ای ضیاء الحق حسام الدین بیار//این سوم دفتر که سنت شد سه بار

بر گشا گنجینهٔ اسرار را//در سوم دفتر بهل اعذار را

قوتت از قوت حق می‌زهد//نه از عروقی کز حرارت می‌جهد

چون نفاذ امر شیخ آن میر دید//ز آمد ماهی شدش وجدی پدید

گفت اه ماهی ز پیران آگهست//شه تنی را کو لعین درگهست

ماهیان از پیر آگه ما بعید//ما شقی زین دولت و ایشان سعید

آن مسلمان ترک ابله کرد و تفت//زیر لب لاحول گویان باز رفت

گفت چون از جد و بندم وز جدال//در دل او پیش می‌زاید خیال

پس ره پند و نصیحت بسته شد//امر اعرض عنهم پیوسته شد

پادشاهی بنده‌ای را از کرم//بر گزیده بود بر جملهٔ حشم

جامگی او وظیفهٔ چل امیر//ده یک قدرش ندیدی صد وزیر

از کمال طالع و اقبال و بخت//او ایازی بود و شه محمود وقت

مدتی این مثنوی تاخیر شد//مهلتی بایست تا خون شیر شد

تا نزاید بخت تو فرزند نو//خون نگردد شیر شیرین خوش شنو

چون ضیاء الحق حسام الدین عنان//باز گردانید ز اوج آسمان