سخن آرای این حدیث کهن//این چنین می کند بیان سخن

که ازین پیش بود درویشی//راست کیشی، محبت اندیشی

از همه قید عالم آزاده//لیک در قید عشق افتاده

عارضت هست بهشتی، که عیان ساخته اند//قامتت آب حیاتی که روان ساخته اند

این چه گلزار جمال ست، که بر قامت تو//از سمن عارضش و از غنچه دهان ساخته اند؟

لبت، آیا چه شکر ریخت که گفتار تو را..

بدرالدین هلالی استرآبادی از بزرگترین شاعران اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم بوده است

که اصالتاً از ترکان حغتایی است. او در هرات متولد شده است و از ملازمان امیر علیشیر

نوایی بوده است. شهرت او در غزل است و مثنویهای شاه و درویش (شاه و گدا)، صفات

العاشقین و لیلی و مجنون او نیز معروف است. امیر عبیدالله خان ازبک او...