وَ نَخْلٌ وَ رُمَّانٌ (68)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (69)
فیهِنَّ خَیْراتٌ حِسانٌ (70)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (71)
حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ (72)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (73)
لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ (74)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (75)
مُتَّکِئینَ عَلی رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِیٍّ حِسانٍ (76)
فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (77)
تَبارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ (78)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
خدای بخشنده 
(به رسولش محمد ص) قرآن آموخت 
و انسان را خلق کرد 
و به او تعلیم نطق و بیان فرمود 
خورشید و ماه (به حکم نافذ و جاذبه شوق او) به حساب معین (و سرعت و بطء مخصوص) به گردش است 
و گیاهان و درختان هم به سجده او سر به خاک اطاعت نهاده‌اند 
آسمان را او کاخی رفیع گردانید و میزان (عدل و نظم) را در عالم وضع فرمود 
و حکم کرد که ای بندگان هرگز در میزان عدل (و احکام شرع من) تعدی و نافرمانی مکنید 
و هر چیز را به ترازوی عدل و انصاف بسنجید و هیچ در میزان کم فروشی و نادرستی مکنید 
و زمین را (با هزاران نعمت) برای (زندگانی) خلق مقرر فرمود 
که در آن میوه‌های گوناگون و نخل خرمای با پوشش (برگ و شکوفه و غلاف) است 
و حبوبات (متنوع) که دارای برگ و گل و ریاحین است (برای رزق خلق برویانید) 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
انسان را خدا از صلصال خشک گلی مانند گل کوزه‌گران (بدین حسن و زیبائی) آفرید 
و جنیان را از رخشنده شعله آتش خلق کرد 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
آن خدائی که آفریننده دو مشرق و دو مغربست (یکی مشرق و مغرب تابستان مطلع سرطان و یکی زمستان مطلع جدی) 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
اوست که دو دریا (ی پر گوهر علم و حلم علی ع و فاطمه علیها السلام یا دریای آب شور و گوارا) را بهم درآمیخت (تا مختلط شدند) 
و میان آن دو دریا (ای رسول) برزخ و فاصله‌ایست که تجاوز به حدود یکدیگر نمی‌کنند 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
از آن دو دریا دو گوهر (حسن و حسین پدید آورد و یا) لؤلؤ و مرجان گرانبها بیرون آورد 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
و او راست کشتیهای بزرگ مانند کوه که به دریا درگردشند 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
هر که روی زمین است دستخوش مرگ و فناست 
و زنده ابدی ذات خدای منعم با جلال و عظمت است 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
هر که در آسمانها و زمین است همه از او حوائج خود را می‌طلبند (و در هر عالم او) به شان و کاری (در تکمیل و افاضه به خلق) پردازد 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
ای گروه انس و جن بزودی به حساب کار شما هم خواهیم پرداخت 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
ای گروه جن و انس اگر می‌توانید در اطراف زمین و آسمانها بر شوید و (از قبضه قدرت الهی) بیرون روید (این خیال محالیست) هرگز خارج از ملک و سلطنت خدا نتوانید شد
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
(اگر به کفر و طغیان گرائید) خدا بر شما شراره‌های آتش و مس گداخته فرود آرد تا هیچ نصرت و نجاتی نیابید (شاید هم اشاره به آتشبارها و گلوله‌ها و بمباران‌های هوائی باشد)
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
آنگاه که آسمان شکافته شود تا چون گل سرخ گون و چون روغن (مذاب و روان) گردد (آن روز سخت هولناک از گنه پشیمان شوید) 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
در آن روز هیچ از گناه انس و جن باز نپرسند (یعنی چون خدا و فرشتگان از گناهان خلق آگاهند دیگر سؤال نمی‌کنند یا در موقفی نپرسند و در موقفی دیگر بازپرسند یا از خاصان حق و شیعیان علی ع نپرسند و از دیگران پرسند یا از زبان نپرسند سیما و جوارح و اعضاء خود گواهی دهند) 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
(آن روز) بدکاران به سیمایشان شناخته شوند (که سیه روی و ازرق چشمند) پس موی پیشانی آنها را با پاهایشان بگیرند (و در آتش دوزخ افکنند) 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
(آن روز گفته شود) این همان دوزخیست که بدکاران (از جهل) تکذیب می‌کردند 
اینک کافران میان آن جهنم و در حمیم سوزان آن می‌گردند 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
و هر که از مقام قهر و کبریائی خدا بترسد او را دو باغ بهشت خواهد بود (بهشتی دار السلام در دنیا و بهشتی دار البقاء در آخرت) 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
در آن دو بهشت انواع گوناگون میوه‌ها و نعمتهاست 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
در آن دو بهشت دو چشمه آب (تسنیم و سلسبیل) روانست 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
در آن دو بهشت از هر میوه‌ای دو نوع است (معروف و غیر معروف که یکی را در دنیا دیده و یکی را ندیده‌اند) 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
در حالتی که بهشتیان بر بسترهائی که حریر و استبرق آستر آنهاست (در کمال عزت) تکیه زده‌اند و میوه درختانش در همان تکیه‌گاه دسترس آنهاست 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
در آن بهشتها زنان زیبای باحیائیست (که به چشم پرناز جز به شوهر خود ننگرند) و دست هیچکس پیش از آنها بدان زنان نرسیده است 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
آن زمان حورالعین (در صفا و لطافت) گوئی یاقوت و مرجانند 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
آیا پاداش نکوئی و احسان جز آن که نکوئی و احسانست؟ 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
ورای آن دو بهشت دو بهشت دیگر است 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
که درختان آن دو بهشت در منتهای سبزی و خرمی است 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید 
در آن دو بهشت دیگر هم دو چشمه آب گوارا می‌جوشد (و زیر آن درختان جاری می‌شود) 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
در آن دو بهشت نیز هرگونه میوه (خوش) و خرما و انار بسیار است 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
در آن بهشتها نیکو زنان با حسن و جمال بسیارند 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
حورانی در سراپرده‌های خود (مستور از چشم بیگانگان) 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
که پیش از شوهران دست هیچکس بدان آنان نرسیده است 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
(در حالتی که بهشتیان با حورالعین) بر رفرف سبز (وجد و عزت) و بساط زیبا (ی فخر و دولت) تکیه زده‌اند 
الا ای جن و انس کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ 
بزرگوار و مبارک نام پروردگار تست که خداوند جلال و عزت و احسان و کرامت است

تلاوت سوره ی روم

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
الم (1)
غُلِبَتِ الرُّومُ (2)
فی أَدْنَی الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ (3)
فی بِضْعِ سِنینَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ (4)
بِنَصْرِ اللَّهِ یَنْصُرُ مَنْ یَشاءُ وَ هُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ (5)
وَعْدَ اللَّهِ لا یُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ (6)
یَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُونَ (7)
أَ وَ لَمْ یَتَفَکَّرُوا فی أَنْفُسِهِمْ ما خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُسَمًّی وَ إِنَّ کَثیراً مِنَ النَّاسِ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ لَکافِرُونَ (8)
أَ وَ لَمْ یَسیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ أَثارُوا الْأَرْضَ وَ عَمَرُوها أَکْثَرَ مِمَّا عَمَرُوها وَ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَما کانَ اللَّهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ (9)
ثُمَّ کانَ عاقِبَةَ الَّذینَ أَساؤُا السُّوای أَنْ کَذَّبُوا بِآیاتِ اللَّهِ وَ کانُوا بِها یَسْتَهْزِؤُنَ (10)
اللَّهُ یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعیدُهُ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (11)
وَ یَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ (12)
وَ لَمْ یَکُنْ لَهُمْ مِنْ شُرَکائِهِمْ شُفَعاءُ وَ کانُوا بِشُرَکائِهِمْ کافِرینَ (13)
وَ یَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یَوْمَئِذٍ یَتَفَرَّقُونَ (14)
فَأَمَّا الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَهُمْ فی رَوْضَةٍ یُحْبَرُونَ (15)
وَ أَمَّا الَّذینَ کَفَرُوا وَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا وَ لِقاءِ الْآخِرَةِ فَأُولئِکَ فِی الْعَذابِ مُحْضَرُونَ (16)
فَسُبْحانَ اللَّهِ حینَ تُمْسُونَ وَ حینَ تُصْبِحُونَ (17)
وَ لَهُ الْحَمْدُ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِیًّا وَ حینَ تُظْهِرُونَ (18)
یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ یُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ وَ یُحْیِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ کَذلِکَ تُخْرَجُونَ (19)
وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَکُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ إِذا أَنْتُمْ بَشَرٌ تَنْتَشِرُونَ (20)
وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (21)
وَ مِنْ آیاتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافُ أَلْسِنَتِکُمْ وَ أَلْوانِکُمْ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِلْعالِمینَ (22)
وَ مِنْ آیاتِهِ مَنامُکُمْ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ وَ ابْتِغاؤُکُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَسْمَعُونَ (23)
وَ مِنْ آیاتِهِ یُریکُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً فَیُحْیی بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ (24)
وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ثُمَّ إِذا دَعاکُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ (25)
وَ لَهُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ کُلٌّ لَهُ قانِتُونَ (26)
وَ هُوَ الَّذی یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعیدُهُ وَ هُوَ أَهْوَنُ عَلَیْهِ وَ لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلی فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ (27)
ضَرَبَ لَکُمْ مَثَلاً مِنْ أَنْفُسِکُمْ هَلْ لَکُمْ مِنْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُکُمْ مِنْ شُرَکاءَ فی ما رَزَقْناکُمْ فَأَنْتُمْ فیهِ سَواءٌ تَخافُونَهُمْ کَخیفَتِکُمْ أَنْفُسَکُمْ کَذلِکَ نُفَصِّلُ الْآیاتِ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ (28)
بَلِ اتَّبَعَ الَّذینَ ظَلَمُوا أَهْواءَهُمْ بِغَیْرِ عِلْمٍ فَمَنْ یَهْدی مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرینَ (29)
فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنیفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْها لا تَبْدیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ (30)
مُنیبینَ إِلَیْهِ وَ اتَّقُوهُ وَ أَقیمُوا الصَّلاةَ وَ لا تَکُونُوا مِنَ الْمُشْرِکینَ (31)
مِنَ الَّذینَ فَرَّقُوا دینَهُمْ وَ کانُوا شِیَعاً کُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ (32)
وَ إِذا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنیبینَ إِلَیْهِ ثُمَّ إِذا أَذاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً إِذا فَریقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ یُشْرِکُونَ (33)
لِیَکْفُرُوا بِما آتَیْناهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (34)
أَمْ أَنْزَلْنا عَلَیْهِمْ سُلْطاناً فَهُوَ یَتَکَلَّمُ بِما کانُوا بِهِ یُشْرِکُونَ (35)
وَ إِذا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِها وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَیْدیهِمْ إِذا هُمْ یَقْنَطُونَ (36)
أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ وَ یَقْدِرُ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ (37)
فَآتِ ذَا الْقُرْبی حَقَّهُ وَ الْمِسْکینَ وَ ابْنَ السَّبیلِ ذلِکَ خَیْرٌ لِلَّذینَ یُریدُونَ وَجْهَ اللَّهِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (38)
وَ ما آتَیْتُمْ مِنْ رِباً لِیَرْبُوَا فی أَمْوالِ النَّاسِ فَلا یَرْبُوا عِنْدَ اللَّهِ وَ ما آتَیْتُمْ مِنْ زَکاةٍ تُریدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولئِکَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ (39)
اللَّهُ الَّذی خَلَقَکُمْ ثُمَّ رَزَقَکُمْ ثُمَّ یُمیتُکُمْ ثُمَّ یُحْییکُمْ هَلْ مِنْ شُرَکائِکُمْ مَنْ یَفْعَلُ مِنْ ذلِکُمْ مِنْ شَیْ‌ءٍ سُبْحانَهُ وَ تَعالی عَمَّا یُشْرِکُونَ (40)
ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذیقَهُمْ بَعْضَ الَّذی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ (41)
قُلْ سیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الَّذینَ مِنْ قَبْلُ کانَ أَکْثَرُهُمْ مُشْرِکینَ (42)
فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ الْقَیِّمِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ یَوْمَئِذٍ یَصَّدَّعُونَ (43)
مَنْ کَفَرَ فَعَلَیْهِ کُفْرُهُ وَ مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِأَنْفُسِهِمْ یَمْهَدُونَ (44)
لِیَجْزِیَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْکافِرینَ (45)
وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ یُرْسِلَ الرِّیاحَ مُبَشِّراتٍ وَ لِیُذیقَکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ لِتَجْرِیَ الْفُلْکُ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (46)
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ رُسُلاً إِلی قَوْمِهِمْ فَجاؤُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَانْتَقَمْنا مِنَ الَّذینَ أَجْرَمُوا وَ کانَ حَقًّا عَلَیْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنینَ (47)
اللَّهُ الَّذی یُرْسِلُ الرِّیاحَ فَتُثیرُ سَحاباً فَیَبْسُطُهُ فِی السَّماءِ کَیْفَ یَشاءُ وَ یَجْعَلُهُ کِسَفاً فَتَرَی الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ فَإِذا أَصابَ بِهِ مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ إِذا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ (48)
وَ إِنْ کانُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ یُنَزَّلَ عَلَیْهِمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمُبْلِسینَ (49)
فَانْظُرْ إِلی آثارِ رَحْمَتِ اللَّهِ کَیْفَ یُحْیِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ ذلِکَ لَمُحْیِ الْمَوْتی وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدیرٌ (50)
وَ لَئِنْ أَرْسَلْنا ریحاً فَرَأَوْهُ مُصْفَرًّا لَظَلُّوا مِنْ بَعْدِهِ یَکْفُرُونَ (51)
فَإِنَّکَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتی وَ لا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعاءَ إِذا وَلَّوْا مُدْبِرینَ (52)
وَ ما أَنْتَ بِهادِ الْعُمْیِ عَنْ ضَلالَتِهِمْ إِنْ تُسْمِعُ إِلاَّ مَنْ یُؤْمِنُ بِآیاتِنا فَهُمْ مُسْلِمُونَ (53)
اللَّهُ الَّذی خَلَقَکُمْ مِنْ ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفاً وَ شَیْبَةً یَخْلُقُ ما یَشاءُ وَ هُوَ الْعَلیمُ الْقَدیرُ (54)
وَ یَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یُقْسِمُ الْمُجْرِمُونَ ما لَبِثُوا غَیْرَ ساعَةٍ کَذلِکَ کانُوا یُؤْفَکُونَ (55)
وَ قالَ الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ الْإِیمانَ لَقَدْ لَبِثْتُمْ فی کِتابِ اللَّهِ إِلی یَوْمِ الْبَعْثِ فَهذا یَوْمُ الْبَعْثِ وَ لکِنَّکُمْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (56)
فَیَوْمَئِذٍ لا یَنْفَعُ الَّذینَ ظَلَمُوا مَعْذِرَتُهُمْ وَ لا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ (57)
وَ لَقَدْ ضَرَبْنا لِلنَّاسِ فی هذَا الْقُرْآنِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ وَ لَئِنْ جِئْتَهُمْ بِآیَةٍ لَیَقُولَنَّ الَّذینَ کَفَرُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ مُبْطِلُونَ (58)
کَذلِکَ یَطْبَعُ اللَّهُ عَلی قُلُوبِ الَّذینَ لا یَعْلَمُونَ (59)
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ لا یَسْتَخِفَّنَّکَ الَّذینَ لا یُوقِنُونَ (60)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
الم اشاره به اسماء یا اسرار کتاب الهی است 
رومیان مغلوب فارسیان شدند 
در جنگی که به نزدیکترین زمین به دیار عرب واقع شد که حوالی شام یا اطراف جزیره باشد و آنها پس از مغلوب شدن فعلی به زودی بر فارسیان باز غلبه خواهند کرد 
این غلبه رومیان دراند سالی خواهد شد و بدانید که این حادثه و کلیه امور عالم از قبل از این و بعد از این همه به امر خداست و آن روز که رومیان فاتح شوند چون بعد از آن خدا وعده یاری به اهل اسلام داده مؤمنان شاد می‌شوند 
به یاری خدا که خدا هر که را بخواهد نصرت و فیروزی می‌بخشد و اوست که بر هر کار عالم مقتدر و به تمام خلق جهان مهربانست 
این وعده خداست و خدا هرگز خلاف وعده نکند و لیکن اکثر مردم از این حقیقت آگاه نیستند 
اکثر به امور ظاهری زندگی دنیا مانند صنعت و تجارت و غیره آگاهند و از عالم آخرت و وعده ثواب و عقاب حق بکلی بیخبرند 
آیا در پیش نفوس خود تفکر نکردند تا بدین حکمت پی برند که خدا آسمانها و زمین و هر چه در بین آنهاست از انواع بی‌شمار مخلوق همه را جز به حق و برای حکمت و مصلحت و به وقت و حد معین نیافریده است. و بسیاری از مردم چون فکر در حکمت خلق نمی‌کنند به شهود لقای خدای در عالم غیب و وعده ثواب و عقاب بهشت و دوزخ و قیامت بکلی کافر و بی‌عقیده‌اند 
آیا در زمین سیر نکردند تا عاقبت کار پیشینیانشان چون قوم عاد و ثمود را ببینند که از اینها بسیار تواناتر بودند و بیش از اینها در زمین کشتزار و کاخ و عمارت برافراشتند و رسولان خدا با آیات و معجزات برای هدایت آنان آمدند لیکن چون نپذیرفتند همه به کیفر کفر هلاک شدند و خدا درباره آنها هیچ ستم نکرد بلکه آنها خود در حق خویش ستم کردند 
آخر سرانجام کار آنان که بسیار به اعمال زشت و کردار بد پرداختند این شد که به حق کافر شده و آیات خدا را تکذیب و تمسخر کردند زیرا معصیت دل را تاریک کند و چون بسیار شود به ظلمت کفر انجامد 
خداست که خلق را نخست از عدم پدید آرد و باز به مرگ و فنا بازگرداند و آنگاه به قیامت رجوع به حضرت او خواهند کرد 
و روزی که ساعت قیامت برپا شود آن روز بدکاران شرمنده و اندوهگین شوند 
و هیچ شفیع و مددکاری بر خود از آنان که شریک حق گرفتند نمی‌یابند بلکه به آن شریکان و خدایان باطل کافر می‌شوند و از آنها بیزاری می‌جویند 
و روزی که ساعت قیامت برپا شود در آن روز خلایق بر حسب مراتب طاعت و معرفت و کفر و عصیان فرقه فرقه شوند 
اما آن فرقه که به خدای خود ایمان آوردند و به نیکوکاری پرداختند در آن روز مسرور و محترم به باغ بهشت منزل گیرند 
و اما آن فرقه که کافر شدند و آیات ما و حیات آخرت را تکذیب کردند آنان را برای کیفر در عذاب دوزخ حاضر کنند 
پس به فکر آن روز بزرگ باشید و خدا را هنگام شام و صبحگاه در نماز مغرب و صبح تسبیح و ستایش گوئید تا سعادت ابد یابید 
و سپاس اهل عالم در آسمانها و زمین مخصوص اوست و شما نیز در تاریکی شب و نیمه روز در نماز عشاء و ظهر و عصر به ستایش او مشغول شوید این دو آیه مشتمل بر ذکر همه نمازهای پنجگانه است 
آن خدائی را تسبیح و ستایش گوئید که زنده را از مرده و مرده را از زنده به قدرت کامله خود بیرون آورد یعنی آدمی را از نطفه و نطفه را از آدمی برانگیخت و زمین را پس از فصل خزان و مرگ گیاهان باز به نسیم جانبخش بهارش زنده گرداند و همین گونه شما را هم پس از مرگ زنده کند و از خاک بیرون آرد 
و یکی از آن قدرت‌های خدا این است که پدر شما آدمیان را از خاک خلق کرد سپس که به توالد بشری منشعب و نژادهائی مختلف شدید در همه روی زمین منتشر گشتید 
و باز یکی از آیات لطف الهی آنست که برای شما از جنس خودتان جفتی بیافرید که در بر او آرامش یافته و با هم انس گیرید و میان شما رفت و مهربانی برقرار فرمود در این امر نیز که در حقیقت پایه زندگی و آسایش و خوشی و بقای نوع بر آنست برای مردم با فکرت ادله علم و حکمت حق آشکار است 
و یکی از آیات قدرت الهی خلقت آسمانها و زمین است و یکی دیگر اختلاف زبانها و رنگهای شما آدمیان که در این امور نیز ادله صنع و حکمت حق برای دانشمندان عالم آشکار است 
و یکی از آیات حق همین که شما در شب و روز به خواب رفته و بیدار می‌شوید و از فضل خدا طلب روزی می‌کنید در این امر هم ادله قدرتش برای قومی که سخن حق بشنوند پدیدار است 
و یکی از آیات الهی همان قوه رعد و برق است که هم شما را از صاعقه عذاب می‌ترساند و هم به رحمت باران آسمان که زمین را پس از مرگ زنده می‌کند امیدوار می‌گرداند در این امر نیز ادله قدرت ایزد برای اهل خرد آشکار است 
و یکی از آیات قدرت خدا آنکه آسمان و زمین را به فرمان خود برپا داشته است و در این نظم آسمان و زمین شما آدمیان را از خاک برمی‌انگیزد و باز به خاک می‌برد و سپس که در محشر شما را از خاک برخواند و زنده گرداند همگی سر از قبرها بیرون می‌آورید 
و هر کس در آسمانها و زمین است همه بنده او و با کمال خضوع و خشوع مطیع فرمان اوست 
و او خدائیست که نخست خلایق را از عالم مشیت بیافریند و آنگاه بدان عالم معاد بازگرداند و این اعاده مثل ایجاد بر او بسیار سهل و آسانست و آن ذات یکتا را در آسمان و زمین مظهر و مثالی عالی‌تر از حد وصف و تعقل است و مقتدر کامل و دانا به حقایق امور تنها اوست در اخبار ائمه معصومین آمده که ما عالیترین مثال و کاملترین مظهر الهی هستیم 
خدا برای هدایت شما هم از عالم خود شما مثالی زد شما فکر کنید آیا هیچ یک از غلام و کنیزان ملکی شما در آنچه از مال و حقوق و مقام که ما روزی شما گردانیدیم با شما شریک هستند؟ تا شما و آنها در آن چیز بی‌هیچ مزیت مساوی باشید؟ و همانقدر بیمی که شما از نفوس خود دارید هم از آنان دارید؟ هرگز ندارید و هیچ آنها را شریک و مساوی با خود نمی‌دانید پس چگونه مخلوقات مملوک خدا را شریک خدا گرفته و معبود خود می‌گردانید ما چنین مفصل و روشن آیات خود را برای مردم با عقل و هوش بیان می‌کنیم 
آری مردم ستمکار مشرک هوای نفس خود را از جهل و نادانی پیروی کردند و آن را که خدا گمراه کرد یعنی پس از اتمام حجت به گمراهی واگذارد که می‌تواند هدایت کند؟ البته هیچکس هدایت نتواند کرد و آن گمراهان ستمکار را در قیامت هیچ یار و یاوری نخواهد بود 
پس تو ای رسول با همه پیروانت مستقیم روی به جانب آئین پاک اسلام آور و پیوسته از طریقه دین خدا که فطرت خلق را بر آن آفریده است پیروی کن که هیچ تغییری در خلقت خدا نباید داد. اینست آئین استوار حق و لیکن اکثر مردم از حقیقت آن آگاه نیستند 
شما اهل ایمان از پیروی همین دین فطرت به درگاه خدا بازآیید و خداترس باشید و نماز بپا دارید و هرگز از طریقه توحید و خداپرستی بیرون نشوید و از فرقه مشرکان نادان نباشید 
از آن فرقه هواپرست نادان نباشید که دین فطرت خود را متفرق و پراکنده ساختند و از هوای نفس و خودپرستی فرقه فرقه شدند و گروهی به اوهام باطل و عقیده و خیالات فاسد خود دلشاد بودند 
و مردم عادتشان اینست که هرگاه رنج و المی سخت به آنها رسد در آن حال خدای را به دعا می‌خوانند و به درگاه او با تضرع و اخلاص روی می کنند و پس از آنکه خدا به آنها رحمت خود را چشانید و از آن سختی نجاتشان داد آنگاه باز گروهی از آنها به خدای خود مشرک می‌شوند 
تا نعمتی که به آنها عطا کردیم کفران کنند باری ای کافران ناسپاس اینک به هوا و هوس تمتع برید که به زودی به کیفر اعمال خود آگاه می‌شوید 
آیا ما بر این مردم رسول و کتاب توحید فرستادیم؟ یا دلیل و حجتی فرستادیم که درباره شرک و دعوت به بت‌پرستی به ایشان سخن گوید؟ و برهان بر صحت شرک آورد؟ 
و مردم بر این عادتند که هرگاه ما به لطف خود رحمتی به آنها چشانیم شاد شده و اگر رنج و بلائی از کرده خودشان ببینند در آن حال به جای توبه به درگاه خدا از رحمتش بکلی نومید می‌شوند 
آیا ندیدند که همانا خدا هر که را خواهد روزی وسیع کند و هر که را خواهد تنگ‌روزی گرداند و در این امر ادله روشنی از حکمت الهی برای اهل ایمان پدیدار است 
ای رسول ما همه مؤمنان خصوص شخص تو حقوق ارحام و خویشان و مسکینان و در راه ماندگان را ادا کن که صله رحم و احسان به فقیران برای آنان که مشتاق لقای خدا هستند بهترین کار است و هم اینان که نیکی کنند رستگاران عالمند 
و آن سودی که شما به رسم ربا یا هدیه دادید که بر اموال مردم رباخوار بیفزاید و یا هدیه به اغنیا دهید تا خود نفع زیاد دنیوی برید نزد خدا هرگز نیفزاید بلکه محو و نابود شود و آن زکاتی که بی‌ریب و ریا از روی شوق و اخلاص به خدا به فقیران دادید ثوابش چندین برابر شود و همین زکات دهندگان هستند که بسیار نزد حق ثواب و برکات و دارائی خود را افزون کنند 
خداست آن کسی که شما را خلق کرده و روزی در مدت عمر بخشیده سپس بمیراند و باز در قیامت زنده گرداند. آیا آنان را که شریک خدا دانید هیچ از این کارها توانند کرد؟ هرگز نتوانند که خود مخلوقی عاجز و فانیند و خدا از آنچه به او شریک گیرند پاک و منزه‌تر و بالاتر است 
فساد و پریشانی بکرده بد خود مردم در همه بر و بحر زمین پدید آمد تا ما هم کیفر بعضی اعمالشان را به آنها بچشانیم باشد که از گنه پشیمان شده و به درگاه خدا بازگردند 
ای رسول ما بگو به مردم که در زمین و احوال اهلش سیر کنید تا از عاقبت طوایف پیش از خود که اکثرشان کافر و مشرک بودند آگاه شوید که چگونه همگی با معبودانشان دستخوش فنا شدند 
پس تو ای رسول با پیروانت روی به دین استوار اسلام و خداپرستی آور پیش از آنکه روزی بیاید که هیچکس نتواند از امر خدا آنرا برگرداند و در آن روز بزرگ قیامت خلایق فرقه فرقه شوند گروهی دوزخی و گروهی بهشتی گردند 
هر که به راه کفر و عصیان رود زیانش بر خود اوست و هر که صالح و نیکوکار شود آن هم برای شخص خود در بهشت آسایشگاهی خوش فراهم خواهد ساخت 
تا از فضل و کرم به آنان که ایمان آورده و نیکوکار شدند خدا نیکو پاداش دهد و کافران را هیچ مورد لطف و کرم قرار ندهد 
و از جمله آیات قدرت الهی آنست که خدا بادهای بشارت‌آور می‌فرستد که شما را به چیزی از رحمت بی‌انتهای خود بهره‌مند گرداند و تا از فضل و کرمش انواع نعمت‌ها تحصیل کنید و باشد که شکر نعمتش به جای آرید 
و ای رسول، ما پیش از تو پیمبرانی به سوی قومشان فرستادیم و آنها معجزات و ادله روشن آوردند پس چون بعضی ایمان آورده و بعضی به راه کفر و عصیان شتافتند ما هم از کافران بدکار انتقام کشیدیم و بر خود نصرت و یاری اهل ایمان را حتم گردانیدیم 
خدا آن کسی است که بادها را می‌فرستد تا ابرها را در فضا برانگیزد پس بهر گونه که مشیتش تعلق گیرد در اطراف آسمان متصل و منبسط کند و باز متفرق گرداند آنگاه باران را بنگری که قطره قطره از درونش بیرون ریزد تا به کشتزار و صحرای هر قومی از بندگان بخواهد فروبارد و به یک لحظه آن قوم از غم رهیده و مسرور و شادمان گردند 
و هر چند پیش از آنکه باران رحمت حق بر آنان ببارد از لطف خدا به حال یاس و نومیدی می‌زیستند 
پس ای بشر دیده باز کن و آثار رحمت نامنتهای الهی را مشاهده کن که چگونه زمین را پس از مرگ و دستبرد خزان باز به نفس باد بهار زنده می‌گرداند محققا بدان همان خداست که مردگان را هم پس از مرگ باز زنده می‌کنند و او به قدرت کامله ذاتی بر همه امور عالم تواناست 
و اگر باز بادی فرستیم که سمومش کشت و زرع خرم آنها را فاسد کند و آن کشت سبز را زرد و پژمرده بنگرند همه آن نعمتهای گذشته را فراموش کنند و به کفر و کفران نعمت حق برمی‌گردند 
پس تو ای رسول ما با همه جهد و کوشش این مردم مرده دل بی‌ایمان را نتوانی با سخن حق شنوا کنی و دعوت خود را به گوش این کران که مخصوصا از تو به کبر و نخوت رومی‌گردانند برسانی 
و تو مردمی را که کوردل و کافر هستند نتوانی از ضلالت به راه هدایت آری تنها تو آنان را که به آیات ما ایمان می‌آورند و در پی آن ایمان تسلیم امر ما شوند توانی هدایت کنی و سخن خدا را بگوش هوششان برسانی 
خدا آن کسی است که شما را در ابتدا از جسم ضعیف نطفه بیافرید آنگاه پس از ضعف و ناتوانی کودکی توانا کرد و باز از توانائی و قوای جوانی به ضعف و سستی پیری برگردانید که او هر چه بخواهد و مشیتش تعلق گیرد می‌کند زیرا خدا به همه امور عالم دانا و به هر چه خواهد تواناست 
و روزی که ساعت قیامت برپا شود بدکاران قسم یاد کنند که در دنیا و قبر و برزخ ساعتی بیش درنگ نکردند همین گونه عادتشان از دیرین بود که از راستی و حقیقت به ناراستی و دروغ پردازند 
و آنان که به مقام علم و ایمان رسیده‌اند به آن فرقه بدکار گویند شما تا روز قیامت که هم امروز است در عالم علم خدا مهلت یافتید و لکن از جهل بر آن آگاه نبودید 
پس در این روز آنان که در دنیا به خود و به خلق خدا ستم کردند عذرشان مفید نیفتد و توبه و بازگشتشان به سوی خدا پذیرفته نشود 
ما در این قرآن عظیم برای هدایت مردم هرگونه مثل زدیم و حقایق را به مثال روشن کردیم و اگر تو بر این مردم هرگونه معجز و آیتی بیاوری باز محققا از روی عناد خواهند گفت شما مسلمین و رسولتان خلق را به باطل و اوهام می‌خوانید 
این چنین خدا بر دلهای اهل جهل پس از اتمام حجت مهر شقاوت نهد که هیچ سخن حق را نپذیرند 
پس تو ای رسول صبر پیشه کن و از انکار کفار غمین مباش که وعده خدا البته حق و حتمی است و مراقب باش که مردم بی‌علم و یقین و ایمان مقام حلم و وقارت را به خفت و سبکی نکشانند

