3- لاویان

نویسنده: موسی

محل نگارش: بیابان

مربوط به تاریخ: 1512ق.د.م تا 1512 ق.د.م (یكماه)

اتمام نگارش: 1512 ق.د.م

لاویان فصل 1

1 و یَهُوَه موسی را خواند و او را از خیمة اجتماع خطاب كرده گفت: 2 “بنی اسرائیل را خطاب كرده به ایشان بگو: هر گاه كسی از شما قربانی نزد یَهُوَه بگذراند پس قربانی خود را از بهایم یعنی از گاو یا از گوسفند بگذرانید. 3 و اگر قربانی او قربانی سوختنی از گاو باشد آنرا نر بی عیب بگذراند و آنرا نزد در خیمة اجتماع بیاورد تا به حضور یَهُوَه مقبول شود. 4 و دست خود را بر سر قربانی سوختنی بگذارد و برایش مقبول خواهد شد تا بجهت او كفاره كند. 5 پس گاو را به حضور یَهُوَه ذبح نماید و پسران هارون كهنه خود را نزدیك بیاورند و خون را بر اطراف مذبح كه نزد در خیمة اجتماع است بپاشند. 6 و پوست قربانی سوختنی را بكند و آنرا قطعه قطعه كند. 7 و پسران هارونِ كاهن آتش بر مذبح بگذارند و هیزم بر آتش بچینند. 8 و پسران هارونِ كهنه قطعه ها و سر و پیه را بر هیزمی كه بر آتش روی مذبح است بچینند. 9 و احشایش و پاچه هایش را به آب بشویند كاهن همه را بر مذبح بسوزاند برای قربانی سوختنی و هدیة آتشین و عطر خوشبو بجهت یَهُوَه. 10 و اگر قربانی او از گله باشد خواه از گوسفند خواه از بز بجهت قربانی سوختنی آنرا نر بی عیب بگذراند. 11 و آنرا به طرف شمالی مذبح به حضور یَهُوَه ذبح نماید و پسران هارون كهنه خونش را به اطراف مذبح بپاشند. 12 و آنرا با سرش و پیه اش قطعه قطعه كند و كاهن آنها را بر هیزمی كه بر آتش روی مذبح است بچیند. 13 و احشایش و پاچه هایش را به آب بشوید و كاهن همه را نزدیك بیاورد و بر مذبح بسوزاند كه آن قربانی سوختنی و هدیة آتشین و عطر خوشبو بجهت یَهُوَه است.

14 “و اگر قربانی او بجهت یَهُوَه قربانی سوختنی از مرغان باشد پس قربانی خود را از فاخته ها یا از جوجه های كبوتر بگذراند. 15 و كاهن آنرا نزد مذبح بیاورد و سرش را بپیچد و بر مذبح بسوزاند و خونش بر پهلوی مذبح افشرده شود. 16 و چینه دانش را با فضلات آن بیرون كرده آنرا بر جانب شرقی مذبح در جای خاكستر بیندازد. 17 و آنرا از میان بالهایش چاك كند و از هم جدا نكند و كاهن آنرا بر مذبح بر هیزمی كه بر آتش است بسوزاند كه آن قربانی سوختنی و هدیة آتشین و عطر خوشبو بجهت یَهُوَه است.

لاویان فصل 2

1 “و هرگاه كسی قربانی هدیة آردی بجهت یَهُوَه بگذراند پس قربانی او از آرد نرم باشد و روغن بر آن بریزد و كندر بر آن بنهد. 2 و آن را نزد پسران هارون كهنه بیاورد و یك مشت از آن بگیرد یعنی از آرد نرمش و روغنش با تمامی كندرش و كاهن آنرا برای یادگاری بسوزاند تا هدیة آتشین و عطر خوشبو بجهت یَهُوَه باشد. 3 و بقیة هدیة آردی از آن هارون و پسرانش باشد. این از هدایای آتشین یَهُوَه قدس اقداس است. 4 و هرگاه قربانی هدیة آردی پخته شده ای در تنور بگذرانی پس قرصهای فطیر از آرد نرم سرشته شده به رو‎‎غن یا گِرده های فطیر مالیده شده به روغن باشد. 5 و اگر قربانی تو هدیة آردی بر ساج باشد پس از آرد نرم فطیر سرشته شده به روغن باشد. 6 و آن را پاره پاره كرده روغن بر آن بریز. این هدیة آردی است. 7 و اگر قربانی تو هدیة آردی تابه باشد از آرد نرم با روغن ساخته شود. 8 و هدیة آردی را كه از این چیزها ساخته شود نزد یَهُوَه بیاور و آنرا پیش كاهن بگذار و او آنرا نزد مذبح خواهد آورد. 9 و كاهن از هدیة آردی یادگاری آنرا بردارد بر مذبح بسوزاند. این هدیة آتشین و عطر خوشبو بجهت یَهُوَه است. 10 و بقیة هدیة آردی از آن هارون و پسرانش باشد. این از هدایای آتشین یَهُوَه قدس اقداس است.

11 “و هیچ هدیة آردی كه بجهت یَهُوَه میگذرانید با خمیر مایه ساخته نشود زیرا كه هیچ خمیر مایه و عسل را برای هدیة آتشین بجهت یَهُوَه نباید سوزانید.12 آنها را برای قربانی نوبرها بجهت یَهُوَه بگذرانید لیكن برای عطر خوشبو به مذبح برنیارند. 13 و هر قربانی هدیة آردی خود را به نمك نمكین كن و نمك عهد خدای خود را از هدیة آردی خود بازمدار با هر قربانی خود نمك بگذران. 14 و اگر هدیة آردی نوبرها بجهت یَهُوَه بگذرانی پس خوشه های برشته شدة به آتش یعنی بلغور حاصل نیكو بجهت هدیة آردی نوبرهای خود بگذران. 15 و روغن بر آن بریز و كندر بر آن بنه. این هدیة آردی است. 16 و كاهن یادگاری آنرا یعنی قدری از بلغور آن و از روغنش با تمامی كندرش بسوزاند. این هدیة آتشین بجهت یَهُوَه است.

لاویان فصل 3

1 “و اگر قربانی او ذبیحة سلامتی باشد اگر از رمه بگذراند خواه نر و ماده باشد آنرا بی عیب به حضور یَهُوَه بگذراند. 2 و دست خود را بر سر قربانی خویش بنهد و آنرا نزد در خیمة اجتماع ذبح نماید و پسران هارون كهنه خون را به اطراف مذبح بپاشند. 3 و از ذبیحة سلامتی هدیة آتشین بجهت یَهُوَه بگذراند یعنی پیهی كه احشا را میپوشاند و همة پیه را كه بر احشاست. 4 و دو گُرده و پیه كه بر آنهاست كه بر دو تهیگاه است و سفیدی را كه برجگر است با گُرده ها جدا كند. 5 و پسران هارون آنرا بر مذبح با قربانی سوختنی بر هیزمی كه بر آتش است بسوزانند. این هدیة آتشین و عطر خوشبو بجهت یَهُوَه است. 6 و اگر قربانی او برای ذبیحة سلامتی بجهت یَهُوَه از گله باشد آنرا نر یا مادة بی عیب بگذراند. 7 اگر بره ای برای قربانی خود بگذراند آنرا به حضور یَهُوَه نزدیك بیاورد. 8 و دست خود را بر سر قربانی خود بنهد و آنرا نزد در خیمة‌ اجتماع ذبح نماید و پسران هارون خونش را به اطراف مذبح بپاشند. 9 و از ذبیحة سلامته هدیة‌ آتشین بجهت یَهُوَه بگذراند یعنی پیه اش و تمامی دنبه را و آنرا از نزد عصعص جدا كند و پیهی كه احشا را میپوشاند و همة پیه را كه بر احشاست. 10 و دو گُرده و پیهی كه بر آنهاست كه بر دو تهیگاه است و سفیدی را كه بر جگر است با گُرده ها جدا كند. 11 و كاهن آنرا بر مذبح بسوزاند. این طعام هدیة آتشین بجهت یَهُوَه است.

12 و اگر قربانی او بز باشد پس آنرا به حضور یَهُوَه نزدیك بیاورد. 13 و دست خود را بر سرش بنهد و آنرا پیش خیمة اجتماع ذبح نماید. و پسران هارون خونش را به اطراف مذبح بپاشند. 14 و قربانی خود یعنی هدیة آتشین را بجهت یَهُوَه از آن بگذراند پیهی كه احشا را میپوشاند و تمامی پیهی كه بر احشاست. 15 و دو گُرده و پیهی كه بر آنهاست كه بر دو تهیگاه است و سفیدی را كه بر جگر است با گُرده ها جدا كند. 16 و كاهن آنرا بر مذبح بسوزاند. این طعام هدیة آتشین برای عطر خوشبوست. تمامی پیه از آن یَهُوَه است. 17 این قانون ابدی در همة پشتهای شما در جمیع مسكنهای شما خواهد بود كه هیچ خون و پیه را نخورید.”

لاویان فصل 4

1 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 2 “بنی اسرائیلرا خطاب كرده بگو: اگر كسی سهواً گناه كنند در هر كدام از نواهی یَهُوَه كه نباید كرد و به خلاف هر یك از آنها عمل كند. 3 اگر كاهن كه مسح شده است گناهی ورزد و قوم را مجرم سازد پس برای گناهی كه كرده است گوساله ای بی عیب از رمه برای قربانی گناه نزد یَهُوَه بگذراند. 4 و گوساله را به در خیمة اجتماع به حضور یَهُوَه بیاورد و دست خود را بر سر گوساله بنهد و گوساله را به حضور یَهُوَه ذبح نماید. 5 و كاهن مسح شده از خون گوساله گرفته آنرا به خیمة اجتماع درآورد. 6 و كاهن انگشت خود را در خون فرو برد و به حضور یَهُوَه پیش حجاب قدس قدری از خون را هفت مرتبه بپاشد. 7 و كاهن قدری از خون را بر شاخه های مذبح بخور معطر كه در خیمة اجتماع است به حضور یَهُوَه بپاشد و همة خون گوساله را بر بنیان مذبح قربانی سوختنی كه به در خیمة اجتماع است بریزد. 8 و تمامی پیه گوسالة قربانی گناه یعنی پیهی كه احشا را میپوشاند و همة پیه را كه بر احشاست از آن بردارد. 9 و دو گُرده و پیهی كه بر آنهاست كه بر دو تهیگاه است و سفیدی را كه برجگر است با گُرده ها جدا كند. 10 چنانكه از گاو ذبیحة سلامتی برداشته میشود و كاهن آنها را بر مذبح قربانی سوختنی بسوزاند. 11 و پوست گوساله و تمامی گوشتش با سرش و پاچه هایش و احشایش و سرگینش 12 یعنی تمامی گوساله را بیرون لشكرگاه در مكان پاك جایی كه خاكستر را میریزند ببرد و آنرا بر هیزم به آتش بسوزاند. در جایی كه خاكستر را میریزند سوخته شود.

13 “و هر گاه تمامی جماعت اسرائیل سهواً گناه كنند و آن امر از چشمان جماعت مخفی باشد و كاری را كه نباید كرد از جمیع نواهی یَهُوَه كرده مجرم شده باشند 14 چون گناهی كه كردند معلوم شود آنگاه جماعت گوساله ای از رمه برای قربانی گناه بگذرانند و آنرا پیش خیمة اجتماع بیاورند. 15 و مشایخ جماعت دستهای خود را بر سر گوساله به حضور یَهُوَه بنهند و گوساله به حضور یَهُوَه ذبح شود. 16 و كاهن مسح شده قدری از خون گوساله را به خیمه اجتماع در آورد. 17 و كاهن انگشت خود را در خون فرو برد و آنرا به حضور یَهُوَه پیش حجاب هفت مرتبه بپاشد. 18 و قدری از خون را بر شاخهای مذبح كه به حضور یَهُوَه در خیمة اجتماع است بگذارد و همة خون را بر بنیان مذبح قربانی سوختنی كه نزد در خیمة اجتماع است بریزد. 19 و همة پیة آنرا از آن برداشته بر مذبح بسوزاند. 20 و با گوساله عمل نماید چنانكه با گوسالة قربانی گناه عمل كرد همچنان با این بكند و كاهن برای ایشان كفاره كند و آمرزیده خواهند شد. 21 و گوساله را بیرون لشكرگاه برده آنرا بسوزاند چنانكه گوسالة‌ اول را سوزانید. این قربانی گناه جماعت است.

22 “ و هر گاه رئیس گناه كند و كاری را كه نباید كرد از جمیع نواهی یَهُوَه خدای خود سهواً بكند و مجرم شود 23 چون گناهی كه كرده است بر او معلوم شود آنگاه بز نر بی عیب برای قربانی خود بیاورد. 24 و دست خود را بر سر بز بنهد و آنرا در جایی كه قربانی سوختنی را ذبح كنند به حضور یَهُوَه ذبح نماید. این قربانی گناه است. 25 و كاهن قدری از خون قربانی گناه را به انگشت خود گرفته بر شاخهای مذبح قربانی سوختنی بگذارد و خونش را بر بنیان مذبح سوختنی بریزد. 26 و همة پیه آنرا مثل پیه ذبیحة سلامتی بر مذبح بسوزاند و كاهن برای او گناهش را كفاره خواهد كرد و آمرزیده خواهد شد.

27 “و هر گاه كسی از اهل زمین سهواً گناه ورزد و كاری را كه نباید كرد از همة نواهی یَهُوَه بكند و مجرم شود 28 چون گناهی كه كرده است بر او معلوم شود آنگاه برای قربانی خود بز مادة بی عیب بجهت گناهی كه كرده است بیاورد. 29 و دست خود را بر سر قربانی گناه بنهد و قربانی گناه را در جای قربانی سوختنی ذبح نماید. 30 و كاهن قدری از خونش را به انگشت خود گرفته آنرا بر شاخهای مذبح قربانی سوختنی بگذارد و همة خونش را بر بنیان مذبح بریزد. 31 و همة پیه آنرا جدا كند چنانكه پیه از ذبیحة سلامتی جدا میشود و كاهن آنرا بر مذبح بسوزاند برای عطر خوشبو بجهت یَهُوَه و كاهن برای او كفاره خواهد كرد و آمرزیده خواهد شد. 32 و اگر برای قربانی خود بره ای بجهت قربانی گناه بیاورد آنرا مادة بی عیب بیاورد. 33 و دست خود را بر سر قربانی گناه بنهد و آنرا برای قربانی گناه در جایی كه قربانی سوختنی ذبح میشود ذبح نماید. 34 و كاهن قدری از خون قربانی گناه را به انگشت خود گرفته بر شاخهای مذبح قربانی سوختنی بگذارد و همة خونش را بر بنیان مذبح بریزد. 35 و همة پیه آنرا جدا كند چنانكه پیه برة ذبیحة سلامتی جدا میشود و كاهن آنرا بر مذبح بر هدایای آتشین یَهُوَه بسوزاند و كاهن برای او بجهت گناهی كه كرده است كفاره خواهد كرد و آمرزیده خواهد شد.

لاویان فصل 5

 1 “و اگر كسی گناه ورزد و آواز قسم را بشنود و او شاهد باشد خواه دیده و خواه دانسته اگر اطلاع ندهد گناهً او را متحمل خواهد بود. 2 یا كسی كه هر چیز نجس را لمس كند خواه لاشِ وحشِ نجس خواه لاشِ بهیمة نجس خواه لاشِ حشرات نجس و از او مخفی باشد پس نجس و مجرم میباشد. 3 یا اگر نجاست آدمی را لمس كند از هر نجاست او كه به آن نجس میشود و از وی مخفی باشد چون معلوم شد آنگاه مجرم خواهد بود. 4 و اگر كسی غفلتاً به لبهای خود قسم خورد برای كردن كار بد یا كار نیك یعنی در هر چیزی كه آدمی غفلتاً قسم خورد و از او مخفی باشد چون بر او معلوم شود آنگاه در هر كدام كه باشد مجرم خواهد بود. 5 و چون در هر كدام از اینها مجرم شد آنگاه به آن چیزی كه در آن گناه كرده است اعتراف بنماید 6 و قربانی جرم خود را برای گناهی كه كرده است نزد یَهُوَه بیاورد یعنی ماده ای از گله بره ای یا بزی بجهت قربانی گناه و كاهن برای وی گناهش را كفاره خواهد كرد. 7 و اگر دست او به قیمت بره نرسد پس قربانی جرم خود را برای گناهی كه كرده است دو فاخته یا دو جوجة كبوتر نزد یَهُوَه بیاورد یكی برای قربانی گناه و دیگری برای قربانی سوختنی. 8 و آنها را نزد كاهن بیاورد و او آنرا كه برای قربانی گناه است اول بگذراند و سرش را از گردنش بكند و آنرا دو پاره نكند 9 و قدری از خون قربانی گناه را بر پهلوی مذبح بپاشد و باقی خون بر بنیان مذبح مذبح افشرده شود. این قربانی گناه است. 10 و دیگری را برای قربانی سوختنی موافق قانون بگذراند و كاهن برای وی گناهش را كه كرده است كفاره خواهد كرد و آمرزیده خواهد شد. 11 و اگر دستش به دو فاخته یا دو جوجة كبوتر نرسد آنگاه قربانی خود را برای گناهی كه كرده است ده یك ایفة آرد نرم بجهت قربانی گناه بیاورد و روغن بر آن ننهد و كندر بر آن نگذارد زیرا قربانی گناه است. 12 و آن را نزد كاهن بیاورد و كاهن یك مشت از آنرا برای یادگاری گرفته برهدایای آتشین یَهُوَه بر مذبح بسوزاند. این قربانی گناه است. 13 و كاهن برای وی گناهش را كه در هر كدام از اینها كرده است كفاره خواهد كرد و آمرزیده خواهد شد و مثل هدیة آردی از آن كاهن خواهد بود.”

