اگر نظّاره گل می‌توان کرد****وطن در چشم بلبل می‌توان کرد
درین محفل ز یک مینا بضاعت****به چندین نغمه قلقل می‌توان‌کرد
عرق‌واری گر از شرم آب گردم****به جام عالمی مل می‌توان‌کرد
نظر بر خویش واکردن محال ا‌ست****اگرگویی تغافل می‌توان کرد
چو صبح این یک نفس گردی که داریم****اگر بالد تجمل می‌توان کرد

خجلم ز حسرت پیریی که ز چشم تر نکشد قدح****ستم است داغ خمار شب به دم سحر نکشد قدح
ز شرار کاغذم آب شد تب و تاب عشرت میکشی****که به فرصت مژه بستنی‌کسی اینقدر نکشد قدح
ندمید یک گل ازین چمن که ندید عبرت دلشکن****به‌کجاست فال طرب زدن‌که به دردسر نکشد قدح
ز بنای عالم رنگ و بو اثرثبات طرب مجو****که درین چمن ز می وفا گل بی‌جگرنکشد قدح