تلاوت سوره ی زلزله

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها (1)
وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقالَها (2)
وَ قالَ الْإِنْسانُ ما لَها (3)
یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها (4)
بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحی لَها (5)
یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتاتاً لِیُرَوْا أَعْمالَهُمْ (6)
فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ (7)
وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ (8)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
هنگامی که زمین به سخت‌ترین زلزله خود به لرزه درآید 
و بارهای سنگین اسرار درون خویش (که گنجها و معادن و اموات و غیره است) همه را از دل خاک بیرون افکند 
آن روز محشر آدمی (از فرط حیرت و اضطراب) گوید (ای عجب) زمین را چه پیش آمد 
آن هنگام زمین مردم را به حوادث (بزرگ) خویش آگاه می‌سازد 
که خدا به او چنین الهام کند (تا به سخن آید و خلق را به اخبارش آگه نماید) 
در آن روز قیامت مردم از قبرها پراکنده بیرون آیند تا (پاداش نیک و بد) اعمال خود را (در حساب و میزان حق) ببینند 
پس (در آن روز) هر کس به قدر ذره‌ای کار نیک کرده باشد (پاداش) آنرا خواهد دید 
و هر کس به قدر ذره‌ای کار زشتی مرتکب شده آن هم به کیفرش خواهد رسید (صعصعه این سوره را از رسول ص شنید و گفت اگر دیگر هیچ از قرآن نشنوم در پند و اندرز همین سوره مرا کافی است)

تلاوت سوره ی سجده

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
الم (1)
تَنْزیلُ الْکِتابِ لا رَیْبَ فیهِ مِنْ رَبِّ الْعالَمینَ (2)
أَمْ یَقُولُونَ افْتَراهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذیرٍ مِنْ قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ (3)
اللَّهُ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما فی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوی عَلَی الْعَرْشِ ما لَکُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا شَفیعٍ أَ فَلا تَتَذَکَّرُونَ (4)
یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَی الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فی یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ (5)
ذلِکَ عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ الْعَزیزُ الرَّحیمُ (6)
الَّذی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسانِ مِنْ طینٍ (7)
ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ ماءٍ مَهینٍ (8)
ثُمَّ سَوَّاهُ وَ نَفَخَ فیهِ مِنْ رُوحِهِ وَ جَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلیلاً ما تَشْکُرُونَ (9)
وَ قالُوا أَ إِذا ضَلَلْنا فِی الْأَرْضِ أَ إِنَّا لَفی خَلْقٍ جَدیدٍ بَلْ هُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ کافِرُونَ (10)
قُلْ یَتَوَفَّاکُمْ مَلَکُ الْمَوْتِ الَّذی وُکِّلَ بِکُمْ ثُمَّ إِلی رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ (11)
وَ لَوْ تَری إِذِ الْمُجْرِمُونَ ناکِسُوا رُؤُسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ رَبَّنا أَبْصَرْنا وَ سَمِعْنا فَارْجِعْنا نَعْمَلْ صالِحاً إِنَّا مُوقِنُونَ (12)
وَ لَوْ شِئْنا لَآتَیْنا کُلَّ نَفْسٍ هُداها وَ لکِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّی لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعینَ (13)
فَذُوقُوا بِما نَسیتُمْ لِقاءَ یَوْمِکُمْ هذا إِنَّا نَسیناکُمْ وَ ذُوقُوا عَذابَ الْخُلْدِ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (14)
إِنَّما یُؤْمِنُ بِآیاتِنَا الَّذینَ إِذا ذُکِّرُوا بِها خَرُّوا سُجَّداً وَ سَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لا یَسْتَکْبِرُونَ (15)
تَتَجافی جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ (16)
فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزاءً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (17)
أَ فَمَنْ کانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کانَ فاسِقاً لا یَسْتَوُونَ (18)
أَمَّا الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْوی نُزُلاً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (19)
وَ أَمَّا الَّذینَ فَسَقُوا فَمَأْواهُمُ النَّارُ کُلَّما أَرادُوا أَنْ یَخْرُجُوا مِنْها أُعیدُوا فیها وَ قیلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذابَ النَّارِ الَّذی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ (20)
وَ لَنُذیقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْأَدْنی دُونَ الْعَذابِ الْأَکْبَرِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ (21)
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُکِّرَ بِآیاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْها إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمینَ مُنْتَقِمُونَ (22)
وَ لَقَدْ آتَیْنا مُوسَی الْکِتابَ فَلا تَکُنْ فی مِرْیَةٍ مِنْ لِقائِهِ وَ جَعَلْناهُ هُدیً لِبَنی إِسْرائیلَ (23)
وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ کانُوا بِآیاتِنا یُوقِنُونَ (24)
إِنَّ رَبَّکَ هُوَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ فیما کانُوا فیهِ یَخْتَلِفُونَ (25)
أَ وَ لَمْ یَهْدِ لَهُمْ کَمْ أَهْلَکْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ یَمْشُونَ فی مَساکِنِهِمْ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ أَ فَلا یَسْمَعُونَ (26)
أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْماءَ إِلَی الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً تَأْکُلُ مِنْهُ أَنْعامُهُمْ وَ أَنْفُسُهُمْ أَ فَلا یُبْصِرُونَ (27)
وَ یَقُولُونَ مَتی هذَا الْفَتْحُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (28)
قُلْ یَوْمَ الْفَتْحِ لا یَنْفَعُ الَّذینَ کَفَرُوا إیمانُهُمْ وَ لا هُمْ یُنْظَرُونَ (29)
فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ انْتَظِرْ إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ (30)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
الم (از اسرار یا متشابهات یا اشاره به اسماء الهی یا نام این سوره قرآن است) 
تنزیل این کتاب بزرگ (قرآن) بی‌هیچ شک (بدانید که) از جانب پروردگار عالم است 
کافران می‌گویند قرآن را او از پیش خود (بی‌مدد وحی خدا) فرابافته. (چنین نیست) بلکه آن به حق و راستی از جانب خدا فرستاده شده تا بر قومی که رسولی پیش از تو به سوی آنان نیامده تو رسالت کنی و از معصیت خدا بترسانی باشد که راه هدایت پیش گیرند 
خدا آن کسی است که آسمان و زمین و هر چه در بین آنهاست همه را در مقدار شش روز بیافرید آنگاه به خلقت عرش با عظمت پرداخت شما را غیر او هیچ در عالم یار و یاور و شفیع و مدد کاری نیست 
اوست که امر عالم را (به نظام احسن و اکمل) از آسمان تا زمین تدبیر می‌کند سپس روزی که مقدارش به حساب شما بندگان هزار سال است باز (حقایق و ارواح را) به سوی خود بالا می‌برد 
اوست همان خدائی که بر غیب و شهود عالم دانا و بر جهانیان مقتدر و مهربانست 
آن خدائی که هر چیز را به نیکوترین وجه خلقت کرد و آدمیان را نخست از خاک (پست بدین حسن و کمال) بیافرید 
آنگاه خلقت نژاد نوع بشر را از آب بی‌قدر و (نطفه بی‌حس) مقرر گردانید 
سپس آن (نطفه بی‌جان) را نیکو بیاراست و از روح (قدسی الهی) خود در آن بدمید و شما را دارای چشم و گوش و قلب با حس و هوش گردانید (با وجود اینهمه احسان) باز بسیار اندک شکر و سپاسگزاری نعمتهای حق می‌کنید 
کافران (از روی تعجب و انکار) گویند که آیا پس از آنکه ما در زمین (خاک و در خاک) نابود شدیم باز از نو زنده خواهیم شد؟ بلی (البته زنده خواهید شد لیکن) آنها به شهود لقاء خدایشان (و به روز حساب اعمالشان از جهل) کافرند 
ای رسول ما، به آنها بگو فرشته مرگ که مامور قبض روح شماست جان شما را خواهد گرفت و پس از مرگ به سوی خدای خود باز می‌گردید 
ای رسول اگر تو حال بدکاران را (در قیامت) ببینی که چگونه در حضور خدای خود سر بزیر و ذلیلند و (با آه و ناله حسرت) گویند پروردگارا اینک عذاب ترا به چشم دیدیم و (سخن رسولانت را) بگوش گرفتیم ما را به دنیا بازگردان تا از آن پس صالح و نیکوکار شویم که اکنون (وعده ترا) به چشم یقین مشاهده کردیم 
و اگر ما به مشیت ازلی می‌خواستیم هر نفسی را به کمال هدایتش (به جبر و الزام) می‌رسانیدیم و لیکن وعده حق و حتمی من است که دوزخ را البته از (کافران) جن و انس پر سازم 
پس (خطاب رسد) امروز شما ای کافران عذاب را به کیفر غفلت از ملاقات این روزتان بچشید که ما هم شما را فراموش کردیم (یعنی از نظر لطف انداختیم) تا عذاب ابدی را به پاداش اعمال زشتی که (در دنیا) کردید بچشید 
تنها کسانی که به آیات ما ایمان می‌آورند آنان هستند که چون متذکر (یاد خدا) شوند به سجده رخ بر خاک نهند و به تسبیح و تنزیه ستایش پروردگار کنند و ابدا به کبر و نخوت سر از فرمان حق نکشند 
(شبها) پهلو از بستر خواب حرکت دهند و (در دل شب) با بیم و امید (و ناله اشتیاق در نماز شب) خدای خود را بخوانند و آنچه روزی آنها کردیم به مسکینان انفاق کنند 
هیچ کس نمی‌داند (و در محیط فکرش نمی‌گنجد) که پاداش نیکوکاریش چه نعمت و لذتهای بی‌نهایت که روشنی بخش (دل و) دیده است در عالم غیب بر او ذخیره شده (و چه نشاط و خوشیها در بهشت ابد بر او مهیا گردیده) است 
آیا آن کس که به خدا ایمان آورده (حالش در قیامت) مانند کسی است که کافر بوده؟ هرگز مؤمن و کافر یکسان نخواهند بود 
اما آنان که (در دنیا) با ایمان و نیکوکار بودند به پاداش اعمال صالح منزلگاه پرنعمت در بهشت ابد یابند 
و اما آنان که سر از اطاعت حق کشیده و فاسق شدند منزلگاهشان در آتش دوزخ است و هر چه کوشند و خواهند که از آن آتش بیرون آیند باز (فرشتگان عذاب) بدان دوزخ برگردانندشان و گویند عذاب آتشی را که (در دنیا) تکذیب کردید اینک بچشید 
و ما کافران را عذاب نزدیکتر (و کمتر به بلاهای دنیا یا در برزخ) بچشانیم غیر آن عذاب بزرگتر و شدیدتر (قیامت یا قیام حجت عصر ع) تا مگر (متنبه و پشیمان از کفر و عصیان شوند و) به سوی خدا بازگردند 
کدامین کس در عالم از آن کس که به آیات خدا پند و تذکرش دادند و باز اعراض کرد ستمکارتر است؟ البته ما از بدکاران انتقام خواهیم کشید 
و همانا ما به موسی کتاب تورات را عطا کردیم و تو ای رسول، در ملاقات او (یعنی ملاقات موسی با خدا در قیامت یا شب معراج با تو) هیچ شک مدار و ما او را سبب هدایت بنی‌اسرائیل قرار دادیم 
و برخی از آن بنی‌اسرائیل را امام و پیشوایانی که خلق را به امر ما (نه به امر خلق) هدایت کنند قرار دادیم برای آنکه در راه حق صبر کردند و در آیات ما مقام یقین یافتند 
البته خدای تو به روز قیامت در آنچه این مردم (از آیات و احکام الهی) اختلاف کلمه انگیختند حکم خواهد کرد (و به کیفر اعمالشان می‌رساند) 
آیا آن طوایف و قبایلی را که ما پیش از این مردم کنونی هلاک کردیم و اینان اینک در دیارشان به جای آنها رفت و آمد می‌کنند هلاک آنها موجب هدایت و عبرت اینان نگردید؟ (تا مانند آنها به راه کفر و عصیان نروند؟ ) البته در این هلاک پیشینیان آیات پند و عبرت خلق است آیا باز هم سخن نمی‌شنوند؟ 
آیا ندیدند که ما آب باران را به سوی زمین خشک بی‌آب و گیاه می‌بریم تا حاصلی که مردم و چهارپایانشان از آن بخورند می‌رویانیم؟ آیا باز هم چشم بصیرت نمی‌گشایند؟ (تا لطف رحمت واسع خدا را به خلق بنگرند؟ ) 
و کافران می‌گویند این فتح و گشایش (یعنی روز قیامت یا فتح مکه به دست مسلمین که وعد و وعید می‌دهید) کی خواهد بود اگر راست می‌گوئید 
ای رسول ما، به آنها بگو که (امروز باید ایمان آرید که) روز فتح، ایمان آنان که کافر بودند سود نبخشد و به آنها با نظر لطف و مرحمت ننگرند 
پس تو ای رسول، از آن کافران اعراض و دوری کن و منتظر (فتح و فیروزی خدا) باش که آنها هم منتظر (قوت خویش و ضعف و شکست تو) هستند

تلاوت سوره ی شرح

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
أَ لَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ (1)
وَ وَضَعْنا عَنْکَ وِزْرَکَ (2)
الَّذی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ (3)
وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ (4)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً (5)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً (6)
فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ (7)
وَ إِلی رَبِّکَ فَارْغَبْ (8)

تترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
ای رسول گرامی، آیا ما تو را (به نعمت حکمت و رسالت) شرح صدر (و بلندی همت) عطا نکردیم؟ (که توجه به ما سوی الله نکردی) 
و بار سنگین گناه را (به اعطای مقام عصمت) از تو دور داشتیم 
در صورتی که آن بار سنگین ممکن بود پشت تو را گران دارد (مفسرین گفتند یا مراد گناه امت است یا گناهی که مشرکان بر پیغمبر می‌شمردند که مردم را به خدای یگانه چرا می‌خواند) 
و نام نکوی ترا (به رغم دشمنان) در عالم بلند کردیم 
پس (بدان که به لطف خدا) با هر سختی البته آسانی هست 
و (در دو عالم) با هر سختی البته آسانی هست (و هر رنجی را راحتی باشد) 
پس تو چون از نماز و طاعت پرداختی برای دعا (یا چون از تبلیغ نبوت پرداختی بر نصب خلافت علی ع) همت مصروف دار 
و به سوی خدای خود (و قطع توجه از خلق) همیشه متوجه و مشتاق باش (و از کس میندیش)

