(nwmk.ir)دل ما بیدلان بردند و رفتند//مثال شعله افسردند و رفتند

بیا یک لحظه با عامان درآمیز//که خاصان باده ها خوردند و رفتند

سپاه تازه برانگیزم از ولایت عشق//که در حرم خطری از بغاوت خرد است

زمانه هیچ نداند حقیقت او را//جنون قباست که موزون بقامت خرد است

به آن مقام رسیدم چو در برش کردم//طواف بام و در من سعادت خرد است

آدمی اندر جهان هفت رنگ//هر زمان گرم فغان مانند چنگ

آرزوی هم نفس می سوزدش//ناله های دل نواز آموزدش

لیکن این عالم که از آب و گل است//کی توان گفتن که دارای دل است

می شود پردهٔ چشمم پر کاهی گاهی//دیده ام هر دو جهان را به نگاهی گاهی

وادی عشق بسی دور و درازست ولی//طی شود جادهٔ صد ساله به آهی گاهی

در طلب کوش و مده دامن امید زدست//دولتی هست که یابی سر راهی گاهی

ای امیر کامگار ای شهریار//نوجوان و مثل پیران پخته کار

چشم تو از پردگیهای محرم است//دل میان سینه ات جام جم است

عزم تو پاینده چون کهسار تو//حزم تو آسان کند دشوار تو