تلاوت سوره ی یس

تلاوت سوره ی یس

متن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
یس (1)
وَ الْقُرْآنِ الْحَکیمِ (2)
إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلینَ (3)
عَلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ (4)
تَنْزیلَ الْعَزیزِ الرَّحیمِ (5)
لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أُنْذِرَ آباؤُهُمْ فَهُمْ غافِلُونَ (6)
لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلی أَکْثَرِهِمْ فَهُمْ لا یُؤْمِنُونَ (7)
إِنَّا جَعَلْنا فی أَعْناقِهِمْ أَغْلالاً فَهِیَ إِلَی الْأَذْقانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ (8)
وَ جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ أَیْدیهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْناهُمْ فَهُمْ لا یُبْصِرُونَ (9)
وَ سَواءٌ عَلَیْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا یُؤْمِنُونَ (10)
إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَ خَشِیَ الرَّحْمنَ بِالْغَیْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ کَریمٍ (11)
إِنَّا نَحْنُ نُحْیِ الْمَوْتی وَ نَکْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ وَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ أَحْصَیْناهُ فی إِمامٍ مُبینٍ (12)
وَ اضْرِبْ لَهُمْ مَثَلاً أَصْحابَ الْقَرْیَةِ إِذْ جاءَهَا الْمُرْسَلُونَ (13)
إِذْ أَرْسَلْنا إِلَیْهِمُ اثْنَیْنِ فَکَذَّبُوهُما فَعَزَّزْنا بِثالِثٍ فَقالُوا إِنَّا إِلَیْکُمْ مُرْسَلُونَ (14)
قالُوا ما أَنْتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا وَ ما أَنْزَلَ الرَّحْمنُ مِنْ شَیْ‌ءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ تَکْذِبُونَ (15)
قالُوا رَبُّنا یَعْلَمُ إِنَّا إِلَیْکُمْ لَمُرْسَلُونَ (16)
وَ ما عَلَیْنا إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبینُ (17)
قالُوا إِنَّا تَطَیَّرْنا بِکُمْ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّکُمْ وَ لَیَمَسَّنَّکُمْ مِنَّا عَذابٌ أَلیمٌ (18)
قالُوا طائِرُکُمْ مَعَکُمْ أَ إِنْ ذُکِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ (19)
وَ جاءَ مِنْ أَقْصَا الْمَدینَةِ رَجُلٌ یَسْعی قالَ یا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلینَ (20)
اتَّبِعُوا مَنْ لا یَسْئَلُکُمْ أَجْراً وَ هُمْ مُهْتَدُونَ (21)
وَ ما لِیَ لا أَعْبُدُ الَّذی فَطَرَنی وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (22)
أَ أَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ آلِهَةً إِنْ یُرِدْنِ الرَّحْمنُ بِضُرٍّ لا تُغْنِ عَنِّی شَفاعَتُهُمْ شَیْئاً وَ لا یُنْقِذُونِ (23)
إِنِّی إِذاً لَفی ضَلالٍ مُبینٍ (24)
إِنِّی آمَنْتُ بِرَبِّکُمْ فَاسْمَعُونِ (25)
قیلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قالَ یا لَیْتَ قَوْمی یَعْلَمُونَ (26)
بِما غَفَرَ لی رَبِّی وَ جَعَلَنی مِنَ الْمُکْرَمینَ (27)
وَ ما أَنْزَلْنا عَلی قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّماءِ وَ ما کُنَّا مُنْزِلینَ (28)
إِنْ کانَتْ إِلاَّ صَیْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ خامِدُونَ (29)
یا حَسْرَةً عَلَی الْعِبادِ ما یَأْتیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (30)
أَ لَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَیْهِمْ لا یَرْجِعُونَ (31)
وَ إِنْ کُلٌّ لَمَّا جَمیعٌ لَدَیْنا مُحْضَرُونَ (32)