تلاوت سوره ی شعرا

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
طسم (1)
تِلْکَ آیاتُ الْکِتابِ الْمُبینِ (2)
لَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ أَلاَّ یَکُونُوا مُؤْمِنینَ (3)
إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّماءِ آیَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعینَ (4)
وَ ما یَأْتیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنَ الرَّحْمنِ مُحْدَثٍ إِلاَّ کانُوا عَنْهُ مُعْرِضینَ (5)
فَقَدْ کَذَّبُوا فَسَیَأْتیهِمْ أَنْبؤُا ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (6)
أَ وَ لَمْ یَرَوْا إِلَی الْأَرْضِ کَمْ أَنْبَتْنا فیها مِنْ کُلِّ زَوْجٍ کَریمٍ (7)
إِنَّ فی ذلِکَ لَآیَةً وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنینَ (8)
وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ (9)
وَ إِذْ نادی رَبُّکَ مُوسی أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمینَ (10)
قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَ لا یَتَّقُونَ (11)
قالَ رَبِّ إِنِّی أَخافُ أَنْ یُکَذِّبُونِ (12)
وَ یَضیقُ صَدْری وَ لا یَنْطَلِقُ لِسانی فَأَرْسِلْ إِلی هارُونَ (13)
وَ لَهُمْ عَلَیَّ ذَنْبٌ فَأَخافُ أَنْ یَقْتُلُونِ (14)
قالَ کَلاَّ فَاذْهَبا بِآیاتِنا إِنَّا مَعَکُمْ مُسْتَمِعُونَ (15)
فَأْتِیا فِرْعَوْنَ فَقُولا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعالَمینَ (16)
أَنْ أَرْسِلْ مَعَنا بَنی إِسْرائیلَ (17)
قالَ أَ لَمْ نُرَبِّکَ فینا وَلیداً وَ لَبِثْتَ فینا مِنْ عُمُرِکَ سِنینَ (18)
وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَکَ الَّتی فَعَلْتَ وَ أَنْتَ مِنَ الْکافِرینَ (19)
قالَ فَعَلْتُها إِذاً وَ أَنَا مِنَ الضَّالِّینَ (20)
فَفَرَرْتُ مِنْکُمْ لَمَّا خِفْتُکُمْ فَوَهَبَ لی رَبِّی حُکْماً وَ جَعَلَنی مِنَ الْمُرْسَلینَ (21)
وَ تِلْکَ نِعْمَةٌ تَمُنُّها عَلَیَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنی إِسْرائیلَ (22)
قالَ فِرْعَوْنُ وَ ما رَبُّ الْعالَمینَ (23)
قالَ رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَیْنَهُمَا إِنْ کُنْتُمْ مُوقِنینَ (24)
قالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَ لا تَسْتَمِعُونَ (25)
قالَ رَبُّکُمْ وَ رَبُّ آبائِکُمُ الْأَوَّلینَ (26)
قالَ إِنَّ رَسُولَکُمُ الَّذی أُرْسِلَ إِلَیْکُمْ لَمَجْنُونٌ (27)
قالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ ما بَیْنَهُما إِنْ کُنْتُمْ تَعْقِلُونَ (28)
قالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلهَاً غَیْری لَأَجْعَلَنَّکَ مِنَ الْمَسْجُونینَ (29)
قالَ أَ وَ لَوْ جِئْتُکَ بِشَیْ‌ءٍ مُبینٍ (30)
قالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقینَ (31)
فَأَلْقی عَصاهُ فَإِذا هِیَ ثُعْبانٌ مُبینٌ (32)
وَ نَزَعَ یَدَهُ فَإِذا هِیَ بَیْضاءُ لِلنَّاظِرینَ (33)
قالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هذا لَساحِرٌ عَلیمٌ (34)
یُریدُ أَنْ یُخْرِجَکُمْ مِنْ أَرْضِکُمْ بِسِحْرِهِ فَما ذا تَأْمُرُونَ (35)
قالُوا أَرْجِهْ وَ أَخاهُ وَ ابْعَثْ فِی الْمَدائِنِ حاشِرینَ (36)
یَأْتُوکَ بِکُلِّ سَحَّارٍ عَلیمٍ (37)
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمیقاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ (38)
وَ قیلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ (39)
لَعَلَّنا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِنْ کانُوا هُمُ الْغالِبینَ (40)
فَلَمَّا جاءَ السَّحَرَةُ قالُوا لِفِرْعَوْنَ أَ إِنَّ لَنا لَأَجْراً إِنْ کُنَّا نَحْنُ الْغالِبینَ (41)
قالَ نَعَمْ وَ إِنَّکُمْ إِذاً لَمِنَ الْمُقَرَّبینَ (42)
قالَ لَهُمْ مُوسی أَلْقُوا ما أَنْتُمْ مُلْقُونَ (43)
فَأَلْقَوْا حِبالَهُمْ وَ عِصِیَّهُمْ وَ قالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغالِبُونَ (44)
فَأَلْقی مُوسی عَصاهُ فَإِذا هِیَ تَلْقَفُ ما یَأْفِکُونَ (45)
فَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ ساجِدینَ (46)
قالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعالَمینَ (47)
رَبِّ مُوسی وَ هارُونَ (48)
قالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَکُمْ إِنَّهُ لَکَبیرُکُمُ الَّذی عَلَّمَکُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَیْدِیَکُمْ وَ أَرْجُلَکُمْ مِنْ خِلافٍ وَ لَأُصَلِّبَنَّکُمْ أَجْمَعینَ (49)
قالُوا لا ضَیْرَ إِنَّا إِلی رَبِّنا مُنْقَلِبُونَ (50)
إِنَّا نَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لَنا رَبُّنا خَطایانا أَنْ کُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنینَ (51)
وَ أَوْحَیْنا إِلی مُوسی أَنْ أَسْرِ بِعِبادی إِنَّکُمْ مُتَّبَعُونَ (52)
فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِی الْمَدائِنِ حاشِرینَ (53)
إِنَّ هؤُلاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلیلُونَ (54)
وَ إِنَّهُمْ لَنا لَغائِظُونَ (55)
وَ إِنَّا لَجَمیعٌ حاذِرُونَ (56)
فَأَخْرَجْناهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ (57)
وَ کُنُوزٍ وَ مَقامٍ کَریمٍ (58)
کَذلِکَ وَ أَوْرَثْناها بَنی إِسْرائیلَ (59)
فَأَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقینَ (60)
فَلَمَّا تَراءَا الْجَمْعانِ قالَ أَصْحابُ مُوسی إِنَّا لَمُدْرَکُونَ (61)
قالَ کَلاَّ إِنَّ مَعی رَبِّی سَیَهْدینِ (62)
فَأَوْحَیْنا إِلی مُوسی أَنِ اضْرِبْ بِعَصاکَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَکانَ کُلُّ فِرْقٍ کَالطَّوْدِ الْعَظیمِ (63)
وَ أَزْلَفْنا ثَمَّ الْآخَرینَ (64)
وَ أَنْجَیْنا مُوسی وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعینَ (65)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرینَ (66)
إِنَّ فی ذلِکَ لَآیَةً وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنینَ (67)
وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ (68)
وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ إِبْراهیمَ (69)
إِذْ قالَ لِأَبیهِ وَ قَوْمِهِ ما تَعْبُدُونَ (70)
قالُوا نَعْبُدُ أَصْناماً فَنَظَلُّ لَها عاکِفینَ (71)
قالَ هَلْ یَسْمَعُونَکُمْ إِذْ تَدْعُونَ (72)
أَوْ یَنْفَعُونَکُمْ أَوْ یَضُرُّونَ (73)
قالُوا بَلْ وَجَدْنا آباءَنا کَذلِکَ یَفْعَلُونَ (74)
قالَ أَ فَرَأَیْتُمْ ما کُنْتُمْ تَعْبُدُونَ (75)
أَنْتُمْ وَ آباؤُکُمُ الْأَقْدَمُونَ (76)
فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لی إِلاَّ رَبَّ الْعالَمینَ (77)
الَّذی خَلَقَنی فَهُوَ یَهْدینِ (78)
وَ الَّذی هُوَ یُطْعِمُنی وَ یَسْقینِ (79)
وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفینِ (80)
وَ الَّذی یُمیتُنی ثُمَّ یُحْیینِ (81)
وَ الَّذی أَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لی خَطیئَتی یَوْمَ الدِّینِ (82)
رَبِّ هَبْ لی حُکْماً وَ أَلْحِقْنی بِالصَّالِحینَ (83)
وَ اجْعَلْ لی لِسانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرینَ (84)
وَ اجْعَلْنی مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعیمِ (85)
وَ اغْفِرْ لِأَبی إِنَّهُ کانَ مِنَ الضَّالِّینَ (86)
وَ لا تُخْزِنی یَوْمَ یُبْعَثُونَ (87)
یَوْمَ لا یَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ (88)
إِلاَّ مَنْ أَتَی اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلیمٍ (89)
وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقینَ (90)
وَ بُرِّزَتِ الْجَحیمُ لِلْغاوینَ (91)
وَ قیلَ لَهُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ تَعْبُدُونَ (92)
مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ یَنْصُرُونَکُمْ أَوْ یَنْتَصِرُونَ (93)
فَکُبْکِبُوا فیها هُمْ وَ الْغاوُونَ (94)
وَ جُنُودُ إِبْلیسَ أَجْمَعُونَ (95)
قالُوا وَ هُمْ فیها یَخْتَصِمُونَ (96)
تَاللَّهِ إِنْ کُنَّا لَفی ضَلالٍ مُبینٍ (97)
إِذْ نُسَوِّیکُمْ بِرَبِّ الْعالَمینَ (98)
وَ ما أَضَلَّنا إِلاَّ الْمُجْرِمُونَ (99)
فَما لَنا مِنْ شافِعینَ (100)
وَ لا صَدیقٍ حَمیمٍ (101)
فَلَوْ أَنَّ لَنا کَرَّةً فَنَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ (102)
إِنَّ فی ذلِکَ لَآیَةً وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنینَ (103)
وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ (104)
کَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلینَ (105)
إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَ لا تَتَّقُونَ (106)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمینٌ (107)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (108)
وَ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلاَّ عَلی رَبِّ الْعالَمینَ (109)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (110)
قالُوا أَ نُؤْمِنُ لَکَ وَ اتَّبَعَکَ الْأَرْذَلُونَ (111)
قالَ وَ ما عِلْمی بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (112)
إِنْ حِسابُهُمْ إِلاَّ عَلی رَبِّی لَوْ تَشْعُرُونَ (113)
وَ ما أَنَا بِطارِدِ الْمُؤْمِنینَ (114)
إِنْ أَنَا إِلاَّ نَذیرٌ مُبینٌ (115)
قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یا نُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومینَ (116)
قالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمی کَذَّبُونِ (117)
فَافْتَحْ بَیْنی وَ بَیْنَهُمْ فَتْحاً وَ نَجِّنی وَ مَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ (118)
فَأَنْجَیْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ (119)
ثُمَّ أَغْرَقْنا بَعْدُ الْباقینَ (120)
إِنَّ فی ذلِکَ لَآیَةً وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنینَ (121)
وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ (122)
کَذَّبَتْ عادٌ الْمُرْسَلینَ (123)
إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَ لا تَتَّقُونَ (124)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمینٌ (125)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (126)
وَ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلاَّ عَلی رَبِّ الْعالَمینَ (127)
أَ تَبْنُونَ بِکُلِّ ریعٍ آیَةً تَعْبَثُونَ (128)
وَ تَتَّخِذُونَ مَصانِعَ لَعَلَّکُمْ تَخْلُدُونَ (129)
وَ إِذا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارینَ (130)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (131)
وَ اتَّقُوا الَّذی أَمَدَّکُمْ بِما تَعْلَمُونَ (132)
أَمَدَّکُمْ بِأَنْعامٍ وَ بَنینَ (133)
وَ جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ (134)
إِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ عَظیمٍ (135)
قالُوا سَواءٌ عَلَیْنا أَ وَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَکُنْ مِنَ الْواعِظینَ (136)
إِنْ هذا إِلاَّ خُلُقُ الْأَوَّلینَ (137)
وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبینَ (138)
فَکَذَّبُوهُ فَأَهْلَکْناهُمْ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیَةً وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنینَ (139)
وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ (140)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلینَ (141)
إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صالِحٌ أَ لا تَتَّقُونَ (142)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمینٌ (143)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (144)
وَ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلاَّ عَلی رَبِّ الْعالَمینَ (145)
أَ تُتْرَکُونَ فی ما هاهُنا آمِنینَ (146)
فی جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ (147)
وَ زُرُوعٍ وَ نَخْلٍ طَلْعُها هَضیمٌ (148)
وَ تَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُیُوتاً فارِهینَ (149)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (150)
وَ لا تُطیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفینَ (151)
الَّذینَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ وَ لا یُصْلِحُونَ (152)
قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرینَ (153)
ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآیَةٍ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقینَ (154)
قالَ هذِهِ ناقَةٌ لَها شِرْبٌ وَ لَکُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَعْلُومٍ (155)
وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَیَأْخُذَکُمْ عَذابُ یَوْمٍ عَظیمٍ (156)
فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمینَ (157)
فَأَخَذَهُمُ الْعَذابُ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیَةً وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنینَ (158)
وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ (159)
کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلینَ (160)
إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَ لا تَتَّقُونَ (161)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمینٌ (162)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (163)
وَ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلاَّ عَلی رَبِّ الْعالَمینَ (164)
أَ تَأْتُونَ الذُّکْرانَ مِنَ الْعالَمینَ (165)
وَ تَذَرُونَ ما خَلَقَ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ أَزْواجِکُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عادُونَ (166)
قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یا لُوطُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجینَ (167)
قالَ إِنِّی لِعَمَلِکُمْ مِنَ الْقالینَ (168)
رَبِّ نَجِّنی وَ أَهْلی مِمَّا یَعْمَلُونَ (169)
فَنَجَّیْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعینَ (170)
إِلاَّ عَجُوزاً فِی الْغابِرینَ (171)
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرینَ (172)
وَ أَمْطَرْنا عَلَیْهِمْ مَطَراً فَساءَ مَطَرُ الْمُنْذَرینَ (173)
إِنَّ فی ذلِکَ لَآیَةً وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنینَ (174)
وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ (175)
کَذَّبَ أَصْحابُ الْأَیْکَةِ الْمُرْسَلینَ (176)
إِذْ قالَ لَهُمْ شُعَیْبٌ أَ لا تَتَّقُونَ (177)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمینٌ (178)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (179)
وَ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلاَّ عَلی رَبِّ الْعالَمینَ (180)
أَوْفُوا الْکَیْلَ وَ لا تَکُونُوا مِنَ الْمُخْسِرینَ (181)
وَ زِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقیمِ (182)
وَ لا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیاءَهُمْ وَ لا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدینَ (183)
وَ اتَّقُوا الَّذی خَلَقَکُمْ وَ الْجِبِلَّةَ الْأَوَّلینَ (184)
قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرینَ (185)
وَ ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا وَ إِنْ نَظُنُّکَ لَمِنَ الْکاذِبینَ (186)
فَأَسْقِطْ عَلَیْنا کِسَفاً مِنَ السَّماءِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقینَ (187)
قالَ رَبِّی أَعْلَمُ بِما تَعْمَلُونَ (188)
فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذابُ یَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ کانَ عَذابَ یَوْمٍ عَظیمٍ (189)
إِنَّ فی ذلِکَ لَآیَةً وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنینَ (190)
وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ (191)
وَ إِنَّهُ لَتَنْزیلُ رَبِّ الْعالَمینَ (192)
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمینُ (193)
عَلی قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنْذِرینَ (194)
بِلِسانٍ عَرَبِیٍّ مُبینٍ (195)
وَ إِنَّهُ لَفی زُبُرِ الْأَوَّلینَ (196)
أَ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُمْ آیَةً أَنْ یَعْلَمَهُ عُلَماءُ بَنی إِسْرائیلَ (197)
وَ لَوْ نَزَّلْناهُ عَلی بَعْضِ الْأَعْجَمینَ (198)
فَقَرَأَهُ عَلَیْهِمْ ما کانُوا بِهِ مُؤْمِنینَ (199)
کَذلِکَ سَلَکْناهُ فی قُلُوبِ الْمُجْرِمینَ (200)
لا یُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّی یَرَوُا الْعَذابَ الْأَلیمَ (201)
فَیَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا یَشْعُرُونَ (202)
فَیَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ (203)
أَ فَبِعَذابِنا یَسْتَعْجِلُونَ (204)
أَ فَرَأَیْتَ إِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنینَ (205)
ثُمَّ جاءَهُمْ ما کانُوا یُوعَدُونَ (206)
ما أَغْنی عَنْهُمْ ما کانُوا یُمَتَّعُونَ (207)
وَ ما أَهْلَکْنا مِنْ قَرْیَةٍ إِلاَّ لَها مُنْذِرُونَ (208)
ذِکْری وَ ما کُنَّا ظالِمینَ (209)
وَ ما تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّیاطینُ (210)
وَ ما یَنْبَغی لَهُمْ وَ ما یَسْتَطیعُونَ (211)
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ (212)
فَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَکُونَ مِنَ الْمُعَذَّبینَ (213)
وَ أَنْذِرْ عَشیرَتَکَ الْأَقْرَبینَ (214)
وَ اخْفِضْ جَناحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ (215)
فَإِنْ عَصَوْکَ فَقُلْ إِنِّی بَری‌ءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ (216)
وَ تَوَکَّلْ عَلَی الْعَزیزِ الرَّحیمِ (217)
الَّذی یَراکَ حینَ تَقُومُ (218)
وَ تَقَلُّبَکَ فِی السَّاجِدینَ (219)
إِنَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (220)
هَلْ أُنَبِّئُکُمْ عَلی مَنْ تَنَزَّلُ الشَّیاطینُ (221)
تَنَزَّلُ عَلی کُلِّ أَفَّاکٍ أَثیمٍ (222)
یُلْقُونَ السَّمْعَ وَ أَکْثَرُهُمْ کاذِبُونَ (223)
وَ الشُّعَراءُ یَتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ (224)
أَ لَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فی کُلِّ وادٍ یَهیمُونَ (225)
وَ أَنَّهُمْ یَقُولُونَ ما لا یَفْعَلُونَ (226)
إِلاَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ ذَکَرُوا اللَّهَ کَثیراً وَ انْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا وَ سَیَعْلَمُ الَّذینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ (227)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
طسم (اسراریست بین خدا و رسول) 
این قرآن آیات روشن کتاب خداست (که بر تو نازل گردید) 
ای رسول ما تو چنان در اندیشه هدایت خلقی که خواهی جان عزیزت را از غم اینکه ایمان نمی‌آورند هلاک سازی 
(غم مدار که) ما اگر بخواهیم از آسمان مشیت آیت قهری نازل گردانیم که همه به جبر گردن زیر بار ایمان فرود آرند 
(وای بر اینان که) هیچ آیت و ذکری از خدای رحمان بر آنها مجدد نیامد جز آنکه از آن اعراض کردند 
همانا این کافران آیات خدا را تکذیب کردند و به زودی حادثه هلاک آنان که به آیات حق استهزاء کردند به اینان هم خواهد رسید 
آیا در زمین بدیده عبرت نظر نکردند که ما چه انواع گوناگون از نباتات پرسود از آن برویانیدیم؟ 
در اینکار آیت (لطف و رحمت و علم و قدرت) خدا بر هوشمندان آشکار است و باز اکثر اینان به خدا ایمان نمی‌آورند 
و همانا پروردگار تو بسیار مقتدر و مهربان (بر خلق) است 
یاد آر هنگامی که خدا به موسی ندا کرد که اینک به رسالت ما به سوی قوم ستمکار روی آور 
و قوم ستمکار فرعون را بگو آیا (پس از این همه طغیان و معصیت خدا باز هم) خداترس و پرهیزکار نمی‌شوید 
موسی عرض کرد ای پروردگار از آن می‌ترسم که فرعونیان سخت مرا تکذیب کنند 
و از کفر آنها دلتنگ شوم و عقده زبانم به هدایت آنان باز نگردد پس (لطفی کن و) هارون برادرم را نیز با من به رسالت بفرست 
و بر من از این قوم قبطی گناهی است که می‌ترسم بدان گناهم قبطیان به قتل رسانند 
خدا به موسی فرمود هرگز مترس و با برادرت هارون بدین معجزات و آیات من به سوی آنان بروید که من همه جا با شما هستم و گفتار شما را می‌شنوم 
هر دو به اتفاق به جانب فرعون روید و بگوئید که ما دو رسول پروردگار جهانیم 
آمده‌ایم که طایفه بنی‌اسرائیل را با ما (از مصر به فلسطین) بفرستی (و امرشان به ما واگذاری) 
فرعون موسی را (شناخته و) گفت تو نه آن کودکی که ما پروردیم و سالها عمرت در نزد ما گذشت؟ 
و آن فعل زشت (قتل نفس) از تو سر زد و (به خدائی ما) کافر بودی؟ 
موسی در پاسخ فرعون گفت آری من چنین فعلی را مرتکب شدم (ولی نه بر عمد بلکه) در آن هنگام من (برای نجات سبطیان از ظلم قبطیان) به وادی حیرت سرگردان و از گمشدگان دیار شما بودم (و کاری به قصد نجات مظلومی کردم به قتل خطائی منتهی شد) 
و آنگاه از ترس شما گریختم تا آنکه خدای من مرا علم و حکمت عطا فرمود و از پیغمبران خود قرار داد 
و بازگو این که طایفه بنی‌اسرائیل را بنده خود کرده‌ای این هم نعمتی است که منت آن بر من می‌نهی؟ 
باز فرعون به موسی گفت رب العالمین کیست که تو رسول آن هستی؟ 
موسی جواب داد رب العالمین خدای آسمانها و زمین است و آنچه ما بین آنهاست اگر به یقین باور دارید 
فرعون عاجز از جواب به مغلطه پرداخت و روی به درباریانش کرد و گفت آیا نمی‌شنوید (که این مرد چه دعوی بی‌دلیل می‌کند) 
موسی (باز در مقام اثبات به بیان دیگر) گفت رب العالمین همان خدائیست که شما و پدران پیشین شما را از عدم بیافریده 
(باز فرعون در مقام تشنیع و تمسخر موسی برآمد و) گفت ای مردم این رسولی که به سوی شما به رسالت آمده سخت دیوانه است 
باز موسی (به تمسخر خصم اعتنا نکرده و در مقام اثبات به بیان دیگر) گفت رب العالمین همان آفریننده مشرق و مغرب و روز و شب است و هر چه بین اینها موجود است اگر شما در قدرت حق تعقل کنید 
باز فرعون (که از جواب عاجز ماند به تهدید پرداخت و) گفت اگر غیر من خدائی را بپرستی البته ترا به زندان خواهم کشید 
موسی باز به ملایمت پاسخ داد اگر هم حجت و معجزی بر صدق دعوی خود بر تو آرم؟ (بازم به زندان کشی؟ ) 
فرعون گفت آن معجزه چیست بیار اگر راست می‌گوئی؟ 
در آن موقع موسی عصای خود بیفکند که ناگاه اژدهائی عظیم پدیدار گشت 
و نیز دست از گریبان بیرون آورد که ناگاه خورشیدی تابان به چشم بینندگان آشکار گردید 
فرعون (با دیدن این دو معجز بزرگ) رو به درباریانش کرد و گفت این مرد ساحری بسیار ماهر و داناست 
که می‌خواهد بدین سحر و شعبده‌ها شما مردم مصر را از کشور خود آواره کند 
آنها به فرعون گفتند از او و برادرش مهلت خواه و از شهرها به معارضه او ساحران را جمع آورد 
تا ساحران ماهر زبردست بر دفع او همه نزدت حاضر شوند 
(این سخن را پذیرفت و) ساحران را جمع آورد آنگاه ساحران را بر حسب وعده با موسی به روز معین حاضر ساخت 
و (چون سحره را بر موسی غالب می‌دانستند) مردم شهر را گفتند چه بهتر که همه در آن روز جمع باشید تا واقعه را مشاهده کنید 
باشد که ما هم اگر ساحران غالب شدند از سحره فرعون پیروی کنیم 
و چون ساحران حضور فرعون آمدند با وی گفتند آیا اگر بر موسی غالب آئیم اجر بزرگی در مقابل این خدمت خواهیم داشت؟ 
فرعون گفت آری البته علاوه بر اجر خدمت از مقربان درگاهم نیز خواهید شد 
(چون ساحران به معارضه حاضر شدند) موسی به آنها گفت (ما پیش دستی را به دشمن دهیم) اینک شما بساط سحر خود هر چه می‌خواهید به کار اندازید 
ساحران هم چوبها و رسن و طنابهای سحر خود را بیفکندند و به عزت فرعون قسم یاد کردند که بر موسی البته غالب خواهیم شد 
در آن حال موسی عصای خود را بیفکند که ناگاه (اژدهائی عظیم شد و) همه وسائل سحرانگیزی ساحران را به کام فرو برد 
ساحران که این معجزه بدیدند (و قطعا دانستند سحر نیست) پیش موسی به سجده افتادند 
و گفتند ما به خدای عالم ایمان آوردیم 
پروردگار موسی و هارون 
فرعون به ساحران گفت چرا بی‌اجازه من ایمان به موسی آوردید همانا معلوم است که این استاد بزرگ شما است که شما را ساحری آموخته به زودی کیفر خود را خواهید دید دست و پای شما را به اختلاف (دو طرف چپ و راست) قطع می‌کنم آنگاه همه را بدار می‌کشم 
ساحران گفتند از این دار و قتل به ما هیچ زیانی نخواهد رسید چون بعد از مرگ به سوی خدا بازمی‌گردیم 
و از خدا امید آن داریم چون اول ما به او ایمان آوردیم که به لطف خویش از گناهان ما در گذرد 
و به موسی وحی کردیم که بندگان مرا شبانه (از شهر مصر) بیرون بر تا شما را (فرعونیان) تعقیب کنند (و به دریا غرق شوند) 
آنگاه فرعون (که از رفتن چندین هزار بنی‌اسرائیل از مصر اطلاع یافت ترسید و) رسول برای جمع آوری لشکر به شهرها فرستاد 
(و برای تبلیغات به آنها می‌گفتند) که همانا از طایفه بنی‌اسرائیل جز عده قلیلی باقی نیست 
و ما سپاهی بی‌شمار و از دست آنها خشمناکیم 
و نیز ما لشکری همه نیرومند و مسلح به اسلحه کاملیم 
(با وجود این همه دعوی‌ها) ما آنها را از باغهای مصفا با نهرهای آب روان از مصر بیرون کردیم (و به دریای هلاک افکندیم) 
و از گنجها و ثروتها و مقامات عالیه ریاست محروم ساختیم 
و (قوم ضعیف) بنی‌اسرائیل را وارث آن شهر و دیارها و ثروت و مقام‌ها گردانیدیم 
صبحگاهی که فرعونیان موسی و بنی‌اسرائیل را تعقیب کردند 
چون دو لشکر روبرو شدند و اصحاب موسی (بیم کرده) گفتند اینک به دست فرعونیان سخت هلاک می‌شویم 
موسی گفت هرگز مترسید که خدا با من است و مرا به حفظ از دشمن یقین راهنمائی خواهد کرد 
پس ما به موسی وحی کردیم که عصای خود را به دریای نیل آن چون زد دریا شکافت و آب هر قطعه دریا مانند کوهی بزرگ بر روی هم قرار گرفت (و راه عبور در دریا برای موسی و قومش باز شد) 
و دیگران (یعنی فرعونیان) را (از پی بنی اسرائیل) به دریا آوردیم 
آنجا موسی و کلیه همراهانش را از دریا بیرون آورده و به ساحل سلامت رسانیدیم 
آنگاه قوم دیگر همه را به دریا غرق کردیم 
همانا این هلاک فرعونیان آیت بزرگی برای عبرت و موعظه مردم بود لیکن اکثر خلق (از فرط جهل و غفلت به آیات حق) ایمان نمی آورند 
و همانا خدای تو خدای بسیار مقتدر و مهربانست 
ای رسول حکایت ابراهیم را بر امت بیان کن 
هنگامی که (برای ابطال شرک و دعوت به توحید) با پدر (یعنی عمو زیرا پدران پیغمبران همه موحدند) و با قومش گفت شما چه معبودی را می‌پرستید؟ 
جواب دادند که ما بتهائی را می‌پرستیم که ما ثابت بر پرستش آنها بوده و هستیم 
ابراهیم گفت آیا هرگاه این بتهای جماد را بخوانید سخن شما را می‌شنوند؟ 
یا به حال شما هیچ سود و زیانی توانند داشت؟ 
آنها در جواب ابراهیم گفتند ما پدران خود را بر پرستش این بتان یافته‌ایم (و هر چند جماد بی‌اثری باشند می‌پرستیم) 
ابراهیم باز به آنها گفت آیا می‌دانید که این بتهائی که شما مردم اینک می‌پرستید 
و پدران شما از قدیم می‌پرستیدند 
من با پرستش همه اینها جز خدای یکتای عالم مخالف و (با تمام بت و بتگر و بت‌پرستان جهان) دشمنم 
و می‌پرستم همان خدائی که مرا بیافرید و به لطف خود به راه راستم هدایت می‌فرماید 
همان خدائی که چون گرسنه شوم به کرم خود مرا غذا می‌دهد و چون تشنه شوم سیراب می‌گرداند 
همان خدائی که چون بیمار شوم مرا شفا می‌دهد 
همان خدائی که مرا (از حیات چند روزه دنیا) می‌میراند و سپس به حیات ابدی آخرت زنده می‌گرداند 
همان خدائی که چشم امید دارم که روز جزا گناهم را بیامرزد 
آنگاه ابراهیم رو بدرگاه خدا کرده عرض کرد بارالها مرا (بر این مشرکان) فرمانروائی ده و به (رسل و) بندگان صالح خود ملحق ساز 
و نامم بر زبان اقوام آتیه نیکو و سخنم دلپذیر گردان 
و مرا از وارثان بهشت پرنعمت قرار ده 
و از پدرم (یعنی عمویم) به لطف خود درگذر و او را هدایت فرما که وی سخت از گمراهانست 
و بار پروردگارا روزی که خلق را از قبرها برانگیزی در آن روز مرا رسوا و هلاک مگردان 
آن روزی که مال و فرزندان هیچ به حال انسان سود نبخشد 
و تنها آن کس سود برد که با دل با اخلاص پاک از شرک و ریب و ریا به درگاه خدا آید 
و آن روز بهشت را به اهل تقوی نزدیک سازند 
و دوزخ را بر گمراهان پدیدار گردانند 
و آن روز به کافران گفته شود بتهائی که پرستش می کردید به کجا شدند 
آنان را که خدا را رها کرده و به جای او به خدائی برگرفتید آیا می‌توانند به شما اینک یاری کرده یا از جانب شما دفاع کنند (هرگز کاری از غیر خدا برنیاید) 
در آن حال کافران و معبودان باطلشان هم برو در آتش دوزخ افتند 
و با تمام سپاه شیطان به جهنم درآیند 
و در دوزخ به مجادله و خصومت با یکدیگر گویند 
به خدا قسم که ما در گمراهی بسیار آشکاری بودیم 
که ما شما را مانند خدای عالمیان پرستش می‌کردیم 
و ما را گمراه نکردند جز قوم تبه‌کار (و مدعیان باطل خودپرست) بداندیش 
که در این روز سخت نه شفیعی داریم 
و نه یک دوستی که از ما حمایتی کند 
ای کاش که بار دیگر به دنیا باز می‌گشتیم تا به خدای یگانه ایمان می‌آوردیم (و از این مدعیان باطل و بت و بتگرهای بداندیش بیزاری می‌جستیم) 
همانا در این (ندامت گمراهان) آیت و عبرت دیگران است ولیک اکثر مردم باز ایمان نمی‌آورند 
و همانا خدای تو خدای بسیار مقتدر و مهربانست 
قوم نوح هم کافر شده و پیغمبران خدا را تکذیب کردند 
هنگامی که (مهربان) برادرشان نوح آنها را گفت آیا هنوز خداترس و متقی نمی‌شوید؟ و از کفر و عصیان عراض نمی‌کنید؟ 
من برای شما بسیار رسول امین و خیرخواهی مشفق هستم 
پند مرا بشنوید و از خدا بترسید و راه طاعت وی پیش گیرید 
و من اجری از شما برای رسالت نمی‌خواهم و چشم پاداش جز به خدای عالم ندارم 
پند بی غرض مرا بشنوید و از خدا بترسید و راه طاعت وی پیش گیرید 
قوم نوح از کبر و خودپرستی پاسخ دادند که ما چگونه به تو ایمان آوریم در صورتی که پیروانت معدودی مردم خوار و فرومایه‌اند 
نوح گفت مرا چکار که افعال و احوال پیروانم را بدانم (که از طبقه عالی یا دانی است) 
اگر شعور و معرفتی دارید بدانید که حساب کار آنها بر کسی جز خدا نخواهد بود 
و مرا نرسد که مؤمنان به حق را (هر چند فقیر باشند) از خود برانم 
من جز آنکه مردم را اندرز کنم و از خدا بترسانم (و از ثواب و عقاب اعمالشان آگاه گردانم) وظیفه‌ای ندارم 
باز قوم نوح (به سرکشی و لجاجت برخاستند و) گفتند اگر ترک این سخنان نگوئی ترا سخت سنگسار می‌کنیم 
نوح گفت پروردگارا، قوم سخت مرا تکذیب کردند 
بارالها بین من و قوم حکم فرما و به ما گشایشی عطا کن و من و مؤمنانی که با من همراهند از شر قوم نجات ده 
ما هم دعای نوح را اجابت کردیم و او را با همه آنان که در آن کشتی نجات درآمدند به ساحل سلامت رساندیم 
و باقی آن قوم سرکش همه را به دریا غرق کردیم 
همانا در نجات مؤمنان و هلاک کافران قوم نوح آیت عبرتی است و لیکن باز هم اکثر مردم ایمان نمی آورند 
و همانا خدای تو خدای بسیار مقتدر و مهربانست 
قوم عاد نیز رسولان خدا را تکذیب کردند 
هنگامی که رسول آنها هود با مهر برادری به آنها گفت آیا (با آنکه هلاک اهل کفر و عصیان پیش از خود را دیدید) هنوز متقی و خداترس نمی‌شوید؟ 
من برای شما بسیار پیغمبری خیرخواه و امینم 
(پند من بشنوید و) از خدا بترسید و راه اطاعت وی پیش گیرید 
و من از شما اجری برای رسالت نمی‌خواهم و چشم پاداش جز به خدای عالم ندارم 
آیا بنا می‌کنید بهر سرزمین مرتفع عمارت و کاخ برای آنکه به بازی عالم سرگرم شوید؟ (و از یاد خدا غافل مانید؟ ) 
و عمارتهای محکم بنا می‌کنید به امید آنکه در آن عمارات (مرگ به شما دست نیابد و) عمر ابد کنید؟ 
و چون به ظلم و بیداد خلق دست گشائید کمال قساوت و خشم کار بندید 
از خدا بترسید و مرا (که رسول حقم) اطاعت کنید 
بترسید از آن خدائی که شما را به آنچه خود می‌داند مدد و قوت بخشید 
مدد بخشید به خلق چهارپایان و فرزندان (برای شما تا بر اسب با جوانان و خویشان خود برنشینید و نیرومند گردید) 
و نیز مدد بخشید به شما به ایجاد باغها و چشمه‌های آب (که در آن تفریح کنید) 
(باری از خدا بترسید و ترک عصیان او کنید که) همانا من از عذاب روز بزرگ قیامت بر شما می‌ترسم 
قوم نادان پس از این مواعظ در پاسخ هود ع گفتند تو این همه وعظ و نصیحت کنی یا هیچ نکنی به حال ما یکسانست 
این (مسئله حیات و موت) کار طبیعت و خوی جهان و سرنوشت همه پیشینیانست 
و ما پس از مرگ دیگر زنده نمی‌شویم و هرگز (قیامت و ثواب و) عقابی نخواهیم داشت 
(الغرض) رسول حق را تکذیب کردند ما هم آنان را هلاک گردانیدیم و بیشتر آنها ایمان به خدا نیاوردند 
و همانا خدای تو بسیار مقتدر و مهربانست 
قوم ثمود نیز رسول خدای را تکذیب کردند 
هنگامی که پیغمبر (و برادر مهربان) آنها صالح به ایشان گفت آیا باز هم متقی و خداترس نمی‌شوید؟ 
من برای شما پیغمبر بسیار امین و خیر خواهم 
(پند من بشنوید و) از خدا بترسید و راه طاعت پیش گیرید 
من اجری از شما برای رسالت نمی‌خواهم و چشم پاداش جز به خدای عالم ندارم 
آیا (تصور می‌کنید که) تا ابد ایمن از مرگ در این ناز و نعمت دنیا خواهید ماند؟ 
(گمان دارید) در این باغهای با صفا و چشمه‌های آب گوارا و مزارع کشتزار و نخل و آن شکوفه‌های زیبایش (همیشه زنده‌اید) 
و خیال می‌کنید دائم در این عماراتی که در کوهستان (و ییلاقات) با کمال دقت بناکرده‌اید به آسایش تعیش می‌کنید؟ 
(البته چنین نیست و مرگ شما را در پیش است) پس پند من بشنوید و از خدا بترسید و راه طاعت پیش گیرید 
خداترس باشید و مرا که رسول اویم اطاعت کنید 
و از رفتار رؤسای مسرف و ستمگر پیروی نکنید 
که آن مردم در زمین همه گونه فساد می‌کنند و هیچگونه به اصلاح حال خلق نمی‌پردازند 
قوم صالح گفتند به یقین تو را سحر کرده‌اند (که دعوی نبوت می‌کنی) 
و (گرنه) تو هم مثل ما بشری بیش نیستی اگر راست می‌گوئی (و پیغمبر خدائی) معجزی بیاور 
صالح (که از او تقاضای معجزه کردند) گفت این ناقه (معجزه من) است آب نهر را روزی ناقه بنوشد و روزی شما بنوشید (و روز نوبت ناقه شما به جای آب از شیر ناقه بهره‌مند شوید) 
و هرگز سوء قصدی بر ناقه مکنید که (اگر ناقه را کشتید) به روز سخت عذاب گرفتار خواهید شد 
قوم صالح (سخن نشنیدند و) ناقه را پی کردند و صبحگاه از کار خود پشیمان شدند 
آنگاه به عذاب موعود گرفتار شدند (و هلاک گردیدند) همانا در هلاک این قوم آیت عبرت برای دیگران بود و (لیکن) اکثر مردم باز ایمان به خدا نیاوردند 
و همانا خدای تو بسیار مقتدر و مهربانست 
قوم لوط نیز پیغمبران خود را تکذیب کردند 
هنگامی که پیغمبر مهربان آنها لوط (در مقام نصیحت) گفت آیا (با آنکه شما هلاکت اهل کفر و عصیان پیشین را به چشم خود دیدید باز هم) خدا ترس و پرهیزکار نمی‌شوید؟ 
(پند من بشنوید که) من برای شما پیغمبری بسیار امین و خیرخواهم 
از خدا بترسید و راه طاعت وی پیش گیرید 
و من از شما اجری برای رسالت خود نمی خواهم و چشم پاداش جز به خدای عالم ندارم 
آیا عمل زشت منکر را با مردان انجام می‌دهید؟ 
و زنان را که خدا همسر شما (و برای تمتع و مقاربت) آفریده رها می‌کنید آری شما بسیار مردم متعدی نابکاری هستید 
قوم در جواب لوط گفتند اگر از این پس دست از این نهی و منع برنداری ترا از شهر بیرون خواهیم کرد 
لوط باز گفت من خود (هم اگر منع شما نتوانم) دشمن این کار زشت شما (و بیزار از آن) خواهم بود 
(آنگاه در دعا به خدا روی آورد که) بارالها من و اهل بیتم را از عقاب این عمل زشت قوم نجات بخش 
ما هم (دعای او را به اجابت رسانیدیم و) او را با همه اهل بیتش نجات دادیم 
جز پیرزنی که در اهل عذاب باقی ماند (و به کیفر کفر با قوم هلاک گردید) 
آنگاه جز اهل بیت لوط همه را به خاک هلاک نشانیدیم 
و آنها را به سنگباران عذاب که باران بسیار سختی بر سر بدکارانست هلاک ساختیم 
و در این هلاک قوم لوط نیز آیت عبرت بزرگی برای دیگران بود (لیکن) اکثر مردم باز ایمان به خدا نیاوردند 
و همانا خدای تو بسیار مقتدر و مهربانست 
باز اصحاب ایکه (یعنی امت شعیب) هم پیغمبران خود را تکذیب کردند 
هنگامی که رسولشان شعیب (در مقام نصیحت) به آنها گفت آیا شما (با آنکه هلاک اهل شقاوت را به چشم دیدید باز هم) خداترس و پرهیزکار نخواهید شد؟ 
پند من بشنوید که من برای شما رسولی بسیار امین و خیرخواهم 
از خدا بترسید و راه طاعت وی پیش گیرید 
و من از شما هرگز اجر رسالت نمی‌خواهم و جز از خدای عالم به کسی چشم پاداش ندارم 
ای مردم (آنچه می فروشید) سنگ تمام بدهید و از کم‌فروشی (و گران‌فروشی که آنهم نوعی کم‌فروشی است) کناره گیرید 
اجناس را با میزان صحیح (و ترازوی درست) بسنجید 
و آنچه به مردم می‌فروشید (تمام بدهید) از وزن و پیمان کم نگذارید و در زمین به ظلم و فسادکاری بر نخیزید 
و از خدائی که شما و همه طبایع پیشینیان را آفریده بترسید (و خلاف امر او مکنید) 
قوم شعیب پاسخ او گفتند ترا بی‌شک به سحر و شعبده مفتون کرده‌اند 
و تو جز آنکه بشری هستی مانند ما هیچگونه مزیتی بر دیگران نداری و ما تو را (در دعوت نبوت) دروغگو می‌پنداریم 
اگر راست می‌گوئی (و پیغمبر خدائی) قطعه‌ای از آسمان را بر سر ما فرود آور (تا تصدیق تو کنیم) 
شعیب گفت خدا بهتر بر (صدق دعوی من و) کذب قول و زشتی افعال شما آگاهست 
باز او را تکذیب کردند و به عذاب سخت روز سایه بان (یعنی روزی که مردم از شدت گرما به سایه‌بانی پناه می بردند و باز از گرمی هلاک می‌شدند) گرفتار کردیم که عذاب آن روز بسیار سخت بود 
و دراین هلاک قوم شعیب نیز آیت بزرگی برای دیگران بود و لیکن اکثر مردم باز ایمان نیاوردند 
و همانا خدای تو بسیار مقتدر و مهربانست 
و این قرآن به حقیقت از جانب خدا نازل شده 
جبرئیل روح‌الامین (فرشته بزرگ خدا) نازل گردانید 
و آن را بر قلب تو فرود آورده تا به حکمت و اندرزهای آن خلق را متذکر ساخته و از عقاب خدا بترسانی 
(و به راه خدا مردم را) به زبان عربی فصیح (هدایت کنی) 
و ذکر عظمت این قرآن در کتب انبیاء پیشین مسطور است 
آیا این خود آیت و برهان روشنی بر کافران نیست که علماء بنی‌اسرائیل از کتب انبیاء سلف بر این قرآن آگاهند؟ 
و اگر ما این کتاب عربی را بر بعض مردم عجم نازل می‌گردانیدیم 
و رسول به زبان تازی بر عجم‌ها قرائت می‌کرد آنان ایمان نمی‌آوردند (به این عذر که قرآن چون به زبان ما نیست ما فهم آن نکرده و اعجاز آنرا درک نمی‌کنیم اما شما قوم عرب با چه عذر ایمان نمی‌آورید) 
ما این قرآن را چنین در دل تبه‌کاران گذراندیم (و بر آنها به این کتاب اتمام حجت کردیم) 
که تا مشاهده عذاب دردناک نکنند به این قرآن ایمان نمی‌آورند 
پس به ناگاه وقت عذاب و ساعت قیامت که سخت از آن غافل بودند به آنها فرا رسد 
و آن کافران از شدت عقوبت (التماس کنند و) گویند آیا بر ما مهلتی منظور می‌شود؟ (تا زمانی از عذاب بیاسائیم) 
آیا (اکنون که هنگام عذابشان نیست از تمسخر) انتقام ما را به تعجیل می‌طلبند 
ای رسول ما، چه خواهی دید اگر ما چند سالی آنها (یعنی بنی‌امیه و هر ظالمی) را در دنیا متنعم سازیم 
سپس به عذابی که بر آنان وعده شده یکسر هلاک شوند 
و بهره‌ای که از مال دنیا داشتند هیچ آنها را از عذاب نرهاند 
و ما اهل هیچ دیاری را تا رسولی به هدایت و اتمام حجت بر آنها نفرستادیم هلاک نکردیم 
این (هلاک بدان) پند و موعظه است (برای خوبان) و ما هرگز به کسی ستم نکردیم 
این قرآن را شیاطین نیاوردند (بلکه جبرئیل امین فرشته خدا نازل ساخته) 
و نه هرگز اینگونه سخنان از شیاطین شایسته است و نه قدرت بر نزول آن دارند 
که البته آنها از استماع وحی الهی معزولند (و از درک اسرار غیبی محروم) 
پس تو ای رسول جز خدای یکتا احدی را معبود مخوان و گرنه از اهل عذاب خواهی شد 
نخست خویشان نزدیک را (از خدا) بترسان 
آنگاه پر و بال مرحمت بر تمام پیروان با ایمانت به تواضع بگستران 
و هرگاه قوم فرمانت را مخالفت کردند به آنها بگو من خود از کردار بد شما بیزارم 
و توکل بر آن خدای مقتدر مهربان کن 
آن خدائی که چون (از شوقش به نماز) برخیزی تو را می‌نگرد (و حال ترا مشاهده می کند) 
و به انتقال تو در اهل سجود (و به دوران تحولت از اصلاب شامخه به ارحام مطهره) به همه آگاهست 
که او خدای شنوا و دانا به گفتار و کردار خلق است 
بگو به کافران که می‌خواهید من شما را آگاه سازم که شیاطین بر چه کسان نازل می‌شوند 
شیاطین بر هر شخص بسیار دروغگوی بدکار نازل می‌شوند 
گوش فرامی‌دهند (تا حرف مؤمنان و قوای قدسی را ربوده و به اتباع خود برسانند) و اکثر دروغ می‌گویند (و اندک راست آنها هم برای شبهه کاری و فساد و فتنه انگیزیست) 
و شاعران (یاوه سرای کفار مانند عالمان بی‌عمل و مدعیان باطل) را مردم جاهل گمراه پیروی کنند 
آیا ننگری که آنها خود به هر وادی حیرت سرگشته‌اند 
و آنها بسیار سخنان می‌گویند که یکی را عمل نمی‌کنند 
مگر آن شاعران که اهل ایمان و نیکوکار بوده و یاد خدا بسیار کردند و برای انتقام از هجوی و ستمی که در حق آنها (و سایر مؤمنان) شده (به نظم سخن و طبع شعر) از حق یاری خواستند (و به شمشیر زبان با دشمنان دین جهاد کردند آنان را مؤمنان

