فرستادگان و پیشوایان

طبقات پیامبران، فرستادگان و پیشوایان علیهم السّلام

[4٣٢]١-هشام سالم گفت که حضرت صادق علیه السّلام فرمودند: پیامبران و فرستادگان چهار دسته اند:

-پیامبری که پیام برای شخص او داده می شود و به دیگری نمی رسد.

-پیامبری که در خواب می بیند و صدایی می شنود. ولی در بیداری با او روبه رو نمی شود. و به سوی هیچ کسی برانگیخته نشده است. و خودش پیشوایی دارد.

چنان که ابراهیم بر لوط علیهما السّلام پیشوا بود.

-پیامبری که در خوابش می بیند و صدایش را می شنود و با فرشته روبه رو می شود. و به سوی گروهی، اندک یا بسیار فرستاده شده است. مانند یونس.

خداوند دربارۀ یونس فرمود: (و او را به سوی صد هزار یا بیشتر فرستادیم.) [صافات (٣٧) :١4٧]حضرت فرمود: سی هزار نفر بیشتر بودند. و خود او امام و پیشوایی داشت.

-کسی که در خوابش می بیند و صدا را می شنود و در بیداری هم با شخص او روبه رو می شود. و این امام است. مانند اولو العزم ابراهیم علیه السّلام پیامبر بود و امام نه.

تا این که خداوند فرمود: من تو را برای مردم امام قرار می دهم. ابراهیم گفت: و از فرزندان من هم؟ آن گاه خداوند فرمود: (پیمان من به ستمکاران نمی رسد.) کسی که بت یا غیر خدا را پرستیده باشد امام نمی شود.

[4٣٣]٢-زید شحّام گفت: از حضرت صادق علیه السّلام شنیدم که می فرماید: خداوند پاک و والا ابراهیم را بندۀ خود ساخت پیش از آن که پیامبرش گرداند. و او را پیامبر [خود]کرد پیش از آن که فرستاده اش گرداند. و او را فرستادۀ خود کرد پیش از آن که خلیل [خود]کند. و او را خلیل خود کرد پیش از آن که امام و پیشوا قرارش دهد.

و آن گاه که همۀ اینها برای او گرد آمد، فرمود: (من تو را برای مردم امام و پیشوا قرار می دهم.) حضرت صادق علیه السّلام فرمود: و به جهت بزرگی مقام در چشم ابراهیم بود که گفت: (و از فرزندانم هم؟ فرمود: پیمان من به ستمکاران نمی رسد.) حضرت فرمود: سفیه پیشوای پرهیزگاران نمی گردد.

[4٣4]٣-پسر ابو یعفور گفت: از حضرت صادق علیه السّلام شنیدم که می فرماید:

سرور پیامبران و فرستادگان پنج تن هستند که اولو العزم فرستادگانند، و بر [محور]ایشان، آسیا می گردد: نوح و ابراهیم و موسی و عیسی و محمّد-درود خدا بر او و بر خاندانش-و بر همۀ پیامبران.

[4٣5]4-جابر گفت: از حضرت باقر علیه السّلام شنیدم که می فرماید: خداوند ابراهیم علیه السّلام را بنده کرد پیش از آن که پیامبرش کند و پیامبرش ساخت پیش از آن که فرستاده و رسولش گرداند. و فرستاده اش ساخت پیش از آن که خلیل [خود]کند و او را خلیل [خود]کرد پیش از آن که امامش گرداند و چون این همه برای او گرد آمد-حضرت دستش را مشت کرد-به او فرمود: ای ابراهیم من تو را برای مردم امام قرار می دهم. و از بزرگی آن مقام در چشم ابراهیم بود که گفت: (پروردگارا از فرزندان من هم؟ فرمود: پیمان من به ستمکاران نمی رسد.)

اصول کافی ج1ص370