14 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 15 “اگر كسی خیانت ورزد و دربارة چیزهای مقدس یَهُوَه سهواً گناه كند آنگاه قربانی جرم خود را قوچی بی عیب از گله نزد یَهُوَه موافقِ برآورد و به مثقالهای نقره مطابق مثقال قدس بیاورد و این قربانی جرم است. 16 و به عوض نقصانی كه در چیز مقدس رسانیده است عوض بدهد و پنج یك بر آن اضافه كرده آنرا به كاهن بدهد و كاهن برای وی به قوچ قربانی جرم كفاره خواهد كرد و آمرزیده خواهد شد. 17 و اگر كسی گناه كند و كاری از جمیع نواهی یَهُوَه كه نباید كرد بكند و آنرا نداند پس مجرم است و متحمل گناه خود خواهد بود. 18 و قوچی بی عیب از گله موافقِ برآورد و نزد كاهن بیاورد و كاهن برای وی غفلت او را كه كرده است كفاره خواهد كرد و آمرزیده خواهد شد. 19 این قربانی جرم است البته نزد یَهُوَه مجرم میباشد.”

لاویان فصل 6

1 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 2 “ اگر كسی گناه كند و خیانت به یَهُوَه ورزد و به همسایه خود دروغ گوید دربارة امانت یا رهن یا چیز دزدیده شده یا مال همسایه خود را غصب نماید 3 یا چیز گمشده را یافته درباره آن دروغ گوید و قسم دروغ بخورد در هر كدام از كارهایی كه شخصی در آنها گناه كند. 4 پس چون گناه ورزید مجرم شود آنچه را كه دزدیده یا آنچه را غصب نموده یا آنچه نزد او به امانت سپرده شده یا آن چیز گم شده را كه یافته است رد بنماید. 5 یا هر آنچه را كه درباره آن قسم دروغ خورده هم اصل مال را رد بنماید و هم پنج یك آنرا بر آن اضافه كرده آنرا به مالكش بدهد در روزی كه جرم او ثابت شده باشد. 6 و قربانی جرم خود را نزد یَهُوَه بیاورد‌. یعنی قوچ بی عیب از گله موافق برآورد تو برای قربانی جرم نزد كاهن. 7 و كاهن برای وی به حضور یَهُوَه كفاره خواهد كرد و آمرزیده خواهد شد از هر كاری كه كرده و در آن مجرم شده است.”

8 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده‌گفت: 9 “هارون و پسرانش را امر فرموده بگو: این است قانون قربانی سوختنی: كه قربانی سوختنی تمامی شب تا صبح بر آتشدن مذبح باشد و آتش مذبح بر آن افروخته بماند. 10 و كاهن لباس كتان خود را بپوشد و زیر جامه كتان بر بدن خود بپوشد و خاكستر قربانی سوختنی را كه بر مذبح به آتش سوخته شده بردارد و آنرا به یك طرف مذبح بگذارد. 11 و لباس خود را بیرون كرده لباس دیگر بپوشد و خاكستر را بیرون لشكرگاه به جای پاك ببرد. 12 و آتشی كه بر مذبح است افروخته باشد و خاموش نشود و هر بامداد كاهن هیزم بر آن بسوزاند و قربانی سوختنی را بر آن مرتب سازد و پیه ذبیحه سلامتی را بر آن بسوزاند 13 و آتش بر مذبح پیوسته افروخته باشد و خاموش نشود.

14 “و این است قانون هدیه آردی: پسران هارون آنرا به حضور یَهُوَه بر مذبح بگذرانند. 15 و از آن یك مشت از آرد نرم هدیة آردی و از روغنش با تمامی كندر كه بر هدیة آردی است بردارد و بر مذبح بسوزاند برای عطر خوشبو و یادگاری آن نزد یَهُوَه. 16 و باقی آنرا هارون و پسرانش بخورند. بی خمیرمایه در مكان قدس خورده شود در صحن خیمه اجتماع آنرا بخورند. 17 با خمیرمایه پخته نشود آنرا از هدایای آتشین برای قسمت ایشان داده ام این قدس اقداس است مثل قربانی گناه و مثل قربانی جرم. 18 جمیع ذكوران از پسران هارون آنرا بخورند. این فریضة ابدی در نسلهای شما از هدایای آتشین یَهُوَه است هر كه آنها را لمس كند مقدس خواهد بود.”

19 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 20 “این است قربانی هارون و پسرانش كه در روز مسح كردن او نزد یَهُوَه بگذرانند ده یك ایفة آرد نرم برای هدیة آردی دائمی نصفش در صبح و نصفش در شام 21 و بر ساج با روغن ساخته شود و چون آمیخته شد آنرا بیاور و آنرا به پاره های برشته شده برای هدیه آردی بجهت عطر خوشبو نزد یَهُوَه بگذران. 22 و كاهن مسح شده كه از پسرانش در جای او خواهد بود آنرا بگذراند. این است فریضه ابدی كه تمامش نزد یَهُوَه سوخته شود. 23 و هر هدیه آردی كاهن تماماً سوخته شود و خورده نشود.”

24 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 25 “هارون و پسرانش را خطاب كرده بگو: این است قانون قربانی گناه در جایی كه قربانی سوختنی ذبح میشود قربانی گناه نیز به حضور یَهُوَه ذبح شود. این قدس اقداس است. 26 و كاهنی كه آنرا برای گناه میگذراند آنرا بخورد در مكان مقدس در صحن خیمه اجتماع خورده شود. 27 هر كه گوشتش را لمس كند مقدس شود و اگر خونش بر جامه ای پاشیده شود آنچه را كه بر آن پاشیده شده است در مكان مقدس بشوی. 28 و ظرف سفالین كه در آن پخته شود شكسته شود و اگر در ظرف مسین پخته شود زدوده و به آب شسته شود. 29 و هر ذكوری از کاهنان آنرا بخورد این قدس اقداس است. 30 و هیچ قربانی گناه كه از خون آن به خیمه اجتماع در آورده شود تا در قدس كفاره نماید خورده نشود به آتش سوخته شود.

لاویان فصل 7

1 “و این است قانون قربانی جرم این قدس اقداس است. 2 در جایی كه قربانی سوختنی را ذبح كنند قربانی جرم را نیز ذبح بكنند و خونش را به اطراف مذبح بپاشند. 3 و از آن همه پیه اش را بگذراند دنبه و پیه كه احشا را میپوشاند. 4 و دو گُرده و پیهی كه بر آنهاست كه بر دو تهیگاه است و سفیدی را كه بر جگر است با گُرده ها جدا كند. 5 و كاهن آنها را برای هدیة آتشین بجهت یَهُوَه بسوزاند. این قربانی جرم است. 6 و هر ذكوری از کاهنان آن را بخورد در مكان مقدس خورده شود. این قدس اقداس است.

7 “قربانی جرم مانند قربانی گناه است. آنها را یك قانون است. كاهنی كه به آن كفاره كند از آن او خواهد بود. 8 و كاهنی كه قربانی سوختنی كسی را گذراند آن كاهن پوست قربانی سوختنی را كه گذرانید برای خود نگاه دارد. 9 و هر هدیة آردی كه در تنور پخته شود و هر چه بر تابه یا ساج ساخته شود از آن كاهن كه آنرا گذرانید خواهد بود. 10 و هر هدیة آردی خواه به روغن سرشته شده خواه خشك از آن همة پسران هارون بی تفات یكدیگر خواهد بود.

11 “و این است قانون ذبیح سلامتی كه كسی نزد یَهُوَه بگذراند. 12 اگر آنرا برای تشكر بگذراند پس با ذبیحه تشكر قرصهای فطیر سرشته شده به روغن و نازكهای فطیر مالیده شده به روغن و از آرد نرم آمیخته شده قرصهای سرشته شدة به روغن را بگذراند. 13 با قرصهای نان خمیر مایه دار قربانی خود را همراه ذبیحه تشكر سلامتی خود بگذراند. 14 و از آن از هر قربانی یكی را برای هدیه افراشتنی نزد یَهُوَه بگذراند و از آنِ آن كاهن كه خون ذبیحه سلامتی را می پاشد خواهد بود. 15 و گوشت ذبیحه تشكر سلامتی او در روز قربانی وی خورده شود چیزی از آنرا تا صبح نگذارد. 16 و اگر ذبیحه قربانی او نذری یا تبرعی باشد در روزی كه ذبیحه خود را میگذراند خورده شود و باقی آن در فردای آنروز خورده شود. 17 و باقی گوشت ذبیحه در روز سوم به آتش سوخته شود. 18 و اگر چیزی از گوشت ذبیحه سلامتی او در روز سوم خورده شود مقبول نخواهد شد و برای كسی كه آنرا گذرانید محسوب نخواهد شد نجس خواهد بود. و كسی كه آنرا بخورد گناه خود را متحمل خواهد شد. 19 و گوشتی كه به هر چیز نجس برخورد خورده نشود به آتش سوخته شود و هركه طاهر باشد از آن گوشت بخورد. 20 لیكن كسی كه از گوشت ذبیحه سلامتی كه برای یَهُوَه است بخورد و نجاست او بر او باشد آن كس از قوم خود منقطع خواهد شد. 21 و كسی كه هر چیز نجس را خواه نجاست آدمی خواه بهیمة نجس خواه هر چیز مكروه نجس را لمس كند و از گوشت ذبیحه سلامتی كه برای یَهُوَه است بخورد آن كس از قوم خود منقطع خواهد شد.”

22 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 23 “بنی اسرائیل را خطاب كرده بگو: هیچ پیه گاو و گوسفند و بز را مخورید. 24 اما پیه مردار و پیه حیوان دریده شده برای هر كار استعمال میشود لیكن هرگز خورده نشود. 25 زیرا هر كه پیه جانوری كه از آن هدیة آتشین برای یَهُوَه میگذرانند بخورد آن كس كه خورد از قوم خود منقطع شود. 26 و هیچ خون را خواه از مرغ خواه از بهایم در همة مسكنهای خود مخورید. 27 هر كسی كه از هر قسم خون بخورد آن كس از قوم خود منقطع خواهد شد.”

28 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 29 “بنی اسرائیل را خطاب كرده بگو: هر كه ذبیحه سلامتی خود را برای یَهُوَه بگذراند قربانی خود را از ذبیحه سلامتی خود نزد یَهُوَه بیاورد. 30 به دستهای خود هدایای آتشین یَهُوَه را بیاورد پیه را با سینه بیاورد تا سینه بجهت هدیة جنبانیدنی به حضور یَهُوَه جنبانیده شود. 31 و كاهن پیه را بر مذبح بسوزاند و سینه از آن هارون و پسرانش خواهد بود. 32 و ران راست را برای هدیه افراشتنی از ذبایح سلامتی خود به كاهن بدهید. 33 آن كس از پسران هارون كه خون ذبیحه سلامتی و پیه را گذرانید ران راست حِصِّة وی خواهد بود. 34 زیرا سینة جنبانیدنی و ران افراشتنی را از بنی اسرائیل ذبایح سلامتی ایشان گرفتم و آنها را به هارون كاهن و پسرانش به فریضة ابدی از جانب بنی اسرائیل دادم.” 35 این است حصّة مسح هارون و حصّة مسح پسرانش از هدایای آتشین یَهُوَه در روزی كه ایشان را نزدیك آورد تا برای یَهُوَه کهانت كنند. 36 كه یَهُوَه امر فرمود كه به ایشان داده شود در روزی كه ایشان را از میان بنی اسرائیل مسح كرد این فریضة ابدی در نسلهای ایشان است. 37 این است قانون قربانی سوختنی و هدیه آردی و قربانی گناه و قربانی جرم و قربانی تقدیس و ذبیحه سلامتی 38 كه یَهُوَه به موسی در كوه سینا امر فرموده بود در روزی كه بنی اسرائیل را مأمور فرمود تا قربانیهای خود را نزد یَهُوَه بگذرانند در صحرای سینا.

لاویان فصل 8

1 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 2 “ هارونو پسرانش را با او و رختها و روغن مسح و گوسالة قربانی گناه و دو قوچ و سبد نان فطیر را بگیر. 3 و تمامی جماعت را به در خیمه اجتماع جمع كن.” 4 پس موسی چنانكه یَهُوَه به وی امر فرموده بود به عمل آورد و جماعت به در خیمه اجتماع جمع شدند. 5 و موسی به جماعت گفت: “این است آنچه یَهُوَه فرموده است كه كرده شود.” 6 پس موسی هارون و پسرانش را نزدیك آورد و ایشان را به آب غسل داد. 7 و پیراهن را بر او پوشانید و كمربند را بر او بست و او را به ردا ملبس ساخت و ایفود را بر او گذاشت و زنّار ایفود را بر او بسته آنرا بر وی استوار ساخت. 8 و سینه بند را بر او گذاشت و اوریم و تُمیم را در سینه‌بند گذارد. 9 و عمامه را بر سرش نهاد و بر عمامه در پیش آن تَتكه زرین یعنی افسر مقدس را نهاد چنانكه یَهُوَه موسی را امر فرموده بود.

10 و موسی روغن مسح را گرفته مسكن و آنچه را كه در آن بود مسح كرده آنها را تقدیس نمود. 11 و قدری از آنرا بر مذبح هفت مرتبه پاشین و مذبح و همه اسبابش و حوض و پایه اش را مسح كرد تا آنها را تقدیس نماید. 12 و قدری از روغن مسح را بر سر هارون ریخته او را مسح كرد تا او را تقدیس نماید. 13 و موسی پسران هارون را نزدیك آورده بر ایشان پیراهنها را پوشانید و كمربندها را بر ایشان بست و كلاهها را بر ایشان نهاد چنانكه یَهُوَه موسی را امر فرموده بود.

14 پس گوساله قربانی گناه را آورد و هارون و پسرانش دستهای خود را بر سر گوسالة قربانی گناه نهادند. 15 و آنرا ذبح كرد و موسی خون را گرفته بر شاخهای مذبح به هر طرف به انگشت خود مالید و مذبح را طاهر ساخت و خون را بر بنیان مذبح ریخته آنرا تقدیس نمود تا برایش كفاره نماید. 16 و همه پیه را كه بر احشا بود و سفیدی جگر و دو گُرده و پیه آنها را گرفت و موسی آنها را بر مذبح سوزانید 17 و گوساله و پوستش و گوشتش و سرگینش را بیرون از لشكرگاه به آتش سوزانید چنانكه یَهُوَه موسی را امر فرموده بود. 18 پس قوچ قربانی سوختنی را نزدیك آورد و هارون و پسرانش دستهای خود را بر سر قوچ نهادند. 19 و آنرا ذبح كرد و موسی خون را به اطراف مذبح پاشید. 20 و قوچ را قطعه قطعه كرد و موسی سر و قطعه ها و چربی را سوزانید. 21 و احشا و پاچه‌ها را به آب شست و موسی تمامی قوچ را بر مذبح سوزانید. این قربانی سوختنی بجهت عطر خوشبو و هدیة آتشین برای یَهُوَه بود چنانكه یَهُوَه موسی را امر فرموده بود. 22 پس قوچ دیگر یعنی قوچ تخصیص را نزدیك آورد و هارون و پسرانش دستهای خود را بر سر قوچ نهادند. 23 و آنرا ذبح كرد و موسی قدری از خونش را گرفته بر نرمه گوش راست هارون و بر شست دست راست او و بر شست پای راست او مالید. 24 و پسران هارون را نزدیك آورد و موسی قدری خون را بر نرمه گوش راست ایشان و بر شست دست راست ایشان و بر شست پای راست ایشان مالید و موسی خون را به اطراف مذبح پاشید.

25 و پیه و دنبه و همه پیه را كه بر احشاست و سفیدی جگر و دوگُرده و پیه آنها و ران راست را گرفت. 26 و از سبد نان فطیر كه به حضور یَهُوَه بود یك قرص فطیر و یك قرص نان روغنی و یك نازك گرفت و آنها را بر پیه و بر ران راست نهاد. 27 و همه را بر دست هارون و بر دستهای پسرانش نهاد. و آنها را برای هدیة جنبانیدنی به حضور یَهُوَه جنبانید. 28 و موسی آنها را از دستهای ایشان گرفته بر مذبح بالای قربانی سوختنی سوزانید. این هدیة تخصیص برای عطر خوشبو و قربانی آتشین بجهت یَهُوَه بود. 29 و موسی سینه را گرفته آنرا به حضور یَهُوَه برای هدیه جنبانیدنی جنبانید و از قوچ تخصیص این حصة موسی بود چنانكه یَهُوَه موسی را امر فرموده بود.

30 و موسی قدری از روغن مسح و از خونی كه بر مذبح بود گرفته آنرا بر هارون و رختهایش و بر پسرانش و رختهای پسرانش با وی پاشید و هارون و رختهایش و پسرانش و رختهای پسرانش را با وی تقدیس نمود. 31 و موسی هارون و پسرانش را گفت‌: “گوشت را نزد در خیمة اجتماع بپزید و آنرا با نانی كه در سبد تخصیص است در آنجا بخورید چنانكه امر فرموده‌گفتم كه هارون و پسرانش آنرا بخورند.

32 و باقی گوشت و نان را به آتش بسوزانید. 33 و از در خیمه اجتماع هفت روز بیرون مروید تا روزی كه ایام تخصیص شما تمام شود زیرا كه در هفت روز شما را تخصیص خواهد كرد.

