بیک نظر کندم دیده مبتلای کسی//ندیده است چو دیده کسی بلای کسی

خرابی دل من نیست جز زدیدهٔ من//که بسته باد چنین روزن از سرای کسی

ز دست دیده چه سازم مرا بجان آورد//کسی چگونه کشد روز و شب جفای کسی

ای خدا این درد را درمان مکن//عاشقانرا بیسرو سامان مکن

درد عشق تو دوای جان ماست//جز بدردت درد ما درمان مکن

از غم خود جان ما را تازه دار//جز بغم دلهای ما شادان مکن

ترا بر من بودمنت که دادی قدرت آنم//چو دور از من نهٔ یا رب مرا مپسند دور از خود

بنزدیکیت جمعم کن که دور از تو پریشانم//چو بی یادم نمیباشی مرا بی یاد خود مگذار

بیاد خود کن آبادم که بی یاد تو ویرانم//دلی دارم پراکنده که هر جزویش در جائیست

مرا رنجور کردی یاد میدار//ز خویشم دور کردی یاد میدار

چو دل بستم بوصل از من بریدی//مرا مهجور کردی یاد میدار

نهان کردی ز من خورشید رویت//مرا بی نور کردی یاد میدار

گر خون دل از دیده روان شد شده باشد//رازی که نهان بود عیان شد شده باشد

گر پرده بر افتاد ز عشاق بر افتد//ور حسن تو مشهور جهان شد شده باشد

دین و دل و عقلم همه شد در سر کارت//جان نیز اگر بر سر آن شد شده باشد