آسایشت نبینم ای چرخ آسیائی****خود سوده می نگردی ما را همی بسائی

ما را همی فریبد گشت دمادم تو****من در تو چون بپایم گر تو همی نپائی؟

بس بی وفا و مهری کز دوستان یکدل****نور جمال و رونق خوش خوش همی ربائی

به راه دین نبی رفت ازان نمی یاریم****که راه با خطر و ما ضعیف و بی یاریم

چون روز دزد ره ما گرفت اگر به سفر****بجز به شب نرویم، ای پسر، سزاواریم

ازین به ستان ستاره به روز پنهانیم****ز چشم خلق و به شب رهبریم و بیداریم