وَ آیَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَیْتَةُ أَحْیَیْناها وَ أَخْرَجْنا مِنْها حَبًّا فَمِنْهُ یَأْکُلُونَ (33)
وَ جَعَلْنا فیها جَنَّاتٍ مِنْ نَخیلٍ وَ أَعْنابٍ وَ فَجَّرْنا فیها مِنَ الْعُیُونِ (34)
لِیَأْکُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَ ما عَمِلَتْهُ أَیْدیهِمْ أَ فَلا یَشْکُرُونَ (35)
سُبْحانَ الَّذی خَلَقَ الْأَزْواجَ کُلَّها مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمَّا لا یَعْلَمُونَ (36)
وَ آیَةٌ لَهُمُ اللَّیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهارَ فَإِذا هُمْ مُظْلِمُونَ (37)
وَ الشَّمْسُ تَجْری لِمُسْتَقَرٍّ لَها ذلِکَ تَقْدیرُ الْعَزیزِ الْعَلیمِ (38)
وَ الْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ حَتَّی عادَ کَالْعُرْجُونِ الْقَدیمِ (39)
لاَ الشَّمْسُ یَنْبَغی لَها أَنْ تُدْرِکَ الْقَمَرَ وَ لاَ اللَّیْلُ سابِقُ النَّهارِ وَ کُلٌّ فی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ (40)
وَ آیَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنا ذُرِّیَّتَهُمْ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ (41)
وَ خَلَقْنا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ ما یَرْکَبُونَ (42)
وَ إِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلا صَریخَ لَهُمْ وَ لا هُمْ یُنْقَذُونَ (43)
إِلاَّ رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتاعاً إِلی حینٍ (44)
وَ إِذا قیلَ لَهُمُ اتَّقُوا ما بَیْنَ أَیْدیکُمْ وَ ما خَلْفَکُمْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ (45)
وَ ما تَأْتیهِمْ مِنْ آیَةٍ مِنْ آیاتِ رَبِّهِمْ إِلاَّ کانُوا عَنْها مُعْرِضینَ (46)
وَ إِذا قیلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ قالَ الَّذینَ کَفَرُوا لِلَّذینَ آمَنُوا أَ نُطْعِمُ مَنْ لَوْ یَشاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ فی ضَلالٍ مُبینٍ (47)
وَ یَقُولُونَ مَتی هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (48)
ما یَنْظُرُونَ إِلاَّ صَیْحَةً واحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ یَخِصِّمُونَ (49)
فَلا یَسْتَطیعُونَ تَوْصِیَةً وَ لا إِلی أَهْلِهِمْ یَرْجِعُونَ (50)
وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذا هُمْ مِنَ الْأَجْداثِ إِلی رَبِّهِمْ یَنْسِلُونَ (51)
قالُوا یا وَیْلَنا مَنْ بَعَثَنا مِنْ مَرْقَدِنا هذا ما وَعَدَ الرَّحْمنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ (52)
إِنْ کانَتْ إِلاَّ صَیْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ جَمیعٌ لَدَیْنا مُحْضَرُونَ (53)
فَالْیَوْمَ لا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئاً وَ لا تُجْزَوْنَ إِلاَّ ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (54)
إِنَّ أَصْحابَ الْجَنَّةِ الْیَوْمَ فی شُغُلٍ فاکِهُونَ (55)
هُمْ وَ أَزْواجُهُمْ فی ظِلالٍ عَلَی الْأَرائِکِ مُتَّکِؤُنَ (56)
لَهُمْ فیها فاکِهَةٌ وَ لَهُمْ ما یَدَّعُونَ (57)
سَلامٌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحیمٍ (58)
وَ امْتازُوا الْیَوْمَ أَیُّهَا الْمُجْرِمُونَ (59)
أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یا بَنی آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ (60)
وَ أَنِ اعْبُدُونی هذا صِراطٌ مُسْتَقیمٌ (61)
وَ لَقَدْ أَضَلَّ مِنْکُمْ جِبِلاًّ کَثیراً أَ فَلَمْ تَکُونُوا تَعْقِلُونَ (62)
هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ (63)
اصْلَوْهَا الْیَوْمَ بِما کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ (64)
الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلی أَفْواهِهِمْ وَ تُکَلِّمُنا أَیْدیهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ (65)
وَ لَوْ نَشاءُ لَطَمَسْنا عَلی أَعْیُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّراطَ فَأَنَّی یُبْصِرُونَ (66)
وَ لَوْ نَشاءُ لَمَسَخْناهُمْ عَلی مَکانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطاعُوا مُضِیًّا وَ لا یَرْجِعُونَ (67)
وَ مَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ أَ فَلا یَعْقِلُونَ (68)
وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ وَ ما یَنْبَغی لَهُ إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِکْرٌ وَ قُرْآنٌ مُبینٌ (69)
لِیُنْذِرَ مَنْ کانَ حَیًّا وَ یَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَی الْکافِرینَ (70)
أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّا خَلَقْنا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَیْدینا أَنْعاماً فَهُمْ لَها مالِکُونَ (71)
وَ ذَلَّلْناها لَهُمْ فَمِنْها رَکُوبُهُمْ وَ مِنْها یَأْکُلُونَ (72)
وَ لَهُمْ فیها مَنافِعُ وَ مَشارِبُ أَ فَلا یَشْکُرُونَ (73)
وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ یُنْصَرُونَ (74)
لا یَسْتَطیعُونَ نَصْرَهُمْ وَ هُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ (75)
فَلا یَحْزُنْکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ (76)
أَ وَ لَمْ یَرَ الْإِنْسانُ أَنَّا خَلَقْناهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصیمٌ مُبینٌ (77)
وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلاً وَ نَسِیَ خَلْقَهُ قالَ مَنْ یُحْیِ الْعِظامَ وَ هِیَ رَمیمٌ (78)
قُلْ یُحْییهَا الَّذی أَنْشَأَها أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ هُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلیمٌ (79)
الَّذی جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ ناراً فَإِذا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ (80)
أَ وَ لَیْسَ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِقادِرٍ عَلی أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلی وَ هُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلیمُ (81)
إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ (82)
فَسُبْحانَ الَّذی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْ‌ءٍ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (83)

ترجمه

بنام خداوند بخشنده مهربان 
یس (ای سید رسولان و ای کاملترین انسان) 
قسم به قرآن حکمت بیان 
که تو ای محمد البته از پیمبران خدائی 
(که از جانب حق) به راه راست فرستاده شدی 
(این قرآن تو کتابی است که) از جانب خدای مقتدر مهربان نازل شده است 
تا قومی که پدرانشان به کتب آسمانی پیشین وعظ و اندرز شدند تو هم خود آنها را به این قرآن پند دهی و (از قهر حق) بترسانی که ایشان سخت غافلند 
البته وعده عذاب ما بر اکثر آنان چون ایمان نمی‌آورند حتمی و لازم گردید 
ما هم (چون کافر شدند) بر گردن آنها تا زنخ زنجیر (های عذاب) نهادیم در حالی که (از جهل و عناد مانند شتر) سربلند کرده و چشم بربسته‌اند 
