گهیکه جان رود از چشم ناتوان بیرون//گمان مبر که رود مهر او ز جان بیرون

ندانم آن بت کافر نژاد یغمائی//کی آمدست ز اردوی ایلخان بیرون

درآن میان دل شوریده حال من گمشد//که آردم دل شوریده زان میان بیرون

کاروان ختنی مشک ختا می‌آرد//یا صبا نکهت آن زلف دوتا می‌آرد

لاله دل در دم جانبخش سحر می‌بندد//غنچه جان پیشکش باد صبا می‌آرد

مرغ را گل باشارت چه سخن می‌گوید//باز هدهد چه بشارت ز سبا می‌آرد