تلاوت سوره ی شعرا و نمل و قصص در شب جمعه

متن

هر که هر سه طسین را در شب جمعه بخواند از دوستان خدا باشد و در امان و اطاعت حق تعالی باشد و فقر و تنگدستی در دنیا به او نرسد و در آخرت خدا در بهشت آنقدر به او غعطا کند که او راضی گردد و ضیارت از رضا به او کرامت فرماود و صد زن از حوریان بهشت به او تزویج نماید

تلاوت سوره ی شمس

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها (1)
وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها (2)
وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها (3)
وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشاها (4)
وَ السَّماءِ وَ ما بَناها (5)
وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها (6)
وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها (7)
فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها (8)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها (9)
وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها (10)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها (11)
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها (12)
فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْیاها (13)
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها (14)
وَ لا یَخافُ عُقْباها (15)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
قسم به آفتاب و تابش آن هنگام رفعتش 
قسم به ماه که پیرو آفتاب تابان است (شاید یک معنی آفتاب و ماه نبی و ولی منظور است که چون خورشید و ماه عالم را روشن ساختند و خلق را از شب تار جهل و ضلالت نجات دادند) 
و قسم به روز هنگامی که جهان را روشن سازد 
و به شب وقتی که عالم را در پرده سیاهی کشد 
و قسم به آسمان بلند و آن که این کاخ رفیع را بنا کرد 
و به زمین و آنکه آن را بگسترد 
و قسم به نفس (ناطقه انسان) و آنکه او را نیکو (به حد کمال) بیافرید 
و به او شر و خیر او را الهام کرد 
(قسم به این آیات الهی) که هر کس نفس ناطقه خود را از گناه و بدکاری پاک و منزه سازد به یقین (در دو عالم) رستگار خواهد بود 
و هر که او را به کفر و گناه پلید گرداند البته (در دو جهان) زیانکار خواهد گشت 
طایفه ثمود از غرور و سرکشی پیغمبر خود صالح را تکذیب کردند 
هنگامی که شقی‌ترینشان (قدار بن سالف) برانگیخته شد (تا ناقه صالح را پی کند) 
و رسول خدا صالح به او گفت این ناقه آیت خداست از خدا بترسید و آن را سیراب گردانید (تا از شیرش به امر حق همه برخوردار شوید) 
آن قوم رسول را تکذیب و ناقه او را پی کردند خدا هم آنان را به کیفر ظالم و گناهشان هلاک ساخت و شهرشان را با خاک یکسان نمود 
و هیچ باک از هلاک آنها نداشت (یا آنها هیچ از عاقبت بد گناه خود نترسیدند

