هر نقطه که در دایرهٔ قسمت تست//بر حاشیهٔ مائدهٔ نعمت تست

در سینه ذرّهای اگر بشکافند//دریا دریا، جهان جهان، رحمت تست

الا ای شاهباز ساعد شاه//کلاهت چیست، از ماهیست تا ماه

تو بازی و کلاه تو چنانست//که ترکش نیم ترک آسمانست

اگر از سر براندازی کلاهت//نیاید هیچ چیزی بند راهت

بسی بگریست و بسیاری سخن گفت//سخن در فرقت آن سرو بن گفت

که گر دستور بخشد شاهم امروز//خبر پرسم ازان ماه دل افروز

بصحرا اسپ تازم راه جویم//بدریا در نشینم ماه جویم

ثنائی نیست با ارباب بینش//سزای صدر و بدر آفرینش

چو می‌لرزد ز هیبت ایندعاگوی//زفانش چون تواند شد ثناگوی

چو نعمت ذات او بالای گفتست//زفان از کار شد چه جای گفتست

چه گویم من ثنای او خدا گفت//که نام اوست با نام خدا جفت

شنید ستم که در دور سلیمان//که بد دیو و پری او را بفرمان

نشسته بود روزی بر سر تخت//سعادت یاور و اقبال با تخت

شدند مرغان بدرگاه سلیمان//بر آورده ز دست بلبل افغان

بنالیدند چو نای و می زدند چنگ//گهی بر سر گهی بر سینهٔ تنگ