34 چنانكه امروز كرده شده است همچنان یَهُوَه امر فرمود كه بشود تا برای شما كفاره گردد. 35 پس هفت روز نزد در خیمه اجتماع روز و شب بمانید و امر یَهُوَه را نگاه دارید مبادا بمیرید زیرا همچنین مأمور شده‌ام.” 36 و هارون و پسرانش همة كارهایی را كه یَهُوَه به دست موسی امر فرموده بود بجا آوردند.

لاویان فصل 9

1 و واقع شد كه در روز هشتم موسی هارون و پسرانش و مشایخ اسرائیل را خواند. 2 و هارون را گفت: “گوساله‌ای نرینه برای قربانی گناه و قوچی بجهت قربانی سوختنی هر دو را بی‌عیب بگیر و به حضور یَهُوَه بگذران. 3 و بنی اسرائیل را خطاب كرده بگو: بزغالة نرینه برای قربانی گناه و گوساله و بره‌ای هر دو یك ساله و بی‌عیب برای قربانی سوختنی بگیرید. 4 و گاوی و قوچی برای ذبیحة سلامتی تا به حضور یَهُوَه ذبح شود و هدیه آردی سرشته شدة به روغن را زیرا كه امروز یَهُوَه بر شما ظاهر خواهد شد.” 5 پس آنچه را كه موسی امر فرموده بود پیش خیمه اجتماع آوردند. و تمامی جماعت نزدیك شده به حضور یَهُوَه ایستادند. 6 و موسی گفت: “این است كاری كه یَهُوَه امر فرموده است كه بكنید و جلال یَهُوَه بر شما ظاهر خواهد شد.” 7 و موسی هارون را گفت: “نزدیك مذبح بیا و قربانی گناه خود و قربانی سوختنی خود را بگذران و برای خود و برای قوم كفاره‌كن و قربانی قوم را بگذران و بجهت ایشان كفاره كن چنانكه یَهُوَه امر فرموده است.”

8 و هارون به مذبح نزدیك آمده گوسالة قربانی گناه را كه برای خودش بود ذبح كرد. 9 و پسران هارون خون را نزد او آوردند و انگشت خود را به خون فرو برده آنرا بر شاخهای مذبح مالید و خون را بر بنیان مذبح ریخت. 10 و پیه و گُرده‌ها و سفیدی جگر از قربانی گناه را بر مذبح سوزانید چنانكه یَهُوَه موسی را امر فرموده بود. 11 و گوشت و پوست را بیرون لشكرگاه به آتش سوزانید. 12 و قربانی سوختنی را ذبح كرد و پسران هارون خون را به او سپردند و آنرا به اطراف مذبح پاشید. 13 و قربانی را به قطعه هایش و سرش به او سپردند و آنرا بر مذبح سوزانید. 14 و احشا و پاچه‌ها را شست و آنها را بر قربانی سوختنی بر مذبح سوزانید. 15 و قربانی قوم را نزدیك آورد و بز قربانی گناه را كه برای قوم بود گرفته آنرا ذبح كرد و آنرا مثل اولین برای گناه گذرانید. 16 و قربانی سوختنی را نزدیك آورده آنرا به حسب قانون گذرانید. 17 و هدیة آردی را نزدیك آورده مشتی از آن برداشت و آنرا علاوه بر قربانی سوختنی صبح بر مذبح سوزانید.

18 و گاو و قوچ ذبیحه سلامتی را كه برای قوم بود ذبح كرد و پسران هارون خون را به او سپردند و آنرا به اطراف مذبح پاشید. 19 و پیه گاو و دنبه قوچ و آنچه احشا را می‌پوشانید و گُرده‌ها و سفیده جگر را. 20 و پیه را بر سینه‌ها نهادند و پیه را بر مذبح سوزانید. 21 و هارون سینه‌ها و ران راست را برای هدیة جنبانیدنی به حضور یَهُوَه جنبانید چنانكه موسی امر فرموده بود. 22 پس هارون دستهای خود را به سوی قوم برافراشته ایشان را بركت داد و از گذرانید قربانی گناه و قربانی سوختنی و ذبایح سلامتی بزیر آمد. 23 و موسی و هارون به خیمه اجتماع داخل شدند و بیرون آمده قوم را بركت دادند و جلال یَهُوَه بر جمیع قوم ظاهر شد. 24 و آتش از حضور یَهُوَه بیرون آمده قربانی سوختنی و پیه را بر مذبح بلعید و چون تمامی قوم این را دیدند صدای بلند كرده به روی در افتادند.

لاویان فصل 10

1 و ناداب و ابیهو پسران هارون هر یكی مجمرة خود را گرفته آتش بر آنها نهادند. و بخور بر آن گذارده آتش غریبی كه ایشان را نفرموده بود به حضور یَهُوَه نزدیك آوردند. 2 و آتش از حضور یَهُوَه به در شده ایشان را بلعید و به حضور یَهُوَه مردند. 3 پس موسی به هارون گفت: “این است آنچه یَهُوَه فرموده و گفته است كه از آنانی كه به من نزدیك آیند تقدیس كرده خواهم شد و در نظر تمامی قوم جلال خواهم یافت.” پس هارون خاموش شد. 4 و موسی میشائیل و الصافات پسران عزّیئیل عموی هارون را خوانده به ایشان گفت: “نزدیك آمده برادران خود را از پیش قدس بیرون لشكرگاه ببرید.” 5 پس نزدیك آمده ایشان را در پیراهنهای ایشان بیرون لشكرگاه بردند چنانكه موسی گفته بود.

6 و موسی هارون و پسرانش العازار و ایتامار را گفت: “مویهای سر خود را باز مكنید و گریبان خود را چاك مزنید مبادا بمیرید. و غضب بر تمامی جماعت بشود. اما برادران شما یعنی تمام خاندان اسرائیل بجهت آتشی كه یَهُوَه افروخته است ماتم خواهند كرد. 7 و از در خیمه اجتماع بیرون مروید مبادا بمیرید زیرا روغن مسح یَهُوَه بر شماست.” پس به حسب آنچه موسی گفت كردند.

8 و یَهُوَه هارون را خطاب كرده گفت: 9 “تو و پسرانت با تو چون به خیمه اجتماع داخل شوید شراب و مسًكِری منوشید مبادا بمیرید. این است فریضة ابدی در نسلهای شما. 10 و تا در میان مقدس و غیر مقدس و نجس و طاهر تمیز دهید 11 و تا به بنی‌اسرائیل همة فرایضی را كه یَهُوَه به دست موسی برای ایشان گفته است تعلیم دهید.”

12 و موسی به هارون و پسرانش العازار و ایتامار كه باقی بودند گفت: “هدیة آردی كه از هدایای آتشین یَهُوَه مانده است بگیرید و آن را بی‌خمیرمایه نزد مذبح بخورید زیرا قدس‌اقداس است. 13 و آن را در مكان مقدس بخورید زیرا كه از هدایای آتشین یَهُوَه این حصّة تو و حصة پسران توست چنانكه مأمور شده ام. 14 و سینة جنبانیدنی و ران افراشتنی را تو و پسرانت و دخترانت با تو در جای پاك بخورید زیرا اینها از ذبایح سلامتی بنی‌اسرائیل برای حصة تو و حصة پسرانت داده شده است. 15 ران افراشتنی و سینة جنابانیدنی را با هدایای آتشین پیه بیاورند تا هدیة جنبانیدنی به حضور یَهُوَه جنبانیده شود و از آن تو و از آن پسرانت خواهد بود به فریضة ابدی چنانكه یَهُوَه امر فرموده است.” 16 و موسی بز قربانی گناه را طلبید و اینك سوخته شده بود پس بر العازار و ایتامار پسران هارون كه باقی بودند خشم نموده گفت: 17 “چرا قربانی گناه را در مكان مقدس نخوردید؟ زیرا كه آن قدس‌اقداس است و به شما داده شده بود تا گناه جماعت را برداشته برای ایشان به حضور یَهُوَه كفاره كنید. 18 اینك خون آن به اندرون قدس آورده نشد البته میبایست آنرا در قدس خورده باشید چنانكه امر كرده بودم.” 19 هارون به موسی گفت: “اینك امروز قربانی گناه خود و قربانی سوختنی خود را به حضور یَهُوَه گذرانیدند و چنین چیزها بر من واقع شده است پس اگر امروز قربانی گناه را میخوردم آیا منظور نظر یَهُوَه میشد؟” 20 چون موسی اینرا شنید در نظرش پسند آمد.

لاویان فصل 11

1 و یَهُوَه موسی و هارون را خطاب كرده به ایشان گفت: 2 “بنی اسرائیل را خطاب كرده بگویید: اینها حیواناتی هستند كه می‌باید بخورید از همه بهایمی كه بر روی زمین‌اند. 3 هر شكافته سم كه شكاف تمام دارد و نشخوار كنند‌ه‌ای از بهایم آنرا بخورید. 4 اما از نشخواركنندگان و شكافتگان سم اینها را مخورید یعنی شتر زیرا نشخوار میكند لیكن شكافته سم نیست آن برای شما نجس است. 5 و ونَك زیرا نشخوار میكند اما شكافته سم نیست این برای شما نجس است. 6 و خرگوش زیرا نشخوار میكند ولی شكافته سم نیست این برای شما نجس است. 7 و خوك زیرا شكافته سم است و شكاف تمام دارد لیكن نشخوار نمیكند این برای شما نجس است. 8 از گوشت آنها مخورید و لاش آنها را لمس مكنید اینها برای شما نجس‌اند. 9 از همة آنچه در آب است اینها را بخورید هر چه پر و فلس دارد در آب خواه در دریا خواه در نهرها آنها را بخورید. 10 و هر چه پر و فلس ندارد در دریا یا در نهرها از همة حشرات آب و همة جانورانی كه در آب میباشند اینها نزد شما مكروه باشند. 11 البته نزد شما مكروه‌اند از گوشت آنها مخورید و لاشهای آنها را مكروه‌ دارید. 12 هرچه در آبها پر و فلس ندارد نزد شما مكروه خواهد بود. 13 و از مرغان اینها را مكروه دارید خورده نشوند زیرا مكروه‌اند عقاب و استخوان خوار و نَسًرِبحر. 14 و كركس و لاشخوار به اجناس آن. 15 و غُراب به اجناس آن.16 و شترمرغ و جغد و مرغ‌دریایی و باز به اجناس آن. 17 و بوم و غواص و بوتیمار. 18 و قاز و مرغ سقا و رخم. 19 و لقلق و كٌلنگ به اجناس آن و هدهد و شبپره. 20 و همة حشرات بالدار كه بر چهارپا میروند برای شما مكروه‌اند. 21 لیكن اینها را بخورید از همة حشرات بالدار كه بر چهارپا میروند هر كدام كه بر پایهای خود ساقها برای جستن بر زمین دارند. 22 از آن قسم اینها را بخورید. ملخ به اجناس آن و دبا به اجناس آن و حرجوان به اجناس آن و حدب به اجناس آن. 23 و سایر حشرات بالدار كه چهار پا دارند برای شما مكروه‌اند. 24 از آنها نجس میشوید هر كه لاش آنها را لمس كند تا شام نجس باشد. 25 و هر كه چیزی از لاش آنها را بردارد رخت خود را بشوید و تا شام نجس باشد. 26 و هر بهیمه‌ای كه شكافته سم باشد لیكن شكاف تمام ندارد و نشخوار نكند اینها برای شما نجسند و هر كه آنها را لمس كند نجس است. 27 و هر چه بر كف یا رود از همة جانورانی كه بر چهار پا میروند اینها برای شما نجس‌‌اند هر كه لاش آنها را لمس كند تا شام نجس باشد. 28 و هر كه لاش آنها را بردارد رخت خود را بشوید و تا شام نجس باشد. اینها برای شما نجس‌اند.

29 “و از حشراتی كه بر زمین میخزند اینها برای شما نجس‌اند: موش كور و موش و سوسمار به اجناس آن 30 و دله و ورل و چلپاسه و كرباسه و بوقلمون. 31 از جمیع حشرات اینها برای شما نجس‌اند: هر كه لاش آنها را لمس كند تا شام نجس باشد 32 و بر هر چیزی كه یكی از اینها بعد از موتش بیفتد نجس باشد خواه هر ظرف چوبی خواه رخت خواه چرم خواه جوال هر ظرفی كه در آن كار كرده شود در آب گذاشته شود و تا شام نجس باشد پس طاهر خواهد بود. 33 و هر ظرف سفالین كه یكی از اینها در آن بیفتد آنچه در آن است نجس باشد و آنرا بشكنید. 34 هر خوراك در آن كه خورده شود اگر آب بر آن ریخته شد نجس باشد و هر مشروبی كه آشامیده شود كه در چنین ظرف است نجس باشد. 35 و بر هرچیزی كه پاره‌ای از لاش آنها بیفتد نجس باشد خواه تنور خواه اجاق شكسته شود اینها نجس‌اند و نزد شما نجس خواهند بود. 36 و چشمه و حوض كه مجمع آب باشد طاهر است لیكن هر كه لاش آنها را لمس كند نجس خواهد بود. 37 و اگر پاره‌ای از لاش آنها بر تخم كاشتنی كه باید كاشته شود بیفتد طاهر است. 38 لیكن اگر آب بر تخم ریخته شود و پاره‌ای از لاش آنها بر آن بیفتد این برای شما نجس باشد. 39 و اگر یكی از بهایمی كه برای شما خوردنی است بمیرد هر كه لاش آنرا لمس كند تا شام نجس باشد. 40 و هر كه لاش آنرا بخورد رخت خود را بشوید و تا شام نجس باشد. و هر كه لاش آنرا بردارد رخت خود را بشوید و تا شام نجس باشد.

41 “و هر حشراتی كه بر زمین میخزد مكروه است خورده نشود. 42 و هر چه بر شكم راه رود و هر چه بر چهارپا راه رود و هرچه پایهای زیاده دارد یعنی همة حشراتی كه بر زمین میخزند آنها را مخورید زیرا كه مكروه‌اند. 43 خویشتن را به هر حشراتی كه میخزد مكروه مسازید و خود را به آنها نجس مسازید مبادا از آنها ناپاك شوید. 44 زیرا من یَهُوَه خدای شما هستم پس خود را تقدیس نمایید و مقدس باشید زیرا من قدوس هستم پس خویشتن را به همة حشراتی كه بر زمین میخزند نجس مسازید. 45 زیرا من یَهُوَه هستم كه شما را از زمین مصر بیرون آوردم تا خدای شما باشم پس مقدس باشید زیرا من قدوس هستم. 46 این است قانون بهایم و مرغان و هر حیوانی كه در آبها حركت میكند و هر حیوانی كه بر زمین میخزد. 47 تا در میان نجس و طاهر و در میان حیواناتی كه خورده شوند و حیواناتی كه خورده نشوند امتیاز بشود.”

لاویان فصل 12

1 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 2 “بنی اسرائیل را خطاب كرده بگو: چون زنی آبستن شده پسر نرینه ای بزاید آنگاه هفت روز نجس باشد موافق ایام طَمث حیضش نجس باشد. 3 و در روز هشتم گوشت غُلفة او مختون شود. 4 و سی و سه روز در خون تطهیر خود بماند و هیچ چیز مقدس را لمس ننماید و به مكان مقدس داخل نشود تا ایام طُهرش تمام شود. 5 و اگر دختری بزاید دو هفته بر حسب مدت طَمث خود نجس باشد و شصت و شش روز در خون تطهیر خود بماند. 6 و چون ایام طهرش برای پسر یا دختر تمام شود بره‌ای یك ساله برای قربانی سوختنی و جوجة كبوتر یا فاخته‌ای برای قربانی گناه به در خیمه اجتماع نزد كاهن بیاورد. 7 و او آنرا به حضور یَهُوَه خواهد گذرانید و برایش كفاره خواهد كرد تا از چشمه خون خود طاهر شود. این است قانون آن كه بزاید خواه پسر خواه دختر. 8 و اگر دست او به قیمت بره نرسد آنگاه دو فاخته یا دو جوجة كبوتر بگیرد یكی برای قربانی سوختنی و دیگری برای قربانی گناه و كاهن برای وی كفاره خواهد كرد و طاهر خواهد شد.”

لاویان فصل 13

1 و یَهُوَه موسی و هارون را خطاب كرده گفت: 2 “چون شخصی را در پوست بدنش آماس یا قوبا یا لكه‌ای براق بشود و آن در پوست بدنش مانند بلای برص باشد پس او را نزد هارون كاهن یا نزد یكی از پسرانش كه كهنه باشند بیاورند. 3 و كاهن آن بلا را كه در پوست بدنش باشد ملاحظه نماید. اگر مو در بلا سفید گردیده است و نمایشِ بلا از پوست بدنش گودتر باشد بلای برص است پس كاهن او را ببیند و حكم به نجاست او بدهد. 4 و اگر آن لكة براق در پوست بدنش سفید باشد و از پوست گودتر ننماید و موی آن سفید نگردیده آنگاه كاهن آن مبتلا را هفت روز نگاه دارد. 5 و روز هفتم كاهن او را ملاحظه نماید و اگر آن بلا در نظرش ایستاده باشد و بلا در پوست پهن نشده پس كاهن او را هفت روز دیگر نگاه دارد. 6 و در روز هفتم كاهن او را باز ملاحظه كند و اگر بلا كم رنگ شده و در پوست پهن نگشته است كاهن حكم به طهارتش بدهد. آن قوبا است. رخت خود را بشوید و طاهر باشد. 7 و اگر قوبا در پوست پهن شود بعد از آنكه خود را به كاهن برای تطهیر نمود پس بار دیگر خود را به كاهن بنماید. 8 و كاهن ملاحظه نماید و هرگاه قوبا در پوست پهن شده باشد حكم به نجاست او بدهد. این برص است.