و (راه خیر را) از پیش و پس بر آنها سد کردیم و بر چشم (هوش) شان هم پرده افکندیم که هیچ (راه حق) نبینند 
و تو آنها را بترسانی یا نترسانی یکسانست (چون دانسته با حق عناد می‌ورزند) هرگز ایمان نمی‌آورند 
تو آنان را بترسانی و اندرز کنی (سودمند افتد) که پیرو آیات قرآن شده و از (قهر) خدای مهربان به خلوت (و در پنهان) می‌ترسند اینان را به مغفرت خدا و پاداش با لطف و کرم او بشارت ده 
ما مردگان را باز زنده می‌گردانیم، کردار گذشته و آثار وجودی آینده‌شان همه را در نامه اعمال آنها ثبت خواهیم کرد و در لوح محفوظ خدا (یا قلب امام خلیفة الله) آشکارا همه را به شماره آورده‌ایم 
ای رسول برای این مردم حال قریه (انطاکیه) را مثل آن که رسولان حق برای هدایت آنها آمدند 
که نخست دو تن از رسولان را فرستادیم چون تکذیب کردند باز رسول سومی برای مدد و نصرت مامور کردیم تا همه گفتند ما (از جانب خدا) به رسالت (برای هدایت) شما آمده‌ایم 
اهل قریه به رسولان حق گفتند شما جز اینکه مانند ما مردم بشری هستید مقام دیگری ندارید و هرگز خدای رحمان شما را به رسالت نفرستاده است و جز اینکه شما مردم دروغگوئی هستید هیچ در کار نیست 
رسولان باز گفتند خدا می‌داند که محققا ما فرستاده او به سوی شما هستیم 
بر ما جز آنکه واضح ابلاغ رسالت کنیم هیچ تکلیفی نیست 
باز منکران گفتند که ای داعیان رسالت ما وجود شما را به فال بد می‌گیریم اگر از این دعوی دست برندارید البته سنگسارتان خواهیم کرد و از ما به شما رنج و شکنجه سخت خواهد رسید 
رسولان گفتند ای مردم نادان آن فال بد که می‌گوئید اگر بفهمید و متذکر شوید (آن جهلیست که) با خود شماست (چنین نیست که می‌پندارید) بلکه شما مردم مسرف (و پر هوا و هوس) هستید (می‌خواهید تابع قانون حق نشده و غرق در شهوترانی باشید) 
و (در این گفتگوها بودند که) مردی شتابان از دورترین نقاط شهر (انطاکیه، حبیب نام) فرارسید و گفت ای مردم (از من بشنوید و) رسولان خدا را پیروی کنید 
از آنان که هیچ اجر و مزد رسالتی نمی‌خواهند و شما را (به راه حق) هدایت می‌کنند پیروی کنید 
و چرا باید من خدای آفریننده خود را نپرستم در صورتی که بازگشت شما (و همه خلایق) به سوی اوست 
آیا من به جای آن خدای آفریننده یکتا خدایانی را معبود خود گیرم که اگر او خواهد به من رنج و زیانی رسد هیچ شفاعت آن خدایان از من دفع زیان نکرده و نجاتم نتوانند داد؟ 
در این صورت پیداست که من بسیار زیانکار خواهم بود 
پس از من ای رسولان بشنوید (و گواه باشید) که به خدای (فرستنده) شما ایمان آوردم 
و به این مرد باایمان (حبیب نجار) که روز قیامت گفته شود بیا داخل بهشت شو گوید ای کاش ملت من هم از این نعمت بزرگ آگاه بودند 
که خدا چگونه در حق من مغفرت (و رحمت) فرمود و مرا مورد لطف و کرم قرار داد 
و ما پس از او (یعنی حبیب) بر قومش لشکری از آسمان نفرستادیم (تا بر ایمان مجبورشان کنند) هیچ این (بر ملتی) نکرده‌ایم (و نخواهیم کرد) 
نیست عقوبتشان جز یک صیحه عذاب آسمانی که به ناگاه همه هلاک شوند 
وای بر حال این بندگان (گمراه لجوج) که هیچ رسولی برای هدایت آنها نیامد جز آن که او را به تمسخر و استهزاء گرفتند 
آیا ندیدند چه بسیار طوایفی را پیش از اینها هلاک کردیم که دیگر ابدا به دیار اینان بازنگشتند 
و هیچکس (از گذشته و آینده در عالم) نیست جز آن که همه نزد ما حاضر می‌شوند 
و یک برهان (بر این که ما مردگان را زنده می‌کنیم) آنست که زمین مرده را (به باران رحمت) زنده کرده و از آن دانه‌ای که قوت و روزی خلق شود می‌رویانیم 
و در زمین باغها از نخل خرما و انگور قرار دادیم و در آن چشمه‌های آب جاری کردیم 
