شاهنامه فردوسی ب7_داستان مهبود با زروان

چنین گفت موبد که بر تخت عاج****چو کسری کسی نیز ننهاد تاج
به بزم و برزم و به پرهیز وداد****چنو کس ندارد ز شاهان به یاد
ز دانندگان دانش آموختی****دلش را بدانش برافروختی
خور وخواب با موبدان داشتی****همی سر به دانش برافراشتی

شاهنامه فردوسی ب6_داستان نوش‌زاد با کسری

اگر شاه دیدی وگر زیردست****وگر پاکدل مرد یزدان‌پرست
چنان دان که چاره نباشد ز جفت****ز پوشیدن و خورد و جای نهفت
اگر پارسا باشد و رای‌زن****یکی گنج باشد براگنده زن
بویژه که باشد به بالا بلند****فروهشته تا پای مشکین کمند

شاهنامه فردوسی ب5_پادشاهی کسری نوشین روان

چو کسری نشست از بر تخت عاج****به سر برنهاد آن دل‌افروز تاج
بزرگان گیتی شدند انجمن****چو بنشست سالار با رای‌زن
سر نامداران زبان برگشاد****ز دادار نیکی دهش کرد یاد
چنین گفت کز کردگار سپهر****دل ما پر از آفرین باد و مهر

شاهنامه فردوسی ب4_داستان اکوان دیو

تو بر کردگار روان و خرد****ستایش گزین تا چه اندر خورد
ببین ای خردمند روشن‌روان****که چون باید او را ستودن توان
همه دانش ما به بیچارگیست****به بیچارگان بر بباید گریست
تو خستو شو آنرا که هست و یکیست****روان و خرد را جزین راه نیست

شاهنامه فردوسی ب3_داستان هفتخوان اسفندیار

کنون زین سپس هفتخوان آورم****سخنهای نغز و جوان آورم
اگر بخت یکباره یاری کند****برو طبع من کامگاری کند
بگویم به تأیید محمود شاه****بدان فر و آن خسروانی کلاه
که شاه جهان جاودان زنده باد****بزرگان گیتی ورا بنده باد