ای بلند اختر سپهر وجود****وی گران گوهر خزانه جود
به خدایی که داشت ارزانی****به تو در ملک خود سلیمانی
که اگر زین فتاده مور ضعیف****برسد عرضه‌ای به سمع شریف
آنچنان کن کز استماع نوید****نشود نا امید هوش امید

ای مهر سپهر پادشاهی****در ظل تو ماه تا به ماهی
ای شاه سریر عدل و انصاف****ملک تو جهان ز قاف تا قاف
ای اهل ورع وظیفه خوارت****غم خواری اتقیا شعارت
ای در حق منقبت سرایان****احسان تو را نه حد نه پایان
از بس که چو جد خود کریمی****مظلوم نواز و دل رحیمی

در نسبت است خسرو شاهان نامدار****فرهاد بیک معتمد شاه کامکار
خورشید رای ماه لوای فلک شکوه****نصرت شعار فتح دثار ظفر مدار
زور آور بلند سنان قوی کمند****شیرافکن نهنگ کش اژدها شکار
رستم شجاعتی که چو دست آورد به حرب****صد دست از نظارهٔ حربش رود به کار

نفیر مرغ سحر خوان چو شد بلندنوا****پرید زاغ شب از روی بیضهٔ بیضا
طلایه‌دار سپاه حبش که بود قمر****ربود رنگ ز رویش خروج شاه ختا
سوار یک تنه چین دواسبه تاخت چنان****که خیل زنگ شد از باد او به باد فنا
گریخت گاو شب از شیر بیشهٔ مشرق****وز آن گریز برآمد ز خامشان غزا

ز کج بینی به زلفت نسبت چین ختن کردم****غلط بود آن چه من دیدم خطا بود آن چه من کردم
اگر از محنت غربت بمیرم جای آن دارد****که بهر چون تو بدخوئی چرا ترک وطن کردم
اگر از تربتم بوی وفا ناید عجب نبود****که خاک پای آن بدمهر را عطر کفن کردم
چو گوی از غم به سر می‌غلطم و بر خاک می‌گردم****که خود را از چه سرگردان آن سیمین بد نکردم