9 “و چون بلای برص در كسی باشد او را نزد كاهن بیاورند. 10 و كاهن ملاحظه نماید اگر آماس سفید در پوست باشد و موی را سفید كرده و گوشت خام زنده در آماس باشد 11 این در پوست بدنش برص مزمن است. كاهن به نجاستش حكم دهد و او را نگاه ندارد زیرا كه نجس است. 12 و اگر برص در پوست بسیار پهن شده باشد و برص تمامی پوست آن مبتلا را از سر تا پا هر جایی كه كاهن بنگرد پوشانید باشد 13 پس كاهن ملاحظه نماید اگر برص تمام بدن را فرو گرفته است به تطهیر آن مبتلا حكم دهد. چونكه همة بدنش سفید شده است طاهر است. 14 لیكن هر وقتی كه گوشت زنده در او ظاهر شود نجس خواهد بود. 15 و كاهن گوشت زنده را ببیند و حكم به نجاست او بدهد. این گوشت زنده نجس است زیرا كه برص است. 16 و اگر گوشت زنده به سفیدی برگردد نزد كاهن بیاید. 17 و كاهن او را ملاحظه كند و اگر آن بلا به سفیدی مبدل شده است پس كاهن به طهارت آن مبتلا حكم دهد زیرا طاهر است.

18 “و گوشتی كه در پوست آن دمل باشد و شفا یابد 19 و در جای دمل آماس سفید یا لكة براق سفید مایل به سرخی پدید آید آنرا به كاهن بنماید. 20 و كاهن آنرا ملاحظه نماید و اگر از پوست گودتر بنماید و موی آن سفید شده پس كاهن به نجاست او حكم دهد. این بلای برص است كه از دمل درآمده است. 21 و اگر كاهن آنرا ببیند و اینك موی سفید در آن نباشد و گودتر از پوست هم نباشد و كم رنگ باشد پس كاهن او را هفت روز نگاه دارد. 22 و اگر در پوست پهن شده كاهن به نجاست او حكم دهد. این بلا میباشد.

23 و اگر آن لكة براق در جای خود مانده پهن نشده باشد این گری دمل است. پس كاهن به طهارت وی حكم دهد. 24 یا گوشتی كه در پوست آن داغ آتش باشد و از گوشت زندة آن داغ لكة براق سفید مایل به سرخی یا سفید پدید آید 25 پس كاهن آنرا ملاحظه نماید. اگر مو در لكة براق سفید گردیده و گودتر از پوست بنماید این برص است كه از داغ درآمده است. پس كاهن به نجاست او حكم دهد زیرا بلای برص است. 26 و اگر كاهن آنرا ملاحظه نماید و اینك در لكة براق موی سفید نباشد و گودتر از پوست نباشد و كم‌رنگ باشد كاهن او را هفت روز نگه دارد. 27 و در روز هفتم كاهن او را ملاحظه نماید. اگر در پوست پهن شده كاهن به نجاست وی حكم دهد. این بلای برص است. 28 و اگر لكة براق در جای خود مانده در پوست پهن نشده باشد و كم‌رنگ باشد این آماس داغ است. پس كاهن به طهارت وی حكم دهد. این گری داغ است.

29 “و چون مرد یا زن بلایی در سر یا در زنخ داشته باشد 30 كاهن آن بلا را ملاحظه نماید. اگر گودتر از پوست بنماید و موی زرد باریك در آن باشد پس كاهن به نجاست او حكم دهد. این سعًفَه یعنی برص سر یا زنخ است. 31 و چون كاهن بلای سعفه را ببیند اگر گودتر از پوست ننماید و موی سیاه در آن نباشد پس كاهن آن مبتلای سعفه را هفت روز نگاه دارد. 32 و در روز هفتم كاهن آن بلا را ملاحظه نماید. اگر سعفه پهن نشده و موی زرد در آن نباشد و سعفه گودتر از پوست ننماید 33 آنگاه موی خود را بتراشد لیكن سعفه را نتراشد و كاهن آن مبتلای سغفه را باز هفت روز نگاه دارد. 34 و در روز هفتم كاهن سعفه را ملاحظه نماید. اگر سعفه در پوست پهن نشده و از پوست گودتر ننماید پس كاهن حكم به طهارت وی دهد و او رخت خود را بشوید و طاهر باشد. 35 لیكن اگر بعد از حكم به طهارتش سعفه در پوست پهن شود 36 پس كاهن او را ملاحظه نماید. اگر سعفه در پوست پهن شده باشد كاهن موی زرد را نجوید او نجس است. 37 اما اگر در نظرش سعفه ایستاده باشد و موی سیاه از آن درآمده پس سعفه شفا یافته است. او طاهر است و كاهن حكم به طهارت وی بدهد.

38 “و چون مرد یا زن در پوست بدن خود لكه‌های براق یعنی لكه‌های براق سفید داشته باشد 39 كاهن ملاحظه نماید. اگر لكه‌ها در پوست بدن ایشان كم رنگ و سفید باشد این بهق است كه از پوست درآمده. او طاهر است. 40 و كسی كه موی سر او ریخته باشد او اقرع است و طاهر میباشد. 41 و كسی كه موی سر او از طرف پیشانی ریخته باشد او اصلع است و طاهر میباشد. 42 و اگر در سر كل یا پیشانی كل بلای سفید مایل به سرخی باشد آن برص است كه از سر كل او یا پیشانی كل او درآمده است. 43 پس كاهن او را ملاحظه كند. اگر آماس آن بلا در سر كل او با پیشانی كل او سفید مایل به سرخی مانند برص در پوست بدن باشد 44 او مبروص است و نجس میباشد. كاهن البته حكم به نجاست وی بدهد. بلای وی در سرش است. 45 و اما مبروص كه این بلا را دارد گریبان او چاك شده و موی او گشاده و شاربهای او پوشیده شود و ندا كند نجس نجس. 46 و همة روزهایی كه بلا دارد البته نجس خواهد بود و تنها بماند و مسكن او بیرون لشكرگاه باشد.

47 “و رختی كه بلای برص داشته باشد خواه رخت پشمین خواه رخت پنبه‌ای 48 خواه در تار و خواه در پود چه از پشم و چه از پنبه و چه از چرم یا از هر چیزی كه از چرم ساخته میشود 49 اگر آن بلا مایل به سبزی یا به سرخی باشد در رخت یا در چرم خواه در تار خواه در پود یا در هر ظرف چرمی این بلای برص است. به كاهن نشان داده شود. 50 و كاهن آن بلا را ملاحظه نماید و آن چیزی را كه بلا دارد هفت روز نگاه دارد. 51 و آن چیزی را كه بلا دارد در روز هفتم ملاحظه كند. اگر آن بلا در رخت پهن شده باشد خواه در تار خواه در پود یا در چرم در هر كاری كه چرم برای آن استعمال میشود این برص مفسد است و آن چیز نجس میباشد. 52 پس آن رخت را بسوزاند چه تار و چه پود خواه در پشم خواه در پنبه یا در هر ظرف چرمی كه بلا در آن باشد زیرا برص مفسد است. به آتش سوخته شود. 53 اما چون كاهن آنرا ملاحظه كند اگر بلا در رخت خواه در تار خواه در پود یا در هر ظرف چرمی پهن نشده باشد 54 پس كاهن امر فرماید تا آنچه را كه بلا دارد بشویند و آنرا هفت روز دیگر نگاه دارد. 55 و بعد از شستن آن چیز كه بلا دارد كاهن ملاحظه نماید. اگر رنگ آن بلا تبدیل نشده هر چند بلا هم پهن نشده باشد این نجس است. آنرا به آتش بسوزان. این خوره است خواه فرسودگی آن در درون باشد یا در بیرون. 56 و چون كاهن ملاحظه نماید اگر بلا بعد از شستن آن كم رنگ شده باشد پس آنرا از رخت یا از چرم خواه از تار خواه از پود پاره كند. 57 و اگر باز در آن رخت خواه در تار خواه در پود یا در هر ظرف چرمی ظاهر شود این برآمدن برص است. آنچه را كه بلا دارد به آتش بسوزان. 58 و آن رخت خواه تار و خواه پود یا هر ظرف چرمی را كه شسته ای و بلا از آن رفع شده باشد دوباره شسته شود و طاهر خواهد بود.” 59 این است قانون بلای برص در رخت پشمین یا پنبه ای خواه در تار خواه در پود یا در هر ظرف چرمی برای حكم به طهارت یا نجاست آن.

لاویان فصل 14

1 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 2 “این است قانون مبروص: در روز تطهیرش نزد كاهن آورده شود. 3 و كاهن بیرون لشكرگاه برود و كاهن ملاحظه كند. اگر بلای برص از مبروص رفع شده باشد 4 كاهن حكم بدهد كه برای آن كسی كه باید تطهیر شود دو گنجشك زندة طاهر و چوب ارز و قرمز و زوفا بگیرند. 5 و كاهن ام كند كه یك گنجشك را در ظرف سفالین بر بالای آب روان بكشند. 6 و اما گنجشك زنده را با چوب اَرًز و قرمز و زوفا بگیرد و آنها را با گنجشك زنده به خون گنجشكی كه بر آب روان كشته شده فرو برد. 7 و بر كسی كه از برص باید تطهیر شود هفت مرتبه بپاشد و حكم به طهارتش بدهد. و گنجشك زنده را به سوی صحرا رها كند. 8 و آن كس كه باید تطهیر شود رخت خود را بشوید و تمامی موی خود را بتراشد و به آب غسل كند و طاهر خواهد شد. و بعد از آن به لشكرگاه داخل شود لیكن تا هفت روز بیرون خیمة خود بماند. 9 و در روز هفتم تمامی موی خود را بتراشد از سر و ریش و آبروی خود یعنی تمامی موی خود را بتراشد و رخت خود را بشوید و بدن خود را به آب غسل دهد. پس طاهر خواهد بود.

10 “و در روز هشتم دو برة نرینة بی‌عیب و یك برة مادة یك سالة بی‌عیب و سه عشر آرد نرم سرشته شدة به روغن برای هدیة آردی و یك لُج روغن بگیرد. 11 و آن كاهن كه او را تطهیر میكند آن كس را كه باید تطهیر شود با این چیزها به حضور یَهُوَه نزد در خیمه اجتماع حاضر كند. 12 و كاهن یكی از بره‌های نرینه را گرفته آنرا با آن لج روغن برای قربانی جرم بگذراند. و آنها را برای هدیة جنبانیدنی به حضور یَهُوَه بجنباند.

13 و بره را در جایی كه قربانی گناه و قربانی سوختنی را ذبح میكنند در مكان مقدس ذبح كند زیرا قربانی جرم مثل قربانی گناه از آن كاهن است. این قدس‌اقداس است. 14 و كاهن از خون قربانی جرم بگیرد و كاهن آنرا بر نرمة گوش راست كسی كه باید تطهیر شود و بر شست دست راست و بر شست پای راست وی بمالد. 15 و كاهن قدری از لٌج روغن گرفته آنرا در كف دست چپ خود بریزد. 16 و كاهن انگشت راست خود را به روغنی كه در كف چپ خود دارد فرو برد و هفت مرتبه روغن را به حضور یَهُوَه بپاشد. 17 و كاهن از باقی روغن كه در كف وی است بر نرمة گوش راست و بر شست دست راست و بر شست پای راست آن كس كه باید تطهیر شود بالای خون قربانی جرم بمالد. 18 و بقیة روغن را كه در كف كاهن است بر سر آن كس كه باید تطهیر شود بمالد و كاهن برای وی به حضور یَهُوَه كفاره خواهد نمود. 19 و كاهن قربانی گناه را بگذراند و برای آن كس كه باید تطهیر شود نجاست او را كفاره نماید. و بعد از آن قربانی سوختنی را ذبح كند. 20 و كاهن قربانی سوختنی و هدیه آردی را بر مذبح بگذراند و برای وی كفاره خواهد كرد و طاهر خواهد بود. 21 و اگر او فقیر باشد و دستش به اینها نرسد پس یك برة نرینه برای قربانی جرم تا جنبانیده شود و برای وی كفاره كند بگیرد و یك عشر از آرد نرم سرشته شدة به روغن برای هدیة آردی و یك لُج روغن 22 و دو فاخته یا دو جوجة كبوتر آنچه دستش به آن برسد و یكی قربانی گناه و دیگر قربانی سوختنی بشود.

23 “و در روز هشتم آنها را نزد كاهن به در خیمه اجتماع برای طهارت خود به حضور یَهُوَه بیاورد. 24 و كاهن برة قربانی جرم و لٌج روغن را بگیرد و كاهن آنها را برای هدیة جنبانیدنی به حضور یَهُوَه بجنباند. 25 و قربانی جرم را ذبح نماید و كاهن از خون قربانی جرم گرفته بر نرمة گوش راست و شست دست راست و شست پای راست كسی كه تطهیر میشود بمالد. 26 و كاهن قدری از روغن را به كف دست چپ خود بریزد. 27 و كاهن از روغنی كه در دست چپ خود دارد به انگشت راست خود هفت مرتبه به حضور یَهُوَه بپاشد. 28 و كاهن از روغنی كه در دست دارد بر نرمة گوش راست و بر شست دست راست و بر شست پای راست كسی كه تطهیر میشود‌ بر جای خون قربانی جرم بمالد. 29 و بقیه روغنی كه در دست كاهن است آن را بر سر كسی كه تطهیر میشود بمالد تا برای وی به حضور یَهُوَه كفاره كند. 30 و یكی از دو فاخته یا از دو جوجة كبوتر را از آنچه دستش به آن رسیده باشد بگذراند. 31 یعنی هر آنچه دست وی به آن برسد یكی را برای قربانی گناه و دیگری را برای قربانی سوختنی با هدیه آردی. و كاهن برای كسی كه تطهیر میشود به حضور یَهُوَه كفاره خواهد كرد.” 32 این است قانون كسی كه بلای برص دارد و دست وی به تطهیر خود نمیرسد.

33 و یَهُوَه موسی و هارون را خطاب كرده گفت: 34 “چون به زمین كنعان كه من آنرا به شما به ملكیت میدهم داخل شوید و بلای برص را در خانه ای از زمین ملك شما عارض گردانم 35 آنگاه صاحب‌خانه آمده كاهن را اطلاع داده بگوید كه مرا به نظر می‌آید كه مثل بلا در خانه است. 36 و كاهن امر فرماید تا قبل از داخل شدن كاهن برای دیدن بلا خانه را خالی كنند مبادا آنچه در خانه است نجس شود و بعد از آن كاهن برای دیدن خانه داخل شود 37 و بلا را ملاحظه نماید. اگر بلا در دیوارهای خانه از خطهای مایل به سبزی یا سرخی باشد و از سطح دیوار گودتر بنماید 38 پس كاهن از خانه نزد در بیرون رود و خانه را هفت روز ببندد. 39 و در روز هفتم كاهن باز بیاید و ملاحظه نماید اگر بلا در دیوارهای خانه پهن شده باشد 40 آنگاه كاهن امر فرماید تا سنگهایی را كه بلا در آنهاست كنده آنها را به جای ناپاك بیرون شهر بیندازند. 41 و اندرون خانه را از هر طرف بتراشند و خاكی را كه تراشیده باشند به جای ناپاك بیرون شهر بریزند. 42 و سنگهای دیگر گرفته به جای آن سنگها بگذارند و خاك دیگر گرفته خانه را اندود كنند. 43 و اگر بلا برگردد و بعد از كندن سنگها و تراشیدن و اندود كردن خانه باز در خانه بروز كند 44 پس كاهن بیاید و ملاحظه نماید. اگر بلا در خانه پهن شده باشد این برص مفسد در خانه است و آن نجس است. 45 پس خانه را خراب كند با سنگهایش و چوبش و تمامی خاك خانه و به جای ناپاك بیرون شهر بیندازند. 46 و هركه داخل خانه شود در تمام روزهایی كه بسته باشد تا شام نجس خواهد بود. 47 و هر كه در خانه بخوابد رخت خود را بشوید و هر كه در خانه چیزی خورد رخت خود را بشوید. 48 و چون كاهن بیاید و ملاحظه نماید اگر بعد از اندود كردن خانه بلا در خانه پهن نشده باشد پس كاهن حكم به طهارت خانه بدهد زیرا بلا رفع شده است. 49 و برای تطهیر خانه دو گنجشك و چوب ارز و قرمز و زوفا بگیرد. 50 و یك گنجشك را در ظرف سفالین بر آب روان ذبح نماید 51 و چوب ارز و زوفا و قرمز و گنجشك زنده را گرفته آنها را به خون گنجشك ذبح شده و آب روان فرو برد و هفت مرتبه بر خانه بپاشد. 52 و خانه را به خون گنجشك و به آب روان و به گنجشك زنده و به چوب ارز و زوفا و قرمز تطهیر نماید. 53 و گنجشك زنده را بیرون شهر به سوی صحرا رها كند و خانه را كفاره نماید و طاهر خواهد بود.” 54 این است قانون برای هر بلای برص و برای سعفه 55 و برای برص رخت و خانه 56 و برای آماس و قوبا و لكة براق. 57 و برای تعلیم دادن كه چه وقت نجس میباشد و چه وقت طاهر این قانون برص است.

