ز پابوسش بهار عشرت جاوید سامان‌کن****چمن تا در برت غلتد حنایی را گریبان کن
اثر پروردهٔ یاد نگاه اوست اجزایم****ز خاکم سرمه‌کش در دیده و عریان غزالان کن
به تمثال حباب از بحر تا کی منفعل باشی****دویی‌تا محو گردد خانهٔ آیینه ویران‌کن
درین گلشن که بال افشانی رنگست بنیادش****توهم آشیانی در نوای عندلیبان کن

صید کمند شوقی‌ست از مهر تا به ما هم****جوش بهار حیرت یعنی‌گل نگاهم
با هر فسرده رنگی شادم که پیش شمعت****تا بال می‌فشانم پروانه دستگاهم
جولان ناز سر کن اندیشه مختصر کن****ظلم آنقدر ندارد پا مالی‌گیاهم
تا زنگ پرده برداشت آینه محو صافی‌ست****خوابیده است عفوت در سایهٔ گناهم

دور از آن در چند در هر دشت و در گرداندم****بخت برگردیده برگردد که برگرداندم
طالعی دارم که چرخ بی‌مروت همچو شمع****شام پیش از دیگر آگه از سحر گرداندم
آگهی در کارگاه مخملم خون می‌خورد****خواب پا برجاست صد پهلو اگر گرداندم
زهره‌ام از نام عشق آبست لیک اقبال شوق****می‌تواند کوه یاقوت جگر گرداندم