تا مردم از میوه آن باغها تناول کنند و از انواع غذاهائی که (از این میوه‌ها و نباتات) به دست خود عمل می‌آورند نیز تغذیه آیا نباید شکر آن نعمتها بجای آرند؟ 
پاک و منزه است خدائی که همه ممکنات عالم را جفت آفریده چه از نباتات (و حیوانات) و چه از نفوس بشر و دیگر مخلوقات که شما از آنها آگه نیستید 
و برهان دیگر برای خلق در اثبات قدرت حق وجود شب است که ما چون (پرده) روز را از آن برگیریم ناگهان همه چیز را تاریکی فراگیرد 
و نیز خورشید تابان که بر مدار معین خود دایم بی‌هیچ اختلاف به گردش است برهان دیگر بر قدرت خدای دانای مقتدر است 
و نیز گردش ماه را که در منازل معین مقدر کردیم تا مانند شاخه خرما (زرد و لاغر به منزل اول) بازگردید (بر قدرت حق برهان دیگری است) 
نه (در گردش منظم عالم) خورشید را شاید که به ماه فرا رسد و نه شب به روز سبقت گیرد و هر یک بر مدار معینی (در این دریای بی‌پایان) شناورند 
و برهان دیگر آن که ما نژاد بشر را در کشتی پربار سوار گردانیدیم (و از دریای پرموج عالم به ساحل سلامت رسانیدیم) 
و نیز بر آنها (بمانند کشتی) چیزی که بر آن سوار شوند خلق کردیم (شاید اتومبیل و ترن و طیاره مقصود باشد) 
و اگر بخواهیم (به تند موجی چنان) همه را به دریا غرق کنیم که ابدا نه فریادخواهی و نه راه نجاتی یابند 
مگر باز لطف و رحمت ما آنها را نجات دهد و تا وقت معین بهره زندگی بخشد 
و چون مردم را (رسولان حق) گویند در امر گذشته و آینده (دنیا و آخرت) خویش اندیشه کنید (و تقوی پیشه کنید) شاید مورد لطف رحمت خدا گردید 
و بر این مردم غافل هیچ از آیات الهی نیاید جز آنکه از او (به نادانی) اعراض کردند 
و چون مؤمنان به آنها گفتند که از آنچه خدا روزی شما قرار داده چیزی برای خدا به فقیران انفاق کنید کافران به اهل ایمان جواب دادند آیا ما به کسی که اگر خدا می‌خواست به او هم مانند ما روزی می‌داد طعام و دستگیری کنیم؟ (هرگز نمی‌کنیم) شما که به ما این نصیحت می‌کنید پیداست که سخت در غلط و گمراهی هستید (و راه راست آنست که چنان که خدا به فقیران احسان نکرده ما هم نکنیم) 
و کافران (از روی تمسخر به مؤمنان) گویند پس این وعده (قیامت و بهشت و دوزخ) اگر راست می‌گوئید کی خواهد بود؟ 
این منکران قیامت انتظار نکشند جز یک صیحه (اسرافیل حق) که (به مرگ) همه را فرا گیرد در حالی که (در کارهای دنیا یا در صیحه دوم قیامت) با هم به بحث و جدل مشغول‌اند 
و در آن لحظه مرگ نه توانائی سفارشی دارند و نه به اهلبیت خود رجوع توانند کرد 
و (چون) در صور دمیده شود به ناگاه همه از قبرها به سوی خدای خود به سرعت می‌شتابند 
و (از روی حسرت و پشیمانی) گویند ای وای بر ما که ما را از خوابگاه مرگ برانگیخت؟ این همان وعده خدای مهربانست و رسولان (که از این روز سخت خبر دادند) همه راست گفتند 
و جز یک صیحه (و یک لحظه بیش) نباشد که ناگاه تمام خلایق محشر به پیشگاه ما حاضر خواهند شد 
پس در آن روز کمترین ظلمی به هیچکس نشود و جز آنچه عمل کرده‌اند ابدا جزائی نخواهند یافت 
اهل بهشت آن روز خوش به وجد و نشاط مشغولند 
آنان با زنان و اقرانشان در سایه (درختان بهشت) بر تختها (ی عزت) تکیه کرده‌اند 
برای آنها میوه‌های گوناگون و هر چه بخواهند آماده است 
بر آنان از خدای مهربان (فرشتگان رحمت) سلام و تحیت رسانند 
و (به فاسقان خطاب شود) ای بدکاران امروز شما از صف نیکان جدا شوید 
خطاب آید ای آدم‌زادگان آیا با شما عهد نبستم که شیطان را نپرستید زیرا روشن است که او دشمن بزرگ شماست 
و مرا پرستش کنید (امر مرا اطاعت کنید) که این راه مستقیم (سعادت ابدی) است 
