فوج

دعای 28صحیفه- دعاؤه فی التغزع

متن

وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ مُتَفَزِّعاً إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ
اَللَّهُمَّ إِنِّی أَخْلَصْتُ بِانْقِطَاعِی إِلَیْکَ
وَ أَقْبَلْتُ بِکُلِّی عَلَیْکَ
وَ صَرَفْتُ وَجْهِی عَمَّنْ یَحْتَاجُ إِلَی رِفْدِکَ
وَ قَلَبْتُ مَسْأَلَتِی عَمَّنْ لَمْ یَسْتَغْنِ عَنْ فَضْلِکَ
وَ رَأَیْتُ أَنَّ طَلَبَ الْمُحْتَاجِ إِلَی الْمُحْتَاجِ سَفَهٌ مِنْ رَأْیِهِ وَ ضَلَّةٌ مِنْ عَقْلِهِ
فَکَمْ قَدْ رَأَیْتُ - یَا إِلَهِی - مِنْ أُنَاسٍ طَلَبُوا الْعِزَّ بِغَیْرِکَ فَذَلُّوا وَ رَامُوا الثَّرْوَةَ مِنْ سِوَاکَ فَافْتَقَرُوا وَ حَاوَلُوا الاِرْتِفَاعَ فَاتَّضَعُوا
فَصَحَّ بِمُعَایَنَةِ أَمْثَالِهِمْ حَازِمٌ وَفَّقَهُ اعْتِبَارُهُ وَ أَرْشَدَهُ إِلَی طَرِیقِ صَوَابِهِ اخْتِیَارُهُ
فَأَنْتَ یَا مَوْلاَیَ دُونَ کُلِّ مَسْئُولٍ مَوْضِعُ مَسْأَلَتِی وَ دُونَ کُلِّ مَطْلُوبٍ إِلَیْهِ وَلِیُّ حَاجَتِی
أَنْتَ الْمَخْصُوصُ قَبْلَ کُلِّ مَدْعُوٍّ بِدَعْوَتِی لاَ یَشْرَکُکَ أَحَدٌ فِی رَجَائِی وَ لاَ یَتَّفِقُ أَحَدٌ مَعَکَ فِی دُعَائِی وَ لاَ یَنْظِمُهُ وَ إِیَّاکَ نِدَائِی
لَکَ - یَا إِلَهِی - وَحْدَانِیَّةُ الْعَدَدِ وَ مَلَکَةُ الْقُدْرَةِ الصَّمَدِ وَ فَضِیلَةُ الْحَوْلِ وَ الْقُوَّةِ وَ دَرَجَةُ الْعُلُوِّ وَ الرِّفْعَةِ
وَ مَنْ سِوَاکَ مَرْحُومٌ فِی عُمُرِهِ مَغْلُوبٌ عَلَی أَمْرِهِ مَقْهُورٌ عَلَی شَأْنِهِ مُخْتَلِفُ الْحَالاَتِ مُتَنَقِّلٌ فِی الصِّفَاتِ
فَتَعَالَیْتَ عَنِ الْأَشْبَاهِ وَ الْأَضْدَادِ وَ تَکَبَّرْتَ عَنِ الْأَمْثَالِ وَ الْأَنْدَادِ فَسُبْحَانَکَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْت

ترجمه

نیایش بیست و هشتم
ای خداوند، من از روی اخلاص، تنها و تنها تو را برگزیده‌ام
و با همه وجودم به تو روی آورده‌ام
و از هر کس که خود نیازمند توست رو بر تافته‌ام
و به هر کس که از نعمت تواش بی‌نیازی نیست تمنایی نکرده‌ام.
و بر آنم که در خواست نیازمندی از نیازمند دیگر سفاهت رأی است و ضلالت عقل.
چه بسا - ای خداوند من - دیده‌ام کسانی را که عزت نه از تو طلبیده‌اند و به ذلت افتاده‌اند و جز از خزانه فضل تو توانگری جسته‌اند و بینوا شده‌اند و آهنگ بلندی کرده‌اند و به پستی گراییده‌اند.
پس آن دور اندیش که از سر اعتبار نگریسته و چنین کسان را دیده، در دور اندیشی خویش به راه خطا نرفته است و اختیارش به راه صواب رهنمون گشته است.
تویی - ای سرور و مولای من - که تنها و تنها پیشگاه توست که باید دست طلب به سوی آن دراز کرد، نه هر کس دیگر که از او چیزی می‌طلبند، تنها و تنها درگاه توست که باید از آنجا حاجت خواست، نه هر کس دیگر که از او حاجت می‌خواهند.
پیش از آنکه دیگری را بخوانم تنها و تنها تو را می‌خوانم و تنها به تو امید می‌بندم و تنها دست دعا به آستان تو بر می‌دارم و تنها تو را ندا می‌دهم.
تویی ای خداوند من که به شمار یکتایی و آن توانایی که در آن ناتوانی راه نیابد، تنها و تنها صفت توست. قدرت و نیرومندی و علو درجت و رفعت، تنها و تنها از آن توست.
هر کس جز تو، در زندگی‌اش خواستار ترحم است، در کارش مغلوب است و مقهور، دستخوش گونه‌گون حالات است و سرگشته گونه‌گون صفات.
ای خداوند، تو برتر از آنی که تو را همتایانی باشند یا اضدادی، بزرگ‌تر از آنی که تو را همانندانی باشند یا اقرانی. منزهی تو و هیچ خدایی جز تو نیست.