تلاوت سوره ی ص

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
ص وَ الْقُرْآنِ ذِی الذِّکْرِ (1)
بَلِ الَّذینَ کَفَرُوا فی عِزَّةٍ وَ شِقاقٍ (2)
کَمْ أَهْلَکْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ فَنادَوْا وَ لاتَ حینَ مَناصٍ (3)
وَ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ وَ قالَ الْکافِرُونَ هذا ساحِرٌ کَذَّابٌ (4)
أَ جَعَلَ الْآلِهَةَ إِلهاً واحِداً إِنَّ هذا لَشَیْ‌ءٌ عُجابٌ (5)
وَ انْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَ اصْبِرُوا عَلی آلِهَتِکُمْ إِنَّ هذا لَشَیْ‌ءٌ یُرادُ (6)
ما سَمِعْنا بِهذا فِی الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هذا إِلاَّ اخْتِلاقٌ (7)
أَ أُنْزِلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ مِنْ بَیْنِنا بَلْ هُمْ فی شَکٍّ مِنْ ذِکْری بَلْ لَمَّا یَذُوقُوا عَذابِ (8)
أَمْ عِنْدَهُمْ خَزائِنُ رَحْمَةِ رَبِّکَ الْعَزیزِ الْوَهَّابِ (9)
أَمْ لَهُمْ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَیْنَهُما فَلْیَرْتَقُوا فِی الْأَسْبابِ (10)
جُنْدٌ ما هُنالِکَ مَهْزُومٌ مِنَ الْأَحْزابِ (11)
کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عادٌ وَ فِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتادِ (12)
وَ ثَمُودُ وَ قَوْمُ لُوطٍ وَ أَصْحابُ الْأَیْکَةِ أُولئِکَ الْأَحْزابُ (13)
إِنْ کُلٌّ إِلاَّ کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقابِ (14)
وَ ما یَنْظُرُ هؤُلاءِ إِلاَّ صَیْحَةً واحِدَةً ما لَها مِنْ فَواقٍ (15)
وَ قالُوا رَبَّنا عَجِّلْ لَنا قِطَّنا قَبْلَ یَوْمِ الْحِسابِ (16)
اصْبِرْ عَلی ما یَقُولُونَ وَ اذْکُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ (17)
إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِشْراقِ (18)
وَ الطَّیْرَ مَحْشُورَةً کُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ (19)
وَ شَدَدْنا مُلْکَهُ وَ آتَیْناهُ الْحِکْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ (20)
وَ هَلْ أَتاکَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرابَ (21)
إِذْ دَخَلُوا عَلی داوُدَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قالُوا لا تَخَفْ خَصْمانِ بَغی بَعْضُنا عَلی بَعْضٍ فَاحْکُمْ بَیْنَنا بِالْحَقِّ وَ لا تُشْطِطْ وَ اهْدِنا إِلی سَواءِ الصِّراطِ (22)
إِنَّ هذا أَخی لَهُ تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ نَعْجَةً وَ لِیَ نَعْجَةٌ واحِدَةٌ فَقالَ أَکْفِلْنیها وَ عَزَّنی فِی الْخِطابِ (23)
قالَ لَقَدْ ظَلَمَکَ بِسُؤالِ نَعْجَتِکَ إِلی نِعاجِهِ وَ إِنَّ کَثیراً مِنَ الْخُلَطاءِ لَیَبْغی بَعْضُهُمْ عَلی بَعْضٍ إِلاَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ قَلیلٌ ما هُمْ وَ ظَنَّ داوُدُ أَنَّما فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ راکِعاً وَ أَنابَ (24)
فَغَفَرْنا لَهُ ذلِکَ وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفی وَ حُسْنَ مَآبٍ (25)
یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلیفَةً فِی الْأَرْضِ فَاحْکُمْ بَیْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الْهَوی فَیُضِلَّکَ عَنْ سَبیلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذینَ یَضِلُّونَ عَنْ سَبیلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَدیدٌ بِما نَسُوا یَوْمَ الْحِسابِ (26)
وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما باطِلاً ذلِکَ ظَنُّ الَّذینَ کَفَرُوا فَوَیْلٌ لِلَّذینَ کَفَرُوا مِنَ النَّارِ (27)
أَمْ نَجْعَلُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ کَالْمُفْسِدینَ فِی الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقینَ کَالْفُجَّارِ (28)
کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ مُبارَکٌ لِیَدَّبَّرُوا آیاتِهِ وَ لِیَتَذَکَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ (29)
وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَیْمانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ (30)
إِذْ عُرِضَ عَلَیْهِ بِالْعَشِیِّ الصَّافِناتُ الْجِیادُ (31)
فَقالَ إِنِّی أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَیْرِ عَنْ ذِکْرِ رَبِّی حَتَّی تَوارَتْ بِالْحِجابِ (32)
رُدُّوها عَلَیَّ فَطَفِقَ مَسْحاً بِالسُّوقِ وَ الْأَعْناقِ (33)
وَ لَقَدْ فَتَنَّا سُلَیْمانَ وَ أَلْقَیْنا عَلی کُرْسِیِّهِ جَسَداً ثُمَّ أَنابَ (34)
قالَ رَبِّ اغْفِرْ لی وَ هَبْ لی مُلْکاً لا یَنْبَغی لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدی إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ (35)
فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّیحَ تَجْری بِأَمْرِهِ رُخاءً حَیْثُ أَصابَ (36)
وَ الشَّیاطینَ کُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ (37)
وَ آخَرینَ مُقَرَّنینَ فِی الْأَصْفادِ (38)
هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِکْ بِغَیْرِ حِسابٍ (39)
وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفی وَ حُسْنَ مَآبٍ (40)
وَ اذْکُرْ عَبْدَنا أَیُّوبَ إِذْ نادی رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الشَّیْطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ (41)
ارْکُضْ بِرِجْلِکَ هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَرابٌ (42)
وَ وَهَبْنا لَهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَ ذِکْری لِأُولِی الْأَلْبابِ (43)
وَ خُذْ بِیَدِکَ ضِغْثاً فَاضْرِبْ بِهِ وَ لا تَحْنَثْ إِنَّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ (44)
وَ اذْکُرْ عِبادَنا إِبْراهیمَ وَ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ أُولِی الْأَیْدی وَ الْأَبْصارِ (45)
إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ ذِکْرَی الدَّارِ (46)
وَ إِنَّهُمْ عِنْدَنا لَمِنَ الْمُصْطَفَیْنَ الْأَخْیارِ (47)
وَ اذْکُرْ إِسْماعیلَ وَ الْیَسَعَ وَ ذَا الْکِفْلِ وَ کُلٌّ مِنَ الْأَخْیارِ (48)
هذا ذِکْرٌ وَ إِنَّ لِلْمُتَّقینَ لَحُسْنَ مَآبٍ (49)
جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوابُ (50)
مُتَّکِئینَ فیها یَدْعُونَ فیها بِفاکِهَةٍ کَثیرَةٍ وَ شَرابٍ (51)
وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ أَتْرابٌ (52)
هذا ما تُوعَدُونَ لِیَوْمِ الْحِسابِ (53)
إِنَّ هذا لَرِزْقُنا ما لَهُ مِنْ نَفادٍ (54)
هذا وَ إِنَّ لِلطَّاغینَ لَشَرَّ مَآبٍ (55)
جَهَنَّمَ یَصْلَوْنَها فَبِئْسَ الْمِهادُ (56)
هذا فَلْیَذُوقُوهُ حَمیمٌ وَ غَسَّاقٌ (57)
وَ آخَرُ مِنْ شَکْلِهِ أَزْواجٌ (58)
هذا فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَکُمْ لا مَرْحَباً بِهِمْ إِنَّهُمْ صالُوا النَّارِ (59)
قالُوا بَلْ أَنْتُمْ لا مَرْحَباً بِکُمْ أَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنا فَبِئْسَ الْقَرارُ (60)
قالُوا رَبَّنا مَنْ قَدَّمَ لَنا هذا فَزِدْهُ عَذاباً ضِعْفاً فِی النَّارِ (61)
وَ قالُوا ما لَنا لا نَری رِجالاً کُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرارِ (62)
أَتَّخَذْناهُمْ سِخْرِیًّا أَمْ زاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصارُ (63)
إِنَّ ذلِکَ لَحَقٌّ تَخاصُمُ أَهْلِ النَّارِ (64)
قُلْ إِنَّما أَنَا مُنْذِرٌ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلاَّ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ (65)
رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَیْنَهُمَا الْعَزیزُ الْغَفَّارُ (66)
قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظیمٌ (67)
أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ (68)
ما کانَ لِیَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلی إِذْ یَخْتَصِمُونَ (69)
إِنْ یُوحی إِلَیَّ إِلاَّ أَنَّما أَنَا نَذیرٌ مُبینٌ (70)
إِذْ قالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنِّی خالِقٌ بَشَراً مِنْ طینٍ (71)
فَإِذا سَوَّیْتُهُ وَ نَفَخْتُ فیهِ مِنْ رُوحی فَقَعُوا لَهُ ساجِدینَ (72)
فَسَجَدَ الْمَلائِکَةُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ (73)
إِلاَّ إِبْلیسَ اسْتَکْبَرَ وَ کانَ مِنَ الْکافِرینَ (74)
قالَ یا إِبْلیسُ ما مَنَعَکَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِیَدَیَّ أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالینَ (75)
قالَ أَنَا خَیْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنی مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طینٍ (76)
قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّکَ رَجیمٌ (77)
وَ إِنَّ عَلَیْکَ لَعْنَتی إِلی یَوْمِ الدِّینِ (78)
قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنی إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ (79)
قالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرینَ (80)
إِلی یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (81)
قالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعینَ (82)
إِلاَّ عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصینَ (83)
قالَ فَالْحَقُّ وَ الْحَقَّ أَقُولُ (84)
لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْکَ وَ مِمَّنْ تَبِعَکَ مِنْهُمْ أَجْمَعینَ (85)
قُلْ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُتَکَلِّفینَ (86)
إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِکْرٌ لِلْعالَمینَ (87)
وَ لَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حینٍ (88)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
ص رمز خدا و رسولست یا اشاره است به صمد و صانع و صادق از اسماء الهی یا به صفی و مصطفی که القاب پیغمبر است قسم به قرآن صاحب مقام ذکر و عزت و شرافت و پندآموز عالمیان 
که محمد ص رسول حق و قرآن بزرگ معجز اوست لیکن کافران که منکر اویند در مقام غرور و سرکشی و عداوت حق هستند 
باری بترسند که ما پیش از اینها طوایف بسیاری را بهلاکت رسانیدیم و آن هنگام قهر و عذاب فریادها کردند و هیچ راه نجاتی بر آنها نبود 
و مشرکان مکه تعجب کردند که رسولی از همان نژاد عرب برای تذکر و پند آنان آمد و آن کافران بجای آنکه ایمان آرند گفتند او ساحری دروغگوست 
آیا او چندین خدای ما را منحصر به یک خدا کرده؟ و به معبود یگانه دعوت می‌کند؟ این بسیار تعجب‌آور و حیرت‌انگیز است؟ 
و گروهی از سران قوم چنین رأی دادند که باید طریقه خود را ادامه دهید و در پرستش خدایان خود همین بتان ثابت قدم باشید این کاریست که مراد همه است یا این قیام پیغمبر بر محو و نابود ساختن بتان از پیش‌آمدهای بد روزگار است که باید با آن مقاومت کنیم 
این را که دعوی محمد است در توحید و یگانگی خدا در آخرین ملت هم که ملت مسیح است نشنیده‌ایم زیرا ملت عیسی نیز به سه خدا و اقانیم سه گانه معتقد است و این دعوی محمد ص جز بافندگی و دروغ چیز دیگری نیست 
آیا میان همه ما بزرگان عرب قرآن مخصوصا بر او فرود آمد؟ در صورتیکه او هیچ امتیازی بر ما نداشت بلکه این کافران از وحی قرآن در شک و ریبند بلکه هنوز عذاب قهر حق را نچشیده‌اند که دست از کفر بر نمی‌دارند 
ای رسول آیا گنجهای رحمت خدای تو که در کمال اقتدار و بخشندگی است نزد این مردم است؟ تا مقام رسالت را بهر که خواهند بخشند؟ 
آیا سلطنت آسمانها و زمین و هر چه بین آنهاست با این کافرانست پس اگر چنین است بهر سبب که می‌توانند بر آسمانها بالا روند 
ای رسول ما، دل خوش دار که این نالایق سپاه کفر بدخواه اسلام از احزاب مغلوب و نابودشدنی است 
پیش از این مشرکان هم قوم نوح و طایفه عاد قوم هود و فرعون و فرعونیان صاحب قدرت نیز تکذیب پیغمبران خدا کردند 
و طایفه ثمود امت صالح و قوم لوط و اصحاب ایکه امت شعیب این اقوام هم احزاب و لشکرهای بسیار بر علیه انبیاء بودند و همه هلاک شدند 
و آنان بجز تکذیب انبیاء فکری و عملی نداشتند بدینجهت عقاب ما بر آنها حتم و واجب گردید 
و این مردم جز یک صیحه آسمانی که بر هلاکشان ندا کند انتظاری ندارند و دیگر ابدا به دنیا باز نمی‌گردند 
و کافران به تمسخر گفتند ای خدا حساب نامه اعمال ما را تعجیل کن و پیش از روز حساب انداز 
ای رسول ما، اکنون تو بر سخنان طعن و سخریه آنها صبر کن که روزی به کیفر خود می‌رسند و از بنده ما داود یاد کن که در اجرای امر ما بسیار نیرومند بود از احدی اندیشه نداشت و دایم به درگاه ما توبه و انابه می‌کرد 
و ما کوه‌ها را با او مسخر کردیم تا شب و روز خدا را تسبیح و ستایش کنند 
و مرغان را مسخر نغمه خوش او کردیم که نزد او مجتمع گردند و همه به دربارش از هر جانب بازآیند و در ستایش خدا با او هم‌آهنگ شوند 
و در ملک و شاهی او را نیرومند ساختیم و به او قوه درک حقایق و تمیز حق از باطل عطا کردیم 
و ای رسول آیا حکایت آن دو فرشته به صورت خصم به تو رسیده است که از بالای غرفه عبادتگاه داود بی‌اجازه بر او وارد شدند 
هنگامی که داخل شدند در محراب، داود سخت هراسان شد که مبادا دشمن باشند آنان بدو گفتند مترس ما دو تن خصم یکدیگریم که بر هم ستم کرده‌ایم و به حکومت پیش تو آمده‌ایم میان ما به حق حکم کن و با هیچیک جور و طرفداری مکن و ما را به راه راست دلالت فرما 
این برادر من نود و نه رأس میش داراست و من یک میش این یک را هم گفته به من واگذار و با من به قهر و غلبه و تهدید آمیز خطاب کرده 
داود گفت البته به حکم حق بر تو ظلم کرده که خواسته است یک میش ترا به نود و نه میش خود اضافه کند و بسیار معاشران و شریکان در حق یکدیگر ظلم و تعدی می‌کنند مگر آنان که اهل ایمان و عمل صالح هستند که آنها هم بسیار کمند پس از این قضاوت بی‌تامل و سریع داود دانست که ما او را سخت امتحان کرده‌ایم در آن حال پشیمان و تائب شد و از خدا عفو و آمرزش طلبید و با تواضع و فروتنی به درگاه خدا بازگشت 
خدا هم از آن کرده عفو کرد و از او درگذشت و او نزد ما بسیار مقرب و نیکو منزلت است مفسرین عامه گویند داود به زن اوریا که بسیار زیبا بود تمایل داشت و این از او ترک اولائی بود فرشتگان به صورت دو بشر به محاکمه نزدش آمدند و او را متنبه ساختند و پشیمان گردید، اما حضرت امیر ع فرمود هر کس به داود یا زن اوریا حوالتی دهد من او را دو حد می‌زنم یکی برای نبوت و یکی برای اسلام و اما ترک اولای داود در اخبار امامیه این بود که در قضیه‌ای پیش از تقاضای بینه و شاهد حکم کرد 
ای داود ما تو را در روی زمین مقام خلافت دادیم تا میان خلق خدا به حق حکم کنی و هرگز هوای نفس را پیروی نکنی که تو را از راه خدا گمراه سازد و آنان که از راه خدا گمراه شوند چون روز حساب و قیامت را فراموش کرده‌اند به عذاب سخت معذب خواهند شد 
ما آسمان و زمین و هر چه بین آنهاست بازیچه و باطل خلق نکرده‌ایم این گمان کافرانست وای بر کافران از عذاب سخت آتش دوزخ 
آیا ما آنان را که به خدا ایمان آورده و به اعمال نیکو پرداختند مانند مردم بی‌ایمان مفسد در زمین قرار می‌دهیم؟ یا مردان با تقوی و خداترس را مانند فاسقان بدکار جزا خواهیم داد؟ هرگز چنین نیست و مردم برای همین بازیچه دو روز دنیا و مرگ و فنا خلق نشده‌اند بلکه خلقت از روی حکمت و برای جهان ابدیست و آنجا محققا بد و خوب یکسان نیستند بلکه بدان دوزخی و خوبان بهشتی خواهند بود 
این قرآن بزرگ کتابی مبارک و عظیم الشانست که بر تو نازل کردیم تا امت در آیاتش تفکر کنند و صاحبان مقام عقل متذکر حقایق آن شوند 
و به داود فرزندش سلیمان را عطا کردیم او بسیار نیکو بنده‌ای بود زیرا بسیار به درگاه خدا با تضرع و زاری رجوع می‌کرد 
ای رسول ما یاد کن وقتی را که بر او اسبهای بسیار تندرو و نیکو را هنگام عصر ارائه دادند و او به بازدید اسبان پرداخت برای جهاد در راه خدا و از نماز عصر غافل ماند 
در آن حال گفت افسوس که من از علاقه و حب اسبهای نیکو از ذکر و نماز خدا غافل شدم تا آنکه آفتاب در حجاب شب رخ بنهفت 
آنگاه با فرشتگان موکل آفتاب خطاب کرد که به امر خدا آفتاب را بر من بازگردانید چون برگشت اداء نماز کرد و شروع به دست کشیدن بر ساق و یال و گردن اسبان کرد و همه را برای جهاد در راه خدا وقف کرد 
و ما سلیمان را در مقام امتحان آوردیم و کالبدی بر تخت وی افکندیم برخی مفسران گفتند یعنی دیوی را به جای او بر تخت بنشانیدیم و برخی گفتند چون گفت من بر بستر صد زن خویش وارد شوم تا صد فرزند یابم و نگفت انشاء الله به خواست خدا و ذکر مشیت الهی استثنا نکرد خدا از همه زنانش یک جسد بی‌جانی بر او به وجود آورد لذا متذکر شد و باز به درگاه خدا توبه و انابه کرد 
عرض کرد بارالها به لطف و کرمت از خطای من درگذر و مرا ملک و سلطنتی عطا فرما که پس از من احدی لایق آن نباشد که تو ای خدا تنها بخشنده بی‌عوضی 
ما هم باد را مسخر فرمان او کردیم تا به امرش هر جا بخواهد به آرامی روان شود 
و دیو و شیاطین را هم که بناهای عالی می‌ساختند و از دریا جواهرات گرانبها می‌آوردند نیز مسخر امر او کردیم 
و دیگران از شیاطین را که در پی ضلال خلق بودند به دست او در غل و زنجیر کشیدیم 
این نعمت سلطنت و قدرت اعطای ماست اینک بی‌حساب بهر که خواهی عطا کن و از هر که خواهی منع 
و او نزد ما بسیار مقرب و نیکو منزلتست 
و ای رسول ما، یاد کن از بنده ما ایوب هنگامی که بدرگاه خدا عرض کرد پروردگارا شیطان مرا سخت رنج و عذاب رسانیده تو از کرم نجاتم بخش 
خطاب کردیم که پای بزمین زن زد و چشمه آبی پدید آمد گفتیم در این آب سرد شستشو کن و از آن بیاشام تا از هر درد و الم بیاسائی 
و ما اهل و فرزندانی که از او مردند و به قدر آنها هم علاوه به او عطا کردیم تا در حق او لطف و رحمتی کنیم و تا صاحبان عقل نتیجه صبر در بلا را متذکر شوند 
و ایوب را گفتیم دسته‌ای از چوبهای باریک خرما به دست گیر و بر تن زن خود که بر زدنش قسم یاد کردی بزن تا عهد و قسمت را نشکنی و آن را هم بی‌گناه نیازاری ما ایوب را بنده صابری یافتیم چه نیکو بنده‌ای بود که دایم رجوع و توجهش به درگاه ما بود 
و باز ای رسول یاد کن از بندگان خاص ما ابراهیم و اسحق و یعقوب که همه در انجام رسالت صاحب اقتدار و بصیرت بودند 
ما آنان را خالص و پاک دل برای تذکر سرای آخرت گردانیدیم 
و آنها نزد ما از برگزیدگان خوبان عالم بودند 
و باز یاد کن از اسماعیل و یسع و ذوالکفل که همه از نیکوان جهان بودند 
این آیات پند و یادآوری نیکان است و البته در جهان جاودانی برای اهل تقوی بسیار نیکو منزلگاهی است 
باغهای بهشت ابد که درهایش به روی آنان باز است 
در آنجا بر تختها تکیه زده‌اند و شراب و میوه‌های بسیار خوش می‌طلبند 
و در خدمت آنها حوران جوان شوهر دوست باعفتند 
این نعمت ابد همانست که در روز حساب به آنها وعده داده‌اند 
اینست همان رزق بی‌انتهای ابدی ما 
حقیقت حال خوبان این است و اهل کفر و طغیان را بدترین منزلگاهست 
آنان به دوزخ درآیند که بسیار بد آرامگاهیست 
اینست از قهر حق عذابشان و آنجا آب گرم عفن حمیم و غساق را هم باید بچشند و بنوشند 
و از این نوع عذابهای گوناگون دیگر 
این گروهی هستند که با شما رؤسای کفر و ضلالت به دوزخ درآمدند در این حال رؤسا چون بنی‌امیه گفتند بدا بر حال اینان که در عذاب آتش فروزان شدند 
اهل دوزخ در جواب رؤسایشان گفتند بلکه بدا بر احوال خود شما زیرا شما پیش قدم ما به دوزخ شدید که بسیار آرامگاه بدی است 
باز تابعان به درگاه خدا عرض کردند پروردگارا آن کس که برای ما این عذاب را پیش فرستاد تو در آتش، عذابش را چندین برابر بیفزا 
و اهل دوزخ با یکدیگر گفتند چه شده که ما مردان مؤمن را که به جرم ایمان به خدا از سفله و اشرار می شمردیم امروز در دوزخ نمی بینیم 
در صورتی که ما آنها را در دنیا مسخره و استهزاء می‌کردیم؟ آیا آنها اهل دوزخ نیستند یا هستند و چشمان ما بر آنها نمی‌افتد؟ 
ای اهل ایمان بدانید که این منازعه بنی‌امیه و بنی‌عباس و غیره از اهل آتش دوزخ محقق و حتمی است 
ای رسول ما بگو به خلق که من رسولی منذر و ناصح بیش نیستم و جز خدای فرد قهار که بر همه عالم غالب و قاهر است خدائی نیست 
آفریننده آسمانها و زمین و هر چه بین آنهاست همان خدای مقتدر آمرزنده است 
بگو ای پیغمبر آن حکایت که از قیامت و اهل بهشت و دوزخ برای شما آوردم آن خبر بزرگ عالم است 
و دریغا که شما از شنیدن آن خبر بزرگ اعراض می‌کنید و مهیای سفر آخرت تا دم مرگ نمی‌شوید 
مرا بر فرشتگان عالم بالا که در قضیه خلق آدم یا غیر آن خصومت و گفتگو داشتند علمی پیش از وحی خدا نبود 
و به من وحی نمی‌رسد جز اینکه من با بیان روشن و آشکار خلق را از عذاب خدا بترسانم 
ای رسول یاد کن هنگامی را که خدا به فرشتگان گفت که من بشر را از گل می‌آفرینم 
پس آنگاه که او را به خلقت کامل بیاراستم و از روح خود در او بدمیدم همه به امر من بر او به سجده درافتید 
پس به فرمان خدا تمام فرشتگان بدون استثنا سجده کردند 
مگر شیطان که بر آدم خلیفةالله غرور و تکبر ورزید و از زمره کافران گردید 
خدا به شیطان فرمود ای ابلیس ترا چه مانع شد که به موجودی با قدر و شرافت که من به دو دست علم و قدرت خود آفریدم سجده کنی؟ آیا تکبر و نخوت کردی یا از فرشتگان بلند رتبه عالم قدس، اعلا بودی؟ 
شیطان در جواب گفت من از او بهترم که مرا از آتش نورانی سرکش و او را از گل تیره پست خلقت کرده‌ای 
خدا فرمود ای شیطان جاهل خودبین اینک از این جایگاه بیرون رو که تو غرور و تکبر کردی و سخت رانده درگاه ما شدی 
و بر تو لعنت و غضب من تا روز قیامت حتمی و محقق است 
شیطان عرض کرد پروردگارا اینک که مرا مردود درگاه فرمودی پس مهلتم ده که تا روز قیامت زنده مانم 
خدا فرمود آری از مهلت یافتگانت قرار دادیم 
تا روز معین و وقت معلوم که صلاح نظام عالم می‌دانیم 
شیطان گفت حال که مهلت یافتم به عزت و جلال تو قسم که خلق را تمام گمراه خواهم کرد 
مگر خاصان از بندگانت که دل از غیر بریدند و برای تو خالص شدند دو عالم را به یک بار از دل پاک برون کردند تا جای تو باشد 
خدا پاسخ شیطان فرمود به حق سوگند و کلام من حق و حقیقت است 
که جهنم را از جنس تو و پیروانت تمام پر خواهم کرد 
ای رسول به امت بگو من مزد رسالت از شما نمی‌خواهم و من بی‌حجت و برهان الهی مقام وحی و رسالت را بر خود نمی‌بندم 
این قرآن نیست جز اندرز و پند برای اهل عالم 
و شما منکران بر صدق و حقیقت این مقال پس از هنگام مرگ و انتقال به آخرت به خوبی آگاه می‌شوید

تلاوت سوره ی ص در شب جمعه

متن

و به سند معتبر از حضرت باقر علیه السلام منقول است که هر که سوره ی ص را در شب جمعه بخواند از خیر دنیا و عقبی آن قدر به او عطا کنند که نداده باشند مگر به پیغمبر مرسلی یا ملک مقربی و داخل بهشت گردانند او را با هر که خواهد از اهل خانۀ او حتی خادمی که او ره خدمت کرده است اگر چه داخل عیال او نباشد و در حد شفاعت کردن او نباشد.

تلاوت سوره ی صافات

متن

ظ(صافات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا (1)
فَالزَّاجِراتِ زَجْراً (2)
فَالتَّالِیاتِ ذِکْراً (3)
إِنَّ إِلهَکُمْ لَواحِدٌ (4)
رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَیْنَهُما وَ رَبُّ الْمَشارِقِ (5)
إِنَّا زَیَّنَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِزینَةٍ الْکَواکِبِ (6)
وَ حِفْظاً مِنْ کُلِّ شَیْطانٍ مارِدٍ (7)
لا یَسَّمَّعُونَ إِلَی الْمَلَإِ الْأَعْلی وَ یُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جانِبٍ (8)
دُحُوراً وَ لَهُمْ عَذابٌ واصِبٌ (9)
إِلاَّ مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ (10)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَ هُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمْ مَنْ خَلَقْنا إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِنْ طینٍ لازِبٍ (11)
بَلْ عَجِبْتَ وَ یَسْخَرُونَ (12)
وَ إِذا ذُکِّرُوا لا یَذْکُرُونَ (13)
وَ إِذا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ (14)
وَ قالُوا إِنْ هذا إِلاَّ سِحْرٌ مُبینٌ (15)
أَ إِذا مِتْنا وَ کُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (16)
أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ (17)
قُلْ نَعَمْ وَ أَنْتُمْ داخِرُونَ (18)
فَإِنَّما هِیَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ فَإِذا هُمْ یَنْظُرُونَ (19)
وَ قالُوا یا وَیْلَنا هذا یَوْمُ الدِّینِ (20)
هذا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ (21)
احْشُرُوا الَّذینَ ظَلَمُوا وَ أَزْواجَهُمْ وَ ما کانُوا یَعْبُدُونَ (22)
مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلی صِراطِ الْجَحیمِ (23)
وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ (24)
ما لَکُمْ لا تَناصَرُونَ (25)
بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ (26)
وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلی بَعْضٍ یَتَساءَلُونَ (27)
قالُوا إِنَّکُمْ کُنْتُمْ تَأْتُونَنا عَنِ الْیَمینِ (28)
قالُوا بَلْ لَمْ تَکُونُوا مُؤْمِنینَ (29)
وَ ما کانَ لَنا عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطانٍ بَلْ کُنْتُمْ قَوْماً طاغینَ (30)
فَحَقَّ عَلَیْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنَّا لَذائِقُونَ (31)
فَأَغْوَیْناکُمْ إِنَّا کُنَّا غاوینَ (32)
فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذابِ مُشْتَرِکُونَ (33)
إِنَّا کَذلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمینَ (34)
إِنَّهُمْ کانُوا إِذا قیلَ لَهُمْ لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ (35)
وَ یَقُولُونَ أَ إِنَّا لَتارِکُوا آلِهَتِنا لِشاعِرٍ مَجْنُونٍ (36)
بَلْ جاءَ بِالْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلینَ (37)
إِنَّکُمْ لَذائِقُوا الْعَذابِ الْأَلیمِ (38)
وَ ما تُجْزَوْنَ إِلاَّ ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (39)
إِلاَّ عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصینَ (40)
أُولئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41)
فَواکِهُ وَ هُمْ مُکْرَمُونَ (42)
فی جَنَّاتِ النَّعیمِ (43)
عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلینَ (44)
یُطافُ عَلَیْهِمْ بِکَأْسٍ مِنْ مَعینٍ (45)
بَیْضاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبینَ (46)
لا فیها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها یُنْزَفُونَ (47)
وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ عینٌ (48)
کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَکْنُونٌ (49)
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلی بَعْضٍ یَتَساءَلُونَ (50)
قالَ قائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّی کانَ لی قَرینٌ (51)
یَقُولُ أَ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُصَدِّقینَ (52)
أَ إِذا مِتْنا وَ کُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَدینُونَ (53)
قالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ (54)
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فی سَواءِ الْجَحیمِ (55)
قالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدْتَ لَتُرْدینِ (56)
وَ لَوْ لا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرینَ (57)
أَ فَما نَحْنُ بِمَیِّتینَ (58)
إِلاَّ مَوْتَتَنَا الْأُولی وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبینَ (59)
إِنَّ هذا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ (60)
لِمِثْلِ هذا فَلْیَعْمَلِ الْعامِلُونَ (61)
أَ ذلِکَ خَیْرٌ نُزُلاً أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ (62)
إِنَّا جَعَلْناها فِتْنَةً لِلظَّالِمینَ (63)
إِنَّها شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فی أَصْلِ الْجَحیمِ (64)
طَلْعُها کَأَنَّهُ رُؤُسُ الشَّیاطینِ (65)
فَإِنَّهُمْ لَآکِلُونَ مِنْها فَمالِؤُنَ مِنْهَا الْبُطُونَ (66)
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْها لَشَوْباً مِنْ حَمیمٍ (67)
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَی الْجَحیمِ (68)
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آباءَهُمْ ضالِّینَ (69)
فَهُمْ عَلی آثارِهِمْ یُهْرَعُونَ (70)
وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ الْأَوَّلینَ (71)
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا فیهِمْ مُنْذِرینَ (72)
فَانْظُرْ کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الْمُنْذَرینَ (73)
إِلاَّ عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصینَ (74)
وَ لَقَدْ نادانا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجیبُونَ (75)
وَ نَجَّیْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظیمِ (76)
وَ جَعَلْنا ذُرِّیَّتَهُ هُمُ الْباقینَ (77)
وَ تَرَکْنا عَلَیْهِ فِی الْآخِرینَ (78)
سَلامٌ عَلی نُوحٍ فِی الْعالَمینَ (79)
إِنَّا کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ (80)
إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنینَ (81)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرینَ (82)
وَ إِنَّ مِنْ شیعَتِهِ لَإِبْراهیمَ (83)
إِذْ جاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلیمٍ (84)
إِذْ قالَ لِأَبیهِ وَ قَوْمِهِ ما ذا تَعْبُدُونَ (85)
أَ إِفْکاً آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُریدُونَ (86)
فَما ظَنُّکُمْ بِرَبِّ الْعالَمینَ (87)
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ (88)
فَقالَ إِنِّی سَقیمٌ (89)
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرینَ (90)
فَراغَ إِلی آلِهَتِهِمْ فَقالَ أَ لا تَأْکُلُونَ (91)
ما لَکُمْ لا تَنْطِقُونَ (92)
فَراغَ عَلَیْهِمْ ضَرْباً بِالْیَمینِ (93)
فَأَقْبَلُوا إِلَیْهِ یَزِفُّونَ (94)
قالَ أَ تَعْبُدُونَ ما تَنْحِتُونَ (95)
وَ اللَّهُ خَلَقَکُمْ وَ ما تَعْمَلُونَ (96)
قالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیاناً فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحیمِ (97)
فَأَرادُوا بِهِ کَیْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَسْفَلینَ (98)
وَ قالَ إِنِّی ذاهِبٌ إِلی رَبِّی سَیَهْدینِ (99)
رَبِّ هَبْ لی مِنَ الصَّالِحینَ (100)
فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلیمٍ (101)
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قالَ یا بُنَیَّ إِنِّی أَری فِی الْمَنامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانْظُرْ ما ذا تَری قالَ یا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنی إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرینَ (102)
فَلَمَّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبینِ (103)
وَ نادَیْناهُ أَنْ یا إِبْراهیمُ (104)
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیا إِنَّا کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ (105)
إِنَّ هذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبینُ (106)
وَ فَدَیْناهُ بِذِبْحٍ عَظیمٍ (107)
وَ تَرَکْنا عَلَیْهِ فِی الْآخِرینَ (108)
سَلامٌ عَلی إِبْراهیمَ (109)
کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ (110)
إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنینَ (111)
وَ بَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحینَ (112)
وَ بارَکْنا عَلَیْهِ وَ عَلی إِسْحاقَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِما مُحْسِنٌ وَ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبینٌ (113)
وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلی مُوسی وَ هارُونَ (114)
وَ نَجَّیْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْکَرْبِ الْعَظیمِ (115)
وَ نَصَرْناهُمْ فَکانُوا هُمُ الْغالِبینَ (116)
وَ آتَیْناهُمَا الْکِتابَ الْمُسْتَبینَ (117)
وَ هَدَیْناهُمَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ (118)
وَ تَرَکْنا عَلَیْهِما فِی الْآخِرینَ (119)
سَلامٌ عَلی مُوسی وَ هارُونَ (120)
إِنَّا کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ (121)
إِنَّهُما مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنینَ (122)
وَ إِنَّ إِلْیاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلینَ (123)
إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَ لا تَتَّقُونَ (124)
أَ تَدْعُونَ بَعْلاً وَ تَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخالِقینَ (125)
اللَّهَ رَبَّکُمْ وَ رَبَّ آبائِکُمُ الْأَوَّلینَ (126)
فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (127)
إِلاَّ عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصینَ (128)
وَ تَرَکْنا عَلَیْهِ فِی الْآخِرینَ (129)
سَلامٌ عَلی إِلْ‌یاسینَ (130)
إِنَّا کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ (131)
إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنینَ (132)
وَ إِنَّ لُوطاً لَمِنَ الْمُرْسَلینَ (133)
إِذْ نَجَّیْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعینَ (134)
إِلاَّ عَجُوزاً فِی الْغابِرینَ (135)
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرینَ (136)
وَ إِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِمْ مُصْبِحینَ (137)
وَ بِاللَّیْلِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ (138)
وَ إِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلینَ (139)
إِذْ أَبَقَ إِلَی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ (140)
فَساهَمَ فَکانَ مِنَ الْمُدْحَضینَ (141)
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلیمٌ (142)
فَلَوْ لا أَنَّهُ کانَ مِنَ الْمُسَبِّحینَ (143)
لَلَبِثَ فی بَطْنِهِ إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ (144)
فَنَبَذْناهُ بِالْعَراءِ وَ هُوَ سَقیمٌ (145)
وَ أَنْبَتْنا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِنْ یَقْطینٍ (146)
وَ أَرْسَلْناهُ إِلی مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزیدُونَ (147)
فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلی حینٍ (148)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَ لِرَبِّکَ الْبَناتُ وَ لَهُمُ الْبَنُونَ (149)
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلائِکَةَ إِناثاً وَ هُمْ شاهِدُونَ (150)
أَلا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ (151)
وَلَدَ اللَّهُ وَ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ (152)
أَصْطَفَی الْبَناتِ عَلَی الْبَنینَ (153)
ما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ (154)
أَ فَلا تَذَکَّرُونَ (155)
أَمْ لَکُمْ سُلْطانٌ مُبینٌ (156)
فَأْتُوا بِکِتابِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (157)
وَ جَعَلُوا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَباً وَ لَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (158)
سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ (159)
إِلاَّ عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصینَ (160)
فَإِنَّکُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ (161)
ما أَنْتُمْ عَلَیْهِ بِفاتِنینَ (162)
إِلاَّ مَنْ هُوَ صالِ الْجَحیمِ (163)
وَ ما مِنَّا إِلاَّ لَهُ مَقامٌ مَعْلُومٌ (164)
وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ (165)
وَ إِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ (166)
وَ إِنْ کانُوا لَیَقُولُونَ (167)
لَوْ أَنَّ عِنْدَنا ذِکْراً مِنَ الْأَوَّلینَ (168)
لَکُنَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصینَ (169)
فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ (170)
وَ لَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرْسَلینَ (171)
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ (172)
وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ (173)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّی حینٍ (174)
وَ أَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ (175)
أَ فَبِعَذابِنا یَسْتَعْجِلُونَ (176)
فَإِذا نَزَلَ بِساحَتِهِمْ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرینَ (177)
وَ تَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّی حینٍ (178)
وَ أَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ (179)
سُبْحانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ (180)
وَ سَلامٌ عَلَی الْمُرْسَلینَ (181)
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ (182)

