شاهنامه فردوسی ب4_داستان اکوان دیو
تو بر کردگار روان و خرد****ستایش گزین تا چه اندر خورد
ببین ای خردمند روشنروان****که چون باید او را ستودن توان
همه دانش ما به بیچارگیست****به بیچارگان بر بباید گریست
تو خستو شو آنرا که هست و یکیست****روان و خرد را جزین راه نیست