گر ازین مرهم نیابی کام خویش//جوهر الذاّتم بیاور تو به پیش

آنچه از وی بشنوی در خویش بین//تاشود سرّ عجایب پیش بین

جوهر الذّاتم سخن بی پرده است//همچو اشتر نامه مستی کرده است

شبی میگفت اکّافی همین راز//که یارب این حجاب آخر برانداز

مسوزان بیش از این مر دوستانت//بگو تا کی بود راز نهانت

چنین پیدا چنین پنهان چرائی//که با رندان دمادم آشنائی