ترجمه

ض بنام خداوند بخشنده مهربان 
قسم به صف‌زدگان که چون فوج فرشتگان یا نمازگزاران یا سپاه اهل ایمان به فرمان حق صف آرائی کرده‌اند 
قسم به منع و زجرکنندگان از عمل معصیت کاران یا رانندگان ابر و باران 
قسم به تلاوت کنندگان همه کتب آسمانی یا ذکر آیات قرآن 
که محققا خدای شما یکیست 
همان خدای یکتا که آفریننده آسمانها و زمین است و هر چه بین آنهاست و آفریننده مشرق و مغرب‌هاست شاید مشرق و مغربهای کرات و خورشیدهای بی شمار یا مشرق و مغربهای آفاق مختلف یا فصول مختلف مقصود باشد 
ما نزدیکترین آسمان را به زیور انجم بیاراستیم 
و به شهاب آن انجم از تسلط هر شیطان سرکش گمراه محفوظ داشتیم 
تا شیاطین هیچ از وحی و سخنان فرشتگان عالم بالا نشنوند و از هر طرف به قهر رانده شوند 
هم به قهر برانندشان و هم به عذاب دائم قیامت گرفتار شوند 
جز آنکه کسی از شیاطین چون خواهد خبر از عالم بالا برباید هم او را تیر شهاب فروزان تعقیب کند 
ای رسول از این منکران قیامت بپرس که آیا خلقت آنها سخت‌تر است یا موجودات یا عظمت دیگر که ما خلق کرده‌ایم و ما هم اینان را در اول از گل سرشته بیافریدیم 
آری تو ای رسول از انکار منکران تعجب کردی و آنها هم به تمسخر پرداختند 
و هرگاه به آنها پند و اندرز دهند از جهل هیچ متذکر نمی‌شوند 
و چون آیت و معجزی مشاهده کنند باز هم به فسوس و مسخره پردازند 
و گویند این خود پیداست که سحری بیش نیست 
و با تعجب و انکار گویند آیا چون ما مردیم و استخوان ما خاک شد باز زنده و برانگیخته می‌شویم؟ 
یا پدران گذشته ما زنده می‌شوند؟ هرگز زنده نمی‌شوند 
ای رسول به آنها بگو آری هم شما و هم پدرانتان خوار و ذلیل به محشر مبعوث خواهید شد 
تنها به یک صیحه اسرافیل همه زنده شده و از قبرها برخیزند و عرصه قیامت را بنگرند 
و گویند ای وای بر ما اینست روز جزای اعمال 
این است روز حکم بر نیک و بد که شما تکذیب آن کردید 
و خطاب شود که اینک ستمکاران را حاضر کنید با همسران و آنچه معبود ایشان بود 
و هر چه را به جز خدا می‌پرستیدند بیاورید و همه را به راه دوزخ کشانید 
و در موقف حساب نگاهشان دارید که در کارشان سخت مسئولند 
از اینان باید پرسید که چرا شما در راه دین به یکدیگر نصرت نکردید 
بلکه در این روز آنها همه سخت تسلیم و ذلیلند 
و در آن هنگامه برخی از آنان با بعضی دیگر یعنی مرئوسین با رؤسا سؤال و جواب کنند 
و گویند شما بودید که از سمت راست و چپ برای شما فریب ما می‌آمدید 
آنها جواب دهند که به ما مربوط نیست شما خود به خدا ایمان نیاوردید 
و ما بر شما تسلط و حجتی نداشتیم بلکه شما خودتان طاغی و سرکش مردمی بودید 
پس امروز بر همه ما وعده انتقام خدا حتمی است باید البته عذاب را بچشیم 
و ما شما را بدین سبب گمراه کردیم که خود گمراه بودیم و کافر همه را به کیش خود خواهد 
و امروز آنها همه در عذاب مشترکند 
ما چنین از بدکاران انتقام می‌کشیم؟ 
آنها بودند که چون لا اله الا الله کلمه توحید برایشان گفته می‌شد از قبول آن سرکشی می‌کردند 
و با کمال تکبر و بی‌شرمی می‌گفتند آیا ما برای خاطر شاعر دیوانه‌ای دست از خدایان خود برداریم؟ هرگز برنمی‌داریم 
چنین نیست که آنها پنداشتند بلکه محمد ص پیغمبر بزرگی است که برای تعلیم و هدایت خلق عالم با برهان روشن حق آمد و حجت و معجزاتش صدق پیغمبران پیشین را نیز اثبات کرد 
شما که او را تکذیب کردید امروز عذاب سخت و دردناک خواهید چشید 
و جز به کردارتان مجازات نمی‌شوید 
امروز همه مسئولند جز بندگان پاک با اخلاص خدا 
آنان را در بهشت ابد روزی جسمانی و روحانی بی‌حساب معین است 
و میوه‌های گوناگون بهشتی و هم آنها در آن عالم جاودانی بزرگوار و محترمند 
و در بهشت پرنعمت متنعمند 
و بر تختهای عالی روبروی یکدیگر نشسته‌اند 
حور و غلمان با جام شراب طهور بر آنان دور می‌زنند 
شرابی سپید و روشن که آشامندگان لذت کامل برند 
نه در آن می خمار و دردسری و نه مستی و مدهوشی است 
و در بزم حضورشان حوران زیبا چشمی است که جز به شوهر خود به هیچکس ننگرند 
گوئی آن حوران در سفیدی و لطافت بیضه مکنونند 
در آنجا مؤمنان بعضی با بعضی به صحبت روی کنند 
یکی از آنها گوید ای رفیقان بهشتی مرا در دنیا هم‌نشینی کافر بود 
که او با من می‌گفت آیا تو وعده‌های بهشت و قیامت را باور می‌کنی؟ 
آیا چون مردیم و استخوان ما خاک راه شد باز زنده شویم و پاداش و کیفری یابیم؟ 
باز این گوینده بهشتی به رفیقان گوید آیا می‌خواهید نظر کنید و آن رفیق کافر را اینک در دوزخ بنگرید؟ 
آنگاه که بنگرند او را در میان دوزخ معذب بینند 
به او بگوید قسم به خدا که نزدیک بود مرا هم چون خود هلاک گردانی 
و اگر نعمت و لطف خدای من نگهدار نبود من هم به دوزخ نزد تو حاضر بودم 
آیا دیگر ما را مرگی خواهد بود؟ 
جز همان مرگ اول که در دنیا مردیم و دیگر هیچ رنج و عذابی بر ما نخواهد بود 
اینست همان سعادت و رستگاری بزرگ 
آنان که سعی و عملی می کنند باید بر مثل این بهشت جاودانی کنند نه بر دنیای دو روزه فانی 
آیا این مقام عالی بهتر است یا درخت زقوم جهنم؟ 
که آن درخت را ما بلای جان ستمکاران عالم گردانیدیم 
آن زقوم به حقیقت درختی است که از بن دوزخ برآید 
میوه‌اش در خباثت گوئی سرهای شیاطین است 
اهل دوزخ از آن درخت خباثت آن طور می‌خورند که شکمها پر می‌سازند شاید یک معنی آن درخت حرص و طبع دنیا باشد که از بن جهنم کفر می‌روید و میوه‌اش همه زشت و خبیث و شیطانیست 
پس از خوردن زقوم دوزخ بر آنها شرابی آمیخته از حمیم سوزان خواهد بود 
و باز هم رجوعشان به سوی عذاب دایم جهنم است 
چرا که آنها پدرانشان را در ضلالت و گمراهی یافتند 
و باز از پی آنها شتابان رفتند 
و قبل از اینان بیشتر پیشینیان هم سخت گمراه بودند 
و ما رسولانی برای هدایت و پند بر آنها فرستادیم 
همه را تکذیب کردند و بنگر تا عاقبت کار آن امتهای گمراه به چه سختی و هلاکت انجامید 
جز بندگان پاک باخلوص خدا همه هلاک شدند 
و همانا نوح ما را بر یاری خود ندا کرد و ما او را چه نیکو اجابت کردیم از شر دشمن کاملا حفظش نمودیم 
و او را با اهلبیتش و پیروانش همه را از بلای بزرگ هلاکت غرق نجات دادیم 
و نژاد و اولاد او را روی زمین باقی داشتیم 
و در میان آیندگان نام نیکویش بگذاشتیم 
سلام و تحیت بر نوح خداپرست باد 
ما چنین نیکوکاران را پاداش می‌دهیم 
که او به حقیقت از بندگان با ایمان ما بود 
و جز او و اهل و اصحابش که نجات دادیم همه را غرق دریای هلاک گردانیدیم 
و از پیروان نوح در دعوت به توحید و خداپرستی به حقیقت ابراهیم خلیل بود 
که آن ابراهیم از جانب خدا با قلبی پاک و سالم از شرک به دعوت خلق آمد 
هنگامی که با پدر یعنی عموی خود و قومش گفت شما به پرستش چه مشغولید؟ 
آیا رواست به دروغ خدایانی به جای خدای یکتا برگزینید 
پس در این صورت به خدای جهانیان چه گمان می‌برید؟ و از قهر و انتقام خدا چگونه نمی‌ترسید؟ 
آنگاه ابراهیم تدبیری اندیشید و به ستارگان آسمان نگاهی کرد 
و با قومش گفت که من بیمارم و نتوانم به جشن عید بتان آیم 
و قوم از او دست کشیدند و از بتخانه در پی نشاط عید به باغ و صحرا شتافتند 
ابراهیم که بتخانه را خلوت یافت قصد بتهای آنان کرد خدایانشان را مخاطب ساخته و گفت آیا شما غذا نمی‌خورید؟ 
چرا سخن نمی‌گوئید؟ شما چه خدایان بی‌اثر باطلی هستید 
این بگفت و محکم با تبر بر بتان زد و جز بت بزرگ همه را درهم شکست 
قوم آگه شدند و با شتاب از پی انتقام به سوی او آمدند 
ابراهیم زبان به نصیحت گشود و گفت آیا رواست که شما چیزی بدست خود بتراشید و آنرا پرستش کنید؟ 
در صورتی که شما و آنچه از بتان می‌سازید همه را خدا آفریده 
قوم حجت و برهانش نشنیدند و گفتند باید بر او آتشخانه‌ای بسازید و او را در آتش بسوزانید 
نمرودیان قصد مکر و ستمش کردند ما هم آنان را خوار و نابود ساختیم و آتش را بر او گلستان کردیم 
و ابراهیم پس از نجات از بیداد نمرودیان به قومش گفت من با کمال اخلاص به سوی خدا می‌روم که البته هدایتم خواهد فرمود 
آنگاه دست به دعا برداشت بارالها مرا فرزند صالحی که از بندگان شایسته تو باشد عطا فرما 
پس دعایش را مستجاب کرده و مژده پسر بردباری به او دادیم 
آنگاه که آن پسر رشد یافت و با او به سعی و عمل شتافت یا در جهد و عبادت یا در سعی و صفا و مروه با پدر همراه شد ابراهیم گفت ای فرزند عزیزم من در عالم خواب چنین دیدم که تو را قربانی راه خدا کنم در این واقعه تو را چه نظریست؟ جواب داد ای پدر هر چه ماموری انجام ده که انشاء الله مرا از بندگان با صبر و شکیبا خواهی یافت 
پس چون هر دو تسلیم امر حق گشتند و او را برای کشتن به روی درافکند تا وقت مرگ رخسار جوانش نبیند 
ما در آن حال که کارد به گلویش کشید خطاب کردیم ای ابراهیم 
تو ماموریت عالم رؤیا را انجام دادی کار را از گلویش بردار ما نیکوکاران را چنین نیکو پاداش می‌دهیم 
این ابتلا همان امتحانی است که حقیقت حال اهل ایمان را روشن می‌کند که در راه خدا از هر چیز می‌گذرند 
و بر او گوسفندی فرستاده و ذبح بزرگی فدا ساختیم 
و ثنای او را بر آیندگان از فرزندان ابراهیم که حضرت حسین ع است واگذاردیم 
سلام و تحیت خدا بر ابراهیم باد 
ما نیکوکاران را این چنین پاداش نیکو می‌دهیم که به ابراهیم دادیم 
زیرا او از بندگان باایمان بود 
و باز مژده فرزندش اسحق را که پیغمبری از شایستگانست به او دادیم 
و بر ابراهیم و اسحق برکت و خیر بسیار عطا کردیم و از فرزندانشان برخی صالح و نیکوکار و برخی دانسته به نفس خود، ستمکار شدند 
و ما بر موسی و هارون منت گذاردیم 
و هر دو را با قومشان از بلای بزرگ فرعونیان دشمنانشان نجات دادیم 
و آنها را یاری دادیم تا بر فرعونیان به حقیقت غالب شدند 
و به آن دو پیغمبر کتاب تورات روشن بیان را عطا کردیم 
و هر دو را به راه راست خداپرستی هدایت کردیم 
و بر ایشان نام نیک در میان آیندگان باقی گذاریم 
سلام و تحیت بر موسی و هارون باد 
ما چنین نیکوکاران را پاداش نیکو می‌دهیم که به موسی و هارون دادیم 
زیرا هر دو از بندگان خاص با ایمان ما بودند 
و همانا الیاس یکی از رسولان بزرگ خدا بود 
وقتی قومش را گفت آیا خداترس و پرهیزکار نمی‌شوید؟ که ترک بت و خود پرستی کنید؟ 
آیا بت بعل نام را، خدا می‌خوانید؟ و خدای بهترین آفریننده عالم را ترک می‌گوئید؟ 
خدا آفریننده شما و پدران گذشته شما است نه بتان جماد 
قوم الیاس رسالت او را تکذیب کردند بدین سبب برای انتقام و عذاب به محشر احضار می‌شوند 
و همه هلاک شوند جز بندگان با اخلاص خدا 
و بر الیاس و آل یاسین باد 
ما نیکوان را مانند الیاس نام نیکو در میان خلق آینده بگذاشتیم 
سلام بر آلیاسین چنین پاداش نیکو می‌دهیم 
زیرا او از بندگان خاص با ایمان ما بود 
و لوط هم یکی از رسولان خدا بود 
وقتی ما خواستیم قوم او را کیفر کنیم او و اهل بیتش همه را نجات دادیم 
به جز پیر زالی که در میان قومی که هلاک شدند باقی ماند 
پس از نجات لوط و اهلش دیگران را که بدکار بودند همه را هلاک ساختیم 
و شما مردم اینک بر دیار ویران قوم لوط می‌گذرید و خرابه‌های آن را به چشم می‌نگرید در صبح 
و شام آیا چشم عبرت نمی‌گشائید و عقل کار نمی بندید؟ 
و یونس نیز یکی از رسولان بزرگ خدا بود 
که چون به کشتی پرجمعیتی گریخت زیرا به قومش وعده عذاب داد و آنها از دل توبه و انابه کردند و خدا رفع عذاب کرد او به دریای روم گریخت تا نزد قوم خجل و شرمنده نرود 
کشتی به خطر افتاد و اهل کشتی معتقد شدند که خطاکاری در میان آنهاست قرعه زدند تا خطاکار را به قرعه تعیین کرده و غرق کنند به نام یونس افتاد و از غرق شوندگان گردید 
و ماهی دریا او را به کام فروبرد و مردمان هم ملامتش می‌کردند 
و اگر او به ستایش و تسبیح خدا نپرداختی 
تا قیامت در شکم ماهی زیست کردی 
باز یونس را پس از چندین روز از بطن ماهی به صحرای خشکی افکندیم در حالی که بیمار و ناتوان بود 
و در آن صحرا بر او درخت کدو رویانیدیم تا به برگش سایه بان و پوشش کند 
و باز او را بر قومی بالغ بر صد هزار یا افزون به رسالت فرستادیم 
و آن قوم چون ایمان آوردند ما هم به نعمت خود تا هنگامی معین مدت عمر آن قوم بهره‌مندشان گردانیدیم 
ای رسول، تو از این مشرکان که فرشتگان را دختر خدا می‌خوانند بپرس که آیا خدا را فرزندان دختر است و شما را پسر؟ 
یا آنکه چون ما فرشتگان را خلق می‌کردیم آنجا حاضر بودند؟ و دیدند که آنها را زن آفریدیم نه مرد 
بدان که اینان از جهل خود بر خدا دروغی بسته و می‌گویند 
خدا را فرزند می‌باشد البته دروغ می‌گویند 
آیا خدا دختران را بر پسران برگزید؟ 
چرا چنین جاهلانه حکم می‌کنید 
آیا با این ادله روشن باز متذکر نمی‌شوید؟ 
آیا برای عقیده باطل خود دلیل روشنی دارید؟ 
کتاب و برهانتان را بیاورید اگر راست می‌گوئید 
و فاسدتر از این عقیده آنکه بین خدا و جن نسبت و خویشی برقرار کردند در صورتی که آنها می‌دانند که این عقاید وهم و خرافاتست و به محشر برای کیفر احضار خواهند شد 
خدا ذات پاکش از این اوصاف که از جهل به او نسبت می‌دهند منزهست و همه شما مسئولید 
جز بندگان پاک با اخلاص 
که شما و معبودانتان 
نتوانستید آنها را مفتون و گمراه کنید 
و جز آنکس که اهل دوزخست کسی به کیش کفر شما درنیاید 
ای رسول ما، مشرکان را بگو که فرشتگان می‌گویند هیچکس از ما فرشتگان نیست جز آنکه او را در بندگی حق، مقامی معین است 
و همه به فرمان خدا نیکو صف آراسته‌ایم 
و دایم به تسبیح و ستایش او مشغولیم 
و همانا کافران می‌گویند 
که اگر نزد ما کتابی از رسولان پیشین بود 
ما هم البته از بندگان با اخلاص خدا می‌بودیم 
و دروغ می‌گویند زیرا آن قرآن بزرگ خدا آمد و به او کافر شدند و به زودی کیفر خود را خواهند دانست 
و همانا عهد ما درباره بندگانی که به رسالت فرستادیم چنین در علم ازلی سبقت گرفته است 
که البته آنها بر کافران فتح و فیروزی یابند 
و همیشه سپاه ما بر دشمن غالبند 
پس تو هم ای رسول ما، بر دشمنان عاقبت غالب می‌شوی اینک روی از آنها بگردان تا به وقتی معین 
و عذاب دنیا و آخرت آنها را به چشم ببین که آنها به زودی فتح و فیروزی تو را خواهند دید 
آیا کافران به تمسخر از تو عذاب ما را با تعجیل می‌طلبند؟ 
بدانند که چون عذاب قهر الهی پیرامون دیارشان فرود آید بر آن کافران شبی بگذرد که صبح بسیار بدی دارد 
اینک روی از آنها بگردان تا به وقتی معین 
و عذاب و ذلت آنها را به چشم ببین که آنها هم فتح و فیروزی تو را خواهند دید 
پاک و منزهست پروردگار تو که خدائی مقتدر و بی‌همتاست و از توصیف جاهلانه خلق مبراست 
و سلام و تحیت الهی بر رسولان گرامی او باد 
و ستایش مخصوص خداست که آفریننده جهانها است

تلاوت سوره ی طور

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
وَ الطُّورِ (1)
وَ کِتابٍ مَسْطُورٍ (2)
فی رَقٍّ مَنْشُورٍ (3)
وَ الْبَیْتِ الْمَعْمُورِ (4)
وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ (5)
وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ (6)
إِنَّ عَذابَ رَبِّکَ لَواقِعٌ (7)
ما لَهُ مِنْ دافِعٍ (8)
یَوْمَ تَمُورُ السَّماءُ مَوْراً (9)
وَ تَسیرُ الْجِبالُ سَیْراً (10)
فَوَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبینَ (11)
الَّذینَ هُمْ فی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ (12)
یَوْمَ یُدَعُّونَ إِلی نارِ جَهَنَّمَ دَعًّا (13)
هذِهِ النَّارُ الَّتی کُنْتُمْ بِها تُکَذِّبُونَ (14)
أَ فَسِحْرٌ هذا أَمْ أَنْتُمْ لا تُبْصِرُونَ (15)
اصْلَوْها فَاصْبِرُوا أَوْ لا تَصْبِرُوا سَواءٌ عَلَیْکُمْ إِنَّما تُجْزَوْنَ ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (16)
إِنَّ الْمُتَّقینَ فی جَنَّاتٍ وَ نَعیمٍ (17)
فاکِهینَ بِما آتاهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقاهُمْ رَبُّهُمْ عَذابَ الْجَحیمِ (18)
کُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنیئاً بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (19)
مُتَّکِئینَ عَلی سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عینٍ (20)
وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْ‌ءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِما کَسَبَ رَهینٌ (21)
وَ أَمْدَدْناهُمْ بِفاکِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ (22)
یَتَنازَعُونَ فیها کَأْساً لا لَغْوٌ فیها وَ لا تَأْثیمٌ (23)
وَ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمانٌ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ (24)
وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلی بَعْضٍ یَتَساءَلُونَ (25)
قالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فی أَهْلِنا مُشْفِقینَ (26)
فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنا وَ وَقانا عَذابَ السَّمُومِ (27)
إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحیمُ (28)
فَذَکِّرْ فَما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِکاهِنٍ وَ لا مَجْنُونٍ (29)
أَمْ یَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ (30)
قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصینَ (31)
أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلامُهُمْ بِهذا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ (32)
أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لا یُؤْمِنُونَ (33)
فَلْیَأْتُوا بِحَدیثٍ مِثْلِهِ إِنْ کانُوا صادِقینَ (34)
أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَیْرِ شَیْ‌ءٍ أَمْ هُمُ الْخالِقُونَ (35)
أَمْ خَلَقُوا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بَلْ لا یُوقِنُونَ (36)
أَمْ عِنْدَهُمْ خَزائِنُ رَبِّکَ أَمْ هُمُ الْمُصَیْطِرُونَ (37)
أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ یَسْتَمِعُونَ فیهِ فَلْیَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطانٍ مُبینٍ (38)
أَمْ لَهُ الْبَناتُ وَ لَکُمُ الْبَنُونَ (39)
أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ (40)
أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ (41)
أَمْ یُریدُونَ کَیْداً فَالَّذینَ کَفَرُوا هُمُ الْمَکیدُونَ (42)
أَمْ لَهُمْ إِلهٌ غَیْرُ اللَّهِ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ (43)
وَ إِنْ یَرَوْا کِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً یَقُولُوا سَحابٌ مَرْکُومٌ (44)
فَذَرْهُمْ حَتَّی یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذی فیهِ یُصْعَقُونَ (45)
یَوْمَ لا یُغْنی عَنْهُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئاً وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ (46)
وَ إِنَّ لِلَّذینَ ظَلَمُوا عَذاباً دُونَ ذلِکَ وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ (47)
وَ اصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حینَ تَقُومُ (48)
وَ مِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبارَ النُّجُومِ (49)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
قسم به طور سینا (که خدا با موسی در آن تکلم فرمود) 
قسم به کتاب مسطور قرآن 
در صحیفه گشوده فرقان (که خدا بر رسولش محمد مصطفی ص فرستاد) 
قسم به بیت المعمور (کعبه اهل زمین یا مسجد ملایک آسمان که خدا به ذکر و طواف بندگان و یا به تسبیح فرشتگانش معمور گردانید) 
قسم به طاق بلند (آسمان که مظهر انوار و الطاف و برکاتش فرمود و از تصرف خاکیانش محفوظ داشت) 
قسم به دریای آتش فروزان (که خدا روز قیامت دریا را آتش سازد و بر دوزخیان فروریزد) 
قسم به این امور که البته عذاب خدا (بر کافران) واقع خواهد شد 
و هیچ کس دافع آن نخواهد بود 
روزی که آسمان (چون دریای پرموج) سخت جنبش کند 
و کوه‌ها (چون ابر بهار) تند به گردش آید 
در آن روز سخت وای بر آنان که وعده حق (و کتاب و رسول او) را تکذیب کردند 
آنان که به بازیچه دنیا فرو شدند (و از کار آخرت غافل ماندند) 
آن روز آنها را سخت به آتش دوزخ درافکنند 
و به آنها خطاب کنند که این همان آتشی است که تکذیب آن کردید 
آیا این آتش دوزخ هم (چون معجز انبیاء) به نظرتان سحر است یا آن که هنوز چشم بصیرت باز نمی‌کنید؟ 
باری به دوزخ درشوید که صبر و بی‌صبری به حالتان یکسانست و پس آنچه (در دنیا) کردید امروز همان را جزا یابید 
متقیان هم امروز در باغهای بهشت پرنعمتند 
آنان به نعمتی که خدا نصیبشان فرموده دلشادند و خدا از عذاب دوزخ محفوظشان داشته است 
و خطاب شود که (از هر نعمت خواهید) بخورید و بیاشامید شما را گوارا باد پاداش اعمال نیکی که (در دنیا) انجام دادید 
در حالی که نزدیک هم بر تخت (عزت) تکیه زده‌اند و ما حورالعین را همجفت آنان گردانیده‌ایم 
و آنان که به خدا ایمان آوردند و فرزندانشان هم در ایمان پیرو ایشان شدند ما آن فرزندان را به آنها برسانیم و از پاداش عمل فرزندان هیچ نکاهیم (بلکه بیفزائیم تا در بهشت به دیدار یکدیگر شادان باشند. و بدانید) که هر نفسی در گرو عملیست که بر خود اندوخته است 
و بر آن بهشتیان از هر نوع میوه و گوشت (های لذیذ) که مایل باشند فراوان بیفزائیم 
آنها در بهشت جام (شراب گوارا) را چنان سریع از دست هم بگیرند که گوئی منازعه می‌کنند در صورتی که آنجا کار لغو و باطل و نزاع و خلاف و بزه‌کاری هیچ نیست 
و پسرانی مانند لؤلؤ مکنون گردشان بر انجام خدمت می‌گردند 
و در بهشت آنها با هم به صحبت رو کرده و از (سرگذشت) یکدیگر پرسش کنند 
و با هم گویند (خدا را شکر که) ما از پیش در دنیا میان اهل و قبیله خود خداترس بودیم 
خدا هم بر ما منت نهاد (و به لطف خود) ما را از عذاب سموم دوزخ محفوظ داشت 
(زیرا) ما از این پیش (در دنیا) خدا را به حقیقت پرستش کردیم که او خود (بر بندگانش) بسیار نیکخواه و مهربانست 
ای رسول ما خلق را متذکر (خدا) ساز که تو به نعمت (وحی و رسالت) پروردگارت (سخن گوئی و) جنون و کهانت (که کافران بدروغ نسبت دادند) هیچ در تو نیست 
یا که (کافران نادان) گویند (محمد ص) شاعریست (ماهر) و ما حادثه مرگ او را انتظار داریم (تا به مرگ از دعوی نبوتش آسوده شویم) 
ای رسول بگو شما (از جهل و حسد) به انتظار مرگ من باشید که منهم از منتظران (مرگ و هلاک شما) هستم 
آیا زیرکی و خیالات باطلشان بر این وامی‌دارد که (تکذیب تو کنند) یا (از جهل و کبر و نخوت) خود قومی سرکش و نافرمانند؟ 
یا که می‌گویند او قرآن را از پیش خود فرابافته است (چنین نیست) بلکه آنها (لایق ایمان نیستند که) ایمان نمی‌آورند 
پس اگر راست می‌گویند (که قرآن وحی خدا نیست) آنها هم کلامی مانند قرآن بیاورند 
آیا این خلق (بدون خالق) از نیستی صرف به وجود آمدند؟ یا خویشتن را خود خلق کردند 
یا آنکه آسمانها و زمین را این مردم آفریدند (هرگز نیافریدند) بلکه به یقین خدا را نشناختند (و در خالق به شک و ریب فروماندند) 
آیا گنجهای رحمت پروردگار نزد آنهاست یا هیچ قدرت و سلطنتی دارند؟ 
یا نردبامی دارند که به آسمان برشوند و سخن وحی فرشتگان بشنوند؟ اگر چنین است آنچه به وحی شنیدند با حجت روشن بیاورند 
آیا خدا را دختران و شما را پسران خواهد بود؟ (که ملایک را از جهل دختران خدا دانید) 
آیا تو ای رسول از آنها اجر رسالت خواهی که زیر بار سنگین غرامت بمانند؟ 
آیا علم غیب با آنهاست تا از آن عالم خبری نگارند؟ 
یا که می‌خواهند با تو مکر و تزویری اندیشند (هرگز نتوانند) که کافران خود به مکر (و انتقام حق) گرفتارند 
یا آنکه بر آنها خدائی جز خدای یکتا هست؟ که خدا از هر چه شرک و شریک او گیرند پاک و منزهست 
این کافران هم اگر سقوط قطعه‌ای از آسمان را به چشم ببینند (که این معجز را از تو خواستند) باز خواهند گفت این پاره ابری متراکم است 
ای رسول ما، اینان را به جهل خود رها کن تا به روز سختشان که آن روز یکسر هلاک می‌شوند عاقبت برسند 
آن روزی که مکر و تدبیرشان هیچ به کارشان نیاید و هیچکس یاریشان نکند 
و برای ستمکاران عالم در دنیا عذابی پیش از آن (جهنم قیامت) خواهد بود و لیکن اکثرشان نمی‌دانند 
باری ای رسول بر حکم خدا صبر کن که تو منظور نظر مائی و چون برخیزی (به نماز یا هر کاری) به ستایش خدای خود تسبیح گو 
و از شبانگاه هم پاره‌ای به تسبیح خدا پرداز و هنگام فرورفتن ستارگان هم (به نماز صبح) تسبیح خدا گو

