دیوان شمس_رباعیات1250تا1500

ساقی چو دهد بادهٔ حمرا چکنم//چون بوسه طلب کند مه‌افزا چکنم

امروز که حاضر است اقبال وصال//گر گول نیم حدیث فردا چکنم

سر در خاک آستان تو نهم//دل در خم زلف دلستان تو نهم

جانم به لب آمده است لب پیش من آر//تا جان به بهانه در دهان تو نهم