لاویان فصل 15

1 و یَهُوَه موسی و هارون را خطاب كرده گفت: 2 “بنی اسرائیل را خطاب كرده به ایشان بگویید: مردی كه جریان از بدن خود دارد او به سبب جریانش نجس است. 3 و این است نجاستش به سبب جریان او خواه جریانش از گوشتش روان باشد خواه جریانش از گوشتش بسته باشد. این نجاست اوست. 4 هر بستری كه صاحب جریان بر آن بخوابد نجس است و هر چه بر آن بنشیند نجس است. 5 و هر كه بستر او را لمس نماید رخت خود را بشوید و به آب غسل كند و تا شام نجس باشد. 6 و هر كه بنشیند بر هر چه صاحب جریان بر آن نشسته بود رخت خود را بشوید و به آب غسل كند و تا شام نجس باشد. 7 و هر كه بدن صاحب جریان را لمس نماید رخت خود را بشوید و به آب غسل كند و تا شام نجس باشد. 8 و اگر صاحب جریان بر شخص طاهر آب دهن اندازد آن كس رخت خود را بشوید و به آب غسل كند و تا شام نجس باشد. 9 و هر زینی كه صاحب جریان بر آن سوار شود نجس باشد. 10 و هر كه چیزی را كه زیر او بوده باشد لمس نماید تا شام نجس باشد و هر كه این چیزها را بردارد رخت خود را بشوید و به آب غسل كند و تا شام نجس باشد. 11 و هر كسی را كه صاحب جریان لمس نماید و دست خود را به آب نشسته باشد رخت خود را بشوید و به آب غسل كند و تا شام نجس باشد. 12 و ظرف سفالین كه صاحب جریان آنرا لمس نماید‌ شكسته شود و هر ظرف چوبین به آب شسته شود.

13 “و چون صاحب جریان از جریان خود طاهر شده باشد آنگاه هفت روز برای تطهیر خود بشمارد و رخت خود را بشوید و بدن خود را به آب غسل دهد و طاهر باشد. 14 و در روز هشتم دو فاخته یا دو جوجه كبوتر بگیرد و به حضور یَهُوَه به در خیمه اجتماع آمده آنها را به كاهن بدهد. 15 و كاهن آنها را بگذراند یكی برای قربانی گناه و دیگری برای قربانی سوختنی. و كاهن برای وی به حضور یَهُوَه جریانش را كفاره خواهد كرد.

16 “و چون منی از كسی در آید تمامی بدن خود را به آب غسل دهد و تا شام نجس باشد. 17 و هر رخت و هر چرمی كه منی بر آن باشد به آب شسته شود و تا شام نجس باشد. 18 و هر زنی كه مرد با او بخوابد و انزال كند به آب غسل كنند و تا شام نجس باشند.

19 “و اگر زنی جریان دارد و جریانی كه در بدنش است خون باشد هفت روز در حیض خود بماند. و هر كه او را لمس نماید تا شام نجس باشد. 20 و بر هر چیزی كه در حیض خود بخوابد نجس باشد و بر هر چیزی كه بنشیند نجس باشد. 21 و هر كه بستر او را لمس كند رخت خود را بشوید و به آب غسل كند و تا شام نجس باشد. 22 و هر كه چیزی را كه او بر آن نشسته بود لمس نماید رخت خود را بشوید و به آب غسل كند و تا شام نجس باشد. 23 و اگر آن بر بستر باشد یا بر هر چیزی كه او بر آن نشسته بود چون آن چیز را لمس كند تا شام نجس باشد. 24 و اگر مردی با او هم بستر شود و حیض او بر وی باشد تا هفت روز نجس خواهد بود. و هر بستری كه بر آن بخوابد نجس خواهد بود.

25 “و زنی كه روزهای بسیار غیر از زمان حیض خود جریان خون دارد یا زیاده از زمان حیض خود جریان دارد تمامی روزهای جریان نجاستش مثل روزهای حیضش خواهد بود. او نجس است. 26 و هر بستری كه در روزهای جریان خود بر آن بخوابد مثل بستر حیضش برای وی خواهد بود. و هر چیزی كه بر آن بنشیند مثل نجاست حیضش نجس خواهد بود. 27 و هر كه این چیزها را لمس نماید نجس میباشد. پس رخت خود را بشوید و به آب غسل كند و تا شام نجس باشد.

28 “و اگر از جریان خود طاهر شده باشد هفت روز برای خود بشمارد و بعد از آن طاهر خواهد بود. 29 و در روز هشتم دو فاخته یا دو جوجة كبوتر بگیرد و آنها را نزد كاهن به در خیمه اجتماع بیاورد. 30 و كاهن یكی را برای قربانی گناه و دیگری را برای قربانی سوختنی بگذراند. و كاهن برای وی نجاست جریانش را به حضور یَهُوَه كفاره كند. 31 پس بنی‌اسرائیل را از نجاست ایشان جدا خواهید كرد مبادا مسكن مرا كه در میان ایشان است نجس سازند و در نجاست خود بمیرند.”

32 این است قانون كسی كه جریان دارد و كسی كه منی از وی در آید و از آن نجس شده باشد. 33 و حایض در حیضش و هر كه جریان دارد خواه مرد خواه زن و مردی كه با زن نجس همبستر شود.

لاویان فصل 16

1 و یَهُوَه موسی را بعد از مردن دو پسر هارون وقتی كه نزد یَهُوَه آمدند و مردند خطاب كرده گفت: 2 “پس یَهُوَه به موسی گفت: برادر خود هارون را بگو كه به قدس درون حجاب پیش كرسی رحمت كه بر تابوت است همه وقت داخل نشود مبادا بمیرد زیرا كه در ابر بر كرسی رحمت ظاهر خواهم شد. 3 و با این چیزها هارون داخل قدس بشود با گوساله‌ای برای قربانی گناه و قوچی برای قربانی سوختنی. 4 و پیراهن كتان مقدس را بپوشد و زیر جامة كتان بر بدنش باشد و به كمربند كتان بسته شود و به عمامة كتان معمم باشد. اینها رخت مقدس است. پس بدن خود را به آب غسل داده آنها را بپوشد. 5 و از جماعت بنی‌اسرائیل دو بز نرینه برای قربانی گناه و یك قوچ برای قربانی سوختنی بگیرد. 6 و هارون گوسالة قربانی گناه را كه برای خود اوست بگذراند و برای خود و اهل خانة خود كفاره نماید. 7 و دو بز را بگیرد و آنها را به حضور یَهُوَه به در خیمه اجتماع حاضر سازد. 8 و هارون بر آن دو بز قرعه اندازد یك قرعه برای یَهُوَه و یك قرعه برای عزازیل. 9 و هارون بزی را كه قرعه برای یَهُوَه بر آن برآمد نزدیك بیاورد و بجهت قربانی گناه بگذراند. 10 و بزی كه قرعه برای عزازیل بر آن برآمد به حضور یَهُوَه زنده حاضر شود و بر آن كفاره نماید و آنرا برای عزازیل به صحرا بفرستد.

11 “و هارون گاو قربانی گناه را كه برای خود اوست نزدیك بیاورد و برای خود و اهل خانه خود كفاره نماید و گاو قربانی گناه را كه برای خود اوست ذبح كند. 12 و مجمری پر از زغال آتش از روی مذبح كه به حضور یَهُوَه است و دو مشت پر از بخور معطر كوبیده شده برداشته به اندرون حجاب بیاورد. 13 و بخور را بر آتش به حضور یَهُوَه بنهد تا ابر بخور كرسی رحمت را كه بر تابوت شهادت است بپوشاند مبادا بمیرد.

14 و از خون گاو گرفته بر كرسی رحمت به انگشت خود به طرف مشرق بپاشد و قدری از خون را پیش روی كرسی رحمت هفت مرتبه بپاشد. 15 پس بز قربانی گناه را كه برای قوم است ذبح نماید و خونش را به اندرون حجاب بیاورد و با خونش چنانكه با خون گاو عمل كرده بود عمل كند و آنرا بر كرسی رحمت و پیش روی كرسی رحمت بپاشد. 16 و برای قدس كفاره نماید به سبب نجاسات بنی‌اسرائیل و به سبب تقصیرهای ایشان با تمامی گناهان ایشان و برای خیمه اجتماع كه با ایشان در میان نجاسات ایشان ساكن است همچنین بكند. 17 و هیچكس در خیمه اجتماع نباشد و از وقتی كه برای كردن كفاره داخل قدس بشود تا وقتی كه بیرون آید پس برای خود و برای اهل خانة خود و برای تمامی جماعت اسرائیل كفاره خواهد كرد. 18 پس نزد مذبح كه به حضور یَهُوَه است بیرون آید و برای آن كفاره نماید و از خون گاو و از خون بز گرفته آنرا بر شاخه‌های مذبح به هر طرف بپاشد. 19 و قدری از خون را به انگشت خود هفت مرتبه بر آن بپاشد و آنرا تطهیر كند و آنرا از نجاسات بنی‌اسرائیل تقدیس نماید.

20 “و چون از كفاره نمودن برای قدس و برای خیمه اجتماع و برای مذبح فارغ شود آنگاه بز زنده را نزدیك بیاورد. 21 و هارون دو دست خود را بر سر بز زنده بنهد و همة خطایای بنی‌اسرائیل و همة تقصیرهای ایشان را با همة گناهان ایشان اعتراف نماید‌ و آنها را بر سر بز بگذارد و آنرا به دست شخص حاضر به صحرا بفرستد. 22 و بز همة گناهان ایشان را به زمین ویران بر خود خواهد برد. پس بز را به صحرا رها كند. 23 و هارون به خیمه اجتماع داخل شود و رخت كتان را كه در وقت داخل شدن به قدس پوشیده بود بیرون كرده آنها را در آنجا بگذارد. 24 و بدن خود را در جای مقدس به آب غسل دهد و رخت خود را پوشیده بیرون آید و قربانی سوختنی خود و قربانی سوختنی قوم را بگذراند و برای خود و برای قوم كفاره نماید. 25 و پیه قربانی گناه را بر مذبح بسوزاند. 26 و آنكه بز را برای عزازیل رها كرد رخت خود را بشوید و بدن خود را به آب غسل دهد و بعد از آن به لشكرگاه داخل شود. 27 و گاو قربانی گناه و بز قربانی گناه را كه خون آنها به قدس برای كردن كفاره آورده شد بیرون لشكرگاه برده شود و پوست و گوشت و سِرگین آنها را به آتش بسوزانند. 28 و آنكه آنها را سوزانید رخت خود را بشوید و بدن خود را به آب غسل دهد و بعد از آن به لشكرگاه داخل شود.

29 “و این برای شما فریضة دائمی باشد كه در روز دهم از ماه هفتم جانهای خود را ذلیل سازید و هیچ كار مكنید خواه متوطن خواه غریبی كه در میان شما مأوا گزیده باشد. 30 زیرا كه در آنروز كفاره برای تطهیر شما كرده خواهد شد و از جمیع گناهان خود به حضور یَهُوَه طاهر خواهید شد. 31 این سبَت آرامی برای شماست پس جانهای خود را ذلیل سازید. این است فریضة دائمی. 32 و كاهنی كه مسح شده و تخصیص شده باشد تا در جای پدر خود کهانت نماید كفاره را بنماید. و رختهای كتان یعنی رختهای مقدس را بپوشد. 33 و برای قدس مقدس كفاره نماید و برای خیمة اجتماع و مذبح كفاره نماید و برای كهنه و تمامی جماعت قوم كفاره نماید. 34 و این برای شما فریضة دائمی خواهد بود تا برای بنی‌اسرائیل از تمامی گناهان ایشان یك مرتبه هر سال كفاره شود.” پس چنانكه یَهُوَه موسی را امر فرمود همچنان بعمل آورد.

لاویان فصل 17

1 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 2 “هارون و پسرانش و جمیع بنی‌اسرائیل را خطاب كرده به ایشان بگو: این است كاری كه یَهُوَه میفرماید و میگوید: 3 هر شخصی از خاندان اسرائیل كه گاو یا گوسفند یا بز در لشكرگاه ذبح نماید یا آنكه بیرون لشكرگاه ذبح نماید 4 و آنرا به در خیمه اجتماع نیاورد تا قربانی برای یَهُوَه پیش مسكن یَهُوَه بگذراند بر آن شخص خون محسوب خواهد شد. او خون ریخته است و آن شخص از قوم خود منقطع خواهد شد. 5 تا آنكه بنی‌اسرائیل ذبایح خود را كه در صحرا ذبح میكنند بیاورند یعنی برای یَهُوَه به در خیمة اجتماع نزد كاهن آنها را بیاورند و آنها را بجهت ذبایح سلامتی برای یَهُوَه ذبح نمایند. 6 و كاهن خون را بر مذبح یَهُوَه نزد در خیمه اجتماع بپاشد و پیه را بسوزاند تا عطر خوشبو برای یَهُوَه شود. 7 و بعد از این ذبایح خود را برای دیوهایی كه در عقب آنها زنا میكنند دیگر ذبح ننمایند. این برای ایشان در پشتهای ایشان فریضة دائمی خواهد بود.

8 “و ایشان را بگو: هر كس از خاندان اسرائیل و از غریبانی كه در میان شما مأوا گزینند كه قربانی سوختنی یا ذبیحه بگذراند 9 و آن را به در خیمه اجتماع نیاورد تا آنرا برای یَهُوَه بگذراند. آن شخص از قوم خود منقطع خواهد شد. 10 و هر كس از خاندان اسرائیل یا از غریبانی كه در میان شما مأوا گزینند كه هر قسم خون را بخورد من روی خود را بر آن شخصی كه خون خورده باشد بر میگردانم و او را از میان قومش منقطع خواهم ساخت. 11 زیرا كه جان جسد در خون است و من آنرا بر مذبح به شما داده‌ام تا برای جانهای شما كفاره كند زیرا خون است كه برای جان كفاره میكند. 12 بنابراین بنی‌اسرائیل را گفته‌ام: هیچكس از شما خون نخورد و غریبی كه در میان شما مأوا گزیند خون نخورد. 13 و هر شخص از بنی‌اسرائیل یا از غریبانی كه در میان شما مأوا گزینند كه هر جانور یا مرغی را كه خورده میشود صید كند پس خون آنرا بریزد و به خاك بپوشاند. 14 زیرا جان هر ذی جسد خون آن و جان آن یكی است پس بنی‌اسرائیل را گفته‌ام خون هیچ ذی جسد را مخورید زیرا جان هر ذی جسد خون آن است هر كه آنرا بخورد منقطع خواهد شد.

15 “و هر كسی از متوطنان یا از غریبانی كه میته یا دریده شده‌ای بخورد رخت خود را بشوید و به آب غسل كند و تا شام نجس باشد. پس طاهر خواهد شد. 16 و اگر آنرا نشوید و بدن خود را غسل ندهد متحمل گناه خود خواهد بود.”

لاویان فصل 18

1 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 2 “بنی‌اسرائیل را خطاب كرده به ایشان بگو: من یَهُوَه خدای شما هستم. 3 مثل اعمال زمین مصر كه در آن ساكن میبودید عمل منمایید و مثل اعمال زمین كنعان كه من شما را به آنجا داخل خواهم كرد عمل منمایید و برحسب فرایض ایشان رفتار مكنید. 4 احكام مرا بجا آورید و فرایض مرا نگاه دارید تا در آنها رفتار نمایید من یَهُوَه خدای شما هستم. 5 پس فرایض و احكام مرا نگاه دارید كه هر آدمی كه آنها را بجا آورد در آنها زیست خواهد كرد‌ من یَهُوَه هستم.

6 “هیچ كس به احدی از اقربای خویش نزدیكی ننماید تا كشف عورت او بكند. من یَهُوَه هستم. 7 عورت پدر خود یعنی عورت مادر خود را كشف منما او مادر توست. كشف عورت او مكن. 8 عورت زن پدر خود را كشف مكن. آن عورت پدر تو است. 9 عورت خواهر خود خواه دختر پدرت خواه دختر مادرت چه مولود در خانه چه مولود بیرون عورت ایشان را كشف منما. 10 عورت دختر پسرت و دختر دخترت عورت ایشان را كشف مكن زیرا كه اینها عورت تو است. 11 عورت دختر زن پدرت كه از پدر تو زاییده شده باشد او خواهر تو است كشف عورت او را مكن. 12 عورت خواهر پدر خود را كشف مكن او از اقربای پدر تو است. 13 عورت خواهر مادر خود را كشف مكن او از اقربانی مادر تو است. 14 عورت برادر پدر خود را كشف مكن و به زن او نزدیكی منما. او (به منزلة) عمة تو است. 15 عورت عروس خود را كشف مكن او زن پسر تو است. عورت او را كشف مكن. 16 عورت زن برادر خود را كشف مكن. آن عورت برادر تو است. 17 عورت زنی را با دخترش كشف مكن. و دختر پسر او یا دختر دختر او را مگیر تا عورت او را كشف كنی. اینان از اقربای او میباشند و این فجور است. 18 و زنی را با خواهرش مگیر تا هیوی او بشود و تا عورت او را با وی مادامی كه او زنده است كشف نمایی. 19 و به زنی در نجاست حیضش نزدیكی منما تا عورت او را كشف كنی. 20 و با زن همسایة خود همبستر مشو تا خود را با وی نجس سازی.

21 “و كسی از ذریت خود را برای مولك از آتش مگذران و نام خدای خود را بی‌حرمت مساز. من یَهُوَه هستم.

22 “و با ذكور مثل زن جماع مكن زیرا كه این فجور است. 23 و با هیچ بهیمه‌ای جماع مكن تا خود را به آن نجس سازی و زنی پیش بهیمه‌ای نایستد تا با آن جماع كند زیرا كه این فجور است.

24 “به هیچ كدام از اینها خویشتن را نجس مسازید زیرا به همة اینها امتهایی كه من پیش روی شما بیرون میكنم نجس شده‌اند. 25 و زمین نجس شده است و انتقام گناهش را از آن خواهم كشید و زمین ساكنان خود را قی خواهد نمود. 26 پس شما فرایض و احكام مرا نگاه دارید و هیچ كدام از این فجور را به عمل نیاورید نه متوطن و نه غریبی كه در میان شما مأوا گزیند. 27 زیرا مردمان آن زمین كه قبل از شما بودند جمیع این فجور را كردند زمین نجس شده است. 28 مبادا زمین شما را نیز قی كند اگر آنرا نجس سازید چنانكه امتهایی را كه قبل از شما بودند قی كرده است. 29 زیرا هر كسی كه یكی از این فجور را بكند همة كسانی كه كرده باشند از میان قوم خود منقطع خواهند شد. 30 پس وصیت مرا نگاه دارید و از این رسوم زشت كه قبل از شما به عمل آورده شده است عمل منمایید و خود را به آنها نجس مسازید. من یَهُوَه خدای شما هستم.”