تلاوت سوره ی عنکبوت

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
الم (1)
أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ (2)
وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکاذِبینَ (3)
أَمْ حَسِبَ الَّذینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ أَنْ یَسْبِقُونا ساءَ ما یَحْکُمُونَ (4)
مَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (5)
وَ مَنْ جاهَدَ فَإِنَّما یُجاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِیٌّ عَنِ الْعالَمینَ (6)
وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذی کانُوا یَعْمَلُونَ (7)
وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حُسْناً وَ إِنْ جاهَداکَ لِتُشْرِکَ بی ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (8)
وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِی الصَّالِحینَ (9)
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذا أُوذِیَ فِی اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ کَعَذابِ اللَّهِ وَ لَئِنْ جاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ إِنَّا کُنَّا مَعَکُمْ أَ وَ لَیْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِما فی صُدُورِ الْعالَمینَ (10)
وَ لَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْمُنافِقینَ (11)
وَ قالَ الَّذینَ کَفَرُوا لِلَّذینَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبیلَنا وَ لْنَحْمِلْ خَطایاکُمْ وَ ما هُمْ بِحامِلینَ مِنْ خَطایاهُمْ مِنْ شَیْ‌ءٍ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ (12)
وَ لَیَحْمِلُنَّ أَثْقالَهُمْ وَ أَثْقالاً مَعَ أَثْقالِهِمْ وَ لَیُسْئَلُنَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ عَمَّا کانُوا یَفْتَرُونَ (13)
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلی قَوْمِهِ فَلَبِثَ فیهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلاَّ خَمْسینَ عاماً فَأَخَذَهُمُ الطُّوفانُ وَ هُمْ ظالِمُونَ (14)
فَأَنْجَیْناهُ وَ أَصْحابَ السَّفینَةِ وَ جَعَلْناها آیَةً لِلْعالَمینَ (15)
وَ إِبْراهیمَ إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ ذلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (16)
إِنَّما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثاناً وَ تَخْلُقُونَ إِفْکاً إِنَّ الَّذینَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لا یَمْلِکُونَ لَکُمْ رِزْقاً فَابْتَغُوا عِنْدَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَ اعْبُدُوهُ وَ اشْکُرُوا لَهُ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (17)
وَ إِنْ تُکَذِّبُوا فَقَدْ کَذَّبَ أُمَمٌ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ ما عَلَی الرَّسُولِ إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبینُ (18)
أَ وَ لَمْ یَرَوْا کَیْفَ یُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعیدُهُ إِنَّ ذلِکَ عَلَی اللَّهِ یَسیرٌ (19)
قُلْ سیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنْشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلی کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدیرٌ (20)
یُعَذِّبُ مَنْ یَشاءُ وَ یَرْحَمُ مَنْ یَشاءُ وَ إِلَیْهِ تُقْلَبُونَ (21)
وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزینَ فِی الْأَرْضِ وَ لا فِی السَّماءِ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصیرٍ (22)
وَ الَّذینَ کَفَرُوا بِآیاتِ اللَّهِ وَ لِقائِهِ أُولئِکَ یَئِسُوا مِنْ رَحْمَتی وَ أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ (23)
فَما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا اقْتُلُوهُ أَوْ حَرِّقُوهُ فَأَنْجاهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ (24)
وَ قالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثاناً مَوَدَّةَ بَیْنِکُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا ثُمَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ یَکْفُرُ بَعْضُکُمْ بِبَعْضٍ وَ یَلْعَنُ بَعْضُکُمْ بَعْضاً وَ مَأْواکُمُ النَّارُ وَ ما لَکُمْ مِنْ ناصِرینَ (25)
فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ وَ قالَ إِنِّی مُهاجِرٌ إِلی رَبِّی إِنَّهُ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ (26)
وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ جَعَلْنا فی ذُرِّیَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَ الْکِتابَ وَ آتَیْناهُ أَجْرَهُ فِی الدُّنْیا وَ إِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحینَ (27)
وَ لُوطاً إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الْفاحِشَةَ ما سَبَقَکُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمینَ (28)
أَ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبیلَ وَ تَأْتُونَ فی نادیکُمُ الْمُنْکَرَ فَما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا ائْتِنا بِعَذابِ اللَّهِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقینَ (29)
قالَ رَبِّ انْصُرْنی عَلَی الْقَوْمِ الْمُفْسِدینَ (30)
وَ لَمَّا جاءَتْ رُسُلُنا إِبْراهیمَ بِالْبُشْری قالُوا إِنَّا مُهْلِکُوا أَهْلِ هذِهِ الْقَرْیَةِ إِنَّ أَهْلَها کانُوا ظالِمینَ (31)
قالَ إِنَّ فیها لُوطاً قالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فیها لَنُنَجِّیَنَّهُ وَ أَهْلَهُ إِلاَّ امْرَأَتَهُ کانَتْ مِنَ الْغابِرینَ (32)
وَ لَمَّا أَنْ جاءَتْ رُسُلُنا لُوطاً سی‌ءَ بِهِمْ وَ ضاقَ بِهِمْ ذَرْعاً وَ قالُوا لا تَخَفْ وَ لا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوکَ وَ أَهْلَکَ إِلاَّ امْرَأَتَکَ کانَتْ مِنَ الْغابِرینَ (33)
إِنَّا مُنْزِلُونَ عَلی أَهْلِ هذِهِ الْقَرْیَةِ رِجْزاً مِنَ السَّماءِ بِما کانُوا یَفْسُقُونَ (34)
وَ لَقَدْ تَرَکْنا مِنْها آیَةً بَیِّنَةً لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ (35)
وَ إِلی مَدْیَنَ أَخاهُمْ شُعَیْباً فَقالَ یا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ ارْجُوا الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ لا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدینَ (36)
فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فی دارِهِمْ جاثِمینَ (37)
وَ عاداً وَ ثَمُودَ وَ قَدْ تَبَیَّنَ لَکُمْ مِنْ مَساکِنِهِمْ وَ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ أَعْمالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبیلِ وَ کانُوا مُسْتَبْصِرینَ (38)
وَ قارُونَ وَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مُوسی بِالْبَیِّناتِ فَاسْتَکْبَرُوا فِی الْأَرْضِ وَ ما کانُوا سابِقینَ (39)
فَکُلاًّ أَخَذْنا بِذَنْبِهِ فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنا عَلَیْهِ حاصِباً وَ مِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْهُ الصَّیْحَةُ وَ مِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنا بِهِ الْأَرْضَ وَ مِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنا وَ ما کانَ اللَّهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ (40)
مَثَلُ الَّذینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِیاءَ کَمَثَلِ الْعَنْکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیْتاً وَ إِنَّ أَوْهَنَ الْبُیُوتِ لَبَیْتُ الْعَنْکَبُوتِ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ (41)
إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ ما یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مِنْ شَیْ‌ءٍ وَ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ (42)
وَ تِلْکَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ وَ ما یَعْقِلُها إِلاَّ الْعالِمُونَ (43)
خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیَةً لِلْمُؤْمِنینَ (44)
اتْلُ ما أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنَ الْکِتابِ وَ أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهی عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ وَ لَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ ما تَصْنَعُونَ (45)
وَ لا تُجادِلُوا أَهْلَ الْکِتابِ إِلاَّ بِالَّتی هِیَ أَحْسَنُ إِلاَّ الَّذینَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَ قُولُوا آمَنَّا بِالَّذی أُنْزِلَ إِلَیْنا وَ أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ وَ إِلهُنا وَ إِلهُکُمْ واحِدٌ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (46)
وَ کَذلِکَ أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الْکِتابَ فَالَّذینَ آتَیْناهُمُ الْکِتابَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مِنْ هؤُلاءِ مَنْ یُؤْمِنُ بِهِ وَ ما یَجْحَدُ بِآیاتِنا إِلاَّ الْکافِرُونَ (47)
وَ ما کُنْتَ تَتْلُوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ کِتابٍ وَ لا تَخُطُّهُ بِیَمینِکَ إِذاً لاَرْتابَ الْمُبْطِلُونَ (48)
بَلْ هُوَ آیاتٌ بَیِّناتٌ فی صُدُورِ الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ ما یَجْحَدُ بِآیاتِنا إِلاَّ الظَّالِمُونَ (49)
وَ قالُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیاتٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الْآیاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَ إِنَّما أَنَا نَذیرٌ مُبینٌ (50)
أَ وَ لَمْ یَکْفِهِمْ أَنَّا أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ یُتْلی عَلَیْهِمْ إِنَّ فی ذلِکَ لَرَحْمَةً وَ ذِکْری لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ (51)
قُلْ کَفی بِاللَّهِ بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ شَهیداً یَعْلَمُ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الَّذینَ آمَنُوا بِالْباطِلِ وَ کَفَرُوا بِاللَّهِ أُولئِکَ هُمُ الْخاسِرُونَ (52)
وَ یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالْعَذابِ وَ لَوْ لا أَجَلٌ مُسَمًّی لَجاءَهُمُ الْعَذابُ وَ لَیَأْتِیَنَّهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا یَشْعُرُونَ (53)
یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالْعَذابِ وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحیطَةٌ بِالْکافِرینَ (54)
یَوْمَ یَغْشاهُمُ الْعَذابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ وَ یَقُولُ ذُوقُوا ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (55)
یا عِبادِیَ الَّذینَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضی واسِعَةٌ فَإِیَّایَ فَاعْبُدُونِ (56)
کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَیْنا تُرْجَعُونَ (57)
وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنَ الْجَنَّةِ غُرَفاً تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلینَ (58)
الَّذینَ صَبَرُوا وَ عَلی رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ (59)
وَ کَأَیِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ یَرْزُقُها وَ إِیَّاکُمْ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (60)
وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّی یُؤْفَکُونَ (61)
اللَّهُ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ یَقْدِرُ لَهُ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلیمٌ (62)
وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحْیا بِهِ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِها لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ (63)
وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ (64)
فَإِذا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَی الْبَرِّ إِذا هُمْ یُشْرِکُونَ (65)
لِیَکْفُرُوا بِما آتَیْناهُمْ وَ لِیَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ (66)
أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّا جَعَلْنا حَرَماً آمِناً وَ یُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ أَ فَبِالْباطِلِ یُؤْمِنُونَ وَ بِنِعْمَةِ اللَّهِ یَکْفُرُونَ (67)
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَری عَلَی اللَّهِ کَذِباً أَوْ کَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُ أَ لَیْسَ فی جَهَنَّمَ مَثْویً لِلْکافِرینَ (68)
وَ الَّذینَ جاهَدُوا فینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنینَ (69)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
الم این حرف اشاره به اسماء الهی یا اسراری بین خدا و رسول اوست 
آیا مردم چنین پنداشتند که به صرف اینکه گفتند ما ایمان به خدا آورده‌ایم رهاشان کنند و بر این دعوی هیچ امتحانشان نکنند؟ هرگز چنین نیست 
و ما اممی را که پیش از اینان بودند به امتحان و آزمایش آوردیم تا خدا دروغگویان را از راستگویان کاملا معلوم کند و مقام منافق و مؤمن پاک را از هم جدا سازد 
آیا آنان که کار زشت و اعمال ناشایسته مرتکب می‌شوند پنداشتند که بر ما سبقت گیرند و از عقاب ما خلاصی یابند بسیار بد و جاهلانه حکم می‌کنند 
هر کس که به لقاء ما و مشاهده جمال ما و وصول به رحمت و جنت ما امیدوار و مشتاق است بداند که هنگام اجل و وعده معین خدا البته فرا رسد و پیک مرگ شما را به ملاقات خدا دعوت کند و خدا به گفتار و کردار خلق شنوا و داناست 
و هر که در راه ایمان جهد و کوشش کرد به سود خود کند که خدا از طاعت و عبادت عالمیان البته بی‌نیاز است 
و آنان که به خدا ایمان آورده و نیکوکار شدند ما هم گناهانشان را محو و مستور کنیم و بهتر از آن اعمال نیکشان به آنها پاداش دهیم 
و ما به آدمیان سفارش کردیم که در حق پدر و مادر خود نیکی کنند و اگر آنها خود مشرک باشند و کوشند تا تو به من که خدای یگانه‌ام از روی جهل و نادانی شرک آوری در اینجا هرگز اطاعت امر آنها مکن که رجوع شما به سوی من است و من شما را به پاداش هر عمل نیک یا بد که بجای آوردید آگاه می‌گردانم 
و آنان که به خدا ایمان آورده و کار نیکو کردند آنان را البته به بهشت در صف صالحان و رتبه نیکان آریم و در جنت رضوان نعمت جاودان بخشیم 
و بعضی مردم از راه نفاق می گویند ما به خدا ایمان آوردیم و چون رنج و آزاری از دشمنان دین در راه خدا ببینند فتنه و عذاب خلق را با عذاب خدا برابر شمرند یعنی همانقدر که ترس عذاب خدا آنها را از کفر به ایمان می‌خواند ترس عذاب مردم هم از ایمان به کفر می‌کشد و هرگاه ظفر و نصرتی از جانب خدا به مؤمنان رسد آن منافقان گویند ما هم با شما و هم‌آئین شما بودیم. آیا خدا از هر کس بر دلهای خلایق و نفاق درونی منافقان داناتر نیست؟ 
و البته خدا هم به احوال اهل ایمان داناست و هم از درون منافقان آگاهست و در کار او ریا و نفاق و شبهه نتوان کرد 
و کافران به اهل ایمان گفتند شما طریقه ما را پیروی کنید اگر به خطا رفتید بار خطاهای شما را ما به دوش می‌گیریم و از عهده عقاب آن شما را بیرون می آوریم در صورتی که آنها دروغ می‌گویند و هرگز بار گناهشان را به دوش نگیرند و از عهده عقابشان برنیایند 
و آنها علاوه بر بار سنگین گناهان خود بار گناهان هر که را گمراه کرده‌اند نیز به دوش می‌گیرند و از آنچه دروغ بسته‌اند سخت مؤاخذه می‌شوند 
و همانا نوح را به رسالت سوی قومش فرستادیم او هزار سال پنجاه سال کم میان قوم درنگ کرد و خلق را دعوت به خداپرستی نمود و اجابت نکردند و چون همه ستمگر و ظالم بودند همه غرق طوفان هلاک شدند 
و تنها خود نوح را با اصحاب کشتی او از غرق نجات دادیم و آن کشتی را برای خلق عالم آیت قدرت و رحمت خویش قرار دادیم 
و یاد آر حکایت ابراهیم را که به قوم خود گفت ای مردم خدا را پرستید و از او بترسید که پرستش و ترس خدا اگر بفهمید از هر چیز برای شما بهتر است بلکه چیزی بهتر از خداپرستی و خداترسی نیست 
و بدانید که آنچه بجز خدا می‌پرستید بتهائی جماد و بی‌اثر بیش نیست که شما خود بدروغ ساخته‌اید و نام خدا بر او نهاده‌اید اینک بدانید که هر چه را جز خدا می‌پرستید قادر بر رزق شما نیستند پس آنها را رها کنید و از خدا روزی طلبید و او را پرستید و شکر نعمت وی بجای آرید و بدانید که باز رجوع شما بسوی اوست 
ای رسول ما، اگر امت ترا تکذیب کردند غم مدار که تکذیب معلمین الهی عادت دیرین جهال است پیش از شما هم بسیاری از امم پیمبران خود را تکذیب کردند و بر رسول جز آنکه به آشکار تبلیغ رسالت کند تکلیفی نیست 
آیا مردم بارها به چشم خود ندیدند که خدا چگونه ابتدا خلقی را ایجاد می‌کند و باز به اصل خود برمی‌گرداند؟ خلق می‌کند و نابود می‌سازد و حیات می‌دهد و می‌میراند، روز میارد و شب می‌گرداند این کار بر خدا بسیار آسانست 
ای رسول بگو به مردم که در زمین سیر کنید و ببینید که خدا چگونه خلق را ایجاد کرده تا از مشاهده اسرار خلقت نخست بر شما بخوبی روشن شود که سپس نشه آخرت را ایجاد خواهد کرد و حیات فانی به حیات جاودانی می‌پیوندد که خدا بر هر چیز تواناست 
هر که را از اهل گناه بخواهد به عدل عذاب می‌کند و هر که را بخواهد به لطف و رحمت می‌بخشد و خلایق همه به سوی او بازمی‌گردند 
و شما مخلوق عاجز نه هرگز خدای قادر مطلق را عاجز در زمین و آسمان توانید کرد و نه جز خدا در آسمان و زمین نگهبان و یاوری دارید 
و آنان که به آیات خدا و شهود لقای او کافر شدند آنها از رحمت و نعمت بهشت من ناامیدند و سخت بعذاب دردناک گرفتار خواهند شد 
بعد از این همه نصایح و اندرز ابراهیم باز قوم جز آنکه گفتند او را بکشید و در آتش بسوزانید پاسخ ندادند و او را به جرم خدا پرستی در آتش افکندند و خدا او را از آتش نمرودیان نجات داد در این حکایت برای قومی که به خدا ایمان آرند آیت قدرت الهی پدیدار است 
باز ابراهیم به هدایت مشرکان جاهل پرداخت و گفت ای مردم شما خود می‌دانید که آنچه را جز خدای یکتا به خدائی برگرفته‌اید بتهائی جماد و بی‌اثر است که تنها برای حفظ دوستی و استفاده مادی دو روزه دنیای خود اتخاذ کرده‌اید و چون روز قیامت شود یا مرگ فرارسد و اغراض فاسد دنیوی از میان برود در آن روز شما از بت‌پرستی و عبادت غیر خدا بیزار شوید و هر یک دیگری را کافر دانید و بیکدیگر لعن و نفرین کنید و جایگاه ابدی تمام شما آتش دوزخ است و هیچ یاوری که از او نجات خود طلبید ابدا ندارید 
پس از دیرگاه دعوت نخست خواهرزاده‌اش لوط به او ایمان آورد و ابراهیم به او گفت که من از این دیار شرک هجرت به سوی خدای خود خواهم کرد که او بر حفظ من از دشمن مقتدر است و به صلاح امورم داناست 
و ما اسحق و یعقوب را به او عطا کردیم و در خاندانش مقام نبوت و کتاب آسمانی برقرار نمودیم و در دنیا هم به نعمت فرزندان صالح و نام نیکو و سایر نعم الهی اجر او را دادیم و در آخرت نیز وی را از صف صالحان و همرتبه مقربان قرار دهیم 
و یاد کن حکایت لوط را هنگامی که به قوم خود گفت آیا شما به عمل زشتی که هیچکس در عالم پیش از شما مرتکب نشده اقدام می‌کنید 
شما به شهوت رانی با مردان خلوت کرده و راه فطرت زناشوئی را قطع کنید و در مجامع خود بی‌هیچ خجلت به کار قبیح می‌پردازید قوم لوط جز آنکه به طعنه گفتند اگر راست می‌گوئی عذاب خدا را بر ما نازل کن به او ابدا جوابی ندادند 
لوط از انکار قوم به درگاه خدا نالید و گفت پروردگارا مرا بر محو این قوم فاسد یاری کن 
و چون رسولان ما فرشتگان عالم قدس به ابراهیم بشارت نصرت حق آوردند گفتند ما به امر خدا اهل این دیار را که قومی سخت ظالم و بدکارند هلاک می‌کنیم 
ابراهیم به فرشتگان گفت لوط هم که بنده صالح موحد پاکی است در این دیار است پاسخ دادند که ما به احوال آنکه در این دیار است بهتر آگاهیم لوط را با همه اهل بیتش غیر آن وی که در میان اهل هلاکت باقی ماند البته همه را نجات خواهیم داد 
و چون رسولان ما نزد لوط آمدند لوط از آمدن آنها که ناشناس و با صورت زیبا بودند اندوهگین و دلتنگ گردید فرشتگان گفتند هیچ بیمناک و غمگین مباش که ما ترا با اهلبیتت غیر آن زن کافرت که در میان اهل هلاک واماند همه را نجات دهیم 
ما بر اهل این دیار که فاسق و بدکارند از آسمان عذابی سخت نازل کنیم و بر سرشان سنگ هلاک فرو ریزیم 
و همانا از آن دیار لوط آثار خرابی را واگذاشتیم تا آیتی روشن برای عبرت عاقلان باشد 
و شعیب را که برادر مهربانی برای قومش بود به رسالت به سوی اهل مدین فرستادیم و او با قوم گفت که همیشه خدا را پرستید و به روز قیامت و سعادت آخرت امیدوار باشید و هرگز در روی زمین فساد و تبه‌کاری مکنید که آسایش دو گیتی در این نصایح است 
قوم شعیب او را تکذیب کردند و نصایح مشفقانه‌اش را به هیچ نشمردند و به کیفر آن شبی به زلزله سخت گرفتار شدند و صبحگاه همه را در خانه‌هاشان مرگ به زانو در آورد 
و قوم عاد و ثمود را که منازل خراب و ویرانشان را به چشم می‌بینید آنها نیز با آنکه بینا و هوشیار بودند چون شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان نیکو جلوه داد و از راه حق آنها را بازداشت همه هلاک و نابود گردیدند 
و قارون و فرعون و هامان را هم که موسی ع با معجزات روشن به هدایت آنها آمد به او نگرویدند و باز در زمین بر ضعیفان تکبر و ظلم و طغیان کردند و یکسر هلاک شدند و بر قهر حق سبق نگرفتند و راه نجاتی نیافتند 
ما هر طایفه‌ای را به کیفر گناهش مؤاخذه کردیم که بعضی را بر سرشان سنگ بلا فرو باریدیم و برخی را به صیحه عذاب آسمانی و برخی را به زلزله زمین و گروهی دیگر را به غرق دریا به هلاکت رسانیدیم خدا به آنان هیچ ستم نکرد لیکن آنها خود در حق خویش ستم کردند 
مثل حال آنان که خدا را فراموش کرده و غیر خدا را به دوستی برگرفتند در سستی و بی‌بنیادی حکایت خانه‌ایست که عنکبوت بنیاد کند و اگر بدانید سست‌ترین بنا خانه عنکبوت است که به کمترین باد حادثه خراب می‌گردد 
خدا بر آنچه که به غیر او بخوانید و پرستش کنید بر آن آگاهست و او بر انتقام اهل شرک و ریا مقتدر و به دقائق امور عالم داناست 
و ما اینهمه مثلها می‌زنیم تا حقایق برای مردم روشن شود و لیکن به جز مردم دانشمند کسی تعقل در آن نخواهد کرد 
خدا آسمانها و زمین را به حق و در کمال حکمت آفریده نه بر باطل و لغو و عبث و در این خلقت آسمان و زمین آیت و نشانه ربوبیت کاملا برای اهل ایمان پدیدار است 
ای رسول ما آنچه را که از کتاب آسمانی قرآن بر تو وحی شد بر خلق تلاوت کن و نماز را که بزرگ عبادت خداست بجای آر که همانا نماز است که اهل نماز را از هر کار زشت و منکر بازمی‌دارد و روح را از هر آلایش و کدورت عالم پاک می‌گرداند و همانا ذکر خدا بزرگتر و برتر از حد اندیشه خلق است و خدا بهر چه برای خشنودی او و به یاد او کنید آگاهست و اجر آن را عظیم عطا خواهد کرد 
و شما مسلمانان با یهود و نصاری و مجوس اهل کتاب جز به نیکوترین طریق بحث و مجادله مکنید مگر با ستمکاران از آنها و با اهل کتاب بگوئید که ما به کتاب آسمانی قرآن که بر ما نازل شده و به کتب آسمانی شما به همه ایمان آورده‌ایم و خدای ما و شما یکی است و ما تسلیم و مطیع فرمان اوئیم 
و ما همچنان که بر رسولان پیشین کتاب آسمانی تورات و انجیل و زبور فرستادیم بر تو هم ای رسول قرآن را نازل کردیم پس آنان که به آن کتب که برایشان فرستادیم ایمان آوردند به این کتاب نیز ایمان آرند و از این گروه اهل مکه هم بعضی ایمان آورند و به جز کافران هیچکس آیات ما را انکار نخواهد کرد 
و تو از این پیش نه توانستی کتابی خواند و نه خطی نگاشت تا مبادا مبطلان منکر قرآن در نبوتت شک و ریبی کنند و گویند این کتاب به وحی خدا نیست و خود از روی کتب سابقین جمع و تألیف کرده است 
بلکه این قرآن آیات روشن الهی است در لوح سینه آنان که از خدا نور علم و دانش یافتند و آیات ما را جز مردم ستمکار انکار نکنند 
و کافران گفتند این مرد اگر رسول خداست چرا بر او آیات و معجزاتی از جانب خدا نازل نشد. ای رسول ما، بگو آیات نزد خدا و به امر خدا است من که رسولم جز آنکه خلق را از انتقام خدا بترسانم وظیفه ندارم 
آیا اینان را که تقاضای معجزه می‌کنند این معجزه کفایت نکرد که چنین کتاب بزرگ را ما بر تو فرستادیم و تو بر آنها تلاوت کردی؟ که در آن برای اهل ایمان البته رحمت و پند و هدایت خواهد بود 
ای رسول ما بگو میان من و شما خدا گواهی کافی است که او بهر چه در آسمان و زمین است آگاهست و آنان که به باطل گرویدند و به خدا کافر شدند هم آنان به حقیقت زیانکاران عالمند 
ای رسول ما منکران به تمسخر از تو تقاضای تعجیل در نزول عذاب می‌کنند و اگر وقت معین آن در علم ازلی قیامت نبود عذاب حق بر آنها می‌رسید و البته ناگهانی هم نازل می‌شد که غافل و بیخبر باشند 
و این کافران از تو به تعجیل عذاب می‌طلبند در صورتی که شراره عذاب جهنم به آنها احاطه نموده است زیرا همان کفر و اعمال زشت و طینت دوزخی و شهوت و غضب حیوانی که محیط به آنهاست اگر می‌فهمیدند به حقیقت احاطه آتش دوزخست 
اینان را متذکر ساز آن روزی را که عذاب خدا از بالا و زیر آنها را فروگیرد و بگوید امروز بچشید کیفر آنچه در دنیا عمل کردید 
ای بندگان با ایمان من، زمین من بسیار وسیع است در اینصورت اگر از جور کفار در سرزمینی به تنگ آمده و به کفر مجبور شوید از آنجا به دیار دیگر هجرت کنید و هر کجا باشید مرا منحصرا به اخلاص پرستش کنید 
هر نفسی، شهد ناگوار مرگ را خواهد چشید و پس از مرگ همه رجوع به ما خواهند کرد 
آنان که به خدا ایمان آوردند و به اعمال نیکو پرداختند البته آنها را به عمارات عالی بهشتی که زیر درختانش نهرها جاریست منزل دهیم که در آن زندگانی ابدی کنند آنجا چقدر پاداش نیکو به نیکوکاران عالم دهند 
آنان که در راه دین خدا صبر و شکیبائی پیشه کردند و بر لطف و کرم پروردگار توکل نمودند 
و در کار رزق به خدا توکل کنید نه بر سعی خود که چه بسیار حیوانات که خود بار روزی خود نکشند و خدا بدون هیچ کوشش به آنها و هم به شما روزی می‌رساند که او شنوای دعای محتاجان و دانا به احوال بندگان است 
و اگر از این کافران مشرک سؤال کنی که آسمانها و زمین را که آفریده و خورشید و ماه مسخر فرمان کیست به یقین جواب دهند که خدا آفریده پس چرا با این اقرار به افتراء و دروغ از توحید و معرفت خدا به شرک و جهالت می‌شتابند 
خداست که هر کس از بندگان را خواهد وسیع روزی و یا تنگ روزی می‌گرداند که همانا او به صلاح حال کلیه خلایق آگاهست 
و اگر از این مشرکان کافر سؤال کنی آن کیست که از آسمان باران نازل سازد تا زمین را به آن پس از فصل خزان و مرگ گیاهان باز به نسیم جانبخش بهار زنده گرداند به یقین جواب دهند که آن خداست پس بگو ستایش مخصوص خدای یکتاست که نعمت باران و هر نعمت دیگر از جانب اوست آری ولیک این حقیقت را عقل اکثر این مردم درنخواهد یافت 
این زندگانی چند روزه دنیا اگر نه در پرستش حق و سعادت آخرت صرف شود افسوس و بازیچه‌ای بیش نیست و زندگانی اگر مردم بدانند به حقیقت دار آخرت است که حیاتش جاوید و نعمتش بی‌رنج و زوالست 
این مردم مشرک نادان چون به کشتی نشینند و بدست امواج خطر افتند در آن حال تنها خدا را به اخلاص کامل می خوانند و چون از خطر دریا به ساحل نجات رسیدند از جهل و غفلت باز به خدای یکتا مشرک می‌شوند 
تا از جهل هر نعمتی را که ما به آنها عطا کرده‌ایم کفران کنند و به جای سپاس حق خدایان باطل پرستند 
آیا کافران اهل مکه ندیدند که آن شهر را حرم امن و امان قرار دادیم در صورتی که از اطرافشان مردم ضعیف را به قتل و غارت می‌ربایند آیا با این نعمت بزرگ امنیت که خدا به آنها عطا کرده باز به باطل می‌گروند و به نعمت حق کافر می‌شوند 
آیا هیچکس از آنکه بر خدا دروغ بست و رسول حق را که برای هدایت او آمد تکذیب کرد در عالم ستمکارتر هست؟ هرگز نیست آیا جایگاه کافران ستمکار در آتش دوزخ نیست؟ البته هست 
و آنان که در راه ما به جان و مال جهد و کوشش کردند محققا آنها را به راه معرفت و لطف خویش هدایت می‌کنیم و همیشه خدا یار نکوکارانست

تلاوت سوره ی عنکبوت و روم در شب 23ماه رمضان

متن

خواندن سوره ی عنکبوت و روم از حضرت صادق علیع السلام قسم یاد فرمود که خواننده ی این دو سوره در این شب از اهل بهشت است

تلاوت سوره ی فتح

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
إِنَّا فَتَحْنا لَکَ فَتْحاً مُبیناً (1)
لِیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَ ما تَأَخَّرَ وَ یُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَ یَهْدِیَکَ صِراطاً مُسْتَقیماً (2)
وَ یَنْصُرَکَ اللَّهُ نَصْراً عَزیزاً (3)
هُوَ الَّذی أَنْزَلَ السَّکینَةَ فی قُلُوبِ الْمُؤْمِنینَ لِیَزْدادُوا إیماناً مَعَ إیمانِهِمْ وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ کانَ اللَّهُ عَلیماً حَکیماً (4)
لِیُدْخِلَ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها وَ یُکَفِّرَ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ کانَ ذلِکَ عِنْدَ اللَّهِ فَوْزاً عَظیماً (5)
وَ یُعَذِّبَ الْمُنافِقینَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْمُشْرِکینَ وَ الْمُشْرِکاتِ الظَّانِّینَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَیْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ لَعَنَهُمْ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَ ساءَتْ مَصیراً (6)
وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ کانَ اللَّهُ عَزیزاً حَکیماً (7)
إِنَّا أَرْسَلْناکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذیراً (8)
لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ وَ تُسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَ أَصیلاً (9)
إِنَّ الَّذینَ یُبایِعُونَکَ إِنَّما یُبایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدیهِمْ فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّما یَنْکُثُ عَلی نَفْسِهِ وَ مَنْ أَوْفی بِما عاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتیهِ أَجْراً عَظیماً (10)
سَیَقُولُ لَکَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرابِ شَغَلَتْنا أَمْوالُنا وَ أَهْلُونا فَاسْتَغْفِرْ لَنا یَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ ما لَیْسَ فی قُلُوبِهِمْ قُلْ فَمَنْ یَمْلِکُ لَکُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئاً إِنْ أَرادَ بِکُمْ ضَرًّا أَوْ أَرادَ بِکُمْ نَفْعاً بَلْ کانَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبیراً (11)
بَلْ ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَنْقَلِبَ الرَّسُولُ وَ الْمُؤْمِنُونَ إِلی أَهْلیهِمْ أَبَداً وَ زُیِّنَ ذلِکَ فی قُلُوبِکُمْ وَ ظَنَنْتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ وَ کُنْتُمْ قَوْماً بُوراً (12)
وَ مَنْ لَمْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنا لِلْکافِرینَ سَعیراً (13)
وَ لِلَّهِ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یَغْفِرُ لِمَنْ یَشاءُ وَ یُعَذِّبُ مَنْ یَشاءُ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً (14)
سَیَقُولُ الْمُخَلَّفُونَ إِذَا انْطَلَقْتُمْ إِلی مَغانِمَ لِتَأْخُذُوها ذَرُونا نَتَّبِعْکُمْ یُریدُونَ أَنْ یُبَدِّلُوا کَلامَ اللَّهِ قُلْ لَنْ تَتَّبِعُونا کَذلِکُمْ قالَ اللَّهُ مِنْ قَبْلُ فَسَیَقُولُونَ بَلْ تَحْسُدُونَنا بَلْ کانُوا لا یَفْقَهُونَ إِلاَّ قَلیلاً (15)
قُلْ لِلْمُخَلَّفینَ مِنَ الْأَعْرابِ سَتُدْعَوْنَ إِلی قَوْمٍ أُولی بَأْسٍ شَدیدٍ تُقاتِلُونَهُمْ أَوْ یُسْلِمُونَ فَإِنْ تُطیعُوا یُؤْتِکُمُ اللَّهُ أَجْراً حَسَناً وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا کَما تَوَلَّیْتُمْ مِنْ قَبْلُ یُعَذِّبْکُمْ عَذاباً أَلیماً (16)
لَیْسَ عَلَی الْأَعْمی حَرَجٌ وَ لا عَلَی الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَ لا عَلَی الْمَریضِ حَرَجٌ وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَنْ یَتَوَلَّ یُعَذِّبْهُ عَذاباً أَلیماً (17)
لَقَدْ رَضِیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنینَ إِذْ یُبایِعُونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما فی قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّکینَةَ عَلَیْهِمْ وَ أَثابَهُمْ فَتْحاً قَریباً (18)
وَ مَغانِمَ کَثیرَةً یَأْخُذُونَها وَ کانَ اللَّهُ عَزیزاً حَکیماً (19)
وَعَدَکُمُ اللَّهُ مَغانِمَ کَثیرَةً تَأْخُذُونَها فَعَجَّلَ لَکُمْ هذِهِ وَ کَفَّ أَیْدِیَ النَّاسِ عَنْکُمْ وَ لِتَکُونَ آیَةً لِلْمُؤْمِنینَ وَ یَهْدِیَکُمْ صِراطاً مُسْتَقیماً (20)
وَ أُخْری لَمْ تَقْدِرُوا عَلَیْها قَدْ أَحاطَ اللَّهُ بِها وَ کانَ اللَّهُ عَلی کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدیراً (21)
وَ لَوْ قاتَلَکُمُ الَّذینَ کَفَرُوا لَوَلَّوُا الْأَدْبارَ ثُمَّ لا یَجِدُونَ وَلِیًّا وَ لا نَصیراً (22)
سُنَّةَ اللَّهِ الَّتی قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدیلاً (23)
وَ هُوَ الَّذی کَفَّ أَیْدِیَهُمْ عَنْکُمْ وَ أَیْدِیَکُمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَکَّةَ مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَکُمْ عَلَیْهِمْ وَ کانَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیراً (24)
هُمُ الَّذینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ الْهَدْیَ مَعْکُوفاً أَنْ یَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَ لَوْ لا رِجالٌ مُؤْمِنُونَ وَ نِساءٌ مُؤْمِناتٌ لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَؤُهُمْ فَتُصیبَکُمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَیْرِ عِلْمٍ لِیُدْخِلَ اللَّهُ فی رَحْمَتِهِ مَنْ یَشاءُ لَوْ تَزَیَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَلیماً (25)
إِذْ جَعَلَ الَّذینَ کَفَرُوا فی قُلُوبِهِمُ الْحَمِیَّةَ حَمِیَّةَ الْجاهِلِیَّةِ فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکینَتَهُ عَلی رَسُولِهِ وَ عَلَی الْمُؤْمِنینَ وَ أَلْزَمَهُمْ کَلِمَةَ التَّقْوی وَ کانُوا أَحَقَّ بِها وَ أَهْلَها وَ کانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلیماً (26)
لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْیا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرامَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنینَ مُحَلِّقینَ رُؤُسَکُمْ وَ مُقَصِّرینَ لا تَخافُونَ فَعَلِمَ ما لَمْ تَعْلَمُوا فَجَعَلَ مِنْ دُونِ ذلِکَ فَتْحاً قَریباً (27)
هُوَ الَّذی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی وَ دینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ کَفی بِاللَّهِ شَهیداً (28)
مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ تَراهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سیماهُمْ فی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِی الْإِنْجیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوی عَلی سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظیماً (29)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
(ای رسول ما، غم مدار که) ما تو را به فتح آشکاری در عالم فیروز می‌گردانیم (که نه بس شهر مکه بلکه شهر دلهای اهل عالم را فتح کنی) 
تا از گناه گذشته و آینده تو درگذریم (مفسرین در این آیه گویند مراد از گناه پیغمبر گناه او بود به عقیده مشرکان که دعوت او را به توحید خدا بزرگترین گناه او می‌شمردند و مقصود از گناه گذشته و آینده دعوت قبل از هجرت و بعد از هجرت بود و در اخبار از معصوم ع رسیده که پیغمبر را گناهی نیست و مراد گناهان امت و شیعیان اوست) و نعمت خود را بر تو به حد کمال رسانیم و تو را به راه مستقیم (شرع اسلام به وحی خود) هدایت کنیم 
و خدا ترا به نصرتی با عزت و کرامت یاری خواهد کرد 
اوست خدائی که سکینت و وقار بر دلهای مؤمنان آورد تا بر یقین و ایمانشان بیفزاید و کاملتر از آن که بودند گرداند و (بدانید که) سپاه (قوای) زمین و آسمانها همه لشکر خداست و خدا به حکمت (نظام آفرینش) داناست 
(این فتح یا فزودن ایمان) برای آن بود که خدا می‌خواست مردان و زنان مؤمن را تا ابد در بهشت‌هائی که زیر درختانش نهرها جاری است داخل گرداند و گناهانشان را تمام ببخشد و این به حقیقت نزد خدا فیروزی بزرگ (و سعادت ابد) است 
و نیز خدا خواست تا همه منافقان و مشرکان را از مرد و زن (به کیفر شرک و نفاق) عذاب کند که آنها به خدا بدگمان بودند (و وعده فتح خدا را دروغ پنداشتند) در صورتی که (وعده خدا صدق است و) روزگار بد و هلاکت ابد بر خود آنهاست و خدا بر آنان خشم و لعن کرد و جهنم را که بسیار بد منزلگاهی است برایشان مهیا ساخت 
و (بدانید که) سپاه (قوای) زمین و آسمانها لشکر خداست و خدا بسیار مقتدر و به تدبیر نظام عالم داناست 
ما شخص تو (مثل اعلای کمال) را به عالم فرستادیم که شاهد نیک و بد امت باشی و خلق را به لطف و رحمت حق بشارت دهی و از قهر و عذاب او بترسانی 
تا تو خود با صالحان امتت به خدا ایمان آورده و (دین) او را یاری کنید و به تعظیم جلالش صبح و شام تسبیح او گوئید 
ای رسول مؤمنانی که (در حدیبیه) با تو بیعت کردند به حقیقت با خدا بیعت کردند (چون تو خلیفه خدائی و همان دست تو) دست خداست بالای دست آنها پس از آن هر که نقض بیعت کند بر زیان و هلاک خویش به حقیقت اقدام کرده و هر که به عهدی که با خدا بسته است وفا کند به زودی خدا به او پاداش بزرگ عطا خواهد کرد (بیعت این آیه مشهور به بیعت شجره و رضوان است هزار و چهار صد مرد با پیغمبر در حدیبیه زیر درختی تا جان خود بیعت کردند که در راه دین وفاداری کنند) 
اعراب بادیه که از حضورت در جنگها و در سفر فتح مکه تخلف می‌ورزند برای عذر و تعلل خواهند گفت که ما را محافظت اهل بیت و اموالمان از آمدن در رکابت بازداشت اینک از خدا بر گناه ما آمرزش طلب این مردم منافق چیزی که هیچ به دل عقیده ندارند به زبان می‌آورند (یعنی معتقد گناه بر خود نبوده و برای ریاکاری طلب آمرزش از رسول می‌کردند) به آنها بگو اگر خدا اراده کند که ضرر یا نفعی به شما رساند آن کیست که خلاف آن کاری تواند کرد بلکه خدا به هر چه می کنید آگاهست (و پاداش و کیفر هر نیک و بد را خواهد داد) 
بلکه شما پنداشتید که رسول و مؤمنان به او (همه کشته می‌شوند و) به سوی وطن و اهلبیت خود دیگر هرگز برنخواهند گشت این (خیال) در دل شما (به خطا) جلوه کرد و بسیار گمان بد و اندیشه باطلی کردید و مردمی درخور قهر و هلاکت بودید 
و هر که (از کفر و عناد) به خدا و رسول او ایمان نیاورد ما هم بر آن کافران عذاب آتش دوزخ را مهیا ساختیم 
و ملک آسمانها و زمین همه خاص خداست او (از گنه‌کاران) هر که را بخواهد می‌بخشد و هر که را بخواهد عذاب می‌کند و خدا در حق بندگان بسیار آمرزنده و مهربانست 
کسانی که (در حدیبیه) تخلف کردند و همراهی با شما ننمودند باز چون برای (فتح خیبر) و گرفتن غنایم حرکت کنید به زودی خواهند گفت بگذارید تا ما هم با شما تبعیت کنیم غرضشان اینست که سخن خدا را (که فرمود غنایم خیبر را تنها حاضران حدیبیه خواهند گرفت) تغییر دهند ای رسول در جواب آنها بگو شما به حقیقت هرگز ما را پیروی نمی‌کنید خدا از این پیش درباره شما چنین خبر داده باز (آن مردم بی وفای بد عهد) خواهند گفت (چنین نیست) بلکه شما با ما حسد می‌ورزید (و این گمان باطلی است که می‌کنند) بلکه ایشان جز عده قلیلی همه (بی‌ایمان و حسود و) جاهل و نادانند 
ای رسول با اعرابی که (از جنگ) تخلف کردند بگو (اگر به حقیقت قصد متابعت دارید) به زودی برای جنگ با قومی شجاع و نیرومند (فارس و روم) دعوت می‌شوید که جنگ و مبارزه کنید تا وقتی که تسلیم شوند در این دعوت اگر اطاعت کردید خدا به شما اجر نیکو خواهد داد و اگر نافرمانی کنید چنانکه ازین پیش (در حدیبیه) مخالفت کردید خدا شما را به عذابی دردناک معذب خواهد کرد 
برای شخص نابینا و مریض و لنگ در تخلف از جنگ حرج و گناهی نیست و هر که خدا و رسول او را فرمان برد او را به باغهای بهشتی داخل کند که زیر درختانش نهرها جاریست و هر که مخالفت کند به عذابی دردناک معذب می‌شود 
خدا از مؤمنانی که زیر درخت (معهود) حدیبیه با تو بیعت کردند به حقیقت خشنود گشت و از وفا و خلوص قلبی آنها آگاه بود که وقار و اطمینان کامل برایشان نازل فرمود و به فتحی نزدیک (که فتح خیبر بود) پاداش داد 
و به غنیمتهای فراوان (که از خیبریان) خواهند گرفت موفق داشت و خدا (بر همه امور عالم) مقتدر و (بر تدبیر نظم جهان) دانا است 
خدا به شما (لشکر اسلام) وعده گرفتن غنیمتهای بسیار داده که این (یک غنیمت خیبر) را برای شما تعجیل در انجام آن فرمود و دست شر مردم (کافر) را از سر شما کوتاه کرد تا (این فتح و غنیمت) آیت و دلیل اهل ایمان (بر صدق وعده خدا) باشد و خدا شما را به راه راست (سعادت ابد) هدایت فرماید 
و خدا به شما باز وعده غنیمتهای دیگری فرموده که هنوز بر آن قادر نیستید و (کجاست نمی‌دانید. برخی از مفسرین گفتند اینجا مراد فتح فارس برخی گفتند فتح روم برخی مکه یا هر فتحی که در هر دوران مسلمین را باشد) علم خدا محیط بر آنست که خدا بر هر چیز (دانا و) تواناست 
و اگر کافران با شما مسلمین به جنگ برخیزند از قتال شما پشت گردانیده و فرار کنند و دیگر هیچ ناصر و یاوری برای خود نیابند 
سنت الهی (و قانون نظام ربانی) بر این بوده (که حق بر باطل غالب شود) و ابدا در این سنت خدا تغییری نخواهی یافت 
و او خدائیست که دست شر کفار را از سر شما و دست شما را هم به زمین مکه پس از فیروزیتان از سر آنها کوتاه کرد (که به امر خدا پیغمبر روز فتح مکه برای حفظ جان دشمنان خانه‌هائی را پناه قرار داد) و خدا به هر چه می‌کنید آگاهست 
هم آنان بودند که به خدا کافر شدند و راه مسجدالحرام را بر شما بستند و هدی شما را از رسیدن به محل خود (مکه) منع کردند و اگر مردان مؤمن و زنان مؤمنه که شما اکنون نمی‌شناسید (در مکه) وجود نداشت که اگر حمله کنید آنها را ندانسته پامال هلاک می‌سازید پس دیه و غرامت خون آن مؤمنان به گردن شما می‌ماند (اگر این قضیه نبود به شما اجازه حمله به مکه داده می‌شد و لیکن این اجازه به تاخیر افتاد) تا خدا هر که را بخواهد در رحمت خود داخل گرداند (و به نور اسلام هدایت کند) اگر شما عناصر کفر و ایمان از یکدیگر جدا می گشتید همانا آنان که کافرند به عذاب دردناک معذب می‌ساختیم 
چون کافران در دلها ناموس و حمیت، آنهم حمیت جاهلیت پروردند (که نگذاشتند در عهدنامه صلح حدیبیه کلمه بسم‌الله و رسول‌الله بنویسند و مؤمنان را بر سر حمیت و غیرت ایمانی آوردند) که خدا وقار و اطمینان خاطر بر رسول خود و بر مؤمنان نازل کرد و آنان را با کلمه (اخلاص و مقام) تقوی ملازم کرد که آنها سزاوارتر (از دیگران) بر این مقام بودند و اهلیت آن داشتند و خدا به همه امور عالم داناست 
البته خدا صدق و حقیقت خواب رسولش را آشکار و محقق ساخت که در عالم رؤیا دید شما مؤمنان البته به مسجدالحرام با دل ایمن وارد شوید و (بعد از انجام وظایف حج) سرها بتراشید و اعمال تقصیر بر رفع احرام بی‌ترس و هراس به جای آرید و خدا آنچه را (از مصالح صلح حدیبیه) شما نمی‌دانستید و قبل از آن (که فتح مکه کنید) فتح نزدیک (حدیبیه و خیبر) را مقرر داشت 
او خدائیست که رسول خود (محمد ص) را با قرآن و دین حق به عالم فرستاد تا او را بر همه ادیان دنیا غالب گرداند و بر حقیقت این سخن گواهی خدا کافیست 
محمد فرستاده خداست. و یاران و همراهانش بر کافران بسیار قوی دل و سخت و با یکدیگر بسیار مشفق و مهربانند آنان را در حال رکوع و سجود نماز بسیار بنگری که فضل و رحمت خدا و خشنودی او را به دعا می‌طلبند و بر رخسارشان از اثر سجده نشانه‌ها (ی نورانیت) پدیدار است این وصف حال آنها در کتاب تورات و انجیل مکتوب است که مثل حال آن رسول به دانه‌ای ماند که چون نخست سر از خاک برآورد شاخه‌ای نازک و ضعیف باشد بعد از آن قوت یابد تا آنکه سطبر و قوی گردد و بر ساق خود راست و محکم بایستد که دهقانان در تماشای آن حیران مانند همچنین محمد ص اصحابش از ضعف به قوت رسند تا کافران عالم را از قدرت و قوت خود به خشم آرند. خدا وعده فرموده که هر کس از آنها ثابت ایمان و نیکوکار شود گناهانش ببخشد و اجر عظیم عطا کند (دو آیه است در قرآن که مشتمل بر تمام حروف هجاست یکی همین آیه دیگر آیه یکصد و پنجاه و سه سوره آل‌عمران مداومت آنها خواص بسیار دارد. )

تلاوت سوره ی فتح در نماز مستحبی ماه رمضان

متن

هر که در هر شب از ماه رمضان سوره إنافتحنا در نماز مستحبی بخواند آن سال محفوظ بماند

تلاوت سوره ی فلق

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1)
مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ (2)
وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ إِذا وَقَبَ (3)
وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثاتِ فِی الْعُقَدِ (4)
وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ (5)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
(ای رسول ما) بگو من پناه می‌جویم به خدای فروزنده صبح روشن 
از شر مخلوقات (شریر و مردم بداندیش) 
و از شر شب تار هنگامی که (از پی آزار) درآید (و حشرات موذی و جنایتکاران و فتنه‌انگیزان را به کمک ظلمتش به ظلم و به جور و ستم برانگیزد) 
و از شر آنان افسونگر چون به جادو در گره‌ها بدمند (در عصر رسول ص آنانی یهودیه بودند که سحر و جادوگری بر علیه مسلمین می‌کردند) 
و از شر حسود بدخواه چون بر وجود رسول ص و کمالات حضرتش شراره آتش رشک و حسد برافروزند (رسول اکرم ص از اینها به خدا پناه برد تا امت هم به آن حضرت اقتدا کند)