و خلق بسیاری از شما نوع بشر را این دیو به گمراهی کشید آیا هنوز هم عقل و فکرت کار نمی‌بندید؟ (تا از مکر و فریبش بپرهیزید) 
این همان دوزخی است که به شما (پیروان شیطان) وعده دادند 
امروز در آتش آن به کیفر کفرتان داخل شوید 
امروز است که بر دهان آن کافران مهر خموشی نهیم و دستهایشان با ما سخن گوید و پاهایشان به آنچه کرده‌اند گواهی دهد 
و اگر ما بخواهیم دیده هایشان را (به گمراهی) محو و نابینا کنیم تا چون به راه سبقت گیرند کجا (با کوری و گمراهی) بصیرت یابند؟ 
و اگر بخواهیم همانجا صورت آنها را مسخ کنیم (تا به شکل سگان و بوزینگان شوند) که نه (از آن صورت) بتوانند گذشت و نه (به صورت اول) بازگشت 
و ما هر کس را عمر دراز دادیم به پیری در خلقتش بکاستیم. آیا (در این کار) تعقل نمی‌کنید (که اگر عمر بدست طبیعت بود پس از کمال به نقصان باز نمی‌گشت) 
و نه ما او را (یعنی محمد ص را) شعر آموختیم و نه شاعری شایسته مقام اوست (بلکه) این کتاب ذکر (الهی) و قرآن روشن بیان (خدا) است 
تا هر که زنده (دل) است او را به آیاتش پند دهد (و از خدا و قیامت بترساند) و بر کافران (نیز به اتمام حجت) وعده عذاب حتم و لازم گردد 
آیا کافران ندیدند که بر آنها به دست قدرت خود چهارپایان را خلقت کردیم تا آنها مالک شوند (و انواع منافع از آنها ببرند) 
و آن حیوانات (با عظمت و قوت) را مطیع و رام آنها ساختیم تا هم بر آن سوار شوند و هم از آنها غذا تناول کنند 
و برای مردم در آن حیوانات منافع (بسیاری از پوست و پشم و کرک و غیره) و آشامیدنیهای فراوان (از شیر و ماست و روغن و غیره) قرار دادیم، آیا شکر این نعمتها را نباید بجای آرند؟ 
و (مشرکان از جهل) به غیر خدا خدایانی دیگر اتخاذ کردند تا مگر (از آنها) نصرت و یاری جویند 
هرگز آن خدایان کمترین نصرتی به آنها نتوانند کرد و خود این مشرکان معبودانشان را سپاهی حاضر (خدمت) هستند (تا در قیامت از پی آنها به دوزخ روند) 
و ای رسول، سخن این مشرکان تو را محزون نکند ما هر آنچه پنهان و آشکار گویند همه را می‌دانیم (و به کیفر کفرشان می‌رسانیم) 
آیا انسان (مانند امیه خلف) ندید که ما او را از نطفه (جماد ناقابل چنین آراسته) خلقت کردیم که (به جای آن که شکرگزار باشد) دشمن آشکار ما گردید 
و برای ما مثلی (جاهلانه) زد که گفت این استخوانهای پوسیده را باز که زنده می‌کند؟ 
(ای رسول ما) بگو آن خدائی زنده می‌کند که اول بار آنها را حیات بخشید و او به هر خلقت دانا (و قادر) است 
آن خدائی که از درخت سبز (و تر) برای انتفاع شما آتش قرار داده تا وقتی (که برای حاجتی خواهید) برافروزید 
آیا آن خدائی که (خلقت باعظمت) آسمانها و زمین را آفریده بر آفرینش (موجود ضعیفی) مانند شما قادر نیست؟ (که چون مردید باز شما را زنده گرداند؟ ) آری البته قادر است که او آفریننده (کلیه اشیاء و) دانا (به همه موجودات) است 
فرمان نافذ خدا (در عالم) چون اراده خلقت چیزی کند به محض اینکه گوید موجود باش بلافاصله موجود خواهد شد (در تفسیر این آیه مبارکه حضرت امیر ع فرمود امر خدای متعال فعل و ایجاد اوست و الا از خدا امری که صدا و ندائی بگوش رسد نبوده و ممکنات در حال عدم گوشی که ندای خدا را بشنوند ندارند) 
پس منزه و پاک خدائی که ملک و ملکوت هر موجود بدست قدرت او و بازگشت شما همه خلایق به سوی اوست

تلاوت سوره ی یس و الرحمن در نماز زیارت

متن

هیجدهم خواندن سوره یس در رکعت اول و سوره الرحمن در رکعت دوم اگر برای آن زیارتی که نماز آن می خواند کیفیت مخصوصی ذکر نفر موده باشند و آنکه دعا کند بعد از نماز به آنچه وارد شده یا به آنچه در خاطر او می رسدبرای دین و دنیای خود و تعمیم دهد در دعا زیرا که به اجابت نزدیکتر است