لاویان فصل 19

1 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 2 “تمامی جماعت بنی‌اسرائیل را خطاب كرده به ایشان بگو: مقدس باشید زیرا كه من یَهُوَه خدای شما قدوس هستم. 3 هر یكی از شما مادر و پدر خود را احترام نماید و سبَت‌های مرا نگاه دارید من یَهُوَه خدای شما هستم. 4 به سوی بتها میل مكنید و خدایان ریخته شده برای خود مسازید. من یَهُوَه خدای شما هستم. 5 و چون ذبیحه سلامتی نزد یَهُوَه بگذرانید آنرا بگذرانید تا مقبول شوید 6 در روزی كه آنرا ذبح نمایید. و در فردای آنروز خورده شود و اگر چیزی از آن تا روز سوم بماند به آتش سوخته شود. 7 و اگر در روز سوم خورده شود مكروه میباشد مقبول نخواهد شد. 8 و هر كه آنرا بخورد متحمل گناه خود خواهد بود زیرا چیز مقدس یَهُوَه را بی‌حرمت كرده است آن كس از قوم خود منقطع خواهد شد.

9 “و چون حاصل زمین خود را درو كنید گوشه‌های مزرعه خود را تمام نكنید و محصول خود را خوشه چینی مكنید. 10 و تاكستان خود را دانه‌چینی منما و خوشه‌های ریخته شدة تاكستان خود را بر مچین آنها را برای فقیر و غریب بگذار من یَهُوَه خدای شما هستم.

11 دزدی مكنید و مكر منمایید و با یكدیگر دروغ مگویید. 12 و به نام من قسم دروغ مخورید كه نام خدای خود را بی‌حرمت نموده باشی من یَهُوَه هستم.

13 مال همسایه خود را غصب منما و ستم مكن و مزد مزدور نزد تو تا صبح نماند.

14 كر را لعنت مكن و پیش روی كور سنگ لغزش مگذار و از خدای خود بترس من یَهُوَه هستم.

15 در داوری بی‌انصافی مكن و فقیر را طرفداری منما و بزرگ را محترم مدار و دربارة همسایة خود به انصاف داوری بكن

16 “در میان قوم خود برای سخن چینی گردش مكن و برخون همسایه خود مایست. من یَهُوَه هستم.

17 “برادر خود را در دل خود بغض منما البته همسایة خود را تنبیه كن و به سبب او متحمل گناه مباش. 18 از ابنای قوم خود انتقام مگیر و كینه مورز و همسایة خود را مثل خویشتن محبت نما. من یَهُوَه هستم.

19 “فرایض مرا نگاه دارید. بهیمة خود را با غیر جنس آن به جماع وامدار و مزرعه خود را به دو قسم تخم مكار و رخت از دو قسم بافته شده در بر خود مكن.

20 “و مردی كه با زنی همبستر شود و آن زن كنیز و نامزد كسی باشد اما فدیه نداده شده و نه آزادی به او بخشیده ایشان را سیاست باید كرد لیكن كشته نشوند زیرا كه او آزاد نبود. 21 و مرد برای قربانی جرم خود قوچ قربانی جرم را نزد یَهُوَه به در خیمه اجتماع بیاورد. 22 و كاهن برای وی به قوچ قربانی جرم نزد یَهُوَه گناهش را كه كرده است كفاره خواهد كرد و او از گناهی كه كرده است آمرزیده خواهد شد.

23 “و چون به آن زمین داخل شدید و هر قسم درخت را برای خوراك نشاندید پس میوة آنرا مثل نامختونی آن بشمارید سه سال برای شما نامختون باشد خورده نشود. 24 و در سال چهارم همة میوة آن برای تمجید یَهُوَه مقدس خواهد بود. 25 و در سال پنجم میوة آنرا بخورید تا محصول خود را برای شما زیاده كند. من یَهُوَه خدای شما هستم. 26 هیچ چیز را با خون مخورید و تفأل مزنید و شگون مكنید.

27 گوشه‌های سر خود را متراشید و گوشه‌های ریش خود را مچینید. 28 بدن خود را بجهت مرده مجروح مسازید و هیچ نشان بر خود داغ مكنید. من یَهُوَه هستم.

29 “دختر خود را بی‌عصمت مساز و او را به فاحشگی وامدار مبادا زمین مرتكب زنا شود و زمین پر از فجور گردد.

30 “سبَت‌های مرا نگاه دارید و مكان مقدس مرا محترم دارید. من یَهُوَه هستم.

31 “به اصحاب اجنه توجه مكنید و از جادوگران پرسش منمایید تا خود را به ایشان نجس سازید. من یَهُوَه خدای شما هستم.

32 “در پیش ریش سفید برخیز و روی مرد پیر را محترم دار و از خدای خود بترس. من یَهُوَه هستم.

33 “و چون غریبی با تو در زمین شما مأوا گزیند او را میازارید. 34 غریبی كه در میان شما مأوا گزیند مثل متوطن از شما باشد. و او را مثل خود محبت نما زیرا كه شما در زمین مصر غریب بودید. من یَهُوَه خدای شما هستم.

35 “در عدل هیچ بی‌انصافی مكنید یعنی در پیمایش یا در وزن یا در پیمانه. 36 ترازوی راست و سنگهای راست و ایفة راست و هین راست بدارید. من یَهُوَه خدای شما هستم كه شما را از زمین مصر بیرون آوردم. 37 پس جمیع فرایض مرا و احكام مرا نگاه دارید و آنها را بجا آورید. من یَهُوَه هستم.”

لاویان فصل 20

1 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 2 “بنی‌اسرائیل را بگو: هر كسی از بنی‌اسرائیل یا از غریبانی كه در اسرائیل مأوا گزینند كه از ذریت خود به مولَك بدهد البته كشته شود قوم زمین او را با سنگ سنگسار كنند. 3 و من روی خود را به ضد آن شخص خواهم گردانید و او را از میان قومش منقطع خواهم ساخت زیرا كه از ذریت خود به مولك داده است تا مكان مقدس مرا نجس سازد و نام قدوس مرا بی‌حرمت كند. 4 و اگر قوم زمین چشمان خود را از آن شخص بپوشانند وقتی كه از ذریت خود به مولك داده باشد و او را نكشند 5 آنگاه من روی خود را به ضد آن شخص و خاندانش خواهم گردانید و او را و همة كسانی را كه در عقب او زناكار شده در پیروی مولَك زنا كرده‌اند از میان قوم ایشان منقطع خواهم ساخت.

6 “و كسی كه به سوی صاحبان اجنه و جادوگران توجه نماید تا در عقب ایشان زنا كند من روی خود را به ضد آن شخص خواهم گردانید و او را از میان قومش منقطع خواهم ساخت. 7 پس خود را تقدیس نمایید و مقدس باشید زیرا من یَهُوَه خدای شما هستم. 8 و فرایض مرا نگاه داشته آنها را بجا آورید. من یَهُوَه هستم كه شما را تقدیس مینمایم.

9 “و هر كسی كه پدر یا مادر خود را لعنت كند البته كشته شود چونكه پدر و مادر خود را لعنت كرده است خونش بر خود او خواهد بود.

10 “و كسی كه با زن دیگری زنا كند یعنی هر كه با زن همسایه خود زنا نماید زانی و زانیه البته كشته شوند. 11 و كسی كه با زن پدر خود بخوابد و عورت پدر خود را كشف نماید هر دو البته كشته شوند. خون ایشان بر خود ایشان است. 12 و اگر كسی با عروس خود بخوابد هر دو ایشان البته كشته شوند. فاحشگی كرده‌اند. خون ایشان بر خود ایشان است. 13 و اگر مردی با مردی مثل با زن بخوابد هر دو فجور كرده‌اند. هر دو ایشان البته كشته شوند. خون ایشان بر خود ایشان است.

14 و اگر كسی زنی و مادرش را بگیرد این قباحت است. او و ایشان به آتش سوخته شوند تا در میان شما قباحتی نباشد. 15 و مردی كه با بهیمه‌ای جماع كند البته كشته شود و آن بهیمه را نیز بكشید. 16 و زنی كه به بهیمه‌ای نزدیك شود تا با آن جماع كند آن زن و بهیمه را بكش. البته كشته شوند خون آنها بر خود آنهاست. 17 و كسی كه خواهر خود را خواه دختر پدرش خواه دختر مادرش باشد بگیرد و عورت او را ببیند و او عورت وی را ببیند این رسوایی است. در پیش چشمان پسران قوم خود منقطع شوند چون كه عورت خواهر خود را كشف كرده است. متحمل گناه خود خواهد بود. 18 و كسی كه با زن حایض بخوابد و عورت او را كشف نماید او چشمة او را كشف كرده است و او چشمة خون خود را كشف نموده است هر دوی ایشان از میان قوم خود منقطع خواهند شد. 19 و عورت خواهر مادرت یا خواهر پدرت را كشف مكن آن كس خویش خود را عریان ساخته است. ایشان متحمل گناه خود خواهند بود. 20 و كسی كه با زن عموی خود بخوابد عورت عموی خود را كشف كرده است. متحمل گناه خود خواهند بود. بی‌كس خواهند بود. 21 و كسی كه زن برادر خود را بگیرد این نجاست است. عورت برادر خود را كشف كرده است. بی‌كس خواهند بود.

22 “پس جمیع فرایض مرا و جمیع احكام مرا نگاه داشته آنها را بجا آورید تا زمینی كه من شما را به آنجا می‌آورم تا در آن ساكن شوید شما را قی نكند. 23 و به رسوم قومهایی كه من آنها را از پیش ما بیرون میكنم رفتار ننمایید زیرا كه جمیع این كارها را كردند پس ایشان را مكروه داشتم. 24 و به شما گفتم شما وارث این زمین خواهید بود و من آنرا به شما خواهم داد و وارث آن بشوید زمینی كه به شیر و شهد جاری است. من یَهُوَه خدای شما هستم كه شما را از امتها امتیاز كرده‌ام. 25 پس در میان بهایم طاهر و نجس‌ و در میان مرغان نجس و طاهر امتیاز كنید و جانهای خود را به بهیمه یا مرغ یا به هیچ چیزی كه بر زمین میخزد مكروه مسازید كه آنها را برای شما جدا كرده‌ام تا نجس باشند. 26 و برای من مقدس باشید زیرا كه من یَهُوَه قدوس هستم و شما را از امتها امتیاز كرده‌ام تا از آن من باشید. 27 مرد و زنی كه صاحب اجنه یا جادوگر باشد البته كشته شوند ایشان را به سنگ سنگسار كنید. خون ایشان بر خود ایشان است.”

لاویان فصل 21

1 و یَهُوَه به موسی گفت: “به کاهنان یعنی پسران هارون خطاب كرده به ایشان بگو: كسی از شما برای مردگان خود را نجس نسازد 2 جز برای خویشان نزدیك خود یعنی برای مادرش و پدرش و پسرش و دخترش و برادرش. 3 و برای خواهر باكرة خود كه قریب او باشد و شوهر ندارد برای او خود را نجس تواند كرد. 4 چونكه در قوم خود رئیس است خود را نجس نسازد تا خویشتن را بی‌عصمت نماید. 5 سر خود را بی‌مو نسازند و گوشه‌های ریش خود را نتراشند و بدن خود را مجروح ننمایند. 6 برای خدای خود مقدس باشند و نام خدای خود را بی‌حرمت ننمایند. زیرا كه هدایای آتشین یَهُوَه و طعام خدای خود را ایشان میگذرانند. پس مقدس باشند. 7 زن زانیه یا بی‌عصمت را نكاح ننمایند و زن مطلقّه از شوهرش را نگیرند زیرا او برای خدای خود مقدس است. 8 پس او را تقدیس نما زیرا كه او طعام خدای خود را میگذراند. پس برای تو مقدس باشد زیرا من یَهُوَه كه شما را تقدیس میكنم قدوس هستم. 9 و دختر هر كاهنی كه خود را به فاحشگی بی‌عصمت ساخته باشد پدر خود را بی‌عصمت كرده است. به آتش سوخته شود.

10 “و آن كه از میان برادرانش رئیس كهنه باشدكه بر سر او روغن مسح ریخته شده و تخصیص گردیده باشد تا لباس را بپوشد موی سر خود را نگشاید و گریبان خود را چاك نكند 11 و نزد هیچ شخص مرده نرود و برای پدر خود و مادر خود خویشتن را نجس نسازد. 12 و از مكان مقدس بیرون نرود و مكان مقدس خدای خود را بی‌عصمت نسازد زیرا كه تاج روغن مسح خدای او بر وی میباشد. من یَهُوَه هستم. 13 و او زن باكره‌ای نكاح كند. 14 و بیوه و مطلقه و بی‌عصمت و زانیه اینها را نگیرد. فقط باكره‌ای از قوم خود را به زنی بگیرد. 15 و ذریت خود را در میان قوم خود بی‌عصمت نسازد. من یَهُوَه هستم كه او را مقدس میسازم.”

16 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 17 “هارون را خطاب كرده بگو: هر كس از اولاد او در طبقات ایشان كه عیب داشته باشد نزدیك نیاید تا طعام خدای خود را بگذراند. 18 پس هر كس كه عیب دارد نزدیك نیاید نه مرد كور و نه لنگ و نه پهن بینی و نه زاید‌الاعضا 19 و نه كسی كه شكسته پا یا شكسته دست باشد 20 و نه گوژپشت و نه كوتاه قد و نه كسی كه در چشم خود لكه دارد و نه صاحب جرب و نه كسی كه گری دارد و نه شكسته بیضه. 21 هر كس از اولاد هارون كاهن كه عیب داشته باشد نزدیك نیاید تا هدایای آتشین یَهُوَه را بگذراند چونكه معیوب است برای گذرانیدن طعام خدای خود نزدیك نیاید. 22 طعام خدای خود را خواه از آنچه قدس‌اقداس است و خواه از آنچه مقدس است بخورد. 23 لیكن به حجاب داخل نشود و به مذبح نزدیك نیاید چونكه معیوب است‌تا مكان مقدس مرا بی‌حرمت نسازد. من یَهُوَه هستم كه ایشان را تقدیس میكنم.” 24 پس موسی هارون و پسرانش و تمامی بنی‌اسرائیل را چنین گفت.

لاویان فصل 22

1 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 2 “هارون و پسرانش را بگو كه از موقوفات بنی‌اسرائیل كه برای من وقف میكنند احتراز نمایند و نام قدوس مرا بی‌حرمت نسازند. من یَهُوَه هستم. 3 به ایشان بگو: هر كس از همة ذریت شما در نسلهای شما كه به موقوفاتی كه بنی‌اسرائیل برای یَهُوَه وقف نمایند نزدیك بیاید و نجاست او بر وی باشد آن كس از حضور من منقطع خواهد شد. من یَهُوَه هستم. 4 هر كس از ذریت هارون كه مبروص یا صاحب جریان باشد تا طاهر نشود از چیزهای مقدس نخورد و كسی كه هر چیزی را كه از میت نجس شود لمس نماید و كسی كه منی از وی در آید 5 و كسی كه هر حشرات را كه از آن نجس میشوند لمس نماید یا آدمی را كه از او نجس میشوند لمس نماید یا آدمی را كه از او نجس میشوند از هر نجاستی كه دارد. 6 پس كسی كه یكی از اینها را لمس نماید تا شام نجس باشد و تا بدن خود را به آب غسل ندهد از چیزهای مقدس نخورد. 7 و چون آفتاب غروب كند آنگاه طاهر خواهد بود و بعد از آن از چیزهای مقدس بخورد چونكه خوراك وی است. 8 مِیته یا دریده شده را نخورد تا از آن نجس شود. من یَهُوَه هستم. 9 پس وصیت مرا نگاه دارند مبادا به سبب آن متحمل گناه شوند. و اگر آنرا بی‌حرمت نمایند بمیرند. من یَهُوَه هستم كه ایشان را تقدیس مینمایم. 10 هیچ غریبی چیز مقدس نخورد و مهمان كاهن و مزدور او چیز مقدس نخورد. 11 اما كاهن كسی را بخرد زر خرید او میباشد. او آنرا بخورد و خانه‌زاد او نیز. هر دو خوراك او را بخورند. 12 و دختر كاهن اگر منكوحة مرد غریب باشد از هدایای مقدس نخورد. 13 و دختر كاهن كه بیوه یا مطلقه بشود و اولاد نداشته به خانه پدر خود مثل طفوالیتش برگردد خوراك پدر خود را بخورد لیكن هیچ غریب از آن نخورد. 14 و اگر كسی سهواً چیز مقدس را بخورد پنج یك بر آن اضافه كرده آن چیز مقدس را به كاهن بدهد. 15 و چیزهای مقدس بنی‌اسرائیل را كه برای یَهُوَه میگذرانند بی‌حرمت نسازند. 16 و به خوردن چیزهای مقدس ایشان ایشان را متحمل جرم گناه نسازند زیرا من یَهُوَه هستم كه ایشان را تقدیس مینمایم.”

