دیوان وحشی کرمانی_قصیده ها1تا25

به میدان تاز و سر در آتشم ده باد جولان را//پر از دود سپند جان من کن دور میدان را

بزن بر جانم آن تیر نگاه صید غافل کش//که در شست تغافل بود و رنگین داشت پیکان را

کمان ناز اگر اینست و زور بازوی غمزه//چه جای دل که روزن می کند در سینه سندان را