17 ویَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 18 “هارون و پسرانش و جمیع بنی‌اسرائیل را خطاب كرده به ایشان بگو: هر كس از خاندان اسرائیل و از غریبانی كه در اسرائیل باشند كه قربانی خود را بگذراند خواه یكی از نذرهای ایشان‌خواه یكی از نوافل ایشان كه آنرا برای قربانی سوختنی نزد یَهُوَه میگذرانند 19 تا شما مقبول شوید. آنرا نر بی‌عیب از گاو یا از گوسفند یا از بز بگذرانید. 20 هر چه را كه عیب دارد مگذرانید برای شما مقبول نخواهد شد. 21 و اگر كسی ذبیحة سلامتی برای یَهُوَه بگذراند خواه برای وفای نذر خواه برای نافله چه از رمه چه از گله آن بی‌عیب باشد تا مقبول بشود البته هیچ عیب در آن نباشد. 22 كور یا شكسته یا مجروح یا آبله‌دار یا صاحب جرب یا گری اینها را برای یَهُوَه مگذرانید و از اینها هدیة آتشین برای یَهُوَه بر مذبح مگذارید. 23 اما گاو و گوسفند كه زاید یا ناقص اعضا باشد آنرا برای نوافل بگذران لیكن برای نذر قبول نخواهد شد. 24 و آنچه را كه بیضة آن كوفته یا فشرده یا شكسته یا بریده باشد برای یَهُوَه نزدیك میاورید و در زمین خود قربانی مگذرانید. 25 و از دست غریب نیز طعام خدای خود را از هیچ یك از اینها مگذرانید زیرا فساد آنها در آنهاست. چونكه عیب دارند برای شما مقبول نخواهند شد.”

26 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 27 “چون گاو یا گوسفند یا بز زاییده شود هفت روز نزد مادر خود بماند و در روز هشتم و بعد برای قربانی هدیة آتشین نزد یَهُوَه مقبول خواهد شد. 28 اما گاو یا گوسفند آن را با بچه‌اش در یك روز ذبح منمایید. 29 و چون ذبیحه تشكر برای یَهُوَه ذبح نمایید آنرا ذبح كنید تا مقبول شوید. 30 در همان روز خورده شود و چیزی از آن را تا صبح نگاه ندارید. من یَهُوَه هستم. 31 پس اوامر مرا نگاه داشته آنها را بجا آورید. من یَهُوَه هستم. 32 و نام قدوس مرا بی‌حرمت مسازید و در میان بنی‌اسرائیل تقدیس خواهم شد. من یَهُوَه هستم كه شما را تقدیس مینمایم. 33 و شما را از زمین مصر بیرون آوردم تا خدای شما باشم. من یَهُوَه هستم.”

لاویان فصل 23

1 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 2 “بنی‌اسرائیل را خطاب كرده به ایشان بگو: موسمهای یَهُوَه كه آنها را محفلهای مقدس خواهید خواند اینها موسمهای من میباشند.

3 “شش روز كار كرده شود و در روز هفتم سبَت آرامی و محفل مقدس باشد. هیچ كار مكنید. آن در همة مسكنهای شما سبَت برای یَهُوَه است.

4 “اینها موسمهای یَهُوَه و محفلهای مقدس میباشد كه آنها را در وقتهای آنها اعلان باید كرد. 5 در ماه اول در روز چهاردهم ماه بین‌العصرین فصح یَهُوَه است. 6 و در روز پانزدهم این ماه عید فطیر برای یَهُوَه است هفت روز فطیر بخورید. 7 در روز اول محفل مقدس برای شما باشد هیچ كار از شغل مكنید. 8 هفت روز هدیة آتشین برای یَهُوَه بگذرانید و در روز هفتم محفل مقدس باشد هیچ كار از شغل مكنید.”

9 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 10 “بنی‌اسرائیل را خطاب كرده به ایشان بگو: چون به زمینی كه من به شما میدهم داخل شوید و محصول آنرا درو كنید آنگاه بافة نوبر خود را نزد كاهن بیاورید. 11 و بافه را به حضور یَهُوَه بجنباند تا شما مقبول شوید در فردای بعد از سبَت كاهن آنرا بجنباند. 12 و در روزی كه شما بافه را می‌جنبانید برة یكسالة بی‌عیب برای قربانی سوختنی به حضور یَهُوَه بگذرانید. 13 و هدیة آردی آن دو عشر آرد نرم سرشته شده به روغن خواهد بود تا هدیة آتشین و عطر خوشبو برای یَهُوَه باشد و هدیة ریختنی آن چهار یك هین شراب خواهد بود. 14 و نان و خوشه‌های برشته شده و خوشه‌های تازه مخورید تا همان روزی كه قربانی خدای خود را بگذرانید. این برای پشتهای شما در همة مسكنهای شما فریضه‌ای ابدی خواهد بود.

15 و از فردای آن سبَت از روزی كه بافة جنبانیدنی را آورده باشید برای خود بشمارید تا هفت هفته تمام بشود. 16 تا فردای بعد از سبَت هفتم پنجاه روز بشمارید و هدیة آردی تازه برای یَهُوَه بگذرانید. 17 از مسكنهای خود دو نان جنبانیدنی از دو عشر بیاورید از آرد نرم باشد و با خمیرمایه پخته شود تا نوبر برای یَهُوَه باشد. 18 و همراه نان هفت برة یكسالة بی‌عیب و یك گوساله و دو قوچ و آنها با هدیة آردی و هدیة ریختنی آنها قربانی سوختنی برای یَهُوَه خواهد بود و هدیة آتشین و عطر خوشبو برای یَهُوَه. 19 و یك بز نر برای قربانی گناه و دو برة نر یكساله برای ذبیحة سلامتی بگذرانید. 20 و كاهن آنها را با نان نوبر بجهت هدیة جنبانیدنی به حضور یَهُوَه با آن دو بره بجنباند تا برای یَهُوَه بجهت كاهن مقدس باشد. 21 و در همان روز منادی كنید كه برای شما محفل مقدس باشد و هیچ كار از شغل مكنید. در همة مسكنهای شما بر پشتهای شما فریضة ابدی باشد. 22 و چون محصول زمین خود را درو كنید گوشه‌های مزرعة خود را تماماً درو مكن و حصاد خود را خوشه چینی منما آنها را برای فقیر و غریب بگذار. من یَهُوَه خدای شما هستم.”

23 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 24 “بنی‌اسرائیل را خطاب كرده بگو: در ماه هفتم در روز اول ماه آرامی سبَت برای شما خواهد بود یعنی یادگاری نواختن كَرِنّاها و محفل مقدس. 25 هیچ كار از شغل مكنید و هدیة آتشین برای یَهُوَه بگذرانید.”

26 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 27 “در دهم این ماهِ هفتم روز كفاره است. این برای شما محفل مقدس باشد. جانهای خود را ذلیل سازید و هدیة آتشین برای یَهُوَه بگذرانید. 28 و در همان روز هیچ كار مكنید زیرا كه روز كفاره است تا برای شما به حضور یَهُوَه خدای شما كفاره بشود. 29 و هر كسی كه در همانروز خود را ذلیل نسازد از قوم خود منقطع خواهد شد. 30 و هر كسی كه در همانروز هر گونه كاری بكند آن شخص را از میان قوم او منقطع خواهم ساخت. 31 هیچ كار مكنید. برای پشتهای شما در همة مسكنهای شما فریضه‌ای ابدی است. 32 این برای شما سبَت آرامی خواهد بود پس جانهای خود را ذلیل سازید در شام روز نهم از شام تا شام سبَت خود را نگاه دارید.”

33 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 34 “بنی‌اسرائیل را خطاب كرده بگو: در روز پانزدهم این ماه هفتم عید خیمه‌ها هفت روز برای یَهُوَه خواهد بود. 35 در روز اول محفل مقدس باشد هیچ كار از شغل مكنید. 36 هفت روز هدیة آتشین برای یَهُوَه بگذرانید و در روز هشتم جشن مقدس برای شما باشد و هدیة آتشین برای یَهُوَه بگذرانید. این تكمیل عید است هیچ كار از شغل مكنید. 37 این موسمهای یَهُوَه است كه در آنها محفلهای مقدس را اعلان بكنید تا هدیة آتشین برای یَهُوَه بگذرانید یعنی قربانی سوختنی و هدیة آردی و ذبیحه و هدایای ریختنی. مال هر روز را در روزش 38 سوای سبَت‌های یَهُوَه و سوای عطایای خود و سوای جمیع نذرهای خود و سوای همة نوافل خود كه برای یَهُوَه میدهید. 39 در روز پانزدهم ماه هفتم چون شما محصول زمین را جمع كرده باشید عید یَهُوَه را هفت روز نگاه دارید در روز اول آرامی سبَت خواهد بود و در روز هشتم آرامی سبَت. 40 و در روز اول میوة درختان نیكو برای خود بگیرید و شاخه‌های خرما و شاخه‌های درختان پربرگ و بیدهای نهر و به حضور یَهُوَه خدای خود هفت روز شادی نمایید. 41 و آنرا هر سال هفت روز برای یَهُوَه عید نگاه دارید برای پشتهای شما فریضه‌ای ابدی است كه در ماه هفتم آنرا عید نگاه دارید. 42 هفت روز در خیمه‌ها ساكن باشید همة متوطنان در اسرائیل در خیمه‌ها ساكن شوند. 43 تا طبقات شما بدانند كه من بنی‌اسرائیل را وقتی كه ایشان را از زمین مصر بیرون آوردم در خیمه‌ها ساكن گردانیدم. من یَهُوَه خدای شما هستم.” 44 پس موسی بنی‌اسرائیل را از موسمهای یَهُوَه خبر داد.

لاویان فصل 24

1 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 2 كه “بنی‌اسرائیل را امر بفرما تا روغن زیتون صاف كوبیده شده برای روشنایی بگیرند تا چراغ را دائماً روشن كنند. 3 و هارون آنرا بیرون حجاب شهادت در خیمة اجتماع از شام تا صبح به حضور یَهُوَه پیوسته بیاراید. در پشتهای شما فریضة ابدی است. 4 چراغها را بر چراغدان طاهر به حضور یَهُوَه پیوسته بیاراید. 5 و آرد نرم بگیر و از آن دوازده گِرده بپز برای هر گِرده دو عشر باشد. 6 و آنها را به دو صف در هر صف شش بر میز طاهر به حضور یَهُوَه بگذار. 7 و بر هر صف بخور صاف بنه تا بجهت یادگاری برای نان و هدیة آتشین باشد برای یَهُوَه. 8 در هر روز سبَت آنرا همیشه به حضور یَهُوَه بیاراید. از جانب بنی‌اسرائیل عهد ابدی خواهد بود. 9 و از آنِ هارون و پسرانش خواهد بود تا آنرا در مكان مقدس بخورند زیرا این از هدایای آتشین یَهُوَه به فریضة ابدی برای وی قدس‌اقداس خواهد بود.”

10 و پسر زن اسرائیلی كه پدرش مرد مصری بود در میان بنی‌اسرائیل بیرون آمد و پسر زن اسرائیلی با مرد اسرائیلی در لشكرگاه جنگ كردند. 11 و پسر زن اسرائیلی اسم را كفر گفت و لعنت كرد. پس او را نزد موسی آوردند و نام مادر او شلومیت دختر دبری از سبط دان بود. 12 و او را در زندان انداختند تا از دهن یَهُوَه اطلاع یابند.

13 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 14 “آن كس را كه لعنت كرده است بیرون لشكرگاه ببر و همة آنانی كه شنیدند دستهای خود را بر سر وی بنهند و تمامی جماعت او را سنگسار كنند. 15 و بنی‌اسرائیل را خطاب كرده بگو: هر كسی كه خدای خود را لعنت كند متحمل گناه خود خواهد بود. 16 و هر كه اسم یَهُوَه را كفر گوید هرآینه كشته شود تمامی جماعت او را البته سنگسار كنند خواه غریب خواه متوطن چونكه اسم را كفر گفته است كشته شود.

17 “و كسی كه آدمی را بزند كه بمیرد البته كشته شود. 18 و كسی كه بهیمه‌ای را بزند كه بمیرد عوض آن را بدهد جان به عوض جان. 19 و كسی كه همسایة خود را عیب رسانیده باشد چنانكه او كرده باشد به او كرده خواهد شد. 20 شكستگی عوض شكستگی چشم عوض چشم دندان عوض دندان چنانكه به آن شخص عیب رسانیده همچنان به او رسانیده شود. 21 و كسی كه بهیمه‌ای را كشت عوض آنرا بدهد اما كسی كه انسان را كشت كشته شود. 22 شما را یك حكم خواهد بود خواه غریب خواه متوطن زیرا كه من یَهُوَه خدای شما هستم.”

23 و موسی بنی‌اسرائیل را خبر داد و آنرا كه لعنت كرده بود بیرون لشكرگاه بردند و او را به سنگ سنگسار كردند. پس بنی‌اسرائیل چنانكه یَهُوَه به موسی امر فرموده بود به عمل آوردند.

لاویان فصل 25

1 و یَهُوَه موسی را در كوه سینا خطاب كرده گفت: 2 “بنی‌اسرائیل را خطاب كرده به ایشان بگو: چون شما به زمینی كه من به شما میدهم داخل شوید آنگاه زمین سبَت یَهُوَه را نگاه بدارد. 3 شش سال مزرعة خود را بكار و شش سال تاكستان خود را پازش بكن و محصولش را جمع كن. 4 و در سال هفتم سبَت آرامی برای زمین باشد یعنی سبَت برای یَهُوَه. مزرعة خود را مكار و تاكستان خود را پازش منما. 5 آنچه از مزرعة تو خودرو باشد درو مكن و انگورهای مو پازش ناكردة خود را مچین سال آرامی برای زمین باشد. 6 و سبَت زمین خوراك بجهت شما خواهد بود برای تو و غلامت و كنیزت و مزدورت و غریبی كه نزد تو مأوا گزیند. 7 و برای بهایمت و برای جانورانی كه در زمین تو باشند همة محصولش خوراك خواهد بود.

8 “و برای خود هفت سبت سالها بشمار یعنی هفت در هفت سال و مدت هفت سبت سالها برای تو چهل و نه سال خواهد بود. 9 و در روز دهم از ماه هفتم در روز كفاره كَرِنّا را بگردان. 10 سال پنجاهم را تقدیس نمایید و در زمین برای جمیع ساكنانش آزادی را اعلان كنید. این برای شما یوبیل خواهد بود و هركس از شما به ملك خود برگردد و هركس از شما به قبیلة خود برگردد.

11 این سال پنجاهم برای شما یوبیل خواهد بود. زراعت مكنید و حاصل خودروی آنرا مچینید‌ و انگورهای مو پازش ناكردة آنرا مچینید. 12 چونكه یوبیل است برای شما مقدس خواهد بود محصول آنرا در مزرعه بخورید. 13 در این سال یوبیل هركس از شما به ملك خود برگردد. 14 و اگر چیزی به همسایة خود بفروشی یا چیزی از دست همسایه‌ات بخری یكدیگر را مغبون مسازید. 15 برحسب شمارة سالهای بعد از یوبیل از همسایة خود بخر و بر حسب سالهای محصولش به تو بفروشد. 16 بر حسب زیادتی سالها قیمت آنرا زیاده كن و بر حسب كمی سالها قیمتش را كم نما زیرا كه شمارة حاصلها را به تو خواهد فروخت. 17 و یكدیگر را مغیون مسازید و از خدای خود بترس. من یَهُوَه خدای شما هستم. 18 پس فرایض مرا بجا آورید و احكام مرا نگاه داشته آنها را به عمل آورید تا در زمین به امنیت ساكن شوید.

19 “و زمین بار خود را خواهد داد و به سیری خواهید خورد و به امنیت در آن ساكن خواهید بود. 20 و اگر گویید در سال هفتم چه بخوریم زیرا اینك نمی‌كاریم و حاصل خود را جمع نمیكنیم 21 پس در سال ششم بركت خود را بر شما خواهم فرمود و محصولِ سه سال خواهد داد. 22 و در سال هشتم بكارید و از محصولِ كهنه تا سال نهم بخورید تا حاصل آن برسد كهنه را بخورید. 23 و زمین به فروش ابدی نرود زیرا زمین از آن من است و شما نزد من غریب و مهمان هستید. 24 و در تمامی زمین ملك خود برای زمین فكاك بدهید. 25 اگر برادر تو فقیر شده بعضی از ملك خود را بفروشد آنگاه ولی او كه خویش نزدیك او باشد بیاید و آنچه را كه برادرت میفروشد انفكاك نماید. 26 و اگر كسی ولی ندارد و برخوردار شده قدر فكاك آنرا پیدا نماید. 27 آنگاه سالهای فروش آنرا بشمارد و آنچه را كه زیاده است به آنكس كه فروخته بود رد نماید و او به ملك خود برگردد. 28 و اگر نتواند برای خود پس بگیرد آنگاه آنچه فروخته است به دست خریدار آن تا سال یوبیل بماند و در یوبیل رها خواهد شد و او به ملك خود خواهد برگشت.

29 “ و اگر كسی خانة سكونتی در شهر حصاردار بفروشد تا یكسال تمام بعد از فروختن آن حق انفكاك آنرا خواهد داشت مدت انفكاك آن یكسال خواهد بود.30 و اگر در مدت یكسال تمام آنرا انفكاك ننماید پس آن خانه‌ای كه در شهر حصاردار است برای خریدار آن نسلاً بعد نسل برقرار باشد در یوبیل رها نشود. 31 لیكن خانه‌های دهات كه حصار گرد خود ندارد با مزرعه‌های آن زمین شمرده شود. برای آنها حق انفكاك هست و در یوبیل رها خواهد شد. 32 و اما شهرهای لاویان خانه‌های شهرهای ملك ایشان حق انفكاك آنها همیشه برای لاویان است. 33 و اگر كسی از لاویان بخرد پس آنچه فروخته شده است از خانه یا از شهرِ ملك او در یوبیل رها خواهد شد زیرا خانه‌های شهرهای لاویان در میان بنی‌اسرائیل ملك ایشان است. 34 و مزرعه‌های حوالی شهرهای ایشان فروخته نشود زیرا كه این برای ایشان ملك ابدی است.

35 “و اگر بردارت فقیر شده نزد تو تهی‌دست باشد او را مثل غریب و مهمان دستگیری نما تا با تو زندگی نماید. 36 از او ربا و سود مگیر و از خدای خود بترس تا برادرت با تو زندگی نماید. 37 نقد خود را به او به ربا مده و خوراك خود را به او به سود مده. 38 من یَهُوَه خدای شما هستم كه شما را از زمین مصر بیرون آوردم تا زمین كنعان را به شما دهم و خدای شما باشم. 39 و اگر برادرت نزد تو فقیر شده خود را به تو بفروشد بر او مثل غلام خدمت مگذار. 40 مثل مزدور و مهمان نزد تو باشد و تا سال یوبیل نزد تو خدمت نماید. 41 آنگاه از نزد تو بیرون رود خود او و پسرانش همراه وی و به خاندان خود برگردد و به ملك پدران خود رجعت نماید. 42 زیرا كه ایشان بندگان منند كه ایشان را از زمین مصر بیرون آوردم مثل غلامان فروخته نشوند. 43 بر او به سختی حكمرانی منما و از خدای خود بترس. 44 و اما غلامانت و كنیزانت كه برای تو خواهند بود از امتهایی كه به اطراف تو میباشند از ایشان غلامان و كنیزان بخرید. 45 و هم از پسران مهمانانی كه نزد شما مأوا گزینند و از قبیله‌های ایشان كه نزد شما باشند كه ایشان را در زمین شما تولید نمودند بخرید و مملوك شما خواهند بود. 46 و ایشان را بعد از خود برای پسران خود واگذارید تا ملك موروثی باشند و ایشان را تا به ابد مملوك سازید و اما برادران شما از بنی‌اسرائیل هیچكس بر برادر خود به سختی حكمرانی نكند.

47 “و اگر غریب یا مهمانی نزد شما برخوردار گردد و برادرت نزد او فقیر شده به آن غریب یا مهمان تو یا به نسل خاندان آن غریب خود را بفروشد 48 بعد از فروخته شدنش برای وی حق انفكاك میباشد. یكی از برادرانش او را انفكاك نماید. 49 یا عمویش یا پسر عمویش او را انفكاك نماید یا یكی از خویشان او از خاندانش او را انفكاك نماید یا خود او اگر برخوردار گردد خویشتن را انفكاك نماید. 50 و با آن كسی كه او را خرید از سالی كه خود را فروخت تا سال یوبیل حساب كند و نقد فروش او بر حسب شمارة سالها باشد موافق روزهای مزدور نزد او باشد. 51 اگر سالهای بسیار باقی باشد برحسب آنها نقد انفكاك خود را از نقد فروش خود پس بدهد. 52 و اگر تا سال یوبیل سالهای كم باقی باشد با وی حساب بكند و بر حسب سالهایش نقد انفكاك خود را رد نماید. 53 مثل مزدوری كه سال به سا اجیر باشد نزد او بماند و در نظر تو به سختی بر وی حكمرانی نكند. 54 و اگر به اینها انفكاك نشود پس در سال یوبیل رها شود هم خود او و پسرانش همراه وی. 55 زیرا برای من بنی‌اسرائیل غلام‌اند ایشان غلام من میباشند كه ایشان را از زمین مصر بیرون آوردم. من یَهُوَه خدای شما هستم.

لاویان فصل 26

1 “برای خود بتها مسازید و تمثال تراشیده و ستونی به جهت خود برپا منمایید و سنگی مصور در زمین خود مگذارید تا به آن سجده كنید زیرا كه من یَهُوَه خدای شما هستم. 2 سبَتهای مرا نگاه دارید و مكان مقدس مرا احترام نمایید. من یَهُوَه هستم. 3 اگر در فرایض من سلوك نمایید و اوامر مرا نگاه داشته آنها را بجا آورید 4 آنگاه بارانهای شما را در موسم آنها خواهم داد و زمین محصول خود را خواهد آورد و درختان صحرا میوة خود را خواهد داد. 5 و كوفتن خرمن شما تا چیدن انگور خواهد رسید و چیدن انگور تا كاشتن تخم خواهد رسید و چیدن انگور تا كاشتن تخم خواهد رسید و نان خود را به سیری خورده در زمین خود به امنیت سكونت خواهید كرد. 6 و به زمین به سلامتی خواهم داد و خواهید خوابید و ترساننده‌ای نخواهد بود و حیوانات موذی را از زمین نابود خواهم ساخت و شمشیر از زمین شما گذر نخواهد كرد. 7 و دشمنان خود را تعاقب خواهید كرد و ایشان پیش روی شما از شمشیر خواهند افتاد. 8 و پنج نفر از شما صد را تعاقب خواهند كرد و صد از شما ده هزار را خواهند راند و دشمنان شما پیش روی شما از شمشیر خواهند افتاد. 9 و بر شما التفات خواهم كرد و شما را بارور گردانیده شما را كثیر خواهم ساخت و عهد خود را با شما استوار خواهم نمود. 10 و غَلة كُهنة پارینه را خواهید خورد و كُهنه را برای نو بیرون خواهید آورد. 11 و مسكن خود را در میان شما برپا خواهم كرد و جانم شما را مكروه نخواهد داشت. 12 و در میان شما خواهم خرامید و خدای شما خواهم بود و شما قوم من خواهید بود. 13 من یَهُوَه خدای شما هستم كه شما را از زمین مصر بیرون آوردم تا ایشان را غلام نباشید و بندهای یوغ شما را شكستم و شما را راست‌روان ساختم.

14 “و اگر مرا نشنوید و جمیع این اوامر را بجا نیاورید 15 و اگر فرایض مرا رد نمایید و دل شما احكام مرا مكروه دارد تا تمامی اوامر مرا بجا نیاورده عهد مرا بشكنید‌ 16 من اینرا به شما خواهم كرد كه خوف و سل و تب را كه چشمان را فنا سازد و جان را تلف كند بر شما مسلط خواهم ساخت و تخم خود را بی‌فایده خواهید كاشت و دشمنان شما آنرا خواهند خورد. 17 و روی خود را به ضد شما خواهم داشت و پیش روی دشمنان خود منهزم خواهید شد و آنانی كه از شما نفرت دارند بر شما حكمرانی خواهند كرد و بدون تعاقب كننده‌ای فرار خواهید نمود.

18 “و اگر با وجود این همه مرا نشنوید آنگاه شما را برای گناهان شما هفت مرتبه زیاده سیاست خواهم كرد. 19 و فخر قوت شما را خواهم شكست و آسمان شما را مثل آهن و زمین شما را مثل مس خواهم ساخت. 20 و قوت شما در بطالت صرف خواهد شد زیرا زمین شما حاصل خود را نخواهد داد و درختان زمین میوة خود را نخواهد آورد. 21 و اگر به خلاف من رفتار نموده از شنیدن من ابا نمایید آنگاه برحسب گناهان هفت چندان بلایای زیاده بر شما عارض گردانم. 22 و وحوش صحرا را بر شما فرستم تا شما را بی‌اولاد سازند و بهایم شما را هلاك كنند و شما را در شماره كم سازند و شاهراههای شما ویران خواهد شد.

23 “و اگر با این همه از من متنبه نشده به خلاف من رفتار كنید 24 آنگاه من نیز به خلاف شما رفتار خواهم كرد و شما را برای گناهانتان هفت چندان سزا خواهم داد. 25 و بر شما شمشیری خواهم آورد كه انتقام عهد مرا بگیرد و چون به شهرهای خود جمع شوید وبا در میان شما خواهم فرستاد و به دست دشمن تسلیم خواهید شد. 26 و چون عصای نان شما را بشكنم ده زن نان شما را در یك تنور خواهند پخت و نان شما را به شما به وزن پس خواهند داد و چون بخورید سیر نخواهید شد.

27 “و اگر با وجود این مرا نشنوید و به خلاف من رفتار نمایید 28 آنگاه به غضب به خلاف شما رفتار خواهم كرد و من نیز برای گناهانتان شما را هفت چندان سیاست خواهم كرد. 29 و گوشت پسران خود را خواهید خورد و گوشت دختران خود را خواهید خورد. 30 و مكانهای بلند شما را خراب خواهم ساخت و اصنام شما را قطع خواهم كرد و لاشه‌های شما را بر لاشه‌های بتهای شما خواهم افكند و جان من شما را مكروه خواهد داشت. 31 و شهرهای شما را خراب خواهم ساخت و مكانهای مقدس شما را ویران خواهم كرد و بوی عطرهای خوشبوی شما را نخواهم بویید. 32 و من زمین را ویران خواهم ساخت به حدی كه دشمنان شما كه در آن ساكن باشند متحیر خواهند شد. 33 و شما را در میان امتها پراكنده خواهم ساخت و شمشیر را در عقب شما خواهم كشید و زمین شما ویران و شهرهای شما خراب خواهد شد. 34 آنگاه زمین در تمامی روزهای ویرانی‌اش حینی كه شما در زمین دشمنان خود باشید از سبَتهای خود تمتع خواهد برد. پس زمین آرامی خواهد یافت و از سبَتهای خود تمتع خواهد برد. 35 تمامی روزهای ویرانی‌اش آرامی خواهد یافت یعنی آن آرامی كه در سبتهای شما حینی كه در آن ساكن میبودید نیافته بود.

36 “و اما در دلهای بقیة شما در زمین دشمنان شما ضعف خواهم فرستاد و آواز برگِ رانده شده ایشان را خواهد گریزانید و بدون تعاقب كننده‌ای مثل كسی كه از شمشیر فرار كند خواهند گریخت و خواهند افتاد. 37 و به روی یكدیگر مثل از دم شمشیر خواهند ریخت با آنكه كسی تعاقب نكند و شما را یارای مقاومت با دشمنان خود نخواهد بود. 38 و در میان امتها هلاك خواهید شد و زمینِ دشمنان شما شما را خواهد خورد. 39 و بقیة شما در زمین دشمنان خود در گناهان خود فانی خواهند شد و در گناهان پدران خود نیز فانی خواهند شد.

40 “پس به گناهان خود و به گناهان پدران خود در خیانتی كه به من ورزیده و سلوكی كه به خلاف من نموده‌اند اعتراف خواهند كرد. 41 از این سبب من نیز به خلاف ایشان رفتار نمودم و ایشان را به زمین دشمنان ایشان آوردم. پس اگر دل نامختون ایشان متواضع شود و سزای گناهان خود را بپذیرند 42 آنگاه عهد خود را با یعقوب بیاد خواهم آورد و عهد خود را با اسحاق نیز و عهد خود را با ابراهیم نیز بیاد خواهم آورد و آن زمین را بیاد خواهم آورد. 43 و زمین از ایشان ترك خواهد شد و چون از ایشان ویران باشد از سبَت‌های خود تمتع خواهد برد و ایشان سزای گناه خود را خواهند پذیرفت به سبب اینكه احكام مرا رد كردند و دل ایشان فرایض مرا مكروه داشت. 44 و با وجود این همه نیز چون در زمین دشمنان خود باشند من ایشان را رد نخواهم كرد و ایشان را مكروه نخواهم داشت تا ایشان را هلاك كنم و عهد خود را با ایشان بشكنم زیرا كه من یَهُوَه خدای ایشان هستم. 45 بلكه برای ایشان عهد اجداد ایشان را بیاد خواهم آورد كه ایشان را در نظر امتها از زمین مصر بیرون آوردم تا خدای ایشان باشم. من یَهُوَه هستم.”

46 این است فرایض و احكام و شرایعی كه یَهُوَه در میان خود و بنی‌اسرائیل در كوه سینا به دست موسی قرار داد.

لاویان فصل27

1 و یَهُوَه موسی را خطاب كرده گفت: 2 “بنی‌اسرائیل را خطاب كرده به ایشان بگو: چون كسی نذر مخصوصی نماید نفوس بر حسب برآورد تو از آن یَهُوَه باشند. 3 و اگر برآورد تو بجهت ذكور از بیست ساله تا شصت ساله باشد برآورد تو پنجاه مثقال نقره بر حسب مثقال قدس خواهد بود. 4 و اگر اُناث باشد برآورد تو سی مثقال خواهد بود. 5 و اگر از پنج ساله تا یست ساله باشد برآورد تو بجهت ذكور بیست مثقال و بجهت اُناث ده مثقال خواهد بود. 6 و اگر از یك ماهه تا پنج ساله باشد برآورد تو بجهت ذكور پنج مثقال نقره و بجهت اُناث برآورد تو سه مثقال نقره خواهد بود. 7 و اگر از شصت ساله و بالاتر باشد اگر ذكور باشد آنگاه برآورد تو پانزده مثقال و برای اُناث ده مثقال خواهد بود. 8 و اگر از برآورد تو فقیر تر باشد پس او را به حضور كاهن حاضر كنند وكاهن برایش برآورد كند و كاهن به مقدار قوة آن كه نذر كرده برای وی برآورد نماید.

9 “و اگر بهیمه‌ای باشد از آنهایی كه برای یَهُوَه قربانی میگذرانند هر آنچه را كه كسی از آنها به یَهُوَه بدهد مقدس خواهد بود. 10 آن را مبادله ننماید و خوب را به بد یا بد را به خوب عوض نكند و اگر بهیمه‌ای را به بهیمه‌ای مبادله كند هم آن و آنچه به عوض آن داده شود هر دو مقدس خواهد بود. 11 و اگر هر قسم بهیمة نجس باشد كه از آن قربانی برای یَهُوَه نمی‌گذرانند آن بهیمه را پیش كاهن حاضر كند. 12 و كاهن آنرا چه خوب و چه بد قیمت كند و بر حسب برآورد تو ای كاهن چنین باشد. 13 و اگر آن را فدیه دهد پنج یك بر برآورد تو زیاده دهد.

14 “و اگر كسی خانة خود را وقف نماید تا برای یَهُوَه مقدس شود كاهن آنرا چه خوب و چه بد برآورد كند و بطوری كه كاهن آنرا برآورد كرده باشد همچنان بماند. 15 و اگر وقف كننده بخواهد خانة خود را فدیه دهد پس پنج یك بر نقد برآورد تو زیاده كند و از آن او خواهد بود.

16 “ و اگر كسی قطعه‌ای از زمین ملك خود را برای یَهُوَه وقف نماید آنگاه برآورد تو موافق زراعت آن باشد زراعت یك حومر جو به پنجاه مثقال نقره باشد. 17 و اگر زمین خود را از سال یوبیل وقف نماید موافق برآورد تو برقرار باشد. 18 و اگر زمین خود را بعد از یوبیل وقف نماید آنگاه كاهن نقد آن را موافق سالهایی كه تا سال یوبیل باقی میباشد برای وی بشمارد و از برآورد تو تخفیف شود. 19 و اگر آنكه زمین را وقف كرد بخواهد آنرا فدیه دهد پس پنج یك از نقد برآورد تو را بر آن بیفزاید و برای وی برقرار شود. 20 و اگر نخواهد زمین را فدیه دهد یا اگر زمین را به دیگری فروخته باشد بعد از آن فدیه داده نخواهد شد. 21 و آن زمین چون در یوبیل رها شود مثل زمین وقف برای یَهُوَه مقدس خواهد بود ملكیت آن برای كاهن است. 22 و اگر زمینی را كه خریده باشد كه از زمین ملك او نبود برای یَهُوَه وقف نماید 23 آنگاه كاهن مبلغ برآورد تو را تا سال یوبیل برای وی بشمارد و در آنروز برآورد تو را مثل وقف یَهُوَه به وی بدهد. 24 و آن زمین در سال یوبیل به كسی كه از او خریده شده بود خواهد برگشت یعنی به كسی كه آن زمین ملك موروثی وی بود. 25 و هر برآورد تو موافق مثقال قدس باشد كه بیست جیره یك مثقال است.

26 “لیكن نخستزاده‌ای از بهایم كه برای یَهُوَه نخستزاده شده باشد هیچكس آنرا وقف ننماید خواه گاو خواه گوسفند از آن یَهُوَه است. 27 و اگر از بهایمِ نجس باشد آنگاه آنرا برحسب برآورد تو فدیه دهد و پنج یك بر آن بیفزاید و اگر فدیه داده نشود پس موافق برآورد تو فروخته شود. 28 اما هر چیزی كه كسی برای یَهُوَه وقف نماید از كل مایملك خود چه از انسان چه از بهایم چه از زمین ملك خود نه فروخته شود و نه فدیه داده شود زیرا هرچه وقف باشد برای یَهُوَه قدس‌اقداس است. 29 هر وقفی كه از انسان وقف شده باشد فدیه داده نشود. البته كشته شود.

30 “و تمامی ده یك زمین چه از تخم زمین چه از میوة درخت از آن یَهُوَه است و برای یَهُوَه مقدس میباشد. 31 و اگر كسی از ده یك خود چیزی فدیه دهد پنج یك آنرا بر آن بیفزاید. 32 و تمامی ده یك گاو و گوسفند یعنی هر چه زیر عصا بگذرد دهم آن برای یَهُوَه مقدس خواهد بود. 33 در خوبی و بدی آن تفحص ننماید و آن را مبادله نكند و اگر آن را مبادله كند هم آن و هم بدل آن مقدس خواهد بود و فدیه داده نشود.”

34 این است اوامری كه یَهُوَه به موسی برای بنی‌اسرائیل در